zoals sommigen al weten train ik hier mee met 'Inter Mongotapoe'. Een Surinaamse voetbalploeg uit eerste divisie. Het trainen is leuk en het niveau heel erg hoog. Maar ik amuseer me rot! wie goed kijkt op de foto herkent de "bakra"...
6h30, de wekker ging. Ik opende mijn ogen en een gemengd gevoel overmande mijn wezen. De laatste schooldag. Enerzijds was ik opgelucht, mijn 6 weken didactische stage zaten erop. Anderzijds vind ik het jammer. Ik gaf er graag les en de sfeer in de leraarskamer was er elke dag optimaal -lees: ettelijke malen slappe lach gehad, collegas die elkaar plagen maar die toch solidariteit vertonen bij een ziekte of een diploma (jaja diploma indeed)- enz.
Mijn laatste 2 uur lesgeven gingen in, 3de jaar metaal. Dit was de klas waar er een heersende passiviteit leeft t.o.v. het meewerken in de klas. Mijn verbetering van de oefeningen -quiz, uitbeeldoefening, - bleek hen toch te animeren. Nooit waren ze zo begeesterd in mijn les - actief, meewerken, lachen, een leuke afsluiter van mijn stage dus.
Onder de pauze nam ik zoals gewoonlijk plaats in de leraarskamer. Na de pauze werden alle leerkrachten in de leraarskamer gehouden, de directrice kwam erbij. Ze gaf een speech voor mijn vertrek. Ze waren onder de indruk van mijn moderne lesgeefstijl (de directrice liep af en toe langs mijn klas, is enkele malen binnen gewandeld) en wilde het doorgeven aan de leerkrachten van Theodoor Juda zelf. Vooral het al spelend leren sprak hen aan (kruiswoordraadsels enz)
De leerkrachten zaten in een ronde en begonnen te zingen een Surinaams afscheidslied, mijn armhaartjes kwamen recht te staan. 20 volslanke zwarte vrouwen die een lied zongen niet te geloven, ik kreeg een grote krop in mijn keel. Nadien haalde ze er een leerling bij die een (liefdes/afscheids-)lied in het Engels zong. Het woord werd aan mij gegeven, wat gevolgd werd door een traktatie van Belgische chocolade en het uitwisselen van e-mailadressen.
De leerkrachten gingen naar hun klas, de bel was immers al geweest. Mijn mentor Audrey (Mayland) kwam bij me voor de eindevaluatie. Ze legde me uit dat ze zeer tevreden was van mijn prestaties. Op een creatieve manier droge leerstof tot leven wekken en de leerlingen geboeid houden gedurende 3 lesuren door taalspelletjes, een quiz, Ze wilde me in die weken vrij laten in mijn lesgeefstijl, met succes. Ze had van me geleerd, maar vooal: ik was geëvolueerd en had bijgeleerd. Ik kreeg een zeer positieve eindevaluatie (en een kaartje van haar klas waar ik les aan heb gegeven).
Als dank gaf ik haar een zelfgemaakt kaartje, een ingekaderd exemplaar van de klasfoto die ze zo graag wilde (zie blog), een ingebundeld exemplaar van het werkboek van Nederlands (waar ze 1 vergeeld-uiteenvallend exemplaar van hebben voor alle leerkrachten Nederlands) en natuurlijk Belgische chocolade. Uiteindelijk moest ze terug gaan lesgeven. Ik ging nog langs de directrice, nam mijn fiets, keek een laatste keer achterom en reed met een ongelooflijk voldaan gevoel én met krop in de keel huiswaarts Jal
bij deze het verslag: het was ongelooflijk mooi! EN ik heb mogen vliegen (met de woorden van sam: ik heb mogen vliegtuigje spelen!!!!!!!!) Ik heb een vliegtuig bestuurd jajaja EN we leven nog! Moehahah. We kwamen eerst toe en gingen vliegen met een stagiaire. Maar die vonden we niet. Er waren wel 5 luchtvaartmaatschappijen naast elkaar en we wisten bijna niks van gegevens . Toen we eindelijk dachten juist te zijn was er niemand, na een half uur wachten besloten we weg te gaan. We gingen naar een andere opleidingsmaatschappij en ze deden ons een mooi aanbod. Tging iets meer zijn en we konden met 5 in een superdeluxe vliegtuigje zitten! Daarop volgde dat we naar huis gingen en nog 2 personen opsprokelden. Deze slachtoffers waren Tine en Emmelien. We hebben een vluchtje van 45 minuten gehad. Onvergetelijk en supermooi. Plots zei hij me dat ik mocht vliegen en dat deed ik vol angst en superfeelings! De piloot had zelfs de handen stuurknuppel genomen ==> daar zijn er wel degelijk bewijzen van (Jo heeft gefilmd maar we kunnen zijn kaartje hier nie lezen dus het de bewijzen komen later) We hebben boven ons huisje, het centrum met het paleis, de uitgangsbuurt, de waterkant, palmentuin, Nieuw-Amsterdam (burcht), garnaalkwekerij, binnenland gevlogen. Twas super!!!
Ziezo bij deze onze ervaringen! Vele vliegende, fladderende groetjes
Stefanie, Emmelien, Tine, Tim en Jo'tje
PS vanavond cocktails op de wijze van de Gran Bazar
Kben er hier nog eens mee. Vandaag, howja straks ga ik de lucht in jep jep. Ik moest normaal deze week al beginnen in spice quest maar de uitbater zit nog tot volgende week dinsdag in het buitenland. Daarmee ben ik al lang vrij, een beetje te lang. En kwas den enigen met congé. Daarmee ga ik vandaag mee met de maten van Sam in een sportvliegerke om boven Paramaribo te vliegen!!!! Joepie juij! (op aanraden van Sylvie mss?)
Oja kheb mijn eindevaluatie van mn didactische stage gekregen: Voor de geintresseerden: Voorbereidingen goed, Proffessionele competenties: vakkennis, beheersing leerstof en interactie met lln was goed, Methode: varriatie, gebruik bord, organisatie en aanpassing op niveau lln was goed Pedagogische competenties: contact, interactie en belangstelling naar studenten was UITSTEKEND Ze straalt RUST UIT (? In your face vorige evaluaties! Ik rustig?) en dat werkt positief. Werkpuntje: lln meer bep handelingen laten uitvoeren Taal: duidelijk, verstaanbaar en te begrijpen Proffessionele attitude: bezit ik, inventief en kan zelfstandig werken + correcte gedragshouding Interculturel attitude: grote belangstelling, ze was zelfs bezig om het surinaams te leren
Generale conclusie: Wij vinden stefanie geschikt als toekomstige leerkracht binnen dit vakgebied en wensen haar veel succes verder toe.
ZOTJES Superevaluatie toch? Moehahaha
Ziezo foto's van vlucht volgen! Vele groetjes!!
Stefanie xxx (You're always on my mind ookal ben je nog verder van me verwijdert in Duitsland, kmis je )
op 'Tei Wei' droeg ik een rokje en mocht ik ook op de plaatselijke slaginstrumenten spelen. Voor diegene die mij kennen : 'ECHT IETS VOOR MIJ' (alé, die slaginstrumenten dan é, da rokske ben ik nie gewend...)
- Rachida - Maureen met zoontje Malik - Niki - Ikzelf met Journic op de schoot (dochtertje Niki )
Nog iemand naar de wc? 
. Toen we eindelijk dachten juist te zijn was er niemand, na een half uur wachten besloten we weg te gaan. We gingen naar een andere opleidingsmaatschappij en ze deden ons een mooi aanbod. Tging iets meer zijn en we konden met 5 in een superdeluxe vliegtuigje zitten! Daarop volgde dat we naar huis gingen en nog 2 personen opsprokelden. Deze slachtoffers waren Tine en Emmelien. We hebben een vluchtje van 45 minuten gehad. Onvergetelijk en supermooi. Plots zei hij me dat ik mocht vliegen en dat deed ik vol angst en superfeelings! De piloot had zelfs de handen stuurknuppel genomen ==> daar zijn er wel degelijk bewijzen van (Jo heeft gefilmd maar we kunnen zijn kaartje hier nie lezen dus het de bewijzen komen later) We hebben boven ons huisje, het centrum met het paleis, de uitgangsbuurt, de waterkant, palmentuin, Nieuw-Amsterdam (burcht), garnaalkwekerij, binnenland gevlogen. Twas super!!! 
)
