Reisverslagen over Beloften en Elite z/c van Steeds Vooraan Kontich
29-08-2012
Lange terugreis met leuke afsluiter in clublokaal
Voila, het avontuur zit erop en na een dagje rust heb ik de kracht gevonden om jullie voor een laatste keer op de hoogte te brengen.
In het verhaal waren jullie nog mee tot we begonnen aan onze laatste genotsuurtjes op Zuid-Amerikaanse bodem. Het bezoek aan de Mac Donalds was eentje om duimen en vingers van af te likken. Al het verboden voedsel passeerde ons bord, enkel Sam liet de frietjes aan zich voorbij gaan. We sloegen de nodige caloriën op om na de uitreiking van de truien en andere podia onze talrijke trofeeën mee naar het hotel te sleuren. Eens het hele arsenaal aan metaal en hout in de kamers werden opgeslagen, waagden we onszelf aan het Guyanees nachtleven.
Vooraf werden we gewaarschuwd voor de mogelijke gevaren in de uitgaansbuurt en eens aangekomen liep alles veilig en vooral met het nodige amusement. Iedereen lag op een verantwoordelijk uur in bed, want de dag nadien stond er wederom veel te gebeuren. Deze keer begon de ochtend met een ontbijt waarbij de oven van het hotel op volle toeren draaide om een constante stroom koffiekoeken naar de ontbijttafel te waarborgen. De pasta lieten we wijselijk links liggen en de verse fruittafel had ook bijzonder veel succes.
Nadien kwam er een ontnuchterende ondervinding toen we ons materiaal verzamelden om in de fietskoffers en wieldozen te puzzelen. Het achterwiel van Nick was verdwenen (amper een maand oud). Overal gezocht en nergens gevonden leken de daders van het voorval met de noorderzon verdwenen... naar Guadeloupe? Want die gasten hadden al vroeg ingepakt en waren niet meer te bespeuren. Goed, zonder wiel kan men nog lopen, dus het belemmerde ons vertrek uit Guyana niet. Nadien hadden we nog een uurtje de tijd om bij onze aankomst het thuisfront te verrassen met souvenirs waarna we ons tijdig naar de bus begaven.
De energierepen, gellekes en sportdrank hadden we omgewisseld tegen bekers en truien zodat we even zwaar beladen op het vliegtuig stapten. Het werd andermaal een vlucht waarin onze "tetristoppers" Nick en Geoffrey het vliegtuigrecord scherper stelden. We vertrokken met het vliegtuig om 18u in Cayenne en met de 5uur die we er onderweg dienden bijtellen werd dit een nachtvlucht genoemd. Sommigen sliepen meteen als een roos, anderen deden -met alle goeie wil van de wereld- geen oog toe. Iedereen geraakte over de plas waar we in Parijs - Orly werden opgehaald door onze trouwe Chauffeur (Paul) van dienst met vrouw. Er was wat parkeerchaos bij het inladen waardoor we de autoverdeling snel deden en meteen vertrokken wanneer de deuren werden toegeslagen. Toen er echter fille was op de autostrade zagen we Sam uit de camionette stappen die bijgevolg de achterdeur opende. Tot onze grote verbazing kwam Luc er met een kop van -nu hedde mij goed liggen- uitgestapt waarna iedereen de komende kilometers dubbel plooide van het lachen. Het bleek dus een misverstand te zijn!
De toon was gezet en bij aankomst in het clublokaal had onze voorzitter op een voor hem en familie emotioneel moment een waardige maaltijd klaargezet om de renners in de bloemekes te zetten. Nadat er à volonté bijgepraat werd met de thuisblijvers werden de koffers voor een laatste keer ingeladen om moe maar voldaan in de zetel te ploffen.
