Mijn laatste week in elke klas dus een klasfoto (andere foto's volgen IRL) en menig traktaties kunnen er wel vanaf. Dit is een foto van het 3de jaar elektriciteit > met de minste 50cent'ers en de meeste meisjes (welgeteld 4) Ah ja zoek mij hint: ik sta niet links
4-daagse trip naar het binnenland op z'n Deerlijks...
Hoi beste fanatieke lezers van de blogsite!
Zaterdag-zondag-maandag-dinsdag trok ik samen met Jo en Tim (2 Deerlijkse vrienden die voor 2 weken op bezoek zijn) het binnenland in. Met diep bedoel ik heel diep. Verder dan dat je met de wagen kan bereiken.
Zaterdag:
Na 4,5 uur rijden met een vrachtwagentje kwamen we aan de surinamerivier waar onze doortocht verder gezet werd met een bootje.
Wat volgde was 2uur varen in de stralende zon net boven het water,lekker genietend van het mooie groen aan de linker-en rechterkant van de rivier.
Nu en dan zagen we postkaarttafereeltjes van wassende vrouwen met manden op hun hoofd, vissende mannen of vrouwen, werkende vrouwen met hun kind op de rug gebonden,
Toen we aankwamen op TEI WEI (een klein dorpje op een eiland) was het weeral genieten, maar dan van de vriendelijke bevolking en het uitzicht van de hutjes, bootjes, natuur
De eerste avond namen we een bootje naar een ander dorpje waar er broki dai plaatsvond.
Dit is een groot zang-en dansfeest omdat iemand van het dorpje overleden was. Leuk en speciaal om meemaken. Helaas werd er alleen maar gezongen deze keer en waren we redelijk moe. Onze oogjes vielen bijna dicht.. Maar die werden snel geopend omdat we in het donker terug naar Tei Wei moesten varen. Onze bootjesman is echt niet normaal. Het is echt een vakspecialist. Aan 50km/h vaarden we door het water in het donker. De bootjesman scheen nu en dan eens naar de oever om aan de bomen te herkennen waar we waren. Ook wist hij alle rotsen liggen in het water, alle stroomversnellingen, niet normaal noem ik zoiets. Het was een half uur varen, een half uur verbaasd genieten van het heerlijke warme water links en rechts van ons bootje. Voor we gingen slapen zagen we ook nog een kleine, maar giftige zwart-gele slang. (voor de dierenliefhebbers onder jullie..)
Zondag:
Na een heerlijke nacht in een hutje op een bed onder een muskietennet werden we gewekt door Alèké (onze Nederlandse reisbegeleider die al lang in Suriname woont en ook 8 maanden in Tei Wei gewoond heeft) Na een kleinschalig ontbijtje trokken we gepakt en gezakt het regenwoud in. Het avontuur kon beginnen met de twee ervaren gidsen die in het dorpje wonen: Borgie en Mambélé (foto volgt!)
Het wandelen was iets speciaals. Dwars door het groen, uitleg van Mambélé bij elke speciale boom, vrucht of dierengeluid, riviertje oversteken met rugzak boven het hoofd, balanceren over boomstammen boven moerassige gebieden, 3 uur stappen tot bij het kamp
Het kamp was een plaats midden het primaire bos (de kern) waar ze een zeil hadden opgespannen en met bomen een open hut hadden gemaakt waar we onze hangmatten konden aan hangen.
Tim en ik zijn scouties en we kregen meteen het opbouwgevoel. We gingen aan de slag met kapmes en lianen om een droomtafel met bankjes te vervaardigen. Ook Jo (scoutieliefhebber) leerde veel en was een krak in het vangen van een visje (die hij weer liet vallen in het water..) De 2 gidsen gingen jagen om de honger te stillen. Na een uur kwamen de gidsen terug (zonder vangst ) en waren ze verrast dat er plots en stevige, mooie tafel voor hun neus stond. De sfeer was goed!
Geen gevangen vlees of vis dus de eerste avond. Dus aten we maar Noodles in gekookt water boven ons kampvuurtje.
We gingen slapen omdat het begon te regenen. Het regende de hele nacht door.
Het leukste van de nacht waren de nachtgeluiden, vond ik. Je lag in je hangmatje, zonder muskietennet, zonder deken, midden de jungle luisterend naar de nachtgeluiden (boomkikkers, krekels, vogels, sissende geluiden, ) echt leuk!
Maandag:
Gewekt door een schot van de jagers begon onze tweede dag in het regenwoud. De jagers kwamen terug met een ontbijt: Toekan (de dierenliefhebbers lezen best niet meer verder)
Ik weet dat het een mooie vogel is, en de jagers vinden dit ook, maar als je honger hebt, dan schiet je alles wat je ziet! Terwijl wij de toekan mochten pluimen, villen, wassen, bezouten en boven het vuur hangen, gingen de jagers een tweede keer het bos in om te jagen. Resultaat: Papegaai. Intussen lukte het Jo ook een visje te vangen! Hoera, een feestmaal dus!
Het eten was overheerlijk! Details over de smaak en zicht van de vogels mag persoonlijk als je me ooit weer tegenkomt of je kan het gewoon ook aan Jo en Tim vragen volgende week.
Maar het was dus echt lekker!!
Na het eten trokken we met de gidsen naar een berg in de buurt ( 1uur stappen ). Mooie natuurbeelden gezien. Eenmaal terug aan het kamp had Akèlé (die achterbleef) nog een mooi roofvisje gevangen die mooi boven het vuur hing. Nog een klein beetje krachtvoer bij dus om de terugtocht naar Tei Wei te ondernemen. Deze eer deden we het in 2uur. Een toptempo!!
Gezond moe genoten we van ons bedje s avonds en sliepen we tot Akèlé ons wekte.
Dinsdag:
De terugtocht richting Paramaribo stond op het programma. 2uur varen, daarna het vrachtwagentje op en lang rijden! Maar deze keer mochten we in de laadruimte zitten! Door zon en regen trotseerden we het oranje-rode stof en de putten van de weg. Twas zalig! Zingen, zwaaien naar de dorpjes, pijn van de regen, vuil worden van het stof. Twas echt een tripje voor bikkels Onder weg zagen we ook een Kaaiman (kleine krokodil).
Voldaan kwamen we om 17u terug aan ons huisje in Paramaribo.
Vandaag moest ik gaan werken (jaja, op ne zondag!! :s) in et fitnesscentrum van 17u30 tot 22u en aangezien da n beetje laat is om dan nog nr uis te komen mé de velo, eeft mn mentor me maar nr uis gevoerd... MET DE MOTO!!! ZALIG!! :p Da was den eerste keer van mn leven en tis zeker vr herhaling vatbaar!
Hopelijk moek nog veel laat werken :p
Whiiiiiiiiiiiiiiiiiiii...
Tot zover mn motoverhaal!
Mijn eerste keer in het muziekkrantje,en dat vanuit Suriname!
Een kort verslag voor jullie over het Surinaamse leven, de muziek en het weer Wekelijkse toogklap dus!
Ik geef hier Nederlands en Muziek aan 18-jarige jongens die hun lagere school niet hebben afgemaakt.Hun hart ligt op de tong en ze zijn hier héél muzikaal.Toffe sfeer om les te geven.Ook de muziekleraar en directeur spelen graag een mondje mondharmonica om mijn muzieklessen op te fleuren.Het niveau is hier héél laag.Ik leer hen Afrikaanse liederen, leer hen wie Neslon Mandela was, wat de Apartheid in Zuid-Afrika betekent, dat Zuid-Afrika een land is, dat Suriname in Zuid-Amerika ligt en dat Amerika niet in Azië ligt. Je merkt het meer aardrijkskunde en geschiedenis J Maar het is echt triestig gesteld met de landenkennis van mijn studentjes.Nog één weekje lesgeven en daarna 3 weken paasvakantie, die nu al overboekt is met avontuurlijk tripjes naar het binnenland.De laatste 4 weken werk ik in weeshuis het lotjeshuis voor kinderen tussen 0 en 5 jaar.Gelukkig heb ik al enkel pampers van Sterre ververst, zodat ik toch een klein beetje weet hoe het moet!
In Suriname ben ik blank.Zo voel ik me en zo word ik bekeken.Het is raar om me voor het eerst een minderheid te voelen in een land.Ik wordt constant nageroepen als bakra (= blanke) en dat steekt een beetje tegen.De taal Nederlands leren ze op school, Sranan Tongo spreken ze tegen elkaar.Onze Sranan kennis is al een heel stuk beter Buiten Fawaka (hoe gaat het?) en Tamara (tot ziens) kunnen we nu ook een Surinamer voor zeker 5 min lang uitschelden.
Vandaag deed ik de test: hoe val je het meest op in Suriname
De volgende zaken dragen bij tot een goed resultaat:
·Wees blank
·Wees een vrouw
·Draag een rok
·Fiets met een platte band zodat ze naast hé bakra met je mooie benen ook nog kunnen roepen dat je band plat staat!
·Fiets naar huis op het moment dat alle scholen in heel Paramaribo net gedaan hebben zodat je véél mensen tegenkomt.
·Fiets met een fiets die na elke trap nog meer lawaai maakt zodat iedereen (zelf de mensen die niet hebben opgemerkt dat je een blanke vrouw bent met een platte band en blote benen) je toch naroept.
Alhoewel het hier kort droog seizoen is en ik ondertussen al mooi bruin zou moeten zijn, zorgt een storm over de Carraïben er voor dat het hier al twee weken elke dag regent.De straten staan blank (bakra J) en ik betreur het elke dag meer en meer dat ik mijn botten niet mee heb.
De zaterdagvoormiddag mag ik mee repeteren met een koor.Op Pasen treden we op.Ze zingen hier niet op notenbeeld maar met cijferschrift spannend!Hopelijk zijn de repetities even leuk achteraf J
De plaatselijke leuze is hier: WILLEN IS KUNNEN!En daar kan ik mij volledig in vinden!
De fanfare van Knesselare is hier ondertussen al bekend, en ook naar broken bottle wordt hier geluisterd we hebben al wat fans bij, misschien binnenkort ook wel een platencontract? J
Groetjes aan Rita, Josquin, Patrick, Henk, Nonkel Pol, André, en al de andere muzikale helden van de fanfare.
Veel repeteren
Altijd luisteren naar de dirigent
Geniet van de vrijdagse afterpartys in het muzieklokaal
En speel een schitterend concert!
Tine, muzikant in het buitenland
Xxx
Ps: laat een berichtje na op het gastenboek, bel me, schrijf me, laat me toch iets weten!
Owkeej, eventjes rechtzetten! Stijn is nie op mn kop gesprongen, maa gevallen omda Stefanie em int water ad geduwd!! Tsssssss Stef...
Maare, God heeft haar al trg gestraft, wan zis daarnet tegen de kast gelopen en zeef nu ook n buil op aar kop!! MOEHAAAAA!!!
Hoidihoi iedereen!!
Hier ben ik dan nog es... Tis alweer n tijdje geleden dak ng es iets op de blog heb gezet... Maarja, eig heb ik niet zoveel te vertellen! Alles gaat hier zn gewone gangetje. Iedere werkdag 4 uren gaan werken in het fitnesscentrum, in et weekend 2 X uitgaan en niks doen en moe zijn van het uitgaan!
Gisteren zijn we ook es nr et zwembad geweest! Het was eindelijk ng es n mooi dagje! Et werd tijd, wan de regen begon ier ook al ferm tegen te steken... Maare, mn teergeliefde gezichtje heeft wat minder genoten :s Ten eerste is Stijn op mn kop gesprongen in et zwembad en eb ek nu n buil op mn kop en ten tweede, mn zonnebril sta ferm in mn gezicht gebrand :s Man man, en iedereen lacht mij uit! Ze noemen mij zelfs "Zorro" Gohja, eig is het ook wel grappig om te zien!
Soit, ik kan nu tenminste zeggen da mn ogen nie zeer doen van verbrandheid in tegenstelling tot Jaliena :p
Allé, tegen in den draai é!
Slaapwel xXx
Even de blog nog eens overnemen welwel, vandaag verraste Suriname ons hartelijk - zon zon zon, stralend weertje! biezen pakken met eindbestemming: parima, openbaar zwembad. Een frisse duik deed ontzettend veel deugd (nota: komt weer op de 'to do-list' terecht), ons teder velleke is echter weer in after-shock (lees: 'bril' van Emmelien - chantagemateriaal check- , rug van Tine, rood bolleke van mezelf, Stefanie werd behoorlijk gespaard deze keer..."What did we do wrong?") Maar weer een dag om U tegen te zeggen want...
vervolgens zijn we naar 1ste klas voetbal gaan kijken, maar Sam/Stijn kan hier beter over vertellen - hun terrein *wordt vervolgd*
Stefanie met haar subtiele *Jal/meisjes, kom/komen je/jullie eens, het is vergadering* (naïeve ik 'als het om de pattatten gaat, ik pleit schuldig - had van de aardappelen zitten eten moeha-) ineens krijg ik een Parbo/Baileys kroon op mn hoofd (betere keuze was er niet) én een Parbomobiel whoehoee een after B-dayparty dus > 1 maand na mijn verjaardag om het 'deftig' te vieren...superleuk!! Mijn huisgenoten zijn echt zalig Dank jullie wel!!
Hallo bakras (blanke),
Hier nog een klein berichtje questie dat ik niet té veel achtersta in vergelijking met mijn suriname-vriendjes.
Op het werk loopt alles prima, drukke dagen worden afgewisseld met rustige. Goed weer afgewisseld met slecht, maar tegenwoordig toch meer slecht dan goed. De mensen daar beginnen ons te kennen en beginnen nu ook wat meer over hen zelf te vertellen. Ik heb me denk ik al volledig aangepast aan hun manier van lesgeven, die wel zeer effecient is maar niet echt kindvriendelijk. Het is wel jammer dat de lesgevers daar op parima, het zwembad waar ik voor werk, niet echt open staan voor nieuwe dingen. Ik en Sam hebben dinsdag meegetraind met de plaatselijke zwemclub de zeemeermin. Tot onze grote verbazing waren we zelf bijde betere. Dit zal wel te maken hebben met het feit dat het om een recreatieve club ging en de betere zwemmers niet aanwezig waren, maar toch... Ons doelstelling is om één maal per week mee te trainen en indien mogelijk twee maal.
Voila, het andere nieuws is vaak al verteld voor ik daartoe de kans krijg, wat eigenlijk best wel gemakelijk is!
Tot hoors, bels, schrijfts of mails...
Kussen,
Stijn
WHAZAAA *trommelgeroffel, schuiftrombone, cimbaalslag* mijn allereerste foto verkleind en op de blog gezet toch niet zo'n technisch sukkelke dan ik dacht en ja dit was retorisch
hint: ik sta niet links 
(boomkikkers, krekels, vogels, sissende geluiden,
) echt leuk!
Ze noemen mij zelfs "Zorro" Gohja, eig is het ook wel grappig om te zien! 
