Reisverslagen over Beloften en Elite z/c van Steeds Vooraan Kontich
22-04-2011
Mooie trainingen op dag 4, 5 en 6
Dag 4: Een regio die alles te bieden heeft
De zon was weer meteen van de partij. We vertrokken om 10 am en Celsius kwam
ons vertellen dat zijn teller al 23,5° aangaf. Lichtelijk schaars gekleed
baanden we ons een weg door de boomgaarden waar de streek zeer rijk aan is. Met
de vooringestelde route van de Garmin verkenden we van de steilste smalle
beklimmingen tot brede fietspaden langs het kanaal alsof we thuis langs de
vaart aan het fietsen waren.
Na 4u35 en 1900 hoogtemeters verder konden we ons na een razendsnelle
afdaling richting hotel begeven. Enkelingen genoten van de afkoeling van het
zwembad en anderen hielden het bij de stille rust in de kamer.
Dag 5: Bezoek aan markt Lazise en recuperatietraining
Vandaag konden we een half uurtje langer slapen. Dat was bij sommigen
broodnodig na de zware trainingen van de afgelopen dagen. Tijdens de voormiddag
bezochten we een plaatselijke fietswinkel "Paula Pezzo" en gingen we
nadien, alsof het een jaarlijkse traditie is, naar het martkje in Lazise. Daar
werden enkele souvenirs voor het thuisfront aangekocht al mag er niet al teveel
van verwacht worden.
We genoten nog van een terrasje en smeten ons terug op de strandzetels langs
het zwembad waar al het langslopend wild luidop beoordeeld werd. Ik bespaar
jullie de details.
Nadat we Gilbert de Waalse Pijl op indrukwekkende wijze zagen winnen, kropen
we zelf op het fietsje voor anderhalf uur losrijden langs het meer. Enkele
hellende stroken werd er doorgetrokken om het lichaam toch de nodige
trainingsprikkels te geven en zo goed mogelijk te recuperen voor de zware dag
morgen.
Dag 6: Gran Fondo Damiano Cunego
Een drukke dag meldde zich aan en om 7u15 liep iedereen al vol spanning rond
om alles in te pakken en in de auto's te laden. Dat was nodig, want we er stond
voor de training eerst een autorit van een dik uur op het programma waarna we
aan een heroische etappe begonnen. De gran fondo Damiano Cunego loopt door het
trainingsgebied van de tocht waaraan deze zijn naam draagt. Alle hellingen
samengeteld komt het neer op 4000 hoogtemeters en 155km.
We vertrokken vanuit Poiano, een klein dorpje naast Verona, richting het
hooggebergte en tijdens de eerste 80km moesten we er 58 bergop om maar een idee
te schetsen van de zwaartegraad van deze rit.
Ken en Bart -de 2 berggeiten van de ploeg- schoten uit de startblokken en
Rambo kon nog snel zijn wagonnetje aanhaken om vervolgens met gemiddeld 15
slagen boven zijn overslagpols de top te bereiken. Als dat geen straf staaltje
afzien is!! Goed, de anderen moesten natuurlijk ook hard trappen om boven te
komen. Na wat op en neer fietsen op de plateau konden we aan het tweede luik
van de beklimming beginnen. Ken reed hier wederom imposant naar boven en trapte
zich schijnbaar moeiteloos naar de top. Pons beleefd een moeilijk moment en
ploegleider Luc moet ook op de tanden bijten wat voor diep respect zorgt van de
andere vakantiegangers.
Door de diepe concentratie tijdens het klimmen hadden we een afslag richting
afdaling gemist en kwamen we na 4km klouteren op een doodlopende strada Biancha
uit. Hier zakte even de moed ons in de schoenen, want we iedereen moest diep in
het krachtenarsenaal tasten om er te geraken. Na een kleine pauze waren de
batterijen terug opgeladen en schreven we beklimming na beklimming bij op ons
conto. Zelfs een wegomlegging midden in het gebergte hield ons niet tegen om de
welverdiende 30km-lange afdaling richting Poiano aan te vatten.
In een lichtdalende lijn en de wind vol op kop snijdt Sven iedereen de adem
af door een tempo op te leggen waarbij Fabian Cancellara nog om zijn moeder zou
roepen. Enkele korte overnamebeurten zorgen ervoor dat we even het noorden
kwijt zijn en de juiste weg verliezen. Na talloze rotondes en een kwadrant van
"Claxons" kwamen we uiteindelijk na 7u10 onderweg te zijn terug aan
bij onze auto's.
Als we achteraf de analyse maken van de fietstijden, blijkt dat onze
klimgeit Ken, 45minuten minder op de fiets zat, dan de mindere goden in het klimwerk.
Aan iedereen een dikke chapeau voor het getoonde doorzettingsvermogen. Sempre Avanti par tutti la via!!
Vandaag staat er een lichte training van 4u op het programma waarna zaterdag
voor sommigen een heel zware rit gepland staat met heel wat klimwerk voor de
boeg.
Tijdens de trainingen en vrije momenten werd er ook regelmatig een
videocamera boven gehaald waardoor we na de stage een film zullen maken waarop
we jullie de sfeer helemaal zullen laten opsnuiven.
Na enkele dagen afwezigheid, heb ik nu toch even de tijd en internet gevonden om jullie van alles op de hoogte te brengen.
Dag 1: Autoreis naar Garda
Nog ver voor de hanen begonnen te kraaien waren de motoren al warmgedraaid en klaar om de reis naar Garda in te zetten. We zegden onze vroege fans gedag en begonnen aan de lange marathonreis. Om files te vermijden besloten we vooraf om niet via Ulm (D) en Brenner de grenzen te overbruggen om uiteindelijk in Italië aan te komen.
De eerste uren vlogen voorbij en voor we het wisten waren we al diep in Duitsland doorgedrongen. Na een deugddoende tussenstop splitsten ongwild onze wegen en was alle geografische kennis van onze navigator nodig om alle neuzen terug in de juiste richting te krijgen. In Zwitserland aangekomen wachtte ons een ware razzia van de plaatselijke douane in onze volgwagen. Die bleek helemaal in orde zodat we na even bekomen onze weg konden verderzetten.
Onderweg maakten we nog even tijd om de recente verjaardag van onze herezen Jelle Eyselbergs te vieren met taart en gezang in een plaatselijk hotel/restaurant. Zo kwamen we iets na 21u ofwel een reis van meer dan 16u (2 werkdagen!!) aan in het warme Garda. Daar hadden ze speciaal voor ons een verassingsmaal in petto bij kaarslicht. Dit bleek de aanzet een mooi begin van onze vakantie!
Met volle buikjes kropen we onder de wol met afspraak om 8u aan de ontbijttafel.
Dag 2: Aangename kennismaking met het Gardaanse landschap
Vandaag konden we bij het ontbijt niet enkel de honger naar het 'mangiare' op de gezichten aflezen, maar ook het verlangen om er tijdens de trainingen het beste van onszelf te geven.
Na een klein oponthoud bij de afdaling van het hotel -nl. een lekke band van onze sprintbom Geoffrey- begonnen we aan de eerste rit. Iedereen deed zijn duit in het zakje op de vlakkere stukken om vervolgens zijn eigen tempo te zoeken op de beklimmingen. Na 4u15 en 1600 hoogtemeters bolden we goed bezweet binnen. Na een verkwikkende douche en een welsmakende pizza als hapje-na-de-training, schoven we onze beentjes onder tafel om van het goedgevulde 4-gangenmenu te profiteren. Het eten is hier echt op zijn Italiaans, dus veel pasta's en verbazingwekken goedsmakende desserten.
Om 21u17 spraken we af op de kamer 220, die omgetoverd werd tot filmzaal, om onze lachspieren te gebruiken. "Jackass 3D" stond op het programma waardoor we een nieuwe dimensie gaven aan het doormidden plooien van het lachen, fan-tas-tisch!!
Morgen moeten we er een half uurtje vroeger uit omdat een de training opgesplitst wordt in een voor -en nammiddagetappe.
Dag 3: Jelle ontpopt zich tot Murmeltier van de Monte Baldo
We werden gewekt door enkele zonnestralen die door de spleet van de gordijnen kwamen piepen. Omdat het vakantie is, draaiden we ons nog een keer om en deden we ons nadien tegoed aan de gastronomie van hotel Marco Polo.
We vertrokken stipt om 10u richting de sneeuw van de Monte Baldo, een beklimming van 26km met een max stijgingspercentage van 19%. Van bij de aanloop werd al duidelijk dat onze Jelle niet te houden was. Enkel berggeit Ken kon hem op het nippertje bijbenen en zij voerden een felle strijd uit wie zich vandaag tot bergkoning mocht kronen. Uiteindelijk haalde de ervaring van onze held van het veld het tegen de relativerende of releverende Jelle. Achterin hettoneel werd natuurlijk ook gevochten om deze vreselijke berg te bewdingen. Iedereen slaagde in zijn opzet en kon in een dreef van Sneeuw zich bedwinger van de Monte Baldo noemen.
Na een afdaling waarin de snelheden duizelingwekkend hoog lagen, zaten we in een flits terug aan tafel om de nodige kaloriën voor de volgende training naar binnen te spelen. In de namiddag stond nog een snelle training op het programma die meteen gebruikt werd om onze sprintsnelheid wat aan te scherpen.
Voila, dat is al een voorsmaakje voor wat nog komen moet. Dag 4, 5 en 6 zet ik er morgen op.
Groetjes vanuit Garda van de Sempre's ter plaatse!
