Het voelt nog steeds een beetje onwennig om de sporthal van Landegem, jarenlang onze thuishaven, te passeren en te beseffen dat sporthal Oostbroek nu ‘the place to be’ is. Een grote aanpassing voor de spelers bleek het achteraf niet te zijn want vorige week werd de maat van één van de titelkandidaten bij uitstek, De Maeght, genomen. Voor de omkadering daarentegen is het nog even zoeken naar de juiste aansluiting of bedieningsknop om de doelen en elektronische scorebord te bedienen. Een tweede black out van het scorebord in 2 weken tijd was dan ook niet echt welkom.

Als alternatief voor de storende zumba van vorig seizoen, die ons toen een pijnlijke nederlaag bezorgde bij de Plankshotters, hadden wij gekozen voor enkele dartelende badmintonners, weliswaar zonder de zware beats. Met 11 spelers op het veld en slechts 10 op het wedstrijdblad zorgde Stanny in beide kampen voor de nodige verwarring. Een probleem met de medische fiche was het excuus, al weet iedereen dat bvb in het voetbal dit vaak een voorbode is van een nakende transfer. De geplande trip naar Amerika doet de wildste geruchten verspreiden. Naast Stanny waren ook Vollie, Kenneth en Gert nog niet van de partij.

Coach Chris schudde zijn kaarten en toverde met Matty, Aiko, Sid, Dimi en Steven zijn starting five uit zijn hoed. Een verschroeiende openingsfase via Aiko, 11 punten waaronder 3 driepunters, en Matty, 2 driepunters, zorgde voor een waar spektakelstuk. Dit in tegenstelling tot de tegenstander die amper hun naam konden benaderen. De bijna perfecte opener werd nog eens extra in de verf gezet doordat Luc de schaarse missers ook uit de lucht wist te plukken. De Plankshotters restte alleen een time-out om het tempo te breken en een ware afslachting te voorkomen. Met zijn enige score van de wedstrijd liet Sid uiteindelijk de 21-13 tussenstand optekenen.

De prestatie van de Plankshotters bleek echter als een virus onze troepen te hebben geïnfecteerd. Alsof het een weddenschap was hielden beide teams het ettelijke minuten opvallend ‘droog’. De scorekeeper had dan ook de nodige moeite om zijn schrijfstok terug op gang te trekken. Matthias, Bart, Andy, Fred en Dimi sprokkelden, niet zonder moeite, 9 punten bij elkaar… wat, geloof het of niet, nog 7 punten meer was dan de tegenstander. Een quarter om zo snel mogelijk te vergeten. Ruststand: 30-15.

Niet dat de overwinning in gevaar kwam maar we konden ons maar beter niet in slaap laten wiegen door een ontiegelijk zwakke tegenpartij. Coach Chris probeerde zijn spelers te triggeren op allerlei manieren en dat werkte aanstekelijk. Het tempo werd de hoogte ingejaagd en dat werkte versmachtend voor de Plankshotters. Een vrijstaande Steven gaf met een geslaagde driepuntspoging de aanzet en broer Fred piloteerde met enkele gemeten passes Bart richting doel. In geen tijd stond er een twintiger op het bord waarna de 5 wisselspelers de klus, via een trefzekere Matty, helemaal afmaakten. (51-22)

Bij wijze van experiment gaf de coach de opdracht om het laatste quarter in zoneverdediging af te werken. Een belangrijke test om eventueel later in het seizoen te kunnen op terugvallen. Door telkens 5 spelers te wisselen, niet het geliefkoosde systeem voor spelers, werd er een match in een match gecreëerd en bleef iedereen op scherp tot de laatste minuut. Ondanks het feit dat de Plankshotters het laatste quarter winnend konden afsluiten was de zoneverdediging voor herhaling vatbaar. Eindstand: 64 – 36. (C.T.) 

Speelden: Matty 12, Sid 2, Matthias 4, Fred 5, Bart 8, Dimi 3, Luc 1, Steven 11, Andy 5 en Aiko 13.