'Eerst keken we ernaar en dachten we: wat lief. Meer zochten we er niet achter. We dachten dat Elena het kaartje daar toevallig had achtergelaten. Gaandeweg vonden we steeds meer kattebelletjes. In onze aktetas, rugzak, boeken, in de lades van onze kleerkast, in de zakken waarin we onze kerstversiering opbergen, tussen fotoalbums, achter foto's in kaders... .'

Soms was het briefje vol getekend met hartjes, soms stond er tekst op. Sommige briefjes waren aan de ouders gericht, andere aan de grootouders. Eentje zelfs aan de hond van de groottante. Maar Elena schreef vooral voor haar kleine zus Grace: Love Grace. Go! Go! Grace was toen twee jaar oud. 'Ik herinner me mijn oudere zus vooral van de foto's die overal thuis staan', zegt Grace vandaag, twee jaar later. 'Wanneer ik groter ben, mag ik papa's dagboek lezen waarin hij alles opschreef over Elena.'

Intussen blijven de briefjes van Elena maar opduiken. Sommige zijn op een blaadje van een blocnote geschreven, andere op post-its of op papieren hartjes die de moeder op vraag van Elena had uitgeknipt. 'Toen we die eerste hartjes vonden, beseften we dat er meer achter stak en dat Elena niet zomaar lukraak kattebelletjes had achtergelaten. Dat ze die briefjes echt wel voor ons had verstopt. Dat was haar manier om ons te laten weten: alles komt wel weer goed', zegt haar moeder.

Wordt vervolgd …

'Elena had dat belerende wel in haar. Ze was haar leeftijd ver vooruit. Ze had iets schoolmeesterachtigs. Soms kwam je haar kamer binnen en dan was ze bezig al haar boeken te rangschikken volgens kleur. De volgende dag ordende ze haar bibliotheek weer volgens grootte. Ze wilde altijd alles in orde hebben. Misschien waren die briefjes haar manier om het leven na de dood te organiseren.'

De ouders worstelen met die gedachte. Want het betekent dat Elena wist dat ze zou sterven. 'We blijven geloven dat Elena niet wist dat ze stervende was. Maar elk briefje dat we vinden, spreekt dat tegen. We moeten er rekening mee houden dat ons meisje haar dood voelde naderen.'

De ouders hebben intussen al drie dozen vol Elena-briefjes. 'Het is wonderlijk voor ons om die briefjes te blijven vinden. Hard ook. Toch hoop je dat het nooit stopt', zegt vader Keith.

De ouders vonden ook twee dichtgeplakte briefjes, aan hen persoonlijk geadresseerd. 'We hebben ons voorgenomen die nooit te openen', zegt Brooke Desserich. 'Die briefjes zijn onze levensverzekering. Zolang we ze niet openmaken, weten we dat er altijd nog iets is dat Elena ons moet vertellen. En dat is allicht iets heel speciaals. Anders zou Elena die twee briefjes nooit hebben dichtgeplakt.'

Einde

Gebed en vasten

Bron: www.bloggen.be/medjugorje

Janice Connell had met elk van de zieners uit Medjugorje een interview. Terry Colafrancesco sprak met vader Pétar Ljubicic. Daarbij hadden zij het over heel wat onderwerpen, zoals het gebed, vasten, lijden en ziekte, waarom Maria verschijnt, over de hemel, de hel en het vagevuur, enz.

In een eerste samenvatting van gesprekken met Vicka Ivankovic, Ivanka Ivankovic, Marija Pavlovic, Mirjana Dragicevic-Soldo en Vader Pétar Ljubicic wil ik het hebben over wat zij ons vertellen over gebed en vasten.

Toch even kort iets over voornoemde personen:

Vicka en Ivanka zien de Gezegende Moeder sinds 24 mei 1981. Voor Vicka zijn de dagelijkse verschijningen nog niet opgehouden. Ivanka had dagelijkse verschijningen van 24 juni 1981 tot 7 mei 1985. Op die dag vertrouwde Maria haar het tiende en laatste geheim toe en dat ze haar hele leven nog een verschijning zou hebben op de verjaardag van de verschijningen, 25 juni.

Onze Lieve Vrouw verscheen voor het eerst aan Marija Pavlovic op 25 juni 1981. Zij heeft nog elke dag verschijningen en is de zienster aan wie Maria elke 25ste van de maand de openbare boodschap, bestemd voor de wereld, doorgeeft. Zij kreeg intussen negen geheimen. Haar gebedsmissie is te bidden voor de zielen in het vagevuur.

Van de zes zieners was Mirjana Dragicevic de eerste van wie de dagelijkse verschijningen van de Gezegende Moeder stopten. Op Kerstmis 1982 kreeg zij het tiende geheim toevertrouwd. Nu verschijnt de Gezegende Moeder enkel nog op haar verjaardagen en naar aanleiding van speciale gelegenheden. Vanaf 1987 begon ze boodschappen op de tweede dag van elke maand te ontvangen om Mirjana te helpen met de zware draaglast van de geheimen en om haar voor te bereiden op de nakende vervulling van de geheimen. Het is Mirjana die op instructie van de Gezegende Moeder de geheimen zal onthullen, één geheim per keer door E.H. Petar Ljubicic te Medjugorje. Hij, op zijn beurt, zal ze delen met de wereld, drie dagen voorafgaand aan de gebeurtenissen die zij profeteren.

Wordt vervolgd …

De boodschap die de Gezegende Moeder brengt is dat er altijd vrede moet heersen tussen het mensdom en God en tussen de mensen onderling. Ze roept ons op om terug te keren tot God. De weg is geloof, vrede, gebed, vasten en bekering.

De Gezegende Moeder staat altijd klaar voor ons. We zijn vrij om Haar te verwerpen of van Haar te houden. Dat hangt van ons af.

Haar belangrijkste boodschap hier is bidden, omdat dat ons geloof verdiept. Als we bidden beginnen we God te ervaren in elk detail. We kunnen Hem horen en zien. We kunnen echt een relatie hebben met God. Het gebed is de sleutel tot God. Leven in de aanwezigheid van God en zijn Gezegende Moeder vereist geloof.

Ook Marija vertelt ons, net als de andere zieners, dat de Heilige Moeder ons uitnodigt om Haar boodschappen over geloof, bekering, boete, het twee keer vasten per week, het gebed, het maandelijkse biechten, het toegewijde leven en het plaatsen van de Heilige Mis in het middelpunt van ons leven, te beantwoorden. Ook zij vertelt dat de Heilige Moeder van iedereen houdt op dezelfde manier. Zij kent geen voorkeur.

De hele wereld kan Haar liefde voelen. De Heilige Moeder belooft dat wij met het gebed alles kunnen bereiken. Beetje bij beetje zullen wij Gods liefde voor ons aanvoelen. Het is door het gebed dat we deze grote liefde kunnen ervaren.

Tranen kwamen in Mirjana’s ogen, als ze het volgende vertelde: "Ik vraag jullie hulp om samen met mij bidden voor degenen die niet geloven. Jullie helpen me weinig. Jullie hebben weinig liefdadigheid of liefde voor jullie buren, en God gaf jullie de liefde en toonde hoe jullie anderen zouden moeten vergeven en liefhebben: om deze reden, verzoen jullie en reinig jullie zielen door te biechten. Neem jullie rozenkrans en bid. Draag jullie lijden met geduld. Herinner hoe geduldig Jezus voor jullie heeft geleden.

De Gezegende Moeder eindigde met een dringende bemerking: "Leg jullie geloof niet op aan ongelovigen; toon het hen door jullie voorbeeld en bid voor hen, mijn kinderen, bid!"

Wordt vervolgd …

In Haar boodschappen vraagt Maria altijd dat wij bidden. Vooreerst moeten we voor vrede bidden in onze eigen harten, daarna in onze families en enkel daarna voor de vrede in de hele wereld.

Als één lid van de familie bidt, zal de volledige familie gered worden; onze gebeden zijn nooit nutteloos. In families waar sommigen niet bidden of geloven, zullen de anderen bidden voor hen en vertrouwen en geloof behouden. De ongelovige familieleden zullen terug komen tot God. Onze woorden kunnen niet helpen, wel onze gebeden en offers.

Elk familielid moet dagelijks bidden voor elk ander familielid en als het mogelijk is met elk familielid elke dag. Het is zeer belangrijk dat families samen bidden, speciaal de rozenkrans. Kinderen zouden moeten bidden met de ouders, ouders met de kinderen.

Bidden met de familie en voor de familie is heel belangrijk. De Gezegende Moeder zegt dat bidden en vasten en speciaal de rozenkrans bidden als een familie zo krachtig zijn, dat ze zelfs oorlogen kunnen stoppen. Alle oorlogen ... familieoorlogen, oorlogen met buren, steden, landen.

Wordt vervolgd …

Het gebed is het krachtigste wapen, speciaal het Rozenkransgebed. “Ik blijf de rozenkrans benadrukken,” zegt Vicka. De niet-katholieken moeten bidden op hun manier volgens hun eigen geloof. We zijn allemaal kinderen van God. Het is niet God die de verschillen maakt op aarde, wel de mensen zelf. Hoe dan ook, iedereen wordt uitgenodigd om de Rozenkrans te bidden. Dat is voor iedereen in de wereld, niet alleen voor de katholieken.

We beseffen echt niet hoe krachtig bidden kan zijn. Door te bidden met het hart en door te vasten, door op woensdag en vrijdag brood en water te nemen, kunnen we oorlogen stoppen. Kleine oorlogen, grote oorlogen ... alle oorlogen.

Wij kunnen die mensen, die niet weten hoe te bidden, helpen door onze gebeden. Door onze gebeden leren we God kennen, waardoor zij bekwaam worden om God te kennen door ons. Jezus heeft gezegd dat, als er twee of drie mensen tezamen bidden, Hij met hen is.

Onze Lieve Vrouw benadrukt steeds opnieuw het gebed. In elke boodschap die wij van Haar krijgen, roept Zij hiertoe op. De Gezegende Moeder vraagt dat we hiervoor tijd nemen, dat we gemeend tijd nemen voor God. Als we elke dag een welbepaalde tijd voorbehouden voor God, dan zal de oprechtheid waarmee we Hem plaats bieden in ons leven vruchten voortbrengen en zullen we ook leren hoe te bidden met een oprecht hart.

Wordt vervolgd …

Zelfs ons werk kan een gebed worden. Hoe kan dat? Door ons werk met vreugde op te offeren aan de Eeuwige Vader. Zo wordt het werk een gebed. Gebed is een verbindingsmiddel. Als we vreugdevol ons werk schenken en God ontvangt dit, dan is dit een vorm van gesprek. Omdat een gesprek met Hem een gebed is, is elk vreugdevol geofferd werk een gebed.

Dus, zelfs als ons werk niet aangenaam is, is het iets dat de Heilige Vader kan behagen. Wij kunnen altijd ons werk opdragen. Als het iets is dat ons doet lijden of dat moeilijker is, dan kunnen we ons werk opofferen aan God. In plaats van ons te fixeren op het feit of het werk aangenaam is of niet, wensen we te werken als een geschenk. Wij wensen het steeds beter te doen, omdat het een geschenk is dat we aan God opofferen. En zo kan deze opoffering ons gebed worden en kan het ons helpen om te groeien in Heiligheid.

Wordt vervolgd …

Marija zegt over gebeden het volgende: “De Heilige Moeder vraagt ons te bidden voor de eenheid der Kerken. Ook het gebruik van de Rozenkrans is een verzoek van de Heilige Moeder. Ze beveelt alle mensen op aarde aan om de Rozenkrans te bidden, ongeacht wat hun geloof is.”

Een ander gebed dat Marija ons aanbeveelt is minstens zeven maal het "Onze Vader" en het "Glorie zij de Vader" bidden, en ook de Geloofsbelijdenis. Toen de verschijningen begonnen, heeft De Heilige Moeder dat verteld aan de zieners. Wie denkt nooit de tijd te zullen hebben om zoveel gebeden in één dag te bidden: weet dit: Het belangrijkste is, ermee te beginnen en dan zult ook u steeds meer wensen te bidden. Hoe meer u bidt, hoe groter uw geloof is. Hoe dieper uw geloof is, hoe dichter u bij God en de Heilige Moeder bent. En dan zult ook u Haar zien met de ogen en de oren van het geloof.

Wordt vervolgd …

De Gezegende Moeder vraagt ons om te vasten op woensdagen en vrijdagen. En ze heeft graag dat wij op deze dagen eerst en vooral iets opgeven dat waardevol is voor ons. Personen die gezond zijn en zeggen dat ze niet kunnen vasten omdat ze hoofdpijn of zoiets krijgen ... als we dat uit liefde voor God willen doen, zijn we sterk genoeg om te vasten. Zelfs wij weten niet hoe krachtig vasten is.

Wat is het doel van het vasten?

Door het vasten reinigen we ons hart. Om een zuiver hart te bekomen, hebben we de genade nodig die van het vasten komt. En als we ons hart volledig zuiveren, zijn we bekwaam om het plan van de Gezegende Moeder te realiseren en ook wat ze van ons verwacht.

Als vasten moeilijk wordt geven vele mensen het op omdat water en brood zo extreem lijken. De eerste keer is altijd de moeilijkste keer. Als we in het begin proberen vasten dan probeert satan ons te storen en doet ons denken: "Wel, ik kan toch iets extra eten." We moeten hard bidden de eerste keer, echt hard. Als we bidden en vasten, kan satan ons niets doen. De tweede keer zal het gemakkelijker gaan en de derde keer nog gemakkelijker. Daarna gaat het vanzelf.

Het is belangrijk om op water en brood te vasten. Zij die bidden, weten hoe ze moeten vasten.

Wordt vervolgd …

Vader Pétar Ljubicic geeft ons nog het volgende mee over het gebed:

Onze Lieve Vrouw heeft ons verteld dat vasten en gebeden zelfs oorlogen kunnen doen stoppen, vooral wanneer we erin slagen om een individueel persoon tot andere gedachten te kunnen brengen en deze tot Gods liefde te brengen. Maar het interessante is dat Onze Lieve Vrouw ons heeft verteld dat elk gebed mirakelen kan verrichten, als we bidden met het hart. Zoiets betekent liefhebben met het hart, met totale zelfoverlevering, door God op de eerste plaats te zetten in ons leven. Dit betekent dat vroom bidden, naargelang de tijd die we eraan besteden, dat men gelooft dat God mij zal geven wat goed is voor mij en voor mijn redding. Onze Lieve Vrouw spreekt van het gebed dat vreugde, vrede en een gevoel van voldoening moet schenken wanneer we het bidden. Dat soort gebed is bekwaam om de hele wereld te veranderen, niet enkel de persoon.

Als we spreken over het gebed, dan moet ons gebed in elke omstandigheid een manier van leven zijn. Het gevaar ligt steeds om de hoek en we mogen zeker niet wachten tot we in nood zijn om ons tot God te richten. Men mag niet wachten tot er geen uitweg meer is om God nodig te hebben. Een waar gebed dat uit het hart komt betekent dat men een open hart moet hebben voor God. Dan zal de daad van liefde het verlangen van het hart volgen. Dat betekent dat de betrokken persoon steeds zal leven in de aanwezigheid van God. Dan wordt het gebed een krachtbron, een gebed gevuld met kracht dat opgaat naar de Hemel en het zal hoe dan ook worden gehoord en verhoord. Mensen verwachten ook altijd onmiddellijk resultaat, maar het resultaat kan pas veel later zichtbaar worden.

Einde

Een bekoring in het licht gebracht.

Naar de maandelijkse brief van Zr. Emmanuel

De ziel is belangrijker dan het lichaam zegt de H. Maagd ons nog eens … Een Italiaanse vriendin heeft dit zeer goed begrepen !

Christina is een prachtige vrouw. Zij is al 12 jaar gelukkig gehuwd met een man van wie ze heel veel houdt, en ze heeft drie kinderen. Gelovig en vurig, tracht ze met heel haar hart de boodschappen van Medjugorje te beleven, onder andere de maandelijkse biecht.  Alles ging goed tot ze op een dag tijdens een diner een man ontmoette. Onmiddellijk is er een vonk tussen hen en ze voelt zich heel erg aangetrokken voor hem. De man begint haar gedachten in te palmen, haar verbeelding, haar hart … Heel haar wezen is gegrepen, het is sterker dan haarzelf. Ontredderd vraagt ze aan God om haar te beschermen, te meer omdat ze voelt dat de man dezelfde gevoelens heeft tegenover haar.  Christine wil haar man niet bedriegen, maar ze is bang dat ze zal begeven. Om beschermd te zijn vraagt ze hem haar te vergezellen als ze weg gaat.

Na drie weken gaat ze biechten. Ze belijdt haar zonden, maar hoewel ze geen echtbreuk heeft gepleegd met deze man, bekent ze aan de priester deze verleiding en vertelt hem heel open over de bekoringen die ze beleeft en die amper te dragen zijn. De priester luistert en na enkele raadgevingen om stand te houden en te overwinnen, geeft hij haar de absolutie. Op het moment dat de woorden van de absolutie worden uitgesproken, verdwijnen alle gevoelens van Christine voor deze man volledig, zoals de rook van een sigaret in de wind. Het lijkt haar of ze uit een bizarre film komt en plots terug met haar voeten in de werkelijkheid staat. “Maar wat heb ik in deze man gezien?” vroeg ze zich af, “hij heeft niets bijzonders!”  Ze zag helemaal niet meer waarin hij haar enkele minuten tevoren nog zo gefascineerd had ! 

“Nooit was ik me bewust van de kracht van dit sacrament,” bekende ze later. Een eenvoudige absolutie heeft me bevrijd! Ik heb begrepen dat de duivel het licht schuwt. Hij heeft duisternis nodig om te handelen en de lelijkheid van zijn daden te verbergen. Het volstond dan ook dat ik alles in het licht bracht (een mooie vernedering voor mezelf!) en mijn bekoringen aan de priester vertelde, om hem zijn prooi te doen loslaten!”

Dank U, Heer, voor deze overwinning van het licht!  Dank U voor deze familie, die ontsnapt is aan de vernieling! Dank U, lieve Gospa, want de maandelijkse biecht is haar reddingsboei geweest.

“Nodig de mensen uit elke maand te biechten, vooral de eerste vrijdagen van de maand. De maandelijkse biecht zal een remedie zijn voor de Westerse Kerk”. (06-08-1982)

Zonde, biecht en vergeving

Bron: www.bloggen.be/medjugorje

In deze samenvatting van gesprekken die Janice Connell had met Vicka Ivankovic, Ivanka Ivankovic, Marija Pavlovic en Mirjana Dragicevic wil ik het hebben over wat zij ons vertellen over zonde, biecht en vergeving..

Marija vertelt dat de Heilige Moeder niets heeft gezegd over rockmuziek. Maar haar eigen  mening is dat deze muziek meer negatief dan positief werkt. Duivelse boodschappen kunnen via  rockmuziek worden doorgegeven.

De duivel komt op verschillende wijzen. Het is aan ons om dit te herkennen. Wij kunnen dit zien en wij zijn hiertoe bekwaam door het gebed, enkel door het gebed.

De Gezegende Moeder zegt dat ze erg verdrietig is door het aantal gescheiden mensen. Het aantal gescheiden mensen die op aarde leven toont de kracht van satan over iemands leven.

Wordt vervolgd …

Over satan vertelt Vicka: “satan komt niet altijd als een boosaardig uitziend persoon, zodat we hem zouden herkennen. Soms komt hij als een heel aantrekkelijk persoon, om ons te misleiden of te verstrooien, zodat we het niet kunnen zien dat het satan is. Hij heeft een immense kracht momenteel.”

Zijn werkwijze is dat hij tracht ons in verwarring te brengen. Hij wil dat we hem zien als de goede: hem en zijn beloften te beschouwen als een manier van leven. Op zoveel momenten komt hij als een aardige persoon die ons alles wil geven uit zijn "goedheid." Wij aanvaarden dat omdat we denken dat het goed is.

Hoe weten we dat het satan is? We kunnen in ons binnenste zeggen of iets goed is of slecht. Het is zoals een goed instinct. Als het ons vrede brengt, komt het van God. Als we erdoor geërgerd worden of ontdaan, ontsteld of overstuur, dan moeten we op onze hoede zijn. Als we met het hart bidden, zullen we weten of iets van God komt of niet. Als we tijdens het bidden moeilijkheden ondervinden, moeten we harder bidden. Als we dat doen, dan ziet de slechte dat en is hij machteloos en laat ons met rust.

Hoe moeten we met hem omgaan? Elke dag moeten we God vragen om satan ver van ons weg te houden en de hulp aanvaarden die Hij ons geeft door Zijn engelen die Hij aanduidt om ons te beschermen.

In een visioen zag paus Leo XIII dat aan satan een eeuw werd gegeven om de Kerk te testen. Dat is deze eeuw. Veel mensen weten dit al gedurende een lange tijd. satan zal heersen tot het eerste geheim is ontvouwd.

De vervulling van de geheimen in Medjugorje zal de kracht van satan breken. Hoe dat zal gebeuren, maakt deel uit van de geheimen.

Wordt vervolgd …

Wat deze eeuw betreft: de Gezegende Moeder heeft een gesprek tussen God en de duivel aan Mirjana beschreven. Daarin beweerde de duivel dat mensen enkel in God geloofden als het gedurende het leven goed met ze ging. Het moment dat het slechter ging, dan stopten ze met het geloven in God. Dan beschuldigden de mensen Hem of deden alsof er geen God was. En dus stond God de duivel een eeuw toe om uitgebreide kracht uit te oefenen en de duivel koos deze erge tijden.

Mirjana zegt hierover: “Vandaag kan je satans macht overal zien; iedereen is ontevreden, mensen kunnen met mekaar niet meer omgaan. Scheiding, gebroken huwelijken, verwaarloosde kinderen, geboren en ongeboren, haat, rancunes en bitterheid in de families, tussen broers en zusters, ouders en kinderen, man en vrouw ... dit is allemaal, zei de Gezegende Moeder, het handwerk van de duivel.”

Al deze dingen komen van satan. Ze komen van de zonde. Tenminste één persoon moet een zonde begaan opdat deze daden plaats hebben. Hij tracht altijd de mensen tot zonde aan te zetten. Waar er bij iemand een gebrek is aan liefde, beïnvloedt satan deze persoon.

In de moderne wereld geloven niet veel mensen dat satan bestaat. “Maar hij bestaat zeker,” zegt Mirjana. “Ik heb persoonlijke ervaringen met hem. satan is de kwaadste kracht als schepsel. Ontmoetingen met hem zijn angstaanjagend.”

In E.H. Svets boek beschrijft Mirjana het wachten op de Gezegende Moeder in uw kamer: "Ik knielde neer en had het kruisteken nog niet gemaakt, als er opeens een heldere lichtflits en de duivel verscheen ... schrikwekkend, bedreigend, en ik wist niet wat hij wou. Ik realiseerde me dat ik verzwakte en dat ik flauw viel. Als ik bijkwam stond hij daar nog steeds, lachend. Het scheen dat hij me een vreemde soort sterkte gaf zodat ik hem bijna aanvaardde. Hij vertelde me dat ik erg mooi en zeer gelukkig zou zijn enz... Hoe dan ook, ik zou de Gezegende Moeder niet nodig hebben, zei hij en ook geen behoefte aan geloof. "Ze heeft jou niets anders gebracht dan lijden en moeilijkheden," zei hij. Maar hij zou me alles en veel mooiers geven, om het even wat ik wil. Dan zei iets in mij ... ik weet niet wat, of het iets bewust was of iets in mijn ziel: "Neen! Neen! Neen." Dan begon ik te schudden en voelde me vreselijk slecht. Dan verdween hij, en de Gezegende Moeder verscheen. Toen ze verscheen, kwam mijn sterkte terug ... alsof ze dat in mij herstelde. Ik voelde mij terug normaal. De Gezegende Moeder zei me: "dat was een verleiding, maar het zal je niet meer gebeuren."

“Die ervaring was schrikwekkend. Ik wil er liever niet meer aan denken,” zegt Mirjana zelf.

Wordt vervolgd …

We kunnen ook nog het volgende doen: We zouden altijd iets moeten dragen dat gezegend is, satan haat gezegende voorwerpen, speciaal kruisen en schapulieren/medailles. De Heilige Moeder zegt dat we gezegende voorwerpen op ons lichaam moeten dragen als bescherming tegen het kwade, vertelt Marija. Het Heilig Scapulier dragen is dus zeker goed.

Als we zondigen, kwetsen en pijnigen we God ... maar we vernietigen onszelf. We vernietigen onze vrede en vreugde. We worden verdrietig of kwaad. Het doet de Gezegende Moeder pijn als we zondigen, omdat Ze weet hoe erg de zonde onszelf kwetst. Ze houdt zo veel van ons dat haar pijn zeer erg is, als ze ziet dat onze zonden ons zo kwetsen.

Alleen God kan ons vergeven. We kunnen biechten, maar elke biecht betekent dat we de bedoeling hebben die zonde niet meer te begaan en ons leven te beteren.

Dus als we biechten moeten we een belofte maken dat we niet meer zullen zondigen. Die belofte is noodzakelijk. En we moeten ons hart volledig openen als we te biechten gaan. Sommigen belijden maar de helft van de zonden en verzwijgen de rest. Maar dat is geen biecht. We moeten alles bekennen als we te biechten gaan.

Wordt vervolgd …

Wat moeten de mensen doen die niet in de biecht geloven? Voor deze mensen moeten wij bidden, omdat woorden hen niet kunnen helpen. We kunnen hen dat niet uitleggen. We kunnen enkel bidden en door onze gebeden kunnen ze dichter bij ons komen en geloven.

Door geloof weten we dat er geen toeval bestaat. De Gezegende Moeder zei dat geloof een groot geschenk is dat God ons geeft. Elke dag moeten we bidden opdat ons geloof zou groeien. Het belangrijkste dat we nu kunnen doen is daarvan aan de mensen getuigen door ons voorbeeld, door wat we doen en hoe we ze liefhebben.

Ivanka heeft, net als Vicka, de 10 geheimen ontvangen van Maria. Op de vraag wat zij ons zou aanraden, in het licht van haar kennis van de 10 geheimen, zegt zij: “Bid. Bid altijd. Tracht goede dingen te doen voor andere mensen. Leef de boodschappen na. Vraag de mensen ze alstublieft ernstig te nemen. Aanvaard alstublieft Gods geschenk aan ons. Doe alstublieft wat de Gezegende Moeder u vraagt. Dan zullen jullie grote vrede en vreugde bezitten op deze aarde, zelfs tijdens het lijden. Jullie zullen de hemel hebben voor de ganse eeuwigheid.”

Wordt vervolgd …

Sommige van de berichten van Medjugorje hebben betrekking op straffen voor de zonden van de wereld. De Gezegende Moeder vertelde dat er straffen zullen zijn voor de zonden van de wereld. De mensen moeten niet bevreesd zijn, niet als ze voorbereid zijn. Als we schrik hebben van zulke dingen, dan hebben we geen vertrouwen in God. Dergelijke angst komt niet van God. Dat kan alleen van satan komen die ons wil verstoren, zodat we ons sluiten voor God en niet in staat zijn te bidden. Met God kan je enkel vertrouwen hebben en sterkte om door elke moeilijkheid te geraken.

De beste voorbereiding is om elke dag te bidden, naar de Mis te gaan en de Bijbel te lezen. Met gebed en boetedoening kunnen de straffen substantieel worden verzacht. Ik kan enkel zeggen: Bereidt u voor. Voor de eeuwigheid zult u God danken dat je dat gedaan hebt.

De mensen die naar de Gezegende Moeder luisteren en hun leven veranderen en zich bekeren zullen het gemakkelijker hebben tijdens de straffen. Het is daarom dat we trachten de mensen te leiden tot bekering. We moeten mensen helpen te bekeren. We moeten hen voorbereiden voor de straffen. We helpen ze door de gebeden en de dingen die we doen. Alles wat we doen in Medjugorje is de mensen de juiste weg tonen om de boodschappen te beleven.

Wordt vervolgd …

Als we open staan voor de genade van de Heer, stopt ze nooit. Als je Gods genade niet wilt, zal ze stoppen voor jou.

Als het onophoudelijk teken in Medjugorje komt, zal het dan te laat zijn voor sommigen om zich te bekeren. Het voortdurend teken zal nog komen tijdens het leven van Vicka. Voor die mensen die momenteel onvoldoende echt geloven om zich te bekeren en willen wachten tot het permanent teken komt, zal het te laat zijn. De Gezegende Moeder zegt dat het daarom is dat God zo veel tijd geeft voor deze verschijningen, zodat allen tot bekering komen. Zij wil er zeker van zijn dat alle mensen deze gelegenheid hebben. Ze kan niet iemand helpen die niet wil veranderen, iemand die niet terug naar God wil, iemand die God niet op de eerste plaats zet. Als je dit nu niet doet, zal het te laat zijn.

Einde

Ja, er bestaat een hel [met een duisternis die de duisternis van onze ziel weerspiegelt]

Bron: Michael Brown

Verschenen in een vertaling van Henk

op www.bloggen.be/medjugorje

Als we de Hemel willen zien, vangen we de glimpen op van de pracht van de natuur rondom ons. Als we de hel willen zien, kunnen we die ook waarnemen: het is een woestenij. Denk aan een drooggelegde laagvlakte ... denk dieper na ... denk, natuurlijk, aan een duisternis [maar eveneens aan een helse gloed]. De hel is het tegengestelde van liefde en als je sterft dan zal het leven na de dood het licht of de duisternis in jou weerspiegelen.

Bestaat er een onderwereld?

Het is geen aangenaam onderwerp, maar door het te ontkennen brengt men de zielen in gevaar. Van de heiligen tot degenen die, via bijna-doodervaringen, een beeld hebben opgevangen van de eeuwigheid, kunnen we het volgende zeggen over de laagste niveaus: Het begint met een duisternis. Het eindigt niet met een tunnel. Het begint daar.

In sommige beschrijvingen is de hel iets als een kerker, een muffe, bevuilde, duivelachtige onderwereld waar de zielen gevangen zitten in "cellen" en achter gesloten tralies gepest worden door demonen.

Wordt vervolgd …

De Heilige Theresia van Avila zag dit ooit tijdens het gebed:

"Ik was opeens, zonder te weten hoe, zo dacht ik, terechtgekomen in de hel. Ik realiseerde me dat het de Wil van de Heer was dat ik de plaats zou zien, die ik door mijn zonden verdiende en die de duivels voor mij hadden voorbereid. Dit gebeurde in een zeer korte tijdsspanne, en zelfs al moest ik nog verschillende jaren leven, dit zou ik onmogelijk kunnen vergeten.

De ingang, dacht ik, geleek op een zeer lange nauwe doorgang, zoals een vuurhaard, zeer laag, donker en erg beperkt: de grond was precies vol water dat geleek op smerig, slechtriekend modder waarin boosaardige reptielen waren. Op het einde was er een lege plaats uit de wand gehouwen, zoals een kast en het was daar dat ik mezelf terug vond in gevangenschap. Maar het zicht van dit alles was nog aangenaam in vergelijking met wat ik daar voelde. Mijn gevoelens, denk ik, konden onmogelijk worden overdreven, ook kan niemand ze verstaan.

Ik voelde vuur in mijn ziel. Ik ben totaal onbekwaam om de aard ervan te beschrijven. Mijn lichamelijk lijden was zo ondraaglijk dat ik, alhoewel ik gedurende mijn leven de strengste vormen van lijden heb doorstaan. Het ergste om te verdragen, zoals de dokters zeggen, is zoiets als het verschrompelen van de zenuwen gedurende mijn verlamming. Op die pestplaats, waar ik volledig machteloos hoopte op comfort of gemak, kon ik onmogelijk zitten of liggen omdat er geen plaats voor was. Ik werd naar deze plaats gedreven die leek op een gat in de muur, en die muren die er zo vreselijk uitzagen, kwamen neer op mij en verstikten me."

Wordt vervolgd …