Dikke wolken hangen in het dal boven het stuwmeer. Ik kan me voorstellen hoe het er vanuit Berducedo uitziet. Ik heb het zelfs daarnet van een Duitserop foto kunnen zien en het is echt prachtig. Wat gisteren een straf leek te zijn, is vandaag een zegen. De afdaling van meer dan 600 hoogte meters heb ik me bespaart. Daar is mijn knie niet rouwig om. Er is echter wel 1 probleempje. De etappe mogelijkheden zijn relatief beperkt. 5, 12 of 32 km.

Na 5 km kies ik resoluut voor de 32 en leg mijn kamer vast.

Het is prachtig weer. Maar ook erg warm. En na kilometer 8 is er geen enkele bar meer die vandaag open is. Wanneer het omhoog gaat schuift mijn bril van mijn neus van het zweten. Loodzwaar is het. Maar ook "O zo prachtig!" Behalve die enkele kilometers over het asfalt. Maar die vergeet ik met plezier.

Om 19h00 kom ik aan. Het hoefde vandaag niet meer te zijn.

Als alles goed gaat is het nog een dag of 6 stappen. Er komen steeds meer mensen op het pad. En dan moet het ergste nog komen. Vanaf Lugo is het nog 100 km. Daar vertrekken er dus ook veel. De rust van de voorbije drie weken staat op het punt te veranderen. 

Bij het vertrek geraak ik geen stap vooruit of ik moet mijn wandelstokken als steun gebruiken. Na 4 km moet ik kiezen. Of ik sla rechts af langs de route over los Hospitales of rechtsoor naar Pola de Alande. Ik kies om af te dalen naar Pola. Ik doe zowat drie uur over de eerste 8km. Dit gaat echt niet goed. De zon is echter wel van de partij en ik rits de pijpen van mijn broek. Even later voelt het aan alsof iemand met een naaldje in mijn been prikt. Een keer of drie. Ik heb er geen verklaring voor, maar het stappen gaat plots veel beter. 

In Pola ga ik langs de apotheek en even iets kleins eten. Om 15h10 vertrek ik dan toch maar naar Berducedo. Een tochtje van 16km met 600 stevige hoogtemeters. Een uurtje na mijn vertrek kom ik 2 andere pelgrims tegen die gisteren ook aan de tafel zaten. Zij zien er erg moe uit. Wanneer ik over de top passeer gaat het behoorlijk stijl bergaf. Het is dan nog een kilometer of 8 en zonder het goed te beseffen is het al voorbij 6 uur. Een dik uur later zie ik in een bar de Duitse Anna. Zij stapt behoorlijk traag en is over los Hospitales gekomen. 

Wanneer ik in Berducedo aankom is het 8 uur. De 2 herbergen en het pension zitten helemaal vol. Andere pelgrims zitten te genieten van hun eten terwijl ik naar een oplossing zoek voor vannacht. Een spaanse pelgrim belt naar de herberg 4km verder om te zien of daar nog plaats is. Ik bel naar een hotelletje dat iets verder ligt. Daar is nog plaats en ze zullen een taxi sturen. 

Wanneer ik wacht op de taxi komen de 3 andere pelgrims ook aan. Niemand heeft iets gereserveerd en dus hebben ze alledrie geen plaats om te slapen. De Spanjaard belt terug naar de herberg om te zien of er nog 3 plaatsen zijn. 

Alles komt goed. Even later neemt de taxi ons mee en zet eerst de 3 anderen af in het volg3nde dorpje. Daarna slingert de taxi zich door het prachtige landschap naar het stuwmeer van Salim. Daar kom il om 22h00 aan in het hotelletje. Snel douchen, eten, kleren wassen en per-total mijn bedje in.

Het weer is prachtig, de omgeving schitterend en de wegen aangenaam om op te lopen. Dit heeft alle ingrediënten voor een geweldige dag. Maar mijn linker scheenbeen doet behoorlijk veel pijn. Het was gisteren begonnen op een stijle klim. Ik heb er gisterenavond twee grote ijsblokjes op weggewreven. Maar het mocht niet baten. Hoe verder ik vandaag kwam, hoe erger het werd. Voor ik ga slapen doe ik er nog eens voltaren zalf aan. Al vrees ik dat het onvoldoende gaat helpen om te doen wat er morgen op het programma staat.

Binnen 4 km moet ik kiezen tussen een route hoog in de bergen of eerst omhoog en dan het dal in. Als het aanvoelt als vandaag, vrees ik dat afdalen de beste optie wordt 

 Ook al ben ik speciaal tot hier gekomen om de route over los Hospitales morgen te doen

 Met mooi weer zou dat het hoogtepunt van de camino primitievo moeten worden. Het zou dus wel jammer zijn moest het niet lukken. Afwachten maar. 

Ik heb vannacht erg slecht geslapen. Weet ik veel waarom, maar ik raakte niet in slaap en.was veel voor de wekker wakker. Ik maak me klaar om te vertrekken en ga dan langs de bar van het volgeboekte hotel aan de andere kant van de straat om te ontbijten. Ik wil om 9h00 nog even hangs de winkel voor een brood. Tijdens het wachten zet ik via de wifi van de bar mijn tekstje van gisteren op de blog. Als ik buiten kom uit de winkel vertrekken er net 8 am wat oudere pelgrims uit de bar. Tijdens de eerste klim van de dag geraak ik aan de praat met één van hen. Het zijn een groep Fransen van pensioengerechtigde leeftijd die de laatste 8 jaar, ieder jaar een week op de camino stappen. Ooit zijn ze vertrokken in Tours en volgend jaar komen ze na 9 jaar aan in Santiago de Compostela. Het waren zij die gisteren het enige hotel in het dorp bijna hadden volgeboekt. Boven op de berg staat een kerk en zij gaan daar naartoe. Ik niet. De route draait iets onde de kerk naar links af, en dus neem ik afscheid van dit groepje.

Verder was het over het algemeen een mooie dag. 

7 km voor Salas kom ik een boer tegen. Hij vraagt waar ik vandaag heen ga. Mooi! Zegt hij

 Dat is na Salas nog 11 km. Volgens mijn boekje is het maat 7,9 km. Bij aankomst heeft de boer gelijk gekregen en heb ik een klein uurtje meer gestapt dan Ik had verwacht. Maar toch ben ik blij dat ik tot hier geraakt ben.

Ik had gisteren de pijltjes al zien staan. En dus vertrek ik deze morgen vol vertrouwen ... in de verkeerde richting. De voorbije 2 dagen liep de aangegeven route ook niet zoals ik het op mijn gps gemarkeerd stond en dus leek het allemaal wel mogelijk dat de route iets afweek. Maar na 2 km krijg ik door dat dit de route zeker niet kan zijn. Deze weg boog helemaal af naar het noorden. Ondertussen was ik al wel meer dan 100 meter gestegen. Er liep daar een oude spoorwegbedding die de goede richting uitging en die ben ik dan ook gevolgd. Het resultaat was een omweg van ongeveer 4 km met een erg mooi uitzicht over de stad.

Anderhalh uur later liep ik dan eindelijk langs de juiste pijltjes. Het viel me op tijdens mijn eerste pauze dat er hier meer pelgrims liepen dan de voorbije dagen. 

Verder was de route best aangenaam, maar vind ik dat er toch nog veel verharde weg wordt genomen. Al is het nu een stuk beter dan daarvoor.

In Grado stop ik bij het infopunt voor toeristen. Ik krijg er te horen dat er nog maar 1 slaapmogelijkheid bestaat in dit dorp en dat is een klein hotel net buiten het bereik van de man zijn kaartje. Daar aangekomen vraagt men mij of ik gereserveerd heb. No! Oei. Alles is volgeboekt. Ook voor de man die net na mij binnenkomt. Maar aan de andere kant van de straat kunnen we voor 20 euro in een appartement slapen. De Ier is erg moe en zegt toe voor hij de kamer heeft gezien. Ik wil eerst kijken in wat voor een hok ze ons wil stoppen. Op het 3de verdiep lopen we binnen in een appartement met 4 slaapkamers. De Ier krijgt de grootste. Ik neem de verste en heel even later betrekken 2 Duitsers de kamer recht over mij en een Spaans koppel krijgt de laatste kamer. Wanneer ik terugkom van de winkel lopen er nog steeds pelgrims voorbij die pas rust zullen vinden in de pelgrimsherbergen die hier 3 kilometer verder ligt en geen voorzieningen heeft. 

Later op de avond ga ik met de Duitsers eten en is de dag alweer om.