Na een korte rustperiode op de blogsite weer wat leven
Jaliena en ik trokken 6 dagen naar Gunzi, de rest vertrok op 5-daagse met Marcel op zoek naar verschillende Maronsdorpjes.
De 6-daagse:
Ik trok al eerder de jungle in met Tim en Jo (zie eerdere verslagen) voor 2 dagen,
Dus wilde ik graag meer zien van het regenwoud deze keer.
Samen met Jaliena gingen we op 6-daagse het avontuur tegemoed.
Wat stond er op het programma:
-1 dag doorreizen
-4 dagen in de jungle
-1 dag terug reizen
De weg naar Gunzi ging vlot met een busje die gemakkelijk 90 reed over de diepe putten van de binnenlandautostrade. Zo kwamen we redelijk vroeg aan in Atjoni (hoek van de weg) Daar kan je dus niet meer verder met de wagen en moet je het bootje in. Na 2 uurkes varen en genieten van zon en uitzicht kwamen we aan in TEI WEI op GUNZI.
De eerste persoon die we zagen was een . BLANKE en dan nog wel een Duitser!
Zn naam is Christian en was al enkele dagen in Tei Wei. Hij is een gelovige vegetarische man met rastas. Vandaar zn bijnaam: Rasta.
Snel na de ontmoeting met rasta kwam Kwami aan. Hij was onze gids voor de volgende 4 dagen in de jungle.
De eerste avond kregen we de kans om de laatse dag van Broki Dai ( gebroken dag ) mee te maken in het buurdorpje. Dit is de laatste dag voor de gestorvene begraven wordt. Die avond is bijna iedereen van de buurdorpjes aanwezig en wordt er stevig gefeest, gedanst en gedronken. Het was wel een half uurtje wandelen door de jungle. Al doorgaan geen probleem, terug keren in het donker met 2 dronken Surinamers ging al wat minder snel.
De volgende ochtend werden we gewekt door kwami. Na een noodles-ontbijt vertrokken we met zn 5en de jungle in. (Kwami en Siki (14j) als gidsen, Rasta, Jaliena en ik )
De eerste dag ging richting eerste (bestaand) kamp. Omdat het regende ging iedereen vroeg in zn hangmatje liggen en werd er niet veel gejaagd. Wel werd een palmbladeren dakje boven het vuur gemaakt zodat we de hele avond-nacht-morgen konden genieten van het licht, de warmte en de gezelligheid.
(voor Tim en Jo: ons tafeltje staat er nog steeds!!!)
De 2de dag trokken we verder dieper de jungle in. De dierengeluiden werden luider, de natuur mooier en mooier!! Rond 12u kwamen we aan op de plaats van het tweede kamp. Dit kamp moest wel nog gebouwd worden. Met een goede teamspirit en vol enthousiasme maakten we met zn 5en in 2 uurtjes een bruggetje, een slaapkamp, een kampvuur met dakje en een zitbankje. Rekening houdend met het feit dat alle balken nog gekapt moesten worden deden we het vrij snel volgens Kwami. Het bouwen vond ik heel erg fijn! Nadat het kamp af was, zaten we allen gezellig rond het vuur met een pot kokend water en een zakje noodles bij de hand.
Kwami ging die avond jagen Vangst: 1 Hert en 1 Gordeldier (fotos volgen)
Rekening houdend met de vegetarische Rasta en Siki die geen geschoten vlees mag eten volgens het geloof in reïncarnatie hadden we dus zeker 30 kilo vlees om met ons 3en op te eten. De noodles verdwenen snel weer in de rugzak en er werd heel veel vlees gegeten.
We kregen uiteindelijk maar een half hert op, dus moesten we de rest meesjouwen naar Tei Wei de laatste dag.
De derde dag maakten we een heerlijke natuurwandeling door om vogels, bomen, rotsen, te bekijken. Op het verste punt waren we heel diep in de jungle. De rest van de dag werd er gevist, gehangmateerd, gelachen en vlees gegeten J
De nachten in de hangmat waren ook heerlijk. Telkens opnieuw konden we genieten van de fascinerende concerten van de boomkikkers, vogels, krekels,
De laatste nacht was het de beurt aan de brulapen die niet zo heel ver van ons kamp begonnen de brullen. Het klinkt heel overdonderend en soms zelfs angstaanjagend, maar oooo zoooo mooi!!!
De laatste dag was de langste tocht: terug naar het eerste kamp, onderweg een berg beklimmen voor het uitzicht, en dan terug van het eerste kamp naar Tei Wei. Heel moe, maar heeeeeeel voldaan kwamen we terug op Gunzi aan. ( o ja, dat rijmt J)
De dorpelingen waren blij dat we gezond en met veel verhalen terug uit het bos waren.
Ook waren ze tevreden met het vlees en er werd een heerlijke vleessoep gemaakt die we voorgeschoteld kregen met wat rijst, tomaatjes en een bakbanaantje!
Toen ging ik nog eventjes een uurtje voetballen met Siki en 4 makkertjes van hen. Zoals het hoort op blote voeten met een halfopgeblazen lederen bal.. Daarna nog even baden in de rivier en eventjes rusten in ons mooie hutje.
Die avond hadden we opnieuw geluk: 1 jongen van het dorp werd 25 jaar en we hadden weeral een reden om te feesten. Niet zo wild als op Broki dai, maar op het gemakske wat djogos drinken en heel veel lachen.
De terugreis van Tei Wei naar huis verliep vlotjes: bootje nemen, vrachttrucje instappen en richting Paramaribo rijden.
Ik genoot enorm, maar dan ook ontzettend veel van die 6 dagen en bij deze wil ik ook Jaliena nog eens vermelden die als een bosjesman door de jungle trok en genoot van alle kleine dingen! Ik kon me geen betere reispartner voorstellen!!! Haar verslagje volgt nog wel!!
Om af te sluiten, net zoals vorige keer: twas een ONVERGETELIJK avontuur vol nu-momenten waar je naar nergens toe verlangt, maar geniet van het nu-moment en je je heel erg gelukkig voelt!!!
Voor al diegenen die al heel lang wachten op een berichtje van me...
Piep Eindelijk is het mij gelukt om een keertje achter een pc te kruipen en een berichtje achter te laten. Aangezien GJ zijn pc een aantal weken geleden het begeven heeft door men eigen stomme schuld, zit ik dus minder achter de computer. Er zijn ook een aantal mensen die er een hobby van gemaakt hebben om de blog te terroriseren! hhmmmm, ik denk aan... Stefanie. Die gaat steeds met alle spannende verhalen lopen en plaatst ze op de blog. Dan heb ik natuurlijk niet zoveel meer te vertellen.hihihi
Ik probeer hier zoveel mogelijk te genieten! Want het gaat hier allemaal zo snel...
Het rustige leventje, de leuke sfeer, fauna & flora Hopelijk kan ik het nog gewoon worden eens terug in België
Het lesgeven zit er al op... Ik heb hier echt van genoten. Ik had toffe leerlingen die echt wel gemotiveerd waren. Na mijn laatste les heb ik met enkele leerlingen nog wat nagepraat en blijkt dat er een aantal ouder zijn dan mezelf. Ik vind het wel een grappig idee, thuis zou dit echt onmogelijk zijn!
Maandag zijn Tine en ik in het weeshuis beginnen werken. We hadden er heel veel zin in. Mss heb ik het wel een beetje onderschat. 25 kleine kinderen maken enorm veel kabaal. 's avonds kwamen we uitgeput thuis. De weesjes zijn wel enorm lief en vragen om heel veel aandacht. Ik bewonder alle begeleiders daar, want het is echt geen makkie om al die kinderen bezig te houden. Vandaag zijn we hen naar de dierentuin geweest. We waren met 11 begeleiders en dat is geen overbodige luxe. Die kleintjes waren zo onder de indruk van al die nieuwe dingen. Sommigen waren bang van alle dieren en anderen wouden graag bij de tijgers in de kooi kruipen. Het was dus ogen openhouden... Nog twee dagen werken en het is vakantie. We gaan trekken in het binnenland en zoveel mogelijk proberen te zien van het land. Het is vakantie voor iets hé. Na de vakantie gaan we opnieuw werken in het weeshuis. Dan is het maar 4 weekjes meer en mag je ons terug in Beglië verwachen... Ja, das echt zo lang niet meer... Ik zal het hier zeker missen.... Maar ik mis heel wat mensen en zal dus heel blij zijn om jullie allemaal terug te zien!
Kheb het weer getroffen.. Het begin van de werkweek brengt alleen maar ongeluk mee voor mij. Vorige week gekapt in mn vinger, maar das ondertussen al mooi genezen, maar nu... ben ik op mn bek gegaan. De vloer in Spice Quest is altijd wel wat glad en daarom was ik al op zoek gegaan naar deftige antislip schoentjes. Gisteren kwam ik uit een keukenblok en ben ik uitgegleden recht op mn heupbeen. Een pijnlijk zaakje dus. Vandaag opgestaan met andere kwaaltjes want tijdens mn val heb ik me toch proberen recht te houden met als gevolg blauwe verdikkingskes en verrekingskes aan rug, knie en enkel. Maar heb belangrijkste: 'i'll keep on walking'
Ik ben rond en ik weet het. Groetjes van de lompe Stefanie
een pose
