De verborgen kracht van het gebed.

Bron : Nieuwsbrief Zr Emmanuel, 15 augustus 2011

Sophie, een vriendin, studeert medicijnen in Frankrijk en wil psychiater worden. Als student had ze in Medjugorje een heel bijzondere ontmoeting met God en, verlicht vanbinnen uit, veranderde dit heel haar leven. Op een dag, toen ze stage liep in een ziekenhuis, was ze met een nieuwe professor, die haar leerde hoe ze zich moest gedragen met patiënten met bepaalde psychische ziekten. Er waren nog twee andere studenten bij aanwezig. De professor liet een patiënt binnen komen, die al jaren werd gevolgd door een andere psychiater dan hijzelf. Toen deze patiënt zag, dat zijn gewone dokter er niet was, werd hij angstig en zeer onrustig. De dokter legde hem uit, dat hij zijn collega verving die op vakantie was en hij nodigde de patiënt uit met hem te spreken, zoals met zijn vertrouwde dokter. De man antwoordde hem boos: “Ik zeg u niets.” Nadat hij met alle middelen had geprobeerd om de patiënt te kalmeren en toen hij zag dat dat op niets uitliep, zei de psychiater: “Omdat u niet met mij wilt spreken, zal ik de dosis van uw medicijnen verdubbelen.” De man werd woedend, begon de dokter uit te schelden en werd agressief. Sophie dacht bij zichzelf : “Hij gaat hem nog vermoorden.” Sophie reageerde op deze situatie, die slecht kon aflopen, met een goede reflex. Ze begon te bidden in stilte en bad het mooie gebed tot de heilige Maagd, waarin zij de kop van de slang verplettert. Tot iedereens stomme verbazing werd de man tijdens dit gebed helemaal rustig. Toen richtte hij zich tot het groepje studenten, keek naar Sophie en zei: “Gelukkig zijn er mensen, die bidden.” Hij verliet rustig het klaslokaaltje.

In Medjugorje zegt de heilige Maagd: “Lieve kinderen, als jullie de waarde zouden kennen van het kleinste gebed, dan zouden jullie zonder ophouden bidden.”

Nadat de patiënt was vertrokken, richtte de psychiater zich tot de drie studenten: “Jullie hebben nu een mystiek delirium gezien.” (De ziekste van allen was dus niet noodzakelijk de patiënt.) Natuurlijk zei Sophie niet dat ze had gebeden, maar die dag kwam ze in aanraking met de ongelofelijke kracht van het gebed. Dit feit betekende voor haar een ommekeer en veranderde de manier waarop ze keek naar haar beroep als psychiater.

Elk mens heeft geestelijke antennes en vaak hebben mensen, die wij als “ziek” zien een diepe gevoeligheid voor de geestelijke werkelijkheid. De menselijke ziel reikt dieper dan de lichamelijke of psychische elementen waaruit hij is opgebouwd. Daarom verdient hij een groot respect, wat zijn psychische kwetsuren ook mogen zijn.

Rust voor lichaam en geest.

Bron : Nieuwsbrief Zr Emmanuel, 15 augustus 2011

In de boodschap van 25 juli nodigt de heilige Maagd ons uit om rust te nemen, maar “in de liefde van de God”. Het getuigenis van Sophie (zie artikel : De verborgen kracht van het gebed) brengt een weinig gekende realiteit aan het licht: het gebed brengt vrede. Door het gebed komt het lichaam en heel ons wezen tot rust. Het gebed met het hart verkwikt heel ons wezen en brengt het tot eenheid, zodat de mens zich als herschapen voelt. Alléén God kan ons herscheppen, want Hij alléén heeft elk deeltje van ons wezen met een onmetelijke liefde geschapen. Het gebed vervult onze meest intieme verlangens. In tegenstelling tot het zich “uitleven”, wat geen vrede geeft, brengt het gebed alle mogelijkheden van de mens samen, verenigt ze, vervult ze en brengt ze tot evenwicht. Het zou goed zijn, als de vakantie enkele dagen van afzondering zou kennen, bijvoorbeeld enkele dagen van stilte in de natuur. Enkel het werk onderbreken volstaat niet om ons wezen tot een diepere rust te laten komen, want geestelijke leegte maakt de mens onrustig en brengt hem uit zijn evenwicht. Vanwege deze geestelijke leegte zijn veel jongeren tegenwoordig ver van hun hart verwijderd, en gaan helemaal op in lawaai en muziek en ze worden angstig bij het idee alleen al, dat ze misschien ooit eens afgesloten zouden zijn van de vele berichten, die ze voortdurend via hun elektronische apparaten ontvangen. Voor hen is dit een nieuwe vorm van drugs, waarvan de Boze zich gretig bedient. Het gebed, daarentegen, bouwt hen op, omdat het alle elementen van hun wezen op de juiste plaats zet, volgens de harmonie die de Schepper bij hen heeft ingeplant.

De essentie van ons geloof

Bron : nieuwsbrief Zr. Emmanuel, september 2011

De “persoonlijke mening” is een wapen dat Satan vaak gebruikt om verwarring te scheppen in de Kerk. Versta me echter niet verkeerd, niet alle meningen zijn slecht. De Kerk vraagt ons ons verstand te gebruiken om het geloof zin te geven.  De Kerk tracht ons niet te indoctrineren of te brainwashen, ze verlangt alleen dat we het verstand te gebruiken dat de Heer ons gegeven heeft om dichter bij de Waarheid te komen. De Kerk heeft echter van de Heer het gezag gekregen om te onderrichten in zijn Naam en Hij heeft haar de H. Geest beloofd om haar te leiden. De officiële leer over een zaak van geloof of gezag in vraag stellen is de Heer zelf in vraag stellen.

Dat is het grote gevaar dat Paus Benedictus XVI “relativisme” noemt. Alles wordt relatief. Onder het voorwendsel van de vrijheid (in feite een valse vrijheid), vorm ik mij een persoonlijke mening over bepaalde punten van de leer, zonder rekening te houden met het Woord van God, noch met wat de Kerk ons leert. Als iemand niet gelooft dat Satan bestaat, wil dat nog niet zeggen dat hij werkelijk niet bestaat !  Als Jezus zelf in het Evangelie over hem spreekt, dan stelt de vraag zich zelf niet.  Als iemand zegt dat het OK is dat Christenen samen leven buiten het huwelijk, dan ontkracht hij de woorden van Christus en de geboden van God, die objectief zijn en niet wisselen met de mode. Het subjectieve overspoelt ons. Tegenwoordig “schept” ieder voor zich een eigen geloof, naargelang het hem past of aanstaat. Het is niet langer de Waarheid, waarnaar gezocht wordt of die onderwezen wordt, maar een vervorming van de waarheid, een overtuiging, een persoonlijke en subjectieve opinie over de Leer. Beweren de waarheid in pacht te hebben en zich boven het Leergezag van de Kerk plaatsen, is hoogmoed.  Het is zijn eigen inzicht verheffen tot een dogma. Alleen de Kerk is de behoeder van de orthodoxie van het Geloof. Waar het bijgevolg de leer aangaat, is het zeer belangrijk zich steeds te richten naar het Leergezag van de Kerk.

Sommige gelovigen zijn in de war omdat ze, vanwege kerkmensen, zaken horen, die niet in overeenstemming zijn met essentiële punten van ons geloof.

Van in het begin van de verschijningen heeft de H. Maagd de priesters gevraagd : “Doe wat de Kerk van u vraagt”. Op 2 september bad Ze dat “de herders ons met liefde zouden leiden op de weg van de waarheid”. Dat is onze vrede, de genezing van onze verwarring !  Katholieken hebben de Bijbel en het Leergezag als referenties voor hun geloof, zoals ook de onderrichtingen van de heiligen en de Kerkvaders. Iedere gelovige heeft toegang tot deze schatten. Heel veel nutteloze vragen zouden vermeden worden als de Katholieken het Katholiek geloof met dezelfde ijver zouden bestuderen, zoals ze de werking van hun computer bestuderen. Niemand zou er ook maar aan denken de wetten van de fysica te negeren om zijn computer te laten werken. Waarom dan de lessen, die God ons gegeven heeft, tegenspreken onder het voorwendsel dat wij er anders over denken ?  De vijand doet ons geloven dat we gebruik maken van onze vrijheid, terwijl hij ons in werkelijkheid een valstrik spant om ons te doen verdwalen en de gelovigen te verdelen.

In de Catechismus van de Katholieke Kerk vinden we mooie bladzijden over alle fundamentele punten van ons Katholiek geloof. In het bijzonder over elk van de 10 geboden van God (§ 2052 tot 2557). De 10 geboden zijn een bron, die God ons geeft om ons gelukkig te maken.  God verlangt dat we gelukkig zouden zijn.  “Deze “Woorden van Leven”, zoals ze in het oorspronkelijk Hebreeuws genoemd worden, zijn ons niet gegeven om ons het leven moeilijk te maken. God kent onze harten en onze verlangens, en Hij houdt van ons en, zoals elke goede vader, wil Hij er ons voor behoeden dat wij ons door onze daden zouden kwetsen en Hij wil ons leiden naar wat ons het grootste geluk kan brengen in deze en in de toekomstige wereld.

Het zou goed zijn dat elke familie dit boek zou bezitten en het zou lezen.  Als we dan aan een priester of een andere gelovige katholiek een vraag te stellen hebben over de moraal of de leer, laten we hen dan er op wijzen dat we de leer van de Kerk verlangen te horen en niet hun persoonlijke opinie. Op die manier zullen we verenigd zijn in hetzelfde geloof, dat we van de Apostelen gekregen hebben. Persoonlijke meningen zijn subjectief en veelvuldig. Ons geloof is één. “Lieve kinderen, zegt O. L. Vrouw, heb een sterk geloof” !