Zondag 3 februari ging ik alleen op tocht naar het binnenland. Ik ging er 'jaarwisseling' vieren in het geboortedorp van Marcel (onze huisbaas). 's Morgens om 7u vertrok ik met een overvol busje vol met surinamers het avontuur tegemoed. Ik mocht plaatsnemen tussen 2 "mama's" om het zweten tegen te gaan... Na anderhalf uur rijden op 1 rode zandweg kwamen we aan in het snikhete dorpje waar ik gedropt werd in een massa zwarte mensen. Ik volgde de stoet mensen richting kerkje waar ik een viering meemaakte. Er werd luidkeels gezongen van "oh, pray the lord!!", "oh, Jesus, my friend!!"... Ongelooflijk om eens mee te maken. (zie foto zwarte kleurrijke dames) Ik danste en zong mee zoveel ik kon en veegde tussendoor de zweetpareltjes van m'n voorhoofd. Na de goden te hebben vereerd vormde zich er een stoet richting centraal pleintje waar er de volledige dag gefeest werd. De stoet werd begeleid door plaatselijke muzikanten (zie foto )en er werd door iedereen gedanst en meegezongen. (zie foto: stoet naar feestplein) Eenmaal aangekomen op het pleintje werd er nog uren doorgezongen en gedanst alsof hun leven er van af hing. ik leerde er de plaatselijke bevolking kennen en werd hartelijk onthaald door dansende vrouwen die me leerden met mijn kont shaken. ook mocht ik binnentreden in een huisje. De hygiëne en luxe waren beiden onzichtbaar, maar ik vond dit heel erg leerrijk. Men vroeg me te koken en kreeg een volledige (weliswaar al gepluimde) kip voor m'n neus en een bijl. Ik mocht de kip kuisen en in stukken hakken om samen met aardappeltjes te stoven in een pot. Dit aten we met rijst en kouseband (zie foto ) die ook ik zelf maakte. Ik vond het super om een plaatselijk gerecht zelf te fabriceren en men zei me dat het nog smaakte ook. Voldoening alom dus! Na een aantal uurtjes dans werd er doorgetrokken (lees gedanst) naar de rivier waar iedereen een duikje nam tussen de piranha's (mama, wees niet bang, ik keerde heelhuids terug ) Na een vermoeiende dag keerde ik halfslapend met het busje terug richting huisje. Moe, maar met een hoofd vol herinneringen kwam ik 'thuis' waar de groep me hartelijk opwachte met een heerlijke maaltijd. (DANKUWEL lieve Surinamevriendjes!!) op de site plaatste ik ook nog een foto van een huisje en een kindje die leerde knipogen van me!
Lieve lezers, het was een ONVERGETELIJKE ervaring!!!
Inderdaad, het was niet gelogen toen ze ons zeiden bij de briefing dat Suriname niet echt een voetgangerscultuur had. Was ik even blij dat we hier fietsen hebben euhm ja dat voetgangersbegrip mag wel wat ruimer gezien worden (lees: teut teut teuuuuuuuuuuut = het signaal om iemand te passeren/half omver te rijden). Af en toe ligt er een fietspad - diegene wiens leven lief is, begeeft zich liever niet zomaar op de weg - de drempels zijn hier gigantisch (= leuk voor de banden en de poep) maar busjes daarentegen, ontpoppen als champignonnen uit de grond en zijn zaaaaaaalig. Hoe gaat dat in zijn werking? Je plaatst je langs de weg (liefst in een blanke kudde) en je kijkt in de verte want er komt binnen de minuut een busje langs. Je ziet een vol busje - niet erg, uitklapbare stoeltjes ih middenpad -, interieur met geplastificeerd koeievelleke op elke zit, luide reggaemuziek - waardoor je jezelf niet hoort denken, maar geen nood, dat moet niet!- sit back and enjoy the breaze (open raampjes, armpje erop leggen -ook handig als opdroogfunctie voor potentiële (zweet)vlekjes) Hmm Surinaams openbaar vervoer is zalig, sorry nmbs
Ik ben er eindelijk toe gekomen om een berichten achter te laten op de blog. Ik heb het namelijk heel erg druk met genieten, hangmatteren en lessen voorbereiden. Ik ben hier nu al een goeie week en heb er nog geen moment spijt van gehad dat ik deze beslissing heb genomen. De eerste dagen kunnen we samenvatten als: genieten en acclimatiseren.
Ik heb hier ook plat gelegen van het lachen. Iedereen begaat hier de ene flater na de andere (mezelf inclusief). Ik vergeet namelijk steeds dat de lokale bevolking hier Nederlands spreekt en durf soms dingen te zeggen die ik beter niet uitspreek in het bijzijn van een Surinamer.
Maandag is de stage begonnen, ik moet wel zeggen dat ik een beetje zenuwachtig was. Eens aangekomen op school werd in voorgesteld aan mijnheer Simson, leerkracht informatica. Heel vriendelijk man, tot hij me opeens bombardeerde tot leerkracht en ik kon onmiddellijk les beginnen geven zonder enige voorbereiding (neen, ik lieg. Ik kreeg zon 5 minuten voorbereidingstijd). Ik geef het toe men hartje ging fel te keer. Maar wonder boven wonder heb ik het er nog goed vanaf gebracht. De dag nadien kon ik 2 uur lang een klas begeleiden en hun vragen beantwoorden ivm hun examen van volgende week. Gelukkig ligt het niveau niet al te hoog en kon al de vragen beantwoorden. De leerlingen zijn wel lief, die vinden het super dat er een blanke stagiaire komt lesgeven. Ze zijn dan ook niet op hun mondje gevallen en zijn heel geïnteresseerd en willen zoveel mogelijk te weten komen over me. Het is wel een beetje vreemd maar tevens grappig dat de leerlingen eigenlijk even oud zijn als mezelf. Dit zal wel even aanpassen worden. Maar echte werk begint natuurlijk pas maandag: Full-time lesgeven!
Plaatselijke tijd: 18.22 u. We zitten hier met zen vieren buiten (Jaliena, Tine, Stefanie en ik), toch wel te werken voor school. Het weertje is nog prachtig alleen de muggen vallen ons een beetje lastig (vooral mij dan). Jaliena heeft ook net laten vallen dat ik toch wel al een beetje bruin ben. Straks gaan we met zen allen aan het koken. Spaghetti Bolognaise!!!
Zo mensjes zoals jullie zien gaat het me hier goed. Dikke zoen voor diegenen die het willen. SofieX
Ik hoor wel veel gejammer over de stages in België. Maar ik moet wel om 5u30 op e dus . Ook ik heb het lastig Tis nog steeds heel raar op mn stage ze. Hopelijk went het wel. De school is heel arm en heeft dus bijna ook niks van benodigdheden. Ik moet dus steeds ter plekke gerechten uitvinden met ingrediënten die ik nauwelijks ken... Ik sliep dus nie veel en ik kon ook nie veel slapen. Khad weer heel levendige nachtmerries over de straathonden hier.. Ik moest dinsdag alleen vroeg weg met de fiets en er stond een straathond aan de fietsen en ie grolde naar mij . Ik was echt doodsbang kheb dan vlug mn fiets genomen en weggekoerst. Daarmee had ik dinsdagnacht een vreselijke, levendige nachtmerrie . Over dat de hond in mijn rug ging bijten terwijl ik in de hangmat lag. Ik hoopte dat Stijn hem ging wegjagen door ernaar te blaffen want oja dat kan hij goed. Hij blaft en grolt gelijk een echte hond en maakt dan heel de omgevingshonden wild en heeeeeeel luidruchtig (met onze excuses aan heel het gebuurte)
Vandaag eindelijk lang kunnen slapen en even gaan winkelen en mooi kleedje gekocht voor maar 5euro, zotjes. De plannen van morgen zijn (voor de geïnteresseerden onder jullie) kleren handwassen (lang leve mevrouw verstraete), kopietjes gaan nemen en lesvoorbereidingen maken Heel spannend dus
Oja niet te vergeten ook een flater van Tine (of ook Sofie genoemd)
Ze zal wel roddelen over mijn flaters:
Dit is die van haar
Tineke denkt gekookte patatten te kunnen herplanten en daarom smijt ze heel de kom op de keukenvloer Heel slim
Oja en een dt-fout als toekomstige leerkracht Nederlands!!! Foei Foei Foei
PS sorry voor de groepsfoto die maar uit 2 leden bestaat, ik hoop dat we er nog een echte groepsfoto kunnen opzetten
Salukes iedereen
Hopelijk tot binnenkort
Een aanrader: plaats reacties!!! Ik hou er wel van hihi
Groetjes, kusjes en knuffels (oja en nog iets meer aan Michaël)
7h, ik spring op mijn fiets voor mijn eerste dag observatie -vergezeld door mijn partner in crime (Balla) Tine (moeha)- Ik hoor al stemmetjes "nu pas?" jaja 'nu pas', de eerste dagen was het nog wat onduidelijk of Tine en ik er stage konden doen (lees: de directrice wist van toeten noch blazen dat we kwamen "Enneuh, krijgen we daar een vergoeding voor?"- terwijl Nardi -superman btw, niet de tv-held, maar een gewoon een fantastische kerel die hier alles regelt- het allemaal al geregeld had!, de directrice had haar 'huiswerk' niet gemaakt die dag). Maar dus, waar was ik. Ik kreeg een mentor toegewezen -Mevrouw. Mayland- (ik was al blij dat het niet chasamalamikapentalon was of zoiets), en mijn uren werden gepland. Ze zit op dezelfde golflengte, ze is ook van mening dat leerlingen al doende moeten leren, ik mag mijn eigen lesgeefstijl uitproberen enz. Af en toe is het nog wat wennen aan het rondmondig uitspreken van de Surinaamse klanken "loister eiven, daize stasjiare chaat haar (jaja deze klank zit best goed) voirstjellen" en ben vandaag te weten gekomen dat je niet mag repliceren met "wablieft?" oh ohw Maar dus, ik stelde me voor en mocht vanvoor (vanvoor!) plaats nemen. Daar ging mijn plan om even de kat uit de boom te kijken. Ik zat daar dan, 23 paar ogen (van ruige kerels die slechts een jaar jonger zijn en 2 koppen groter) op mijn blank velleke gericht... De les begon en merkte al snel dat het niveau en de spontaniteit niet veel verschilde met de B-stroom (BSO). Een paar kleine details: ze lopen in en uit de klas wanneer ze willen, komen ook op sporadische momenten binnen, het raam staat niet open (nee want dat is er niet-enkel wat traliewerk) waardoor je kunt horen wat ze 5 deuren (ja deuren zijn er wel maar die staan open) aan het geven zijn en de leerlingen kuieren als 50cent naar het bord-met bijpassende move dus. Maar ik heb er al wel zin in!!
Man man man, wij begaan ier nogal wa flaters in Suriname We hebben zelfs al n flaterboek aangelegd!!
Enkele vbn :
- Stefanie wil hapjes bestellen in et restaurant en ze vraagt: "Voor ons kip of rundsaté alstublief!" Goe bezig Stefanie! Maak mss een keuze!! - Sam vraagt aan iedereen: "Eet er iemand pindakaas?" en Stefanie antwoordt heel enthousiast: "Ja ik, maa ik lust da eigenlijk nie!" - Tine vindt dat de muziek vanop Stijn zn laptop op de muziek van bij ons gelijkt... - Ik (Emmelien) heb daarnet mijne kodak in de gebakken patatten laten vallen! - Sofie denkt voortdurend dat de Surinamers geen Nederlands verstaan... Zo vertelde ze in de taxi: "We hadden beter ng wa geprobeerd om af te dingen om de taxi te nemen, da ging zeker wel lukken...", waarop de taxichauffeur zei "Ba nee!" - Stijn giet lustig fruitsap bij zn koffie... Lekker!
Na al die boeiende verslagen van iedereen kan ik niet achterblijven.
Zoals je bij Jaliena leest was onze eerste stagedag een groot avontuur.Ook ik werd verzocht om me voor te stellen in de klas.Met twaalf 20-jarige mannenblikken op mij gericht de andere helft was uit de klas gegooid omdat ze net gevochten hadden stelde ik me met de meest heldere klanken en een perfect aangepast volume voor, zodat ik ook het rumoer van de twee andere aangrenzende klassen die ik door de gaten in de muur ook kon zien zitten kon overstemmen.Nadien komt mijn mentor bij me en zegt: Tjine, je mot tog bejter ajticulejen hooj, want so chaan se je njiet vejstaan!Nee, mijn mentor komt niet uit China, ik heb gewoon een beetje moeilijkheden met het nabootsen van het Surinaamse accent J Jaliena daarentegen is een echte krak.. Ik denk dat dit komt daar haar Limburgse roots. Jaliena drinkt frIsti met haar kodAk in de kinEpolis. Ik geef mijn mentor een verbaasde blik terug en neem vooraan plaats!Want mogen is moeten en willen is kunnen, en met vallen en opstaan is haast en spoed zelden goed.(Ja, we hebben ook een spreukenboek J)
Enkele mooie aanvulling voor ons flaterboek:
·Sofie heeft het nog wat moeilijk met het feit dat ze in Suriname ook Nederlands praten.Aan de bank verkondigt ze aan alle Surinamers dat Venezuela toch veel beter ontwikkeld is en op een plaatselijk marktje kan ze het niet laten om de verkoper te laten weten dat zijn teensletsen héél lelijk zijn.
·Ook Stefanie blijft haar best doen.We stellen ons voor aan een leerkracht op de ETO-school het gesprek gaat al volgt:
Sofie: Hallo, ik ben Sofie
Emmelien: Emmelien
Stefanie: Hallo, Sofie!
Vreemd dat ze haar eigen naam zelfs niet meer weet?
Oké, binnenkort blog ik nog wel eens
Want ééntje is geen ééntje!
Groetjes, Balla Tine drinking sap on the rocks
Ps: vanaf nu mogen ook mijn vrienden een berichtje posten op deze blog.. het begint nogal zielig te worden J
Na anderhalf uur rijden op 1 rode zandweg kwamen we aan in het snikhete dorpje waar ik gedropt werd in een massa zwarte mensen. Ik volgde de stoet mensen richting kerkje waar ik een viering meemaakte. Er werd luidkeels gezongen van "oh, pray the lord!!", "oh, Jesus, my friend!!"... Ongelooflijk om eens mee te maken. (zie foto zwarte kleurrijke dames) Ik danste en zong mee zoveel ik kon en veegde tussendoor de zweetpareltjes van m'n voorhoofd. Na de goden te hebben vereerd vormde zich er een stoet richting centraal pleintje waar er de volledige dag gefeest werd. De stoet werd begeleid door plaatselijke muzikanten (zie foto )en er werd door iedereen gedanst en meegezongen. (zie foto: stoet naar feestplein) Eenmaal aangekomen op het pleintje werd er nog uren doorgezongen en gedanst alsof hun leven er van af hing. ik leerde er de plaatselijke bevolking kennen en werd hartelijk onthaald door dansende vrouwen die me leerden met mijn kont shaken. ook mocht ik binnentreden in een huisje. De hygiëne en luxe waren beiden onzichtbaar, maar ik vond dit heel erg leerrijk. Men vroeg me te koken en kreeg een volledige (weliswaar al gepluimde) kip voor m'n neus en een bijl. Ik mocht de kip kuisen en in stukken hakken om samen met aardappeltjes te stoven in een pot. Dit aten we met rijst en kouseband (zie foto ) die ook ik zelf maakte. Ik vond het super om een plaatselijk gerecht zelf te fabriceren en men zei me dat het nog smaakte ook. Voldoening alom dus! 
(lees: teut teut teuuuuuuuuuuut = het signaal om iemand te passeren/half omver te rijden). Af en toe ligt er een fietspad - diegene wiens leven lief is, begeeft zich liever niet zomaar op de weg - de drempels zijn hier gigantisch (= leuk voor de banden en de poep) maar busjes daarentegen, ontpoppen als champignonnen uit de grond en zijn zaaaaaaalig. Hoe gaat dat in zijn werking? Je plaatst je langs de weg (liefst in een blanke kudde) en je kijkt in de verte want er komt binnen de minuut een busje langs. Je ziet een vol busje - niet erg, uitklapbare stoeltjes ih middenpad -, interieur met geplastificeerd koeievelleke op elke zit, luide reggaemuziek - waardoor je jezelf niet hoort denken, maar geen nood, dat moet niet!- sit back and enjoy the breaze 
(open raampjes, armpje erop leggen -ook handig als opdroogfunctie voor potentiële (zweet)vlekjes) Hmm Surinaams openbaar vervoer is zalig, sorry nmbs
Tis nog steeds heel raar op mn stage ze. Hopelijk went het wel. De school is heel arm en heeft dus bijna ook niks van benodigdheden. Ik moet dus steeds ter plekke gerechten uitvinden met ingrediënten die ik nauwelijks ken... Ik sliep dus nie veel en ik kon ook nie veel slapen. Khad weer heel levendige nachtmerries over de straathonden hier.. Ik moest dinsdag alleen vroeg weg met de fiets en er stond een straathond aan de fietsen en ie grolde naar mij 
. Over dat de hond in mijn rug ging bijten terwijl ik in de hangmat lag. Ik hoopte dat Stijn hem ging wegjagen door ernaar te blaffen want oja dat kan hij goed. Hij blaft en grolt gelijk een echte hond en maakt dan heel de omgevingshonden wild en heeeeeeel luidruchtig (met onze excuses aan heel het gebuurte)
We hebben zelfs al n flaterboek aangelegd!! 
