Het voelt nog steeds een beetje onwennig om de sporthal van Landegem, jarenlang onze thuishaven, te passeren en te beseffen dat sporthal Oostbroek nu ‘the place to be’ is. Een grote aanpassing voor de spelers bleek het achteraf niet te zijn want vorige week werd de maat van één van de titelkandidaten bij uitstek, De Maeght, genomen. Voor de omkadering daarentegen is het nog even zoeken naar de juiste aansluiting of bedieningsknop om de doelen en elektronische scorebord te bedienen. Een tweede black out van het scorebord in 2 weken tijd was dan ook niet echt welkom.

Als alternatief voor de storende zumba van vorig seizoen, die ons toen een pijnlijke nederlaag bezorgde bij de Plankshotters, hadden wij gekozen voor enkele dartelende badmintonners, weliswaar zonder de zware beats. Met 11 spelers op het veld en slechts 10 op het wedstrijdblad zorgde Stanny in beide kampen voor de nodige verwarring. Een probleem met de medische fiche was het excuus, al weet iedereen dat bvb in het voetbal dit vaak een voorbode is van een nakende transfer. De geplande trip naar Amerika doet de wildste geruchten verspreiden. Naast Stanny waren ook Vollie, Kenneth en Gert nog niet van de partij.

Coach Chris schudde zijn kaarten en toverde met Matty, Aiko, Sid, Dimi en Steven zijn starting five uit zijn hoed. Een verschroeiende openingsfase via Aiko, 11 punten waaronder 3 driepunters, en Matty, 2 driepunters, zorgde voor een waar spektakelstuk. Dit in tegenstelling tot de tegenstander die amper hun naam konden benaderen. De bijna perfecte opener werd nog eens extra in de verf gezet doordat Luc de schaarse missers ook uit de lucht wist te plukken. De Plankshotters restte alleen een time-out om het tempo te breken en een ware afslachting te voorkomen. Met zijn enige score van de wedstrijd liet Sid uiteindelijk de 21-13 tussenstand optekenen.

De prestatie van de Plankshotters bleek echter als een virus onze troepen te hebben geïnfecteerd. Alsof het een weddenschap was hielden beide teams het ettelijke minuten opvallend ‘droog’. De scorekeeper had dan ook de nodige moeite om zijn schrijfstok terug op gang te trekken. Matthias, Bart, Andy, Fred en Dimi sprokkelden, niet zonder moeite, 9 punten bij elkaar… wat, geloof het of niet, nog 7 punten meer was dan de tegenstander. Een quarter om zo snel mogelijk te vergeten. Ruststand: 30-15.

Niet dat de overwinning in gevaar kwam maar we konden ons maar beter niet in slaap laten wiegen door een ontiegelijk zwakke tegenpartij. Coach Chris probeerde zijn spelers te triggeren op allerlei manieren en dat werkte aanstekelijk. Het tempo werd de hoogte ingejaagd en dat werkte versmachtend voor de Plankshotters. Een vrijstaande Steven gaf met een geslaagde driepuntspoging de aanzet en broer Fred piloteerde met enkele gemeten passes Bart richting doel. In geen tijd stond er een twintiger op het bord waarna de 5 wisselspelers de klus, via een trefzekere Matty, helemaal afmaakten. (51-22)

Bij wijze van experiment gaf de coach de opdracht om het laatste quarter in zoneverdediging af te werken. Een belangrijke test om eventueel later in het seizoen te kunnen op terugvallen. Door telkens 5 spelers te wisselen, niet het geliefkoosde systeem voor spelers, werd er een match in een match gecreëerd en bleef iedereen op scherp tot de laatste minuut. Ondanks het feit dat de Plankshotters het laatste quarter winnend konden afsluiten was de zoneverdediging voor herhaling vatbaar. Eindstand: 64 – 36. (C.T.) 

Speelden: Matty 12, Sid 2, Matthias 4, Fred 5, Bart 8, Dimi 3, Luc 1, Steven 11, Andy 5 en Aiko 13.

21-09-2016 om 22:21 geschreven door 130  

12.09.2016: The Young Ones Landegem – De Maeght van Ghent: 71 – 62

Onze eerste thuiswedstrijd van het seizoen was er eentje met gemengde gevoelens. Eindelijk mochten we aantreden in onze nieuwe sporthal Oostbroek te Nevele … maar dit maakte het eigenlijk ook meteen terug een beetje een uitmatch en dat dan nog tegen ons zwarte beest nr 2, nl: De Maeght van Ghent. De fysieke spelwijze van de tegenstrever lag ons jammergenoeg zelden of nooit. In het tussenseizoen gonsde het van de transfergeruchten en mogelijke versterkingen in het Gentse. Niemand minder dan Hulpia, Brkic, Truyens en Van Herreweghe kwamen de Maeght versterken. De nederlaag op en tegen ING kon maar beter niet in onze hoofden blijven spoken.

Beide ploegen hielden elkaar aanvankelijk in evenwicht en dat vooral qua falende afwerking. De reden daarvan kon zeker niet gezocht worden in de aangeboden infrastructuur. Een heerlijk groot terrein met een sportvloer om ‘u’ tegen te zeggen nodigde alvast uit voor een heerlijke pot basketball. Het was echter de Maeght, onder leiding van Hulpia, die de netten het meest deed trillen. Met 7 punten op rij had hij het grootste aandeel in de voorsprong. Bij de Young Ones was het wachten op een bom van Andy voor het eerste spontane applausje. (9-12)

De opwarmingsronde was achter de rug en de gevreesde afstandschutters van de Maeght staken dan toch hun neus aan het venster. Een driepunter van Truyens kon Matty nog beantwoorden met 5 punten op rij maar tegen de driepunters van zijn collega’s kwam er geen pasklaar antwoord. De afwerking stond duidelijk nog niet op scherp. De Maeght had ondertussen ook de mogelijkheden van het ruime speelveld opgemerkt waardoor Bart enkele keren machteloos moest toekijken hoe een zoveelste fast break succesvol werd afgerond. In een mum van tijd werden de Young Ones op 15-punten geplaatst. Het begon er stillaan hopeloos uit te zien. Met de rust in zicht konden Steven, Aiko en Luc nog wel milderen maar veel dichter dan 12 punten kwam men niet. Rust: 23-35

Werk aan de winkel in de laatste 2 quarters. Defensief zat het bij momenten stevig in elkaar maar aanvallend konden we heel weinig doelkansen verzilveren. Wie kon het tij doen keren .. en dan nog in het 3^de quarter? Aiko, Luc en Sid zorgden voor de aanzet maar de ontbranding kwam pas toen Steven zijn duivels ontbond en vertrouwen putte uit 2 omgezette vrijworpen na een foutief afgestopte drive. Hij maakte dankbaar gebruik van de geboden ruimte achter de driepuntlijn en nette 2 bommen op rij. Meteen sloeg de vonk over op de rest van het team en dat zal de Maeght geweten hebben. Nadat Sid en Matthias even hadden overgenomen was het terug de beurt aan een ontketende Steven. Toen zijn derde driepunter voor een ware extase zorgde bij de spelersbank en aanwezige supporters, kwam er nog een verpletterende reeks van Andy als toetje erbij. Met 2 opeenvolgende driepunters bezorgde hij de Maeght een opdoffer van jewelste. De rollen waren met 55-46 compleet omgedraaid. Het 3^de quarter (32-11) staat nu al als grandioos te boek. Wat een dreigement (lees: terug zijn schoenen aanbinden) van onze penningmeester allemaal niet goed voor was. De boodschap was klaarblijkelijk aangekomen.

Dat niet iedereen de ommezwaai kon appreciëren was merkbaar bij verschillende spelers die steeds meer de mentale strijd aangingen in plaats van de sportieve. De irritaties liepen aan beide kanten hoog op en dat had niet enkel te maken met de tegenstander. Onsportieve- en technische fouten waren het logische gevolg. Het hoofd koel houden in deze tropische temperaturen was dan ook niet vanzelfsprekend. Vraag het maar aan Dimi, die een paringsdans met Van Herreweghe niet meteen zag zitten. Coach Chris kon de steeds vaker opspelende brandjes steevast blussen en de focus op de wedstrijd houden. Met een dreigende Matthias onder de borden, de alomtegenwoordige werkmier Luc, allerte Dimi en een clever spelende Sid bleef de Maeght op een veilige afstand steken. Dankzij een bijna feilloos parcours aan de vrijworplijn kon Fred uiteindelijke de welverdiende zege vastleggen.

Eindstand: 71-62. (C.T.)

Spelers: Matty 8, Sid 11, Matthias 7, Fred 8, Bart, Dimi, Luc 4, Steven 17, Andy 9 en Aiko 7.

7 driepunters

14-09-2016 om 21:49 geschreven door 130  

Speeldag 1 van het seizoen 2016 – 2017 had meteen een klapper van formaat op de affiche.

Regerend kampioen BBC ING kreeg de vice-kampioen The Young Ones Landegem op bezoek. Niet meteen de gedroomde opener voor de Young Ones aangezien men vorig seizoen 2 x in de competitie en 1 x in de KBOV het onderspit moest delven en er volgende week eveneens een aartsmoeilijk duel wacht tegen De Maeght van Ghent. Bij beide ploegen ontbraken er nog een paar pionnen maar er was voldoende kwaliteit aanwezig om er een aangenaam kijkstuk van te maken. In tegenstelling tot ING liep er bij de Young Ones wel een nieuw gezicht rond, Matthias De Beuf, voormalig speler van BBC Hyundai Wille Hansbeke en … BBC ING.

Matty, Fred, Steven, Luc en Aiko trokken het seizoen op gang. Het werd een start om duimen en vingers van af te likken. Luc opende de score en al vlug deden Matty en Aiko hetzelfde. Een ietwat loom en nonchalant ogend ING leek vooralsnog niet verontrust. Toen Fred met 2 opeenvolgende driepunters en een fieldgoal de thuisploeg op een 0-14 trakteerde was een ingreep onvermijdelijk. Waar iedereen een spelerswissel op het oog had probeerde ING op een listige, uitgekookte manier de wedstrijdbal te wisselen tijdens hun time out. De spelleiders zagen er geen graten in waardoor we plots met een andere bal de wedstrijd hervatten. Alsof de duivel ermee gemoeid was lukte Van Hecke dan toch de eerste score. De nieuwe bal legde ING duidelijk geen windeieren want met 3 opeenvolgende driepunters werd de kloof meteen een stuk kleiner. Net op het moment dat ING de kloof helemaal wou dichten dropte Matty een bommetje. Niet veel later dikten Matthias, Andy en Fred de score weer aan. (15-24)

We namen een mooie welverdiende bonus mee naar het 2^de quarter maar toch zat iedereen te wachten op het moment dat De Caluwé (5p) en Robeyst (0 p) het voortouw zouden nemen want  het gevaar kwam voorlopig enkel van de jarige Seselle (8 p). Het echte ING hadden we nog niet gezien. Robeyst was de eerste die uit de greep van onze defense ontsnapte. Langzaam maar zeker knabbelde ING aan de achterstand maar Matthias, Matty, Aiko, Luc en Sid konden net op tijd de zeilen bijzetten om met een 32-39 stand te gaan rusten.

Met een steeds kleiner wordende voorsprong braken er nog 2 moeilijke periodes aan, zeker als je weet dat we sinds mensenheugenis kampen met een ‘3^de quarter syndroom’. Het duurde slechts enkele minuten vooraleer ING de situatie weer helemaal onder controle had. Niet dat ING aan hun beste match in jaren bezig was. Het lag veeleer aan de onmacht die we etaleerden in de zone van de waarheid. Het shotpercentage nam dramatische proporties aan terwijl Robeyst en Co er af en toe wel eentje door de ring konden jagen. Mooi was het allemaal niet, frusterend daarentegen wel. Eens te meer nam ING de bovenhand en het duurde eeuwig alvorens de Young Ones daar iets konden tegenover stellen. Fred en Bart waren de acteurs van de 6 schamele puntjes in dit quarter. Het positieve aan heel het verhaal? Inderdaad Matty, we speelden een kl*tequarter en toch stonden we maar 1 luttel puntje achter. (44-45).

ING had bloed geroken en het was duidelijk dat we daar geen pasklaar antwoord op hadden. De Caluwé (9 p) en Robeyst (10 p) verdwenen helemaal uit onze greep en legden de partij in een definitieve plooi. Pas diep in dit laatste quarter vonden Steven en Aiko de weg terug naar doel maar helaas volstond dit niet meer om de partij alsnog te doen kantelen. Net als in de vorige partijen slaagden we er niet in om het duo Robeyst (22 p) – De Caluwé (21 p) enigszins aan banden te leggen en dat kwam ons andermaal duur te staan. (C.T.)

Eindstand: 69 - 64

Speelden: Matty 9, Sid 4, Matthias 8, Fred 14,  Bart 2, Luc 4, Steven 11, Andy 2 en Aiko 10.

6 driepunters

13-09-2016 om 21:52 geschreven door 130  

17-08-2016 om 00:00 geschreven door 130  

21-06-2016 om 00:00 geschreven door 130  

01-06-2016 om 00:00 geschreven door 130  

07-05-2016 om 00:00 geschreven door 130  

03-05-2016 om 00:00 geschreven door 130  

Match 26 van de KBOV-competitie had DE ultieme afsluiter moeten worden van ons jubileumjaar en tevens het gehoopte kampioenenfeestje moeten inluiden. De smadelijke nederlaag vorige week, tegen ING, zorgde ervoor dat dit wel eens een typische eindeseizoensmatch kon worden waar geen van beide teams nog iets te winnen of te verliezen had. Dit weerspiegelde zich dan ook in de afvaardiging van spelers (8) en staff (5). We hoeven al even terug te gaan in de tijd om nog zo’n ‘magere’ opkomst te noteren. Dat het toen net ook 2 nederlagen en uitmatchen waren op de Plankshotters en ING voorspelde niet veel goeds. Ondanks het feit dat de Vlaamse Ardennen dit seizoen al snel de titelambities konden opbergen bleven ze een te duchten tegenstander en niet te vergeten uittredend kampioen.

De kwaliteiten van onze tegenstander waren genoegzaam bekend maar net daar lieten we ons al meteen ringeloren. Met 2 driepunters op rij namen de mannen van Ronse de match direct in handen. Aan de Young Ones zijde was het zoeken en wroeten om ook maar in de buurt van de korf te geraken. Het vergde enige tijd vooraleer men zich kon aanpassen aan het stugge collectieve blok die men had neergepoot. Het was eerder verrassend dat Aiko, nochtans niet zo’n liefhebber van het fysieke spel en de laatste weken wat minder nadrukkelijk aanwezig, de handschoen opnam. Met sterk insidewerk en een driepunter hield hij de Young Ones in leven maar op zijn eentje kon hij ook niet verhinderen dat men al tegen een 10 puntenkloof aankeek. De Mulder had ondertussen, met zijn geringe gestalte, enkele keren de maat van onze grote jongens genomen waardoor het nog steeds zoeken was om hen een hal toe te roepen. Aanvallend hadden we met een Fred een tweede afwerker in huis gevonden en dat was meer dan welkom want de Vlaamse Ardennen deelden ons met 3 driepunters op rij een nieuwe tik uit. (21-15)

Dat we de Vlaamse Ardennen best monddood konden maken vanachter de driepunterlijn had iedereen al een tijdje door. Met een kort opzittende man-defense werd dit aan banden gelegd maar dit gaf hen dan weer de gelegenheid om met kwieke beentjes enkele verdedigers van ons meermaals het nakijken te geven. We gaven op geen enkel onderdeel van het basketspel thuis. In geen tijd groeide hun voorsprong dan ook uit tot 20 punten (37-17) via een bedrijvige Veldeman.  Boeken toe? In de meeste gevallen wel … of er moest een déclic volgen. Nam de opponent het wat gemakkelijker op of hadden wij geen zin in een 2^de opeenvolgende nederlaag? Iets zorgde er alvast voor dat de verdediging beter zijn rangen sloot en aanvallend er meer variatie in het spel kwam. Matty en Steven boden, een bij momenten niet te stoppen, Fred offensieve steun. De Vlaamse Ardennen kregen het steeds moeilijker om hun wil op te dringen en dat uitte zich meermaals in de ondernomen doelpogingen. Naast het feit dat de terugkaatsers steevast in de handen vielen van Luc, Dimi, Gert en Fred liep men ook vrij regelmatig tegen de shotclock aan. Een onwaarschijnlijk 2-14 zorgde ervoor dat onze kansen nog enigszins gaaf bleven aan de rust. (39-31)

De Vlaamse Ardennen waren allesbehalve onder de indruk van onze opmars. Wat jullie kunnen, kunnen wij evengoed moet men gedacht hebben. Door een gebrek aan alertheid en agressiviteit daarbovenop kwamen we de eerste minuten van het 3^de quarter niet in het stuk voor. We leken een vogel voor de kat toen Veldeman & Co terug een 16-puntenvoorgift hadden. De sneltrein kon enkel met een minuut rust tot stilstand worden gebracht. Behoorde een 2^de remonte nog tot de mogelijkheden? De kopjes werden nogmaals bij elkaar gestoken. Indien we dit nog tot een goed einde wouden brengen mocht het verschil maximaal 10 punten bedragen voor het laatste quarter… en zo geschiedde. De wil, ‘grinta’ en een tikkeltje geluk hadden duidelijk onze kant gekozen en dat maakte een hemelsbreed verschil. Matty, Aiko en Fred lukten elk een driepunter waardoor we met een 58-48 stand aan het laatste quarter konden beginnen.

Zelf liefst 20 punten maken en de tegenstander tot minstens de helft beperken was de boodschap. Geen gemakkelijk opdracht, misschien zelfs onmogelijk, als je de kwaliteiten van de andere ploeg bekijkt. We konden het op zijn minst proberen. De sterke aanzet van Aiko, met 2 fieldgoals en een driepunter, deden alvast het geloof in de zaak sterk toenemen. Dit laatste quarter leek alvast heel sterk op het eerste quarter maar dan wel met de rollen omgedraaid. De Vlaamse Ardennen liepen zich steeds vaker vast in ons collectief sterke defense. Er was bij momenten geen doorkomen aan en indien dit toch lukte, moeten we toegeven, was de afwerking maar povertjes. Steven en Sid staken inmiddels offensief Aiko en Fred een handje toe waardoor de tegenstrever zijn focus op meerdere pionnen moest blijven behouden. Tot op heden hadden we nog geen seconde aan de leiding gestaan in dit treffen maar we hadden er ook nog nooit zo dicht bijgestaan. Met nog 2’30” op de klok was het onmogelijke werkelijkheid geworden. Via enkele splijtende drives van Fred hadden we de fakkel overgenomen van een stuurloos Vlaamse Ardennen. Iedere score was van tel en elke misser kon de partij terug doen kantelen. In een bloedstollend slot, waarin iedere seconde minuten leken te zijn, rondde Luc nog 2 vrijworpen feilloos af waarna Aiko met een fieldgoal niet alleen zijn sterke partij bekroonde maar tevens een onwaarschijnlijke overwinning op het scorebord toverde. Eindstand: 69-70. (C.T.)

Deze mooie overwinning betekende meteen ook het einde van het seizoen 2015-2016 waarin we net als vorig seizoen helaas sneuvelden in het zicht van de meet. Met slechts 4 nederlagen mogen we fier en tevreden terugblikken op een heel sterk seizoen. Langs deze weg willen we ook iedereen bedanken die zich dit seizoen op de één of andere manier heeft ingezet of gesympathiseerd heeft met of in ons team om tot dit succes te komen.

We zien jullie graag, allemaal, volgend seizoen terug!!

Speelden: Matty 6, Sid 2, Fred 27, Gert, Dimi, Luc 6, Steven 6 en Aiko 23.

5 driepunters

30-04-2016 om 15:21 geschreven door 130  

Weken op voorhand was de match tegen BBC ING aangestipt in ieders agenda als zijnde de beslissende match in het KBOV kampioenschap. Terwijl heel het land praktisch lam lag of ‘significant’ nu wel het juiste woord was om te gebruiken in een tijd van terreurdreiging had de Young Ones aanhang wel grotere bekommernissen maar dat haalt dan wel de wereldpers niet. Logisch uiteraard, maar toch leek die ene match het summum van euforie te moeten weerspiegelen. Er waren 3 opties. Winnen met 8 punten of meer verschil betekende dat de Young Ones zich voor het eerst in 25 jaar tot kampioen konden kronen en dat in hun jubileumjaar. Winnen met minder dan 8 punten verschil, dan was een overwinning op de Vlaamse Ardennen nodig om zich alsnog tot kampioen te mogen uitroepen. Of, ’t ja verliezen en een kruis mogen maken over de eigen titelambities en lijdzaam moeten toezien hoe ING de champagne zou ontkurken. Met dat laatste hielden we liever niet al teveel rekening want voor de gelegenheid waren enkele WAG’s en sympathisanten uitnodigd. Met een volledige spelerskern en staff was ook daar niks aan het toeval overgelaten.

We wisten maar al te goed dat alles op de juiste plaats moest vallen en de ploeg zijn beste form zou moeten benaderen indien we ING het vuur aan de schenen wouden leggen. Met mannen als Robeyst, De Caluwé, De Visscher en Van Hecke had ING niet toevallig de productiefste groep van deze competitie.

De partij startte furieus. Zowel Fred als De Visscher trokken elk met een driepunter hard van leer. Met Kenneth onder de borden hadden we een extra troef voor handen en dat werd duchtig uitgespeeld. De combinaties tussen de Young Ones pionnen verliep heel erg vlot en dat bracht de tegenstander toch heel even van de kaart. De thuisaanhang genoot met volle teugen van het gebrachte samenspel al viel toen al op dat enkel Fred en Kenneth voor de puntjes zorgden. Aan de overzijde was het vooral uitkijken naar het moment dat Robeyst de weg naar de korf zou vinden. Vooralsnog waren het De Visscher en De Caluwé die ING in het spoor hielden. Na goed 7 minuten hadden de oranjehemden het kloofje gedicht en niet toevallig via Robeyst. Niet veel later had de tegenstander al de leiding overgenomen en een kleine voorsprong bij elkaar geshot. Met 3 van de 4 omgezette vrijworpen kon Aiko enigszins milderen. Na 10 minuten en een 23-27 tussenstand hadden de supporters een leuke helft gezien maar coach Chris zat wel met defensieve kopzorgen.

Aanvankelijk leken de wijzigingen in defense weinig impact te hebben want Robeyst opende met alweer een driepunter, in totaal al de 6^de voor de tegenstrever. Totaal onverwachts stokte echter de precisie van uitvoering. Helaas voor ons aan beide kanten. Alsof de duivel ermee gemoeid was kregen beide teams plots minuten lang geen bal door de ring. Van de uitstraling van het eerste quarter bleef weinig of niks meer over. Terwijl iedereen hoopte dat onze motor als eerste terug zou aanslaan waren het echter De Caluwé en Van Hecke die terug de score konden aanzwengelen, weliswaar vanop de vrijworplijn. Het duurde tot diep in het tweede quarter vooraleer de bordjes aan onze kant nog bewogen. Niet toevallig was het Fred die, ook via vrijworpen, ons van grotere schade kon behoeden. Het feit dat Kenneth steeds meer in de greep kwam te zitten van een dubbele mandekking zorgde ervoor dat enkel Fred kon scoren in het 2^de quarter. Een situatie die allesbehalve lang houdbaar was. Met een 33-41 ruststand was nog niet alles verloren maar de titelambities kreeg hiermee al een stevige tik.

Terwijl een knappe driepunter van Matty nog een sprankeltje hoop bezorgde maakte ING al snel brandhout van enig weerwerk. Robeyst, De Visscher en Van Hecke pikten de draad van het eerste quarter op en daar had niemand een pasklaar antwoord op. Hingen we aan de rust nog niet in het canvas dan leidde het derde quarter niet tot de minste twijfel hierover. ING overklaste ons op alle vlakken van het basketball en een ware afstraffing was in de maak. Een ploeg die met een ongelofelijke precisie scoort zowel vanop de vrijworplijn als van (ver) achter de driepuntlijn kan je enkel stoppen in een superdag en die hadden we geenszins. Na een 7-22 tussensprint was het boeken toe en de ambities opbergen (40-63).

Een vierde quarter hadden zowel spelers als thuisaanhang maar al te graag geskipt maar ook daar konden we niet aan ontsnappen. In tegenstelling tot het vorige quarter konden we toch iets meer weerwerk bieden, al was het maar omdat de tegenstander het oogluikend toeliet. Met een pak meer scorend vermogen had ING zelfs in het laatste quarter niet de minste moeite om hier de bovenhand te nemen. De trefzekerheid van Robeyst (27p), De Visscher (17p), Van Hecke (15p) en De Caluwé (12p) kenden dan ook geen enkel teken van verzwakking terwijl aan onze kant enkel Fred (32p) zich in de dubbele cijfers kon shotten. Zoals zo vaak de laatse weken waren we teveel afhankelijk geworden van zijn bevliegingen om het laken alsnog naar ons toe te trekken. Tegen een collectief sterk en uitgekookt team als ING is dit dan ook onbegonnen werk. Wie dacht dat Robeyst de mooiste driepunter van de avond op zijn conto kon schrijven had het lelijk mis. Andy zette met een fenomenale driepunter van aan de middellijn de zware 61-86 eindstand op het bord. Deze pandoering kwam misschien als een ware kaakslag aan, bij sommigen zelfs letterlijk te nemen, maar iedereen van de lichtblauwen kon zich vinden in het feit dat ING de terechte kampioen was. De evenaring van vorig seizoen als vice-kampioen zal andermaal het hoogst haalbare voor ons team worden wat in een steeds hoger aangeschreven en sterker wordende competitie zeker geen troostprijs is. (C.T.)

Speelden: Matty 3, Vollie, Stanny, Sid 2, Fred 32, Bart, Dimi 1, Luc 2, Steven, Andy 7, Aiko 8 en Kenneth 6.

7 driepunters

20-04-2016 om 23:49 geschreven door 130  

Na het verstrijken van de Paasvakantie kon gisterenavond ook de KBOV competitie terug op gang worden gefloten. Met slechts één training in de benen was het enigszins bang afwachten of we het aartsmoeilijke drieluik (BT Groep Demeyer, ING en Vlaamse Ardennen) voldoende hadden voorbereid. Drie keer op rij verliezen zou ons alsnog uit de top 3 bonjouren, aan de andere kant 3 keer winnen betekent … nee daar denken we vooralsnog niet aan. Echt ideaal was de aanloop naar de confrontatie met Groep Demeyer niet. De voorzitter en Stanny waren weerhouden en volop bezig met de toekomst en uiteenzetting van de nieuwe basketballtempel in Nevele. Aiko kon pas later aansluiten en Matty kwam tot de constatatie dat voetballen geen voorbeeldige voorbereiding is op een basketmatch. Een kuitverrekking hield hem aan de kant. Door de afwezigheid van Gert waren Luc, Kenneth en Dimi de enige beschikbare centerspelers voor coach Chris.

 De heenmatch draaide, na een ware thriller en een discutabele eindfase, nipt in ons voordeel uit. Een gelijkaardig scenario zagen we liever niet meer opduiken. Door de flauwe opkomst bij de tegenstander, amper 6 man, konden we er maar beter een hels tempo op na houden. Jens Van Troye kreeg Kenneth als waakhond mee en dat zal hij geweten hebben. De aanvalstrategie van Demeyer diende al vanaf minuut 1 te worden aangepast. Dit leek aanvankelijk nog te lukken ook. Duhain en Degryse kregen net iets teveel ruimte waardoor het puike aanvalswerk van Fred en Kenneth keer op keer teniet werd gedaan. Na een tactische aanpassing werd Duhain wel het zwijgen opgelegd maar Degryse bleef als een gladde paling ontglippen aan zijn bewaker. Met een fieldgoal en een driepunter kon Vollie zijn verdedigende frustraties ombuigen in een eerste tussenprint. Demeyer hapte naar adem maar kon die voorlopig enkel krijgen door zelf een time-out te nemen. Fred en Kenneth duwden, met het einde van het eerste quarter in zicht, het gaspedaal nog wat verder in. Na een knap uitgesponnen aanval over meerdere stations was het Sid die het eerste quarter afsloot. (16-24)

We hadden Groep Demeyer waar we hen wouden en we konden dat maar beter optimaal benutten. De aanval van de tegenstander was volledig ontregeld en slechts sporadisch kon Deman via een snelle uitbraak toch nog een goaltje meepikken. Ondertussen hadden The Young Ones met Bart, Fred, Steven, Vollie, Kenneth en Luc meerdere spelers aan het kanon gebracht waardoor we steeds moeilijker te bespelen waren. Er dreigde zowaar een twintiger op het bord te verschijnen aan de rust. Het enige minpuntje dat aan onze kant te bespeuren viel waren het aantal terugkaatsers die in de verkeerde handen vielen. Gelukkkig voor ons deed de opponent daar niet bijster veel mee. Op slag van rust deelde Steven met een loopzuivere driepunter nog maar eens een dreun uit. Rust: 25-42

Met nog 20 minuten te gaan lag een noodzakelijke overwinning binnen handbereik. Dat het spelbeeld hier en daar wat verwaterde had vermoedelijk te maken met een verslapping van de concentratie. Na wat holderdebolder basket, waarin we overklast werden qua rebounds en missers, was het uiteindelijk Andy die met een magistrale lay back Deman te kijken zette. Een driepunter van Aiko en de 2 fieldgoals van Luc waren een aangenaam vervolg maar het was Steven die andermaal de mond van Groep Demeyer snoerde en een twintiger op het bord plaatste. (40-60)

Onze jongens hadden er duidelijk zin in en dat bewijs werd nogmaals geleverd in het 4^de en laatste quarter. Groep Demeyer moest de kelk tot op de bodem ledigen. Steven kreeg er maar niet genoeg van en bekroonde zijn sterke match met zijn 18^de punt. De tegenstander kon het steeds moeilijker belopen waardoor er steeds vaker ruimte kwam in de zone van de waarheid. Dimi was vaker aanspeelbaar en sprokkelde ook zijn eerste punten. Andy dropte een driepunter in het mandje waar menig korfbalspeler jaloers op kon zijn. Natuurlijk kon Fred niet achterblijven. Dat Jens ondertussen, na meer dan 30 minuten droog te hebben gestaan, ook aan een reeksje was begonnen kon weinigen deren, tenzij Aiko misschien, want Bart zette aan de andere kant een al even mooie reeks neer. Groep Demeyer ontsnapte in extremis aan een dertiger in een match waarin het, op de eerste minuten na, nauwelijks een vuist kon maken. Opdracht 1 volbracht. Volgende week wacht DE uitdaging van het seizoen want dan komt ING op bezoek in Landegem met de titel als inzet. Eindstand: 56-83 (C.T.)

Speelden: Vollie 7, Sid 4, Fred 19, Bart 13, Dimi 2, Luc 6, Steven 18, Andy 5, Aiko 3 en Kenneth 6.

7 driepunters

12-04-2016 om 22:31 geschreven door 130  

24-03-2016 om 00:00 geschreven door 130  

Na een weekje bezinnen, nodig na de oplawaai tegen De Maeght, was het uitkijken hoe de troepen zich konden herpakken tegen de Crooky Monsters, 11^de in de stand. Na het Crocky C(l)u(p)(b) debacle van afgelopen weekend konden we maar beter niet dezelfde toer opgaan. Met enkel Kenneth en Gert bij de afwezigen kon Chris op een uitgebreid elftal rekenen. Maar daar stopte de vergelijking met het elitespelletje niet.

Na enkele erbarmelijke doelpogingen begonnen de refs zich stilaan af te vragen of ze nu het voetbal- ipv het basketreglement moesten hanteren. De brilscore bleef onnoemelijk lang op het scorebord prijken. Uiteindelijk waren het de broertjes Van Vooren die de ‘0’ konden wegvegen. Nauwelijks enkele seconden later konden de Crookies ons reeds vervoegen. De partij kon eindelijk beginnen…  of toch niet … Echt hoogstand was allemaal niet. Beide teams bleven zoeken en spartelen naar een vlotte uitgespeelde combinatie maar slaagden daar allesbehalve in. Het enige lichtpuntje aan onze kant viel te bespeuren bij een sterk ingevallen Matty. Met drie drives nam hij evenveel keer zijn tegenstander te grazen en rondde hij succesvol af. Tussendoor had Dimi ook zijn hoofd boven water gestoken door een terugkaatser om te zetten in een score. Een moeilijk eerste quarter werd met een flauwe 15-13 afgesloten.

Het tweede quarter oogde heel wat meer in zijn mars te hebben. Met iets meer tempo in de spelfases en balwisselingen werd steevast een vrije teammaat gevonden. Sid spande de kroon met 3 opeenvolgende scores waarmee hij terug de partij wat kon aanzwengelen. Een driepunter van Aiko, tegenwoordig eerder een uitzondering, zorgde voor wat animo maar het was uiteindelijk wachten tot Fred de gashendel, met 8 punten op rij, volledig opendraaide. Wie dacht dat Crooky nog voor de rust zou kraken was er helaas aan voor de moeite. Met een 37-31 ruststand hield de tegenstander ons nog duidelijk zichtbaar in het vizier.

De afspraak met het derde quarter werd andermaal geen groot succes. Vorige week maakten we amper 3 punten in 10 minuten en het koste ons de broodnodige zege tegen de Maeght. Luc opende sterk met 2 fieldgoals vanop zijn gekende en dodelijke afstand. Veel medewerking en aanvallende steun van zijn ploeggenoten kreeg hij echter niet. Sid en Steven lukten 1 vrijworp, Aiko deed met 2 nauwelijks beter. Veel zoden aan de dijk bracht dit niet want aan de overzijde scoorde de tegenstander bijna aan 100% vanop de vrijworplijn. Dit quarter duurde ontiegelijk lang en daar zat de kordate, maar niet altijd consequente, leiding voor grotendeels tussen. Het ging van kwaad naar erger met onze inzet en goede bedoelingen. Scoren lukte bij velen amper laat staan dat men altijd de ring, net of het bord raakte. Een nieuwe tussenspurt van Fred, afsluitend met een driepunter, kon op het nippertje vermijden dat we met een nipte achterstand het laatste quarter moesten aanvatten. (52-51)

De Crookies bleven, met hun 7-koppige spelerskern, verrassend sterk aanklampen. Grotendeels was dit wel te verklaren door de zwakke en onsamenhangende verdediging van onze lichtblauwen. Het duurde tot diep in het laatste quarter vooraleer alle spelers op dezelfde lijn zaten qua verdedigende inspanningen en afspraken. De verhoogde druk op de man in balbezit brachten de Crookies herhaaldelijk in de problemen waardoor de ene na de andere steal volgde. Fred deed, terug met 8 punten op rij, meer dan zijn duit in het spreekwoordelijke zakje. De inspanningen stonden helaas niet rechtevenredig met de voorsprong want die werd keer op keer door Hanssens, eveneens 8 punten op een rij, teniet gedaan. Defensieve foutjes en een zekere laksheid van onze kant hielden de Crookies in koers. Bij een 65-60 stand zette Matty zijn 2 vrijworpen feilloos om waarna Andy, uiteindelijk eens, kon uitpakken met zijn gekende drive. Met nog eens 2 omgezette vrijworpen kon Matty een magere 71-62 winst vastleggen. Het was voor iedereen merkbaar dat het merendeel van de spelers op zoek is naar hun beste form. Hopelijk kan de 14-daagse ‘paasstop’ voor een herbronning zorgen om de 3 resterende kaskrakkers tot een goed einde te brengen. Eindstand: 71-62 (C.T.) 

Speelden: Matty 10, Vollie, Stanny, Sid 7, Fred 31, Bart 5, Dimi 2, Luc 6, Steven 3, Andy 2 en Aiko 5.

2 driepunters

22-03-2016 om 22:34 geschreven door 130  

Met nog 5 competitiematchen voor de boeg komt het competitieslot stilaan in zicht. Wetende dat we in de resterende matchen nog 4 teams uit de top 6 treffen kan alleen maar voor wat extra suspense zorgen. De verplaatsing naar de Maeght van Ghent was een eerste harde noot om kraken. In het verleden konden we slechts zelden punten wegkapen en al zeker niet op verplaatsing. De heenmatch werd dan wel winnend afgesloten maar dat ging niet zonder slag of stoot. Niks deed vermoeden dat deze partij anders zou verlopen. Zonder Kenneth, Gert en Stanny misten we toch een pak ervaring, gestalte, ‘body’ en leepheid.

Met Matty, Sid en Fred werd duidelijk voor extra snelheid gekozen om het statische spel van de tegenstander te ontwrichten. Luc en Aiko kregen de plezante taak om Van Belleghem en Gekiere aan banden te leggen. Geen secure want vooral de eerstgenoemde schuwt geen enkel potig duel. Achteraf bekeken kon Van Belleghem maar weinig waarmaken en dat was grotendeels te danken aan de sterke defense van Luc en Aiko. Het werd voor hem enkel maar zuurder om machteloos te moeten toekijken hoe een gedreven vijftiger gestaag zijn bakje aan het vullen was. Matty had ondertussen 3 vrijworpen omgezet na enkele foutief afgestopte drives richting de basket. Het was al enkele confrontaties geleden dat we onze start tegen de Maeght niet gemist hadden. De weergaloze driepunter van Andy, die de ervaren korfbalspeler bleek deed uitslaan, zorgde bovenop de ijzersterke penetratie van Steven, beloont met een bonusvrijworp, voor een krappe voorsprong die zoet smaakte. (16-17)

Steven had de smaak te pakken en beantwoordde een driepunter van De Baets met een evenwaardig afstandsshot.  Fred, Vollie, Sid, Bart en Matty dikten elk om beurt de score aan maar veel meer dan de stand in evenwicht houden zat er voorlopig niet in. De Maeght speelde het slim en liet afwisselend het gevaar van zowel outside als inside komen. Zonder Luc en Aiko onder de borden kreunden Bart en Dimi onder de BMI van Courteyn en de wroetende Van Belleghem. Sid en Fred konden echter verhinderen dat de Maeght de leiding nam aan de rust (37-40).

Op de één of andere manier zorgt de pauze er telkens voor dat ons derde quarter niet hetzelfde spelpeil haalt als de rest. De start was nochtans veelbelovend toen Steven een fast break knap afrondde na een assist van broertje Fred. Wat volgde moet zowat tot de zwakste minuten van ons Young Ones bestaan toebehoren. Geen enkele, maar dan ook geen enkele doelpoging die volgde kende succes. Het was teleurstellend, frustrerend, jammerlijk, pijnlijk en bij momenten schaamtelijk om te moeten vaststellen dat onze voorsprong smolt als sneeuw voor de zon. De Maeght kende geen genade en sloeg keihard toe. Een 16-3 was het zware maar logische verdict. Om dit nog tot een goed einde te brengen was er meer dan een wederopstanding nodig. (53-43)

Heel lang kon er niet gewacht worden om de bakens te verzetten maar de eerste minuten van het laatste quarter brachten weinig kentering. Dimi rondde weleenswaar een knappe aanval af maar aan de overzijde woogt onze defense op Courteyn en Gekiere veel te licht om de kloof te kunnen dichten. De coach van de Maeght wist waar Abraham de mosterd haalde. Even was er nog een korte opflakkering toen Aiko drie keer op rij de weg naar de korf vond en Fred uitpakte met een paar splijtende drives. Lang duurde de remonte niet. De verhoopte inzinking van Courteyn, Walraef en De Baets kwam er niet al bleek die eerder te hebben toegeslaan bij de spelleiding. Enkele onwaarschijnlijke (niet) genomen beslissingen zorgde in beide kampen voor verhitte discussies. Op het hoogtepunt/dieptepunt werden zelfs 2 thuissupporters uit de zaal gezet. Veel veranderde dit niet aan het spelbeeld. De Maeght kreeg ons andermaal op de knieën en blijft ons zwarte beest uit deze competitie. Eindstand: 75-65. (C.T.)

Speelden: Matty 5, Vollie 3, Sid 4, Fred 19, Bart 4, Dimi 2, Luc 6, Steven 9, Andy 5 en Aiko 8.

2 driepunters

15-03-2016 om 22:50 geschreven door 130  

Na 20 speeldagen slechts 2 nederlagen tellen, dit kan niet louter aan toeval en geluk worden toegeschreven. Wie zijn wij om te ontkennen dat we reeds een aantal keer door het oog van de naald zijn gekropen? Daarentegen mogen we ook gerust stellen dat we meer dan eens tegen een concurrent en zijn refs mochten optornen. De heenmatch in Geraardsbergen mag gerust in dit laatste lijstje opgenomen worden. Onze 1^ste nederlaag van het seizoen ligt nog steeds zwaar op de maag. Wat als … en nee we gaan hier geen nieuwe 2BE reeks van maken. In de 1/8^ste finale van de KBOV beker konden we al een kleine revanche nemen maar onze honger was allesbehalve gestild hierdoor. Net als in de heenronde misten we onze 2 dubbele meters waardoor Luc zich terug genoodzaakt zag om de bedrijvige Spiesschaert aan banden te leggen. Andy en Stanny verkozen om diverse redenen om vanavond de vocale steun te verzorgen.

Dat Luc niet zijn plezantste avond zou beleven met Spiesschaert was al na 2 minuten duidelijk. Hoe breed en groot Luc zich ook posteerde, toch leek zijn opponent daar nauwelijks hinder van te ondervinden. Pas later kon Sid met vereende krachten weerstand bieden. Net als Salamander vorige week trachtten De Plankshotters hun voordeel te halen uit een zone-defense. Om de verdediging te ontregelen werd terug de snelle passing als succesformule bovengehaald. Sid voelde zich duidelijk terug in zijn sas en nam met 2 rake halve afstandsshots de tegenstander te grazen. Een driepunter van Matty bracht de zone-defense aan het wankelen maar men wou van geen wijken weten. Door de beperkte bewegingsruimte voor onze centerspelers werd het niet alleen voor hen een ondankbare wedstrijd maar tevens moest het gevaar van buitenaf komen. Met 4 punten op rij en een sterke invalbeurt bevestigde Bart nog maar eens zijn groeiend vormpeil. (17-12)

Ook in het 2^de quarter bezorgde Bart, Sid en Fred ons de broodnodige punten want De Plankshotters waren geenszins van plan zich zomaar gewonnen te geven. Luc had dan wel Spiesschaert in zijn zak maar tegen Goorman was nog geen remedie gevonden. Met 2 driepunters hield hij in dit quarter zijn ploeg mooi in het spoor van de Young Ones, al moeten we eerlijk toegeven dat we niet echt aan onze productiefste quarter bezig waren. Met amper 12 punten bleven we tamelijk onder de verwachtingen en moesten we de Plankshotters op korte afstand dulden. Rust: 29-24

Na de pauze kwamen stilaan barstjes in de Geraardsbergse vestiging. De frisheid verdween zienderogen uit hun beperkte spelerskern. Het ideale menu voor ‘bloedhonden’ Fred, Sid, Matty en Vollie. In geen tijd zag de tegenstander de achterstand oplopen. Vollie en Steven namen elk met een driepunter en fieldgoal de laatste twijfel weg. De Plankshotters zouden voor de 2^de keer voor de bijl gaan. (50-37)

In het laatste quarter ontbond Vollie helemaal zijn duivels. Met 2 driepunters en een fieldgoal bezegelde hij definitief het lot van de roodhemden die het defensief nog moeilijk konden belopen. Onze centers waren maar wat blij met de ontstane ruimte onder de borden. Gert, Luc en Bart pikten hun puntjes nog mee terwijl Dimi, worstelend met het zelfvertrouwen de laatste weken, eerder koos voor de ploeggenoten dan zelf zijn kans te gaan. Al bij al hadden de aanwezigen enkele fraaie combinaties op de mat gezien maar het was Matty die met een achterwaartse doelpoging de ‘score van de match’ op zijn conto mocht schrijven. Na een sublieme pass van Fred kon Sid de 71-48 eindstand vastleggen.  (C.T.)

Speelden: Matty 5, Vollie 13, Sid 10, Fred 16, Gert 4, Bart 11, Dimi, Luc 7 en Steven 5.

7 driepunters

08-03-2016 om 23:52 geschreven door 130  

Voor het duel van afgelopen donderdagavond gaven Kenneth, Vollie, Andy, Luc en zelfs coach Chris verstek. Best te begrijpen als je weet dat je naar Lokeren moet op donderdagavond en pas om 21u15 in actie mag schieten. Een onoverkomelijk probleem was het niet want Salamander blijft net als de voorbije jaren aan de start van het peloton bengelen. Een tijdssprong van 2 uur stond bij velen die avond bovenaan de verlanglijst, geloof me vrij.

Even snel afstand nemen van de tegenstander zat er niet direct in want een zekere De Nulf, met zijn 60 jaar de ouderdomsdeken van onze competitie, strekte 2 maal zijn oude knoken, tot grote verbazing van zijn bewaker Gert. Op zijn eentje hield hij zijn ploeg in de wedstrijd (4-4). Tegen een vrij bewegelijke zone-verdediging hadden onze spelers het aanvankelijk vrij moeilijk om de juiste opening te vinden. Toen de bal iets sneller werd rondgespeeld kwamen de kansen wel maar bij de afwerking  kenden we de nodige dosis pech. De enige 2 spelers die daar enigszins wel aan ontsnapten waren Sid en Fred. Dankzij hun scores kwamen we alsnog aan een 6-11 stand na 10 minuten.

Aan onze afwerking was duidelijk nog wat werk maar … wat dan gezegd van de thuisploeg? Het was werkelijk niet om aan te zien. De missers vlogen ons rond de oren … of waren dat de hakbijlen van enkele gefrustreerde tegenstanders? Op veel sympathie van de refs moesten we ook al niet rekenen want net als passieve huizen zijn tegenwoordig passieve refs meer dan ooit in de mode. Dan maar Salamander met gelijke wapens bestrijden. Met de inbreng van ‘pitbull’ Matty, de op vinkenslag liggende Fred en de immer genadeloze Stanny werd het de opponent quasi onmogelijk gemaakt om te freewheelen op onze speelhelft. Met amper 3 omgezette vrijworpen in het 2^de quarter moest men onverbiddelijk de rol lossen. Noch Steven noch Sid konden met een driepunter de aanval een definitieve boost geven maar Bart kon wel net voor het rustsignaal een pak frustraties van zich afwerpen met zijn eerste score. Rust: 9-23

Het derde quarter bracht helaas weinig verandering in de situatie. Van een sportieve wedstrijd was al van bij aanvang geen sprake maar dit dreigde stilaan te ontaarden. Bij iedere doelpoging werden alle middelen aangewend om de speler het scoren te beletten. Sid, Aiko en Steven konden slechts 1 keer ontsnappen aan hun vernietigende manier van spelen. De enige waar ze echter geen vat op kregen was de aanvalslustige Fred. Met de ene penetratie na de andere bleef hij de verdediging van Salamander pijn doen. (18-37)

De match was allang gespeeld maar toch diende er nog een 4^de quarter te worden afgewerkt. Ik hoef niemand te vertellen dat geen van ons hier stond te springen. De deceptie in de refs had ook stilaan zijn hoogtepunt bereikt. Aiko zat eerder letterlijk dan figuurlijk in de greep van zijn tegenstander maar zelfs dat kon de refs niet op andere gedachten brengen. Verder aandringen had dan ook geen zin meer. De broertjes van Vooren konden samen met de naar zijn beste niveau groeiende Bart Keukelier de score nog wat aandikken tot de verhoopte 30-tiger op het bord stond. Een eigenaardig en naar ‘collaboratie’ ruikend screen van Gert op Matty zorgde er echter voor dat een onverhoopte driepunter Salamander alsnog een dertiger ontliep. Eindstand: 31-60 (C.T.)

Speelden: Matty, Stanny, Sid 11, Fred 22, Gert, Bart 12, Dimi, Steven 11 en Aiko 4.

5 driepunters

08-03-2016 om 21:35 geschreven door 130  

Na de pijnlijke uitschuiver in de bekercompetitie vorige week tegen ING kon de focus, op 8 speeldagen van het einde, volledig op de competitie worden gelegd. Met slechts 1 nederlaag minder dan onze grootste concurrent kunnen we ons simpelweg geen misstap permitteren tenzij we winnen in de thuismatch tegen datzelfde ING op de voorlaatste speeldag. Spanning alom! De rotatie blijft niet alleen in het voetbal voor beroering zorgen. Zelfs coach Chris verloor er even het noorden bij toen Stanny zich incognito tussen de staff had gemengd.  Met Steven en Matty op de latten was de selectie voor vanavond uitgedund tot 11 notabelen. Niet onbelangrijk in dit alles was de terugkeer van Kenneth en Bart. Coach Chris had zo maar eventjes 6 spelers die, mits enige moeite, uit de voeten konden op de centerpositie. Wat een weelde. Santobas, vorig seizoen lang in de running voor een top 3 plaats, kon dit seizoen nog niet bevestigen maar had met de komst van Brecht De Meyer, ondanks zijn nog jonge leeftijd, een ervaren rot onder de borden binnen gehaald.

Na de warrige openingsminuten, waarin beide teams niet al te vlot hun weg naar de korf vonden, werd met de inbreng van Kenneth de druk onder de borden gevoelig opgedreven. De Meyer had zijn handen vol, soms ook letterlijk te nemen, om Kenneth de pas af te snijden. Aanval na aanval werd het beukwerk heviger en heviger maar de refs verzaakten telkens weer om in te grijpen. Via Fred, Aiko en Kenneth werd uiteindelijk langzamerhand afstand genomen maar de eerste driepunter van Bart gaf pas echt een tikje aan de tegenstander. (16-9)

Hetzelfde spelbeeld kregen we ook in het 2^de quarter geserveerd. Kenneth had duidelijk de smaak en het ritme te pakken om zich te amuseren in de bucket maar door de hardhandige aanpak van de ex-Sgolbaspelers werden de inspanningen niet altijd recht evenredig beloond. Moet je in het voetbal 3 keer vallen om een penalty te krijgen dan diende je in dit spelletje 3 keer geslagen te worden vooraleer de ref het de moeite vond om enige lucht door zijn instrument te blazen. De gemoederen raakten stilaan verhit en de ‘handrem’ van good old ‘Cisse’ was het absolute dieptepunt van onsportiviteit in deze match. Coach Chris vond het stilaan welletjes. Zijn uithaal richting de grijze besluiteloze massa kreeg daarentegen een nog stevigere repliek waarna de rust enigszins kon terugkeren. De boodschap was overgekomen. Opzet geslaagd denk je dan. Kenneth, Fred en Luc konden, met wisselend succes, frequenter plaatsnemen aan de vrijworplijn. Brecht De Meyer kon dan wel zijn stempel niet drukken op de partij maar desondanks slaagde Santobas erin gelijke tred te houden. Een knappe assist van Dimi werd succesvol afgerond door een alom aanwezige Kenneth. Een stilaan onsterfelijke Stanny (een aanbieding van The Old Stars kan niet lang meer uitblijven) zorgde met een omgezette vrijworp dat we uit de handen van Santobas bleven. Met een 33-27 ruststand hadden we onze schaapjes nog lang niet op het droge.

De start van het derde quarter was veel belovend. Een bom van de wederom bedrijvige Fred zette  onze intenties meteen kracht bij. Dit Santobas tot de laatste minuut naast ons dulden was om problemen vragen. Gelukkig kreeg Fred vrij onmiddellijk steun van zijn ploegmaats. Gert scoorde, na een knappe assist van Sid, waarna Luc en Bart ook hun steentje bijdroegen. De laatste minuten van dit quarter waren weggelegd voor Aiko en Vollie. Met elk een fieldgoal en een driepunter hing Santobas zowaar definitief tegen de touwen. (56-35)

Met een mooie twintiger op het scorebord was alle spanning uit de wedstrijd verdwenen en werd dit 4^de quarter een stuk gemoedelijker afgewerkt. Dimi opende de score waarna Vollie zijn ‘moment de gloire’ beleefde. Met 2 opeenvolgende driepunters en vrijworpen hield hij op zijn eentje het zielloze Santobas in bedwang. Na een moeilijke eerste helft werd eens temeer na de pauze de puntjes op de ‘i’ gezet. Dankzij deze overwinning blijven we de rangschikking aanvoeren. ING moet maw, zonder zelf in de fout te gaan, alweer een weekje langer wachten op de verhoopte uitschuiver van ons team. (C.T.) Eindstand: 72-52

Speelden: Vollie 15, Stanny 1, Sid 2, Fred 18, Gert 2, Bart 10, Dimi 2, Luc 4, Andy, Aiko 9 en Kenneth 9.

7 driepunters

24-02-2016 om 00:22 geschreven door 130  

Amper 1 dag na alle Valentijn verplichtingen en de competitieloze week wachtte ons met YO-ING een prachtige affiche voor de ¼ finale van de KBOV Beker. Dat beide ploegen nog kans maakten op de dubbel kruidde de partij nog net ietsjes meer. De recentste confrontatie met ING begin november was eveneens de laatste verliespartij van de Young Ones. Er was geen beter moment om weerwraak te nemen en ING een mentale tik te geven met het oog op het spannende competitieslot. Speciaal voor deze avond werden ook de sponsors en sympathisanten van onze vereniging (en nee dit klinkt niet groen-zwart) in de bloemetjes (lees: aan den drank) gezet.

In vergelijking met het vorige duel hadden we met Fred een dikke joker extra maar de afwezigheid van Kenneth, Bart, Dimi en Stanny kon wel eens zuur opbreken. Aan de overzijde ontbrak met Robeyst misschien wel hun belangrijkste pion maar aan talent was er geenszins gebrek. ING nam de beste start terwijl er bij ons duidelijk enkele last hadden van stramme spieren of was het podiumvrees. Na enkele doelpogingen begon men zich stilaan af te vragen of de doelen wel op de reglementaire afstand stonden. De ene air ball volgde de andere in ijltempo op.  Niet alleen in het  aanvallend compartiment verliep het stroef. Verdedigend reageerden we niet altijd even alert genoeg waardoor we maar geen greep kregen op de wroetende Vergote, Van Hecke en de aalvlugge De Caluwé. Net voor het einde van het eerste quarter brachten een driepunter van Vollie en score van Steven ons terug op de afspraak. (19-22)

In het tweede quarter werden de krachtmetingen iets pittiger zonder echt onsportief te zijn. Je kon duidelijk voelen dat geen van beide teams zomaar als verliezer van het toneel wou verdwijnen. De inzet en spanning compenseerden enigszins de matige afwerking want aan beide kanten werd nogal slordig omgegaan met de wenkende kansen. Op zich een gemiste kans want zo bleef ING met het mentale voordeel als virtueel halve finalist. De fraaie tip-in van Gert en de reverse dribble van Matty, met de daaropvolgende score, werden op spontaan applaus van het aanwezige publiek onthaalt maar konden helaas de overige ploeggenoten niet inspireren om vaker de weg naar de ring te vinden. Een 36-39 rustscore daarentegen liet alles nog speelbaar.

ING had al een tijdje in het snot dat aan onze kant het gevaar steeds vaker van Fred moest komen. Aanvankelijk kon Fred nog meer dan behoorlijk zijn mannetje staan maar op een paar cruciale momenten had hij de spelleiding vierkant tegen. Een vriendelijke woordenwisseling met de refs leek dan toch enige bijstelling op te leveren want onze laatste 7 punten van dit quarter kwamen er vanaf de vrijworplijn. We bleven gelijke tred houden met ING maar we slaagden er maar niet in om ook maar even over ING te wippen in de stand. Een beresterke Van Hecke bleef een gesel voor onze verdediging. Een kranige Luc deed alles wat hij in zijn macht had maar hij beet zijn tanden stuk op de power play van deze center. (50-53)

Naarmate het vierde quarter vorderde eisten de scheidsrechters steeds vaker de hoofdrol op en dat voorspelt altijd weinig goeds. Aan de ene kant werd ieder licht contact onherroepelijk bestraft terwijl aan de overzijde vaak een duwtje door de vingers werd gezien. De frustraties liepen dan ook bij sommigen hoog op. Reken daarbij nog eens het gebrek aan geluk bij de afwerking en de potjes stonden stilaan op overkoken. ING daarentegen profiteerde maximaal van deze strubbelingen. In een mum van tijd prijkte een 10-puntenkloof op het bord en weg was onze droom om in ons jubileumjaar op beide fronten mee te doen voor de prijzen. Een laatste stuiptrekking via Fred en Aiko leverde niet meer dan een aardige 69 – 76 eindstand op. De offensieve weelde waarop we reeds meermaals konden teren bleef nu jammer genoeg in gebreke. Met een score van 69 punten weet je nu eenmaal dat je tegen ING in vieze papieren terechtkomt. Einde van het Bekerverhaal dus waardoor nu alle aandacht op dat andere gloriemoment komt te liggen. Inderdaad, het mogelijks behalen van onze 1^ste titel. Wie weet kunnen we daar de rollen omdraaien… (C.T.)

Speelden: Matty 7, Vollie 3, Sid 2, Fred 24, Gert 2, Luc 6, Steven 8, Andy 4 en Aiko 13.

5 driepunters

17-02-2016 om 00:26 geschreven door 130  

14-02-2016 om 00:00 geschreven door 130  

Februari kondigde zich, met slechts 2 competitiematchen, als een relatief kalme maand aan. Tussendoor is er wel nog het treffen met ING in de ¼ finale van de KBOV beker, niet te verwarren met die andere beker, maar de aanloop hiernaartoe is omzeggens ideaal te noemen. De eerste opdracht van de maand was de verplaatsing naar Zwijnaarde voor de wedstrijd tegen BBC Feniks. Onze opponent kent niet meteen zijn beste seizoen en hangt met slechts 6 overwinningen in 18 wedstrijden net boven de gevarenzone. Hun enige uitschieter van het seizoen was wel een verrassing van formaat. Een uitoverwinning op ING is slechts weinig ploegen te beurt gevallen. Op zich mocht dit ons geen zorgen baren maar de afwezigheid van Aiko, Andy, Vollie, Bart en de onzekerheid omtrent de fitheid van Kenneth zorgde toch even voor lichte paniek. De ongerustheid verdween echter als sneeuw voor de zon toen bleek dat Feniks amper een handvol spelers kon verzamelen.

Al na enkele minuten was duidelijk dat Feniks niet opgewassen was tegen het lichtblauwe geweld. Met dirigent Fred voorop lag de snelheid van uitvoering bijzonder hoog. In geen tijd stond er een 10-puntenkloof op het scorebord en die zou alleen maar uitgediept worden in het verdere verloop van de partij. Zowel met steals, drives en driepunters werd er geen spaander heel gelaten van de tegenstander. Fred had met 9 punten op rij het pad geëffend waarna Luc, Steven en Sid maar wat graag in de dans sprongen. Met 2 driepunters van Matty en een score van Gert werd een onwaarschijnlijke 12-30 tussenstand genoteerd.

Ook in het tweede quarter moest de tegenpartij op niet veel sympathie rekenen. De lijn werd doorgetrokken van het eerste quarter en als een ware pletwals begon Steven, met 7 punten waaronder een driepunter, samen met broer Fred over de tegenstander heen te lopen. Feniks kon slechts sporadisch een aanval succesvol afronden waardoor de wedstrijd al voor de rust gespeeld was. Na de broertje Van Vooren was nu Sid, Matty, Gert en Luc terug aan de beurt. Een 13-26 tussensprint resulteerde in een zeer comfortabele 25-56 ruststand.

Na de break kende ons team een kleine terugval. De gedachte dat de overwinning ons niet meer kon ontsnappen en dat iedereen zo snel mogelijk de ½ finale vd beker tussen Club en Gent op TV wou volgen zorgde voor enige nonchalance. Talrijke doelrijpe kansen werden vakkundig de nek omgewrongen en dat was zonde van de geleverde arbeid. De intercepties en fast breaks waren ondertussen niet meer bij te houden maar in tegenstelling tot de eerste helft kenden ze ditmaal weinig succes. Enig lichtpunt in dit quarter was de trefzekerheid van Matty vanachter de driepunterlijn. Met alweer 2 bommen en een fieldgoal nam hij de helft van de punten in het 3^de quarter voor zijn rekening. (42-72)

Om de partij enigszins boeiend te houden rees het idee om volop te gaan voor een century score. Met een tegenstander die stilaan op zijn tandvlees zat kwamen de mogelijkheden met bosjes uit de lucht vallen. De tactiek was stereotiep en vrij simpel. De terugkaatsers kwamen steevast in de handen van Fred terecht die met enkele knappe baseball passes Sid en Matty de ziel uit hun lijf liet lopen. De score werd met een ruk de hoogte ingejaagd. Ontzettend belangrijk in het hele verhaal was dat iedereen zijn deel van het werk voor zijn rekening nam. Zelfs met nog enkele minuten op de klok kon Steven met een bom de century score wat extra glans geven. Feniks moest alles met lede ogen aanzien en voor hen kon het laatste fluitsignaal niet snel genoeg volgen. Had men het op voorhand geweten dan had men waarschijnlijk voor een forfait gekozen. Eindstand: 52 – 110 (C.T.)

Speelden: Matty 22, Stanny, Sid 15, Fred 29, Gert 9, Dimi 2, Luc 16, Steven 15 en Kenneth 2.

9 driepunters 

05-02-2016 om 00:17 geschreven door 130