de laatste rit was officieel al gereden, maar voor ons stond de 10e etappe nog te wachten. Om 17h55 ging ons vliegtuig normaal de lucht in, maar door de late check-in tijden van de laatste mensen die op hun beurt nog eens niet in orde waren met hun papieren, kregen we al af te rekenen met een uur vertraging. We waren toen nog niet vertrokken! Net zoals de heenreis moesten we 9uur in de vlieger zitten. Het werd ons zo aangenaam mogelijk gemaakt door Air France, want we kregen alles wat ons hartje maar bezielde, 2 maaltijden en drinken à volonté. 

Iedereen had het naar zijn zin, sommigen konden toch even de ogen toeknijpen en zichzelf wat rust gunnen, anderen deden een poging, maar mislukten hierin. Om 7u50 landde het vliegtuig in Paris Orly en na een kwartiertje wachten konden we van het vliegtuig. 

Ken en Valentijn gingen direct zoeken naar een taxi (-bedrijf) om ons plus bagage naar Paris Gare du Nord te vervoeren, maar niets te vinden. De moed zakte ons in de schoenen, want het halen van onze Thalys om 10u25 zal nu heel nipt worden! Uiteindelijk konden we iets na 9u een bus nemen die ons naar een station bracht en we met een keertje overstappen op onze tijdelijke bestemming zou krijgen. Gemakkelijker gezegd dan gedaan met 6 fietskoffers, 5 wieldozen en bagage van 8 personen voor 2 weken koers! 

De miserie begon al in de eerste bus waar we alles in een mum van tijd ingeladen moesten krijgen. Gelukkig was er veel plaats en lukte dit vrij aardig. Aan het stationsloket kochten we 8 ticketjes en vroeg vooral Yannick wat meer info. We moesten op spoor 2 wachten en een eerste keer overstappen in Saint Mary de Notre Dame. Eigenlijk was de eerste trein op spoor 1 zodat we deze niet haalden. Achteraf zal die grap ons nog veel geld kosten. 

De trein kwam eraan en we kregen 30 seconden tijd om alles in te laden. Gelukkig blokkeerde Sam de deur, want we hadden echt meer tijd nodig. Het uitladen ging goed, dan trappen op en trappen af, aan mensen vragen waarheen we moeten en dan overleggen of zij te vertrouwen zijn en beslissen in welke richting we gaan.

Gelukkig altijd de goede keuzes genomen en na lang gesleur met de valiezen aangekomen in het vertrekstation van de Thalys. We waren wel een (dik) uur te laat, zodat onze tickets niet meer geldig waren. Blijkbaar mochten we maar tot 1u na het vertrek van de gemiste trein onze tickets omruilen voor nieuwe zonder bij te betalen, wij waren 1u07 te laat!! Terug nieuwe tickets kopen zou ons een bom geld kosten, maar eigenlijk was er geen andere optie. Iemand die van bij ons naar Parijs rijdt heeft toch 4 uur nodig als hij direct kan vertrekken, dan nog de terugreis en alles en iedereen meekrijgen, onbegonnen werk om dat nog allemaal geregeld te krijgen.

Dat hadden we toen dus ook begrepen en om 14u25 konden we instappen op voorwaarde dat we per persoon nog 58€ op zouden leggen. Al bij al betaalden we nog met plezier en met snelheden die flirten met de 300km/h kwamen we aan om 16u20 in Antwerpen Centraal waar we opgewacht werden door het zogenoemde thuisfront.

Iedereen kon moe maar voldaan terugkeren om snel in dat bedje te belanden.

Voor Bart, Ken, Jos en Luc stond er vandaag al terug een nieuwe werkdag voor de deur. Chapeau en oneindig veel respect voor deze doorbijters!

We hebben ook plechtig besloten om een soort dia-avond te plannen in ons clublokaal (Rompelei in Kontich). Zo kunnen deze beknopte teksten wat verder uit de doeken gedaan worden door veelvuldige anekdotes en fenomenale belevenissen die daar de gewone gang van zaken zijn en voor ons het summum van fantasie betekenen.

Als iedereen bekomen is van deze reis, gaan we een gepaste datum uitkiezen. 

Ik laat jullie zeker op tijd iets weten!!

Bij het aflsluiten van deze dag hebben we ook besloten om nog een "dia-avond" te plannen

 Het parcours bestond uit een lange rechte startbaan tussen de huizen waar de wind op kop goed te voelen was. Dan wat bochten, rotondes en snelheidsbrekers allemaal met wind op kop en steeds hellend gevolgd door de afdaling met wind mee en een lange aankomstbaan die parallel loopt aan de vertrekbaan.

Zoals eerder vermeld was het voor ons niet meer de bedoeling helemaal pleuris te rijden voor ons klassement, want dat lag rondom ons al vast. Iedereen deed zijn best, enkelingen slaagden er toch nog in om een verkeerde afslag te nemen aan een rond punt, ed. De tijden lagen rond de middenmoot met Valentijn als 29e, Sam die verast als 46e, Bart 49e, Nick 58e, Yannick 62e en uitslag van Ken weet ik niet van buiten, maar lag ook rond die plaatsen.

's Avonds was er nog een dik feestje bij de openingsceremonie, een heel leuke sfeer en de Nederlanders die hopen bekers verzamelden om liters bier in te verzetten. Na een maaltijd op hotel ging één groep naar een feestje 15km buiten de stad en bleven anderen in Cayenne om de sfeer op te snuiven en ronde middernacht de tram op te zoeken.

De late vogels waren ook al vroeg wakker, want om 8u30 was iedereen al vlijtig in de weer met het inpakken van fietskoffers en valiezen, de Slovaken gingen zelfs nog een ritje maken om het lichaam nog wat extra te laten ventileren. Enkel de Duitse ploeg is spoorloos

De fietskoffers zijn nu (11u34) allemaal ingepakt en de valiezen worden klaargezet. Normaal is er nog voldoende tijd om nog even te gaan plonsen in de atlantische oceaan. Naar verluid een schitterende ervaring! Velen kijken er al lange tijd naar uit.

Om 14uur vertrekt de bus naar de luchthaven om uiteindelijk om 17u50 op te stijgen naar het koude vertrouwde Europa!