Jah iedereen klaagt en zaagt dak de blog overneem maar over onze 5 daagse staat er nu nog steeds niks op. Daarmee dat ik de mensen thuis wel nog wil plezieren J.
Maandagochtend 8u vertrekken we met de bus richting brownsberg. Een ritje die normaal 2u30 ging duren. We waren nog minder dan 13km verwijderd van de berg en vlak voor de klim werden we gedropt en moesten we wachten op Radjin, de zotte en altijd lachende Surinamer. Die kwam van de berg gereden en draaide zich op een superklein, onvoorstelbaar padje. Hij pikte ons en valiezen vervolgens op en we konden de tocht vervolgen. Dit liep niet zoals gepland. Het begon te regenen en de chauffeur reed op de berg in 2e en dit kon de bus nie langer aan dus begon hij op de berg te slippen en schoof naar achteren. De eerste reactie was REMMEN! Door zo hard te remmen zijn die stuk gegaan en zaten we met een bus zonder remmen :s. Dit wilde zeggen dat wij te voet verder moesten in de regen ofwel kiezen voor een bus zonder remmen op de bergen met naast de weg een laagliggend oerwoud. De keuze was snel gemaakt = te voet dus!!! Marcel heeft dan de bus omhoog verder gereden maar het probleem is dat diegene die de berg beklimt voorrang heeft en veel moet toeteren zodat de tegenligger dit kan horen en plaats kan maken. Der was een tegenligger die zich hier nie aan kon houden en Marcel was een beetje gebotst. We ontdekten het toen we de wandeltocht vervolgden. We kwamen aan en konden uitpakken en onze hangmatten ophangen. Er werd een wandeling naar een waterval georganiseerd maar ik ben thuis gebleven aangezien ik al de berg had beklommen en nog wa last had van mn been. Het heeft dan wel heeltn geregend en iedereen werd nat. Daarna slapen in hangmatten. Mijn beentje had da nie zo graag
De volgende ochtend stond er een brulapentocht op het programma. En met succes na veel volharding en nekpijn hebben we het gezin met 5 leden gezien. Daarna een ritje van 2u naar Atjoni waar we verder met de boot gingen. De busrit was niet met de bus zonder remmen ter verduidelijking. Maar we zijn wel met veel vertraging toegekomen in menimi eco, forest lodge, en de bootsman was niet echt gelukkig want twas nu int donker te doen. We zijn er geraakt en nog wat gegeten en daarna hebben we onze eerste tarantulla gezien (ook tine ) en daarna zijn we gaan slapen.
Woensdagochtend heb ik vroeg opgestaan voor de zonsopgang die er niet was Daarna douchen in de sterke waterstroming. En daarna boottochtje naar het eiland van de bootsman genaamd papada. Daar even uitladen en VISSEN!! Ik heb er 3 bovengehaald en hebben tine en ik die onthoofd en gefileerd (mooie zwemblaas btw ;)). Hierna helpen kampvuur bouwen en bbqen. Twas lekkere vis zenne!
Donderdagochtend ben ik opnieuw vroeg opgestaan om te vissen! Opnieuw heb ik er 3 bovengehaald. We hebben in de voormiddag marronsdorpen bezocht en veel souveniers gekocht. Daarna moesten we tegen de stroomverstelling in de boot slepen. Best wel spectaculair en je moest je voeten superhoog heffen voor de rotsen en de wieren. We hebben een heel eind verder gevaren en dan aan een mooie strromversnelling gepicknickt. Het was zo mooi en die rotsen waren lekker warm. Het deed me denken aan kersenpitjes thuis.S Avonds spinnentocht met the spiderteam: TINE DEBLAERE (jaja onverwachts haar angst supersnel overwonnen!), Stijn en ik!!! We zijn trots op jou tineke! Daarna kampvuur zonder enige percentagevolle drank (volgens Stijn) totdat begeleider Alex een mix begon met 80% alcohol ofzo maar tviel nog mee Daarna nog kaaimannentocht zonder enig resultaat, jammer
Vrijdagochtend vroeg uit de veren om een bergje te beklimmen. Een wandeling van een uur en ik deed die mee. Ie was een beetje lastig maar mn beentje maakte het extra lastig. We hebben toch wel ananassen gezien dus tocht werd goedgekeurd. Daarna een uurtje terug wandelen, eten, valiesje maken en hele weg terug = 3u op de boot en 4u30 in de bus = lastig wnr je niet kunt slapen.
Ziezo dat was het, een 5-daagse vol avontuur, genot, spanning, amusement, vriendschap, zon, water, natuur, pracht, verstomming, confrontatie, gewoon ALLES !!!
Hopelijk tevreden over het verslag? We zijn nog steeds gezond en wel dast belangrijkste en we genieten van elk moment!
wij tussen een 'telefoonboom' : als je met je mes of stok tegen zo'n boom slaat, dan maakt dit een heel luid geluid. Als je verdwaald bent, kan je zo laten merken waar je ergens bent, of als je in groep loopt kan de eerste horen hoever de laatste achterzit...
Na een korte rustperiode op de blogsite weer wat leven
Jaliena en ik trokken 6 dagen naar Gunzi, de rest vertrok op 5-daagse met Marcel op zoek naar verschillende Maronsdorpjes.
De 6-daagse:
Ik trok al eerder de jungle in met Tim en Jo (zie eerdere verslagen) voor 2 dagen,
Dus wilde ik graag meer zien van het regenwoud deze keer.
Samen met Jaliena gingen we op 6-daagse het avontuur tegemoed.
Wat stond er op het programma:
-1 dag doorreizen
-4 dagen in de jungle
-1 dag terug reizen
De weg naar Gunzi ging vlot met een busje die gemakkelijk 90 reed over de diepe putten van de binnenlandautostrade. Zo kwamen we redelijk vroeg aan in Atjoni (hoek van de weg) Daar kan je dus niet meer verder met de wagen en moet je het bootje in. Na 2 uurkes varen en genieten van zon en uitzicht kwamen we aan in TEI WEI op GUNZI.
De eerste persoon die we zagen was een . BLANKE en dan nog wel een Duitser!
Zn naam is Christian en was al enkele dagen in Tei Wei. Hij is een gelovige vegetarische man met rastas. Vandaar zn bijnaam: Rasta.
Snel na de ontmoeting met rasta kwam Kwami aan. Hij was onze gids voor de volgende 4 dagen in de jungle.
De eerste avond kregen we de kans om de laatse dag van Broki Dai ( gebroken dag ) mee te maken in het buurdorpje. Dit is de laatste dag voor de gestorvene begraven wordt. Die avond is bijna iedereen van de buurdorpjes aanwezig en wordt er stevig gefeest, gedanst en gedronken. Het was wel een half uurtje wandelen door de jungle. Al doorgaan geen probleem, terug keren in het donker met 2 dronken Surinamers ging al wat minder snel.
De volgende ochtend werden we gewekt door kwami. Na een noodles-ontbijt vertrokken we met zn 5en de jungle in. (Kwami en Siki (14j) als gidsen, Rasta, Jaliena en ik )
De eerste dag ging richting eerste (bestaand) kamp. Omdat het regende ging iedereen vroeg in zn hangmatje liggen en werd er niet veel gejaagd. Wel werd een palmbladeren dakje boven het vuur gemaakt zodat we de hele avond-nacht-morgen konden genieten van het licht, de warmte en de gezelligheid.
(voor Tim en Jo: ons tafeltje staat er nog steeds!!!)
De 2de dag trokken we verder dieper de jungle in. De dierengeluiden werden luider, de natuur mooier en mooier!! Rond 12u kwamen we aan op de plaats van het tweede kamp. Dit kamp moest wel nog gebouwd worden. Met een goede teamspirit en vol enthousiasme maakten we met zn 5en in 2 uurtjes een bruggetje, een slaapkamp, een kampvuur met dakje en een zitbankje. Rekening houdend met het feit dat alle balken nog gekapt moesten worden deden we het vrij snel volgens Kwami. Het bouwen vond ik heel erg fijn! Nadat het kamp af was, zaten we allen gezellig rond het vuur met een pot kokend water en een zakje noodles bij de hand.
Kwami ging die avond jagen Vangst: 1 Hert en 1 Gordeldier (fotos volgen)
Rekening houdend met de vegetarische Rasta en Siki die geen geschoten vlees mag eten volgens het geloof in reïncarnatie hadden we dus zeker 30 kilo vlees om met ons 3en op te eten. De noodles verdwenen snel weer in de rugzak en er werd heel veel vlees gegeten.
We kregen uiteindelijk maar een half hert op, dus moesten we de rest meesjouwen naar Tei Wei de laatste dag.
De derde dag maakten we een heerlijke natuurwandeling door om vogels, bomen, rotsen, te bekijken. Op het verste punt waren we heel diep in de jungle. De rest van de dag werd er gevist, gehangmateerd, gelachen en vlees gegeten J
De nachten in de hangmat waren ook heerlijk. Telkens opnieuw konden we genieten van de fascinerende concerten van de boomkikkers, vogels, krekels,
De laatste nacht was het de beurt aan de brulapen die niet zo heel ver van ons kamp begonnen de brullen. Het klinkt heel overdonderend en soms zelfs angstaanjagend, maar oooo zoooo mooi!!!
De laatste dag was de langste tocht: terug naar het eerste kamp, onderweg een berg beklimmen voor het uitzicht, en dan terug van het eerste kamp naar Tei Wei. Heel moe, maar heeeeeeel voldaan kwamen we terug op Gunzi aan. ( o ja, dat rijmt J)
De dorpelingen waren blij dat we gezond en met veel verhalen terug uit het bos waren.
Ook waren ze tevreden met het vlees en er werd een heerlijke vleessoep gemaakt die we voorgeschoteld kregen met wat rijst, tomaatjes en een bakbanaantje!
Toen ging ik nog eventjes een uurtje voetballen met Siki en 4 makkertjes van hen. Zoals het hoort op blote voeten met een halfopgeblazen lederen bal.. Daarna nog even baden in de rivier en eventjes rusten in ons mooie hutje.
Die avond hadden we opnieuw geluk: 1 jongen van het dorp werd 25 jaar en we hadden weeral een reden om te feesten. Niet zo wild als op Broki dai, maar op het gemakske wat djogos drinken en heel veel lachen.
De terugreis van Tei Wei naar huis verliep vlotjes: bootje nemen, vrachttrucje instappen en richting Paramaribo rijden.
Ik genoot enorm, maar dan ook ontzettend veel van die 6 dagen en bij deze wil ik ook Jaliena nog eens vermelden die als een bosjesman door de jungle trok en genoot van alle kleine dingen! Ik kon me geen betere reispartner voorstellen!!! Haar verslagje volgt nog wel!!
Om af te sluiten, net zoals vorige keer: twas een ONVERGETELIJK avontuur vol nu-momenten waar je naar nergens toe verlangt, maar geniet van het nu-moment en je je heel erg gelukkig voelt!!!
