De stage is nog altijd zo leuk. De kinderen zijn allemaal heel blij als ik hun klas binnenkom. Elke dag komen er kinderen vragen wanneer ik bij hen langs kom. Het gebeurt soms dat een kind dat de dag ervoor les heeft gehad van mij, mij komt vragen wanneer ik in zijn klas terug kom. Als ik hem dan zeg dat hij een week moet wachten omdat hij de dag ervoor al les heeft gehad, is hij vaak een beetje teleurgesteld. Ze zouden hier graag willen dat ik elke dag langs komt. Dat geeft eigenlijk wel een heel fijn gevoel te zien dat de kinderen zo gelukkig zijn met wat ik met hen doe. En niet enkel de kinderen reageren zo. Sommige leerkrachten vinden het ook wel heel fijn. Er zijn er zelfs die tussen hun kinderen gaan zitten en mee doen aan de les. Andere daarentegen profiteren van mijn komst om een pauze te nemen. De stage is dus heel dik in orde!!!
Wat hebben we deze week allemaal gedaan.
Maandag en dinsdag niets bijzonder! Dinsdag zijn de lessen wel iets vroeger gestopt omdat er een personeelsvergadering was. Bij ons zouden we later naar huis moeten. Hier worden de kinderen vroeger naar huis gestuurd zodat de leerkrachten toch om 13u gedaan zouden hebben.
De woensdag ben ik met de kinderen van het 1ste en het 2de leerjaar naar de dierentuin geweest. Toen we daar aankwamen kregen we te horen dat er geen gidsen waren. We hadden namelijk te lang op voorhand gereserveerd, waardoor ze de aanwezigheid van de gidsen niet konden garanderen. (is dat niet een beetje de wereld op zijn kop?!?)
We waren met zes leerkrachten voor vier klassen van in de dertig leerlingen. We hebben de klassen in groepjes gesplitst en iedereen heeft een groepje genomen om dan zelf te gidsen. Ik ben dus voor een paar uren gids van een dierentuin geweest. De kinderen waren op het einde wel heel tevreden van mijn prestatie! Dikke pluim dus voor alle leerkrachten biologie die ik ooit heb gehad!
In de namiddag moest ik even naar de stad. Pech voor mij, het is heel hard beginnen regen. Ik stond dus in de gietende regen op mijn fiets! Niet zo gezellig.
De donderdag zijn we bij één van de stagiaires gaan barbecueën. Alles is daar prima verlopen. Behalve de barbecue die omgevallen is met hete kolen. De poten waren te klein, de barbecue is dus een uit evenwicht geraakt en is op de grond gevallen. Gelukkig hadden wij een plekje gevonden waar niets in brand kon schieten. Na het oprapen van de hete kolen (tja moest wel, we hadden er geen andere en als we geen rouw vlees wouden eten!) hebben we alles goed gebakken en lekker gegeten! Na de barbecue zijn we nog iets gaan drinken voor de verjaardag van één van de aanwezige.
Vrijdag hadden we Juf Soeline uitgenodigd om te gaan eten en bowlen om haar te bedanken voor het uitstapje naar de Commewijne (weet je nog de dag dat we werden aangevallen door de bijen). We zijn dus iets gaan eten en dan een partijtje gaan bowlen. Het is hier wel grappig, want je speelt niet een aantal partijen zoals bij ons, maar je speelt 45min. We hebben dus maar één partij en een halve kunnen spelen. Daarna hebben we afscheid genomen van Soeline en zijn we nog iets gaan drinken in de Zsa Zsa Zsu. Dit is een hippe Surinaamse discotheek. Toen we binnenkwamen, zagen we dat er maximum 50 mensen binnen waren. Het was bijna leeg. We vroegen ons af of het misschien al gedaan was, maar neen hoor! De Surinamer begint zijn feestjes laat. Tegen 2.45u zijn er wat mensen binnengekomen en leek het ineens al wat voller. Het was nog altijd geen overvolle discotheek zoals wij dat kennen, maar het was er toch gezellig.
Zaterdag zijn we naar een vlindertuin geweest. Doordat we deze excursie vorige week niet hebben kunnen doen door een gebrek aan tijd, hadden we dat op een volledige dag gepland. We zijn daar aangekomen na een halfuurtje rijden van Pa'bo (=Paramaribo). We dachten dat we een educatieve tuin gingen bezoeken rond vlinders. Uiteindelijk bleek het een vlinderkwekerij te zijn. Ze kweken exotische vlindersoorten om ze aan Europese vlindertuinen te verkopen. We hebben een rondleiding gekregen rond deze vlinderkwekerij waar we van alles hebben geleerd rond het leven van vlinders. Van ei via larve naar rups die dan gaat poppen om uiteindelijk een prachtige vlinder te worden die op zijn beurt eitjes gaat leggen en zo is de cirkel rond.
We hebben dus vlinders gezien en aangeraakt. Sommige soorten zijn zelfs op ons komen staan. We hebben een paar mooie foto's! Daarna zijn we ook schildpadjes en slangen gaan zien. Deze worden ook gekweekt voor export. Na de rondleiding moesten we eventjes stappen om terug naar de bushalte te gaan. Toen we een vrachtwagen zagen aankomen hebben we dan even gelift! Die meneer heeft dan eventjes gestopt en ons in zijn laadbak laten opstappen. Blijkbaar is het hier wel heel courant want er waren al vijf andere mensen in de laadbak die ook naar daar gingen! Bij het afstappen zijn we nog eventjes in een warung gaan eten. Een warung is een klein kraampje waar ze eten verkopen. Het is hier heel populair! We vonden wel dat we dat ooit moest proberen. En we vonden het allemaal ook heel lekker, dus voor herhaling vatbaar!
Na ons gastronomische pauze zijn we dan op de bus gestapt om via een hobbelige weg terug naar huis te rijden.
We waren wel eventjes ongerust toen we zagen dat de bodem van de bus gaten had van de roest. Maar alles is goed afgelopen en we zijn veilig thuis geraakt! We leven nog!
We zijn dan nog eventjes naar huis gegaan om een dutje te doen en om snel iets te eten. Daarna zijn we richting "Flamboyant Park" gegaan. We hadden ticketjes gekocht voor het concert van Duane Stephenson (moet je Dwayne Stivensen lezen). Dit is een Jamaicaanse reggaezanger. Het concert begon om 21u. Dat dachten we toch. Daarom zijn we daar tegen 20.45uur aangekomen om goede plaatsen te hebben en om het begin niet te missen. Toen we binnenkwamen bleken we de eerste te zijn. De plaats was helemaal leeg!!! We vroegen ons af of het wel de goede datum was. Vijftien minuten voor het begin van het concert was er gewoon niemand. Om 21u waren ze nog altijd bezig met het regelen van belichting, geluidsinstallaties, microfoons, instrumenten, Publiek was er nog altijd niet!
We zijn dan gewoon gaan zitten en hebben wat UNO gespeeld! En dan tegen 22u gingen de lichten uit. Het eerste deel begon. Als eerste deel was het een Surinaams artieste Jo-ann genoemd. Ze is hier vrij populair en gaat binnenkort op tournee in Nederland. Toen haar concert gedaan was dachten we dat Duane ging komen. Maar neen nog niet! Er kwam eerst nog een ander eerste deel. Nog een Surinaamse zangeres met danseresjes die in de twaalf moesten zijn. Zij heeft een paar liedjes gezongen om daarna plaats te laten aan een derde eerste deel. Deze keer was het een reggae groep uit Frans Guyana. Ze waren echt heel goed.
Zij hebben de temperatuur wat laten stijgen. En dan tegen 00.35u begin eindelijk het concert van Duane. Ik vond het zalig! Het is ook de eerste keer van mijn leven dat ik naar een concert ga, dat ik op de vierde of vijfde rij sta en dat ik geen enkele keer geduwd wordt. Ik had meer dan een volledig vierkante meter voor mij. Als je hier naar een concert ga, wordt er niet geduwd en gesprongen en ik weet niet wat allemaal. Hier blijft iedereen op zijn plaats om een dansje te kunnen plaatsen of om zijn gemak te kunnen kijken. Het was wel even wennen maar uiteindelijk is het veel aangenamer!
Het concert eindigde tegen 2.30u. We zijn dan onmiddellijk naar huis gegaan want iedereen was heel moe van heel het daggebeuren. We zijn dus snel in ons bed gekropen.
De zondag hadden we gepland om vroeg op te staan om naar dolfijnen te gaan zien. Toen we wakker werden was het weer zo slecht dat we gewoon in ons bed zijn gebleven. We hebben dan lekker uitgeslapen. Toen we opstonden was het weer nog altijd niet verbeterd. Het was echt zo'n novemberweer. Donkergrijze lucht met hier en daar een regenbui. We hadden echt geen zin om buiten te komen. We hebben dus wat voor school gewerkt. Daarna zijn we een film gaan zien in de bioscoop. Ik had wel eventjes pech omdat er geen Nederlandse ondertitels waren. Enkel in het Engels. Waarschijnlijk heb ik niet alles verstaan van de film, maar zo'n goed film was het nu ook niet. Ik heb wel wat aan mijn Engels kunnen werken. Na de film zijn we nog iets gaan eten en terug in ons bed gekropen. Voor de eerste keer sinds ik hier ben, heb ik gisteren koud gehad. Het was "maar" 25°. Bij ons zou ik al lang met mijn korte broek zijn en mij dood zweten! Wel hier heb ik het koud gehad. Ik heb zelfs onder mijn lakens moeten slapen!!!! (Waar gaat de wereld?)
Sinds zondag 16u heeft het niet gestopt met regenen. Vanmorgen toen we wakker werden was alles onder water. We hebben zo'n 30 à 50 cm water in onze tuin en hetzelfde op straat. Ik heb eventjes naar school te bellen om te zien of de school wel doorging. Maar de school was ook helemaal onder water en de lessen gingen vandaag dus niet door. Het is nu 14u en het regent nog altijd. We zijn vandaag nog niet buiten geweest. Deze morgen heb ik dus voor school gewerkt! Moet soms ook gebeuren, hé!
Zo jullie weten weer alles van wat er hier allemaal gebeurt!
Le stage se passe a merveille. Les enfants sont toujours aussi content de me voir rentrer dans leurs classes et sont super enthousiastes pendant les cours. Ils trouvent ça vraiment génial de pouvoir bouger, chanter, faire du bruit, faire de la musique, ça les changent un peu de leurs profs ultra barbant qu'ils doivent écouter de matin jusqu'au soir (ou presque).
Les profs aussi sont très contents de ce que je fais ici. Certains profs vont même s'assoire derrière un banc et font avec. Et ils trouvent ça en général très chouettes.
En dehors du stage ça se passe aussi très bien. Jeudi soir d'autres stagiaires sont venus manger à la maison. Et on a mangé du belge!!!! C'était très gouttu.
Vendredi après-midi on devait aller visiter un jardin éducatif sur les papillons. On a du modifier le planning car c'était pas faisable au niveau du timing. On ne serait pas arrivé à temps. On a donc passé un après-midi trankilou à la piscine et au soleil. Le soir on a été manger un bout et été dormir relativement tôt car le lendemain matin on devait se lever a 5h du mat' pour partir faire une excursion.
Le samedi on est allé à "Berg en Dal". Ceci est une ancienne plantation de cannes a sucre le long de la rivière Suriname converti en parc aventure et site historique. (Et pour les gens qui s'y connaissent un peu en football; c'est de la que vient Clarence Seedorf. J'ai vu la maison de ses grands parents!) On est arrivé la vers 9h, après avoir roulé 3h sur un petit sentier plein de trous et de bosses. C'était secouant mais ça ne m'a pas empêché de dormir dans le bus! Une fois arrivé sur place, on a dû attendre un autre groupe avant de commencer les activités. On a dus attendre 2h avant de pouvoir commencer. Ce n'était donc pas un bon début, mais le paysage, les hamacs, le soleil, le déjeuner et la plage on fait passer le temps plus vite et c'était même agréable de se reposer dans un hamac à l'ombre d'une cabane avec un toit en feuille de palmier. Quand le groupe nous a enfin rejoint on a commencé par un petit trekking jusqu'au sommet de la colline de "Berg en Dal" qui culminait a 85m de hauteur. La vue y était magnifique et les explications du guide très intéressantes. À notre retour nous avons embarqué dans des kayaks et avons descendu le fleuve. Après une petite dizaine de minute on s'est arrêté pour bifurquer dans une petite crique. Un petit coin de nature sauvage. J'avais l'impression d'être un explorateur qui découvrait une terre inconnue jusqu'à ce jour. C'était époustouflant. Si vous voulez voir ce que j'ai vu, lisez "Tintin et l'oreille casser." C'est ce quidans mes souvenirs s'en rapproche le plus. Après cela on a mis des harnets et on a fait des tyroliennes. La plus impressionnante fut quand même celle de 175m qui nous a amenés sur l'autre rive du fleuve.
À la fin de cette journée éprouvante on est remonté dans le bus direction maison par le même chemin secouant par lequel on était venu. Le soir on a encore manger un petit bout en ville et puis on est aller dormir pour recharger les batteries qui avait été vidées en journée.
Dimanche on est allé à "Overbridge". C'est une plage aménagée le long du fleuve. On y a loué un petit bungalow où on pouvait pendre nos hamacs et se dorer au soleil. J'ai passé la journée à barbouiller dans l'eau, faire des châteaux de sable, lire un livre, faire la sieste, écouter un peu de musique, bref tout ce qu'on fait quand on a une journée où on a rien a faire! Le soir on est rentré et sans trop tarder on a sauté dans nos lits pour terminer la recharge des batteries avant de reprendre le stage.
Hier komen de nieuwtjes uit Suriname! Wat is er hier deze week allemaal gebeurd?
Eigenlijk was deze week een vrij kalme. We hebben niet zo veel gedaan. Elke dag ben ik 's morgens naar mijn stage gegaan en lesjes gegeven. Deze week heb ik rond ritmiek gewerkt. Het viel allemaal heel goed mee. De kinderen zijn altijd heel enthousiast als ze mij zien binnenkomen en werken heel goed mee. Er is dus niets bijzonders gebeurd op school. Het bevalt me nog altijd even goed. In de namiddag werken we aan onze voorbereidingen en proberen we originele werkvormen te vinden waar er niets van materiaal voor nodig is! (Dit is echt niet zo gemakkelijk) Ik heb deze week in de hogere leerjaren (5e en 6e) de kinderen in groepjes laten werken. Ze keken mij aan alsof ik van een ander planeet kwam. Ze hadden dit nog nooit gedaan. Ik heb dus heel goed moeten uitleggen wat er van hen effectief verwacht werd. En het is uiteindelijk heel goed mee gevallen!!!
Donderdag zijn Emilie en Tina (twee andere stagiaires hier in Suriname) bij ons komen eten. We hebben lekker Belgisch gekookt (pasta met kaassaus). De vrijdag namiddag hadden we gepland om een vlindertuin in Lelydorp te gaan bezoeken. We zijn niet kunnen gaan want we hebben ingezien dat we op één namiddag dit niet konden doen. We waren te laat thuis van onze stage en konden er niet meer op tijd geraken als we ter plaatse niet wouden spurten en toch buiten gegooid worden. We zijn dus op ons gemak in het zonnetje gaan liggen aan het zwembad. Daarna zijn we iets gaan eten in de stad en na een korte nachtwandeling langs de rivier in ons bed gekropen. We waren er vrij vroeg in. Dit was omdat we de dag nadien om 5u 's morgens er weer uit moesten om op excursie te gaan. We hadden een excursie gepland in Berg en Dal. Berg en Dal is een oude plantage naast de Surinamerivier waar ze nu een avontuurpark hebben aangelegd. We hebben gekayakt, "gehaaikt" (to hike = wandelen in de bergen) en kabelbanen afgegaan. We moesten zo vroeg vertrekken omdat we eerst nog drie uren moesten rijden om tot daar te geraken. En het waren geen mooi geasfalteerde straten zoals we die kennen, maar een landweg vol met gaten en stenen. Het waren dus drie vermoeiende uren. Toen we daar aankwamen werden we in een hutje met palmbladen als dakbedekking geïnstalleerd en kregen we iets te eten. We kregen er te horen dat we nog een groep moesten wachten voordat we met de activiteiten mochten beginnen. We hebben een anderhalf uur moeten wachten op die groep. Gelukkig was de omgeving echt heel mooi en konden we van het uitzicht, de hangmatten, het eten en het water genieten. Toen de groep er eindelijk was, konden we beginnen.
Bij het hiken hebben we een gids gevolgd die ons op de top van een 85-meterhoge heuvel geleidt heeft en ons wat geleerd heeft over de plantages en de geschiedenis van Suriname. Het was heel tof en interessant op het ene detail na, namelijk de leden van die andere groep. Het waren allemaal wat ouderen mensen die super veel lawaai maakten en heel traag wandelden. Ik heb me aan hen echt geërgerd. Daarna zijn we in kayaks gesprongen en hebben we de Surinamerivier afgevaren tot een kreekje. Dat kreekje was zo mooi! Het was echt zoals in de boekjes of op plaatjes! Mooier zelfs! De natuur was er schitterend en het was er zalig rustig! We hebben zelfs en aantal diertjes gezien (waterspinnen die op het water springen, vleermuizen, prachtige vlinders, ). Toen we de rivier stroomopwaarts vaarden, begon de wind te blazen en het regende lichtjes. Het maakte het niet gemakkelijker. Als we de kayaks verlaten hadden mochten we een gordel halen en een vriendelijke instructeur bond die vast. Na een paar oefeningen klommen we in de bomen en vertrokken we op de kabelbanen. De uitzichten waren adembenemend en de sensaties evenmin. Het toppunt was toen we op een kabelbaan gingen dat ons over de Surinamerivier aan de overkant bracht. Op het einde van de dag stapten we weer op de bus richting stad en toen we aankwamen zijn we allemaal samen nog iets gaan eten. Iedereen was doodmoe van deze vermoeiende dag dus zijn we snel in ons bed gekropen.
Zondag zijn we naar "Overbridge" gegaan. Dit is een aangelegd strandje aan de Surinamerivier. Er zijn daar hutjes die te huur zijn waar we onze hangmatten kunnen ophangen. We hebben onze zondag in onze hangmatten doorgebracht. Boekjes lezen, muziek luisteren, pootje baden, zwemmen, zandkastelen maken, kletsen, eten, dit was onze dagplanning voor deze zondag.
Maandag begint er een nieuwe week. De planning ligt ongeveer vast. Woensdag ga ik met het 1e en het 2e leerjaar naar de dierentuin. Donderdag gaan we barbecueën bij Emilie, vrijdag gaan we met Juf Soeline (mijn stagebegeleidster) eten en Bowlen, zaterdag gaan we naar de vlindertuin die we deze week niet hebben kunnen doen en 's avonds gaan we proberen om naar een concert te gaan van een Surinaamse zanger en zondag gaan we op tocht naar dolfijnen. Maar daarvoor eerst nog een week hard werken.
De ce coté-ci tout va bien. On a vécu quelques belles aventures.
Tout d'abord je me suis fait rencardé par mon maître de stage. Ce n'est pas une blague!!!!
Un jour à l'école elle vient chez moi en me demandant si Liesbeth (ma colocataire) était ma copine. Quand je lui ai répondu que ce n'était qu'une collègue, elle m'a demandé de l'accompagner à une fête d'anniversaire d'une de ses copines. Comme son mari était en Colombie elle n'avait personne pour aller avec elle. Donc elle avait pensé a moi. Comme ça je pouvais voir ce que c'était une fête ici. Etant donné que la jubilée était une personne fortunée cela ne la dérangeait pas du tout que j'accompagne mon maître de stage. Le jeudi soir je suis donc allé à cette fameuse soirée. Nous avions été invité dans le restaurant 5 étoiles d'un hôtel appartenant à une connaissance de la jubilée. Nous y avons rencontré la fine fleur Surinamiennes. Diverses personnalités politiques du Suriname étaient présentes. Par exemple le ministre de l'industrie, le candidat perdant des dernières élection présidentielles (Wijdenbos) et un ministre de l'environnement (ou un truc dans le style). À vrai dire je ne me sentait pas trop a mon aise avec mon statut d'étudiant instituteur :-p. Quand nous sommes arrivés, nous avons tout de suite été invité à une table où nous pouvions manger du buffet. Après avoir mangé une bonne assiette les serveurs et serveuse ont ôté le buffet. Je m'attendais à ce qu'ils resservent un buffet dessert ou un truc du genre. Mais non, ici ça ne se passe pas comme ça. Ils ont resservi un buffet de plats principaux. Ce manège a eu lieu 4 fois. J'ai donc vu une vingtaine de plates typiques défiler devant mon nez. J'aurai voulu tous les goutter mais je n'ai pas pu. J'allais exploser. Par contre les locaux ici mangent comme 4. Moi qui mange quand même bien pour quelqu'un de chez nous. Ici je mange comme un moineau! Il y avait aussi un groupe de musique qui assurait l'ambiance de la soirée. Entre chaque plat les gens vont placer un petit pas de danse. Le mer enge et la salsa sont très populaires ici.
Vers 23h mon maître de stage m'a proposé de rentrer car elle ne voulait pas faire la fermeture! Je trouvais cela quand même très tôt, car chez nous une fermeture peut facilement aller jusque 4 ou 5h du matin. Mais non, ici à minuit tout le monde s'en va. Les festivités sont finies. Elle m'a donc ramené à la maison ou je me suis dépêché de sauter dans mon lit car le lendemain à 7h45 je devais de nouveau être frais et dispo pour donner cours. Le matin une fanfare militaire venait jouer un petit air pour le carnaval. Le but était que la fanfare fasse le tour de l'école avec les enfants. Mais il s'est mis à doucher. Les militaires n'avaient pas trop envie de se mouiller et ils n'ont donc pas quitté le préau. Tous les enfants regardaient la fanfare entassé en dessous des préaux devant leurs classes.
Les douze coups de midi (en vrai c'était le seul coup de 13h mais ça sonnait mieux douze) annonçaient le début du week-end. On avait un planning bien chargé. Le vendredi après-midi on avait prévu un après-midi piscine. Mais vu le mauvais temps on s'est rabattu sur un atelier bricolage. On s'est rendu chez une dame qui fournit tout le matériel pour faire des colliers et autres bijoux avec des perles (perles, fils, fermetures, ). On a donc passé l'après-midi à faire des colliers et des bracelets. Je me suis amusé comme un fou. Et comme la dame ne voyait pas souvent des garçons et qu'elle trouvait que j'avais bien travaillé, elle m'a fait un bon prix pour tout ce que je voulais acheter. Le soir on est aller manger un bout dans un restaurant Indonésien et ensuite boire un verre en ville. On a trouvé un petit bar en ville ou ils servent des caipirinha pour 1,2.Là, j'avoue, je n'en ai pas bu qu'une.
Le lendemain matin on a un peu travaillé pour notre stage et ensuite on s'est rendu a la piscine pour un peu se détendre et profiter du magnifique soleil. On était une bonne douzaine de touristes à se dorer au soleil lorsque tout à coup on a vu débarquer un groupe de personne habillé en blanc portant un cercueil. La semaine passé un enfant s'est noyé. Nous avons donc assisté a un rituel religieux ou les gens demandaient a l'esprit de l'enfant de bien vouloir quitter la piscine pour éviter d'autre noyade. J'en ai eu la chaire de poule. Et je n'étais pas le seul!!!
Après quelques heures de piscine et de bronzage (=cramage, tout le monde s'est tapé des coups de soleil) on s'est rendu en ville pour participer au cortège de carnaval. Il ne vaut sûrement pas celui de Rio, ni la Zinneke Parade ou le carnaval de Binche, mais c'était quand même très chouette. Le soir on est aller manger un bout et dormir relativement tôt car le lendemain matin mon maître de stage venait nous chercher très tôt pour aller visiter le Commewijne (= la province de l'autre coté de la rivière Suriname). À 9h elle était devant la porte. Elle nous a embarqué et nous avons traversé le pont de Wijdenbos dont le point culminant est a 55m au dessus du niveau de l'eau, impressionnant. Ensuite elle nous a amené à Mariënburg. Mariënburg est une ancienne plantation de cannes a sucre. Tout est resté relativement intact car la fabrique de Mariënburg a encore tourné jusque dans les années
'80-'90. Depuis elle est a l'abandon et envahi par les abeilles! En visitant une des maison d'un haut placé de l'époque on s'est fait attaqué par quelques abeilles un peu trop téméraire a mon goût. Ma colocataire s'est fait piqué 3 fois et moi une fois en essayant de la débarrasser des abeilles envahisseuses. Il faut dire aussi que les abeilles ici font environ 5cm. Ce ne sont pas les petites abeilles toutes mignonnes de chez nous qui font du bon miel. Celle qui s'est aventuré sur mon bras n'ira plus jamais nulle part. Elle s'est pris un 44 fillette dans la tronche et ne s'est jamais relevé. On ne s'est pas attardé et on a repris la route assez rapidement. Heureusement ni Liesbeth, ni moi sommes allergique et cette attaque ne portait pas vraiment de conséquences. Ensuite nous sommes aller rendre visite aux parents, à la tante et à la sur de Soeline (mon maître de stage) qui habite dans le Commewijne. La sur nous avait préparé un petit quelque chose à manger, que nous avons savouré sur sa terrasse. Après cela on s'est rendu à Republiek. Ceci est un endroit ou les jeunes d'ici se retrouvent souvent le week-end. Ils y passent le week-end à jouer au foot, aux cartes, à nager, à manger, à faire la fête, Le fils de Soeline faisait partie de ces jeunes. Il nous a montré où ils allaient nager. C'était une toute petite crique aménagée avec du sable blanc où coulait une petite rivière à l'eau noir comme le charbon. Lorsqu'on avait de l'eau jusqu'au genoux on ne voyait plus nos pieds. On y a passé un bon moment avant de reprendre la route direction maison, car entre temps il était déjà 18h. On est arrivé vers 19h a la maison, où après une bonne douche et un petit repas on a plongé dans notre lit. Je n'ai pas mis longtemps a m'endormir tellement j'étais naze.
Et je vous dis pas ma tête le lendemain matin!!! Liesbeth, elle avait les pieds tellement gonflé a cause des piqûres qu'elles ne savais pas se tenir debout. (Pas facile pour donner cours, même si ici on ne verrait pas la différence). Elle n'a donc pas su aller à l'école.
Ce matin je de nouveau aller donner cours sous la pluie. Mais bon, il fait tellement chaud ici que ça ne dure jamais très longtemps avant d'être de nouveau sec!
L'après-midi je l'ai passé a travailler, faire la lessive (eh oui, maman n'est pas la pour la faire!), préparer des cours et à vous écrire!!!!
Les plans pour cette semaine sont déjà au point. Mercredi on va au stade de Paramribo voir un match de foot, ça promets d'être folklorique! Vendredi on va au jardin des papillons (jardin éducatif ou la vie d'un papillon est expliqué en temps réelles! Samedi on va faire un parcours aventures dans la jungle et dimanche on va Overbridge (une plage de sable blanc qui donne sur l'atlantique).
Voilà! C'est tout pour le moment! La suite dans le courant de la semaine prochaine!!!
Deze week ben ik effectief met muziekonderwijs begonnen. (ja, voor wie het nog niet wist, ik ben dus de muziekleerkracht!) Ik keek er niet echt naar uit om 3 maanden lang muziekonderwijs te geven, want dit is namelijk niet mijn liefste vak. Maar als de drie maanden zoals deze week verlopen, dan gaan die drie maanden gewoon voorbij vliegen! Ik heb nog nooit zoveel plezier gehad aan les geven. De kinderen zijn gewoon prachtig. Ze zijn super enthousiast, doen heel goed mee, kunnen goed zingen, doen het graag, Elke dag komt er wel een tiental kinderen vragen wanneer ik bij hen nog eens langs kom om les te geven want ze vinden het heel tof. Eerlijk gezegd zou ik het ook tof vinden als er eens iemand anders in de klas komt waarmee we mogen zingen, praten, bewegen, creatief zijn, lachen, spelletjes spelen, al die dingen doen die niet mogen bij de leerkracht.
Om het kort te zeggen, de stage is gewoon fantastisch.
In het begin van de week hebben weer slecht weer gehad. En als ik slecht weer zegt bedoel ik niet enkel regen, maar natuurlijk ook de overstromingen die erbij horen, de fietstochten waar we zeiknat van worden en de lange namiddagen die we binnen moeten zitten. We hebben natuurlijk ook schoon weer gehad waar we rustig op terras in het zonnetje kunnen werken. Daarnaast is er in het begin van de week niet bijzonders gebeurd. Donderdag werd ik door mijn stagebegeleidster (de remedial teacher van mijn school) uitgenodigd op een feestje. Een vriendin van haar verjaarde en ze was alleen om te gaan dus heeft ze me mee gevraagd. Ik ben op dat feestje de "fine fleur" van Suriname tegen gekomen. Ik heb met verscheidene ministers gepraat, de kandidaat die de vorige presidentsverkiezingen heeft verloren (Mr Wijdenbos) en met eigenaars van hotels, accountmentbureaus, Het feestje vond plaats in een 5-sterren restaurant van een hotel (hotel Ambassador). Het was heel tof om eens een Surinaams feestje mee te maken. Bij ons zouden we eerst aan tafel gaan, dan dessert eten en dan gaan dansen en drinken. Hier gebeurt het anders. Als je aankomt, word je onmiddellijk aan tafel gezet en moet je je gaan bedienen aan een buffet. Als iedereen gedaan heeft met eten wordt er een rede gehouden voor de jarige en is er een danspasje voorzien. Iedereen sta recht en begint te dans in het rond op een melodie dat trekt op dat van "happy birthday". Daarna wordt er muziek gespeeld (ja, een populaire Surinaamse band was erom ons te entertainen) en verder gedanst. Ondertussen wordt er een nieuw buffet gepresenteerd en kunnen de mensen terug beginnen met eten. Ik heb het aantal verschillende hoofdgerechten dat je op één avond kon eten geteld. Er waren er in totaal 16. Er werden vier verschillende buffetten gepresenteerd. En de mensen stoppen hier niet met eten. Juf Soliene wou niet afsluiten. Ik vond dat we wel nog marge hadden om te kunnen afsluiten. Want als je bij ons een feestje afsluit dan ben je pas tegen 4 of 5 uur thuis. Hier wordt om twaalf uur alles stop gezet en gaat iedereen naar huis. We zijn dus tegen 23u naar huis gegaan met een volle buik en met prachtige souvenirs.
De dag erna was het carnaval op school. De militaire fanfare kwam de kinderen van de kleuterklasjes muzikale begeleiden tijdens de geplande stoet. Enig probleem was dat het vrijdag heel hard is beginnen regenen en dat er geen stoet mogelijk was. De militairen hebben dus van onder een afdakje gespeeld en alle kinderen stonden onder het afdakje vóór hun klas naar de fanfare te kijken. Alle kleuters waren verkleed en het is niet te beschrijven hoe schattig die kinderen allemaal waren in hun kostuums.
Na de school hadden we gepland om te gaan zwemmen. Dit is niet kunnen doorgaan door het slecht weer en we zijn in de plaats kettingen en armbandjes gaan rijgen bij een creoolse dame. Uiteindelijk was het weer wat opgeklaard en zijn we dus op haar terras in de zon gaan rijgen. We hebben ons daar echt geamuseerd en er werden een paar mooie stukken geproduceerd.
Na het rijgen zijn we Indonesisch gaan eten en nog een caipirinha gaan drinken. Ze zijn hier namelijk spotgoedkoop ( 1,2) en héél lekker!!!
Op zaterdag was het hier carnaval in Paramaribo. De stoet begon pas om 16u (uiteindelijk is het maar om 17u begonnen, maar alles is nu éénmaal zo hier in Suriname) dus zijn we ervoor nog gaan zwemmen en zonnen (of beter gezegd verbanden). We werden wel verrast toen een aantal mensen met een doodskist aankwamen en een religieus ritueel uitvoerden. Vorige week verdronk een kind in het zwembad en ze vroegen aan de geest van het kind om de andere kinderen met rust te laten. Ze zongen liederen en dansten met de doodskist van het kind! We wisten eventjes niet wat er gebeurde en voelden ons niet echt op ons gemak. Ik kreeg er zelfs kippenvel van. Na het zwemmen en het verbranden zijn we terug op onze fietsen gekropen richting huis om ons snel om te kleden en om dan richting stad te gaan. Daar hebben we naar de carnavalstoet gekeken en zelfs mee gelopen en gedanst.Het was tof te zien hoe de mensen allemaal meededen en hoe warm de sfeer was. Ik ben echt blij dat ik het kon meemaken.
Na de stoet zijn we een pannenkoek gaan eten. Het zijn grote zoute pannenkoeken die je hier als maaltijd eet. Ze zijn zo groot dat ik met ééntje genoeg heb. Ik had er eentje met zoutvlees, tomaten, uien en kaas. Heerlijk! Als we klaar waren met eten zijn we onmiddellijk gaan slapen want de dag nadien kwam Juf Soliene ons ophalen om het district Commewijne te bezoeken. Ze is van daar afkomstig dus kent ze de streek goed.
Om 9u was Juf Soliene vóór onze door. We zijn dan richting Commewijne gereden. Daarvoor moeten we over de brug "Wijdenbos". Dit is een brug waarvan de hoogste punt 55m boven water is. We zijn dan naar Mariënburg gereden. Dat is een oude verlaten plantagedorp. De huizen zijn wel nog te zien en in sommige arbeidershuizen wonen er nog mensen. De fabriek waar ze suiker maakten en rum distilleerden is nu helemaal verlaten. Er blijft er bijna niets van over. De daken zijn stuk, de ruiten zijn allemaal kapot en de muren staan wel nog recht maar gaan het niet lang meer volhouden. Bij het bezoeken van een huisje van een hooggeplaatste van het toenmalige dorp werden we aangevallen door bijen. Liesbeth werd 3 maal gestoken aan haar voeten en ik werd 1 maal op mijn arm gestoken. Ik moet er wel bij zeggen dat de bij die mij gestoken heeft net meer leeft! Ze heeft een 44 op haar hoofd gekregen en is er niet goed van. Daarna zijn we de ouders, de zus en de tante van Soeline gaan bezoeken. We hebben daar traditionele Javaanse specialiteiten gegeten en zijn wat vruchten en groenten gaan plukken in de tuin. We hebben kokosnoten, mango's, sinaasappelen, guaven, pepers en een groente waarvan ik de naam niet meer ken gevonden. Na onze oogst zijn we terug in de auto gestapt om richting Republiek te rijden. Republiek is een dorpje waar Surinaamse jongeren in het weekend bij elkaar komen. Er is daar een riviertje met héél donker water en een aangelegd wit zand strandje. We hebben daar wat gezwommen en onnozel gedaan in het zand. We zijn daar gemakkelijk een uur of twee gebleven. De tijd vliegt hier gewoon voorbij! Ondertussen was het al tijd om terug te rijden. We waren pas tegen 19u terug thuis.
Eten, douchen, een paar zinnetjes schrijven voor op mijn blog en het is al tijd om te gaan slapen want morgen begint er een nieuwe week waar er heel wat te beleven zal zijn!
Ik heb een probleempje gehad met mijn fototoestel dus heb geen foto's... Ik mag wel dat van Liesbeth soms gebruiken, dus als jullie foto's willen zien zijn die te zien op http://picasaweb.google.be/liesbethl
Hier gaat alles op zijn best. Ik ben maandag met mijn stage begonnen. Oorspronkelijk moest ik naar een schooltje "Peu et Content" genoemd. Maar de plannen zijn een beetje gewijzigd. Mijn contactpersoon kende hier iemand dat heel enthousiast reageerde op de komst van buitenlandse studenten. De directie van mijn eerste school bleek onverschillig te zijn op mijn komst. Dus heeft Royza (mijn contactpersoon) mij in een andere school stage laten lopen.
Ik ben dus maandag met mijn stage begonnen. In eerste instantie heb ik heel veel geobserveerd. Ik ben in alle klassen langs gegaan om een goed beeld te kunnen krijgen van de beginsituatie in elke klas. Ik heb in elke klas ook een kennismakingsactiviteit georganiseerd om de kinderen wat te leren kennen.
De eerste dagen dat ik observeerde had ik de indruk dat ik in een andere dimensie terechtkwam. Er wordt hier les gegeven zoals mijn grootouders les hebben gehad. Als ik mijn grootvader hoorde vertellen hoe het bij hem ging, dan had ik niet meer of niet minder dan wat ik deze week heb gezien. De leerkrachten komen hier niet van hun stoel. Ze geven zittend les, en als ze toch van achter hun bureau komen dan is het om aan bord iets te schrijven. Alles wat we geleerd hebben om nooit te doen wordt hier dagelijks gedaan. Ik zou zelf kunnen zeggen dat ze niet anders kunnen doen. Ik zal jullie een paar voorbeelden geven. De leerkracht zegt iets en de leerlingen moeten hem gewoon nazeggen, de leerkracht schrijft theorie op het bord en de kinderen schrijven het gewoon over, de leerkrachten maken een oefening klassikaal aan bord en de kinderen schrijven die over in hun schriftje, en zo verder en zo voort. Er wordt hier niets anders gedaan dan de leerkrachten nazeggen of overschreven in een schriftje. De leerlingen hebben in de loop van hun ontwikkeling niets aan inzicht verworven.
Mijn stagebegeleider verwacht van mij dat ik muziekonderwijs geef aan alle klassen (12 in totaal want er zijn twee klassen van elke leerjaar). Gelukkig heb ik gedaan gekregen dat ik daarnaast ook nog andere lessen mocht geven. Ik heb wel nog geen onderwerpen. Die moet ik nog krijgen.
De lessen beginnen hier om 8u en eindigen om 13u. De leerkrachten worden om 7u45 op school verwacht en om 8u stipt begint de vlaggenprocessie. Hierbij gaat de klas die aan de beurt is het volkslied zingen onder de vlag tijdens dat die gehesen wordt. Eens dat dit gebeurd is gaan de kinderen naar hun klas om er les te volgen tot 9u30. Om dat uur begint de speeltijd. Om 9u45 beginnen de lessen opnieuw tot 11u15. Ze hebben weer een pauze van een kwartiertje om dan terug les te hebben tot 13u. Dit is elke dag zo. We hebben dus elke dag vrij vanaf 13u. Tijdens die vrije namiddagen profiteren we ervan om wat voor te bereiden, boodschappen te doen, taken maken, eten klaarmaken,
Het is hier heel vroeg donker (19u15 ten laatste) er is dus weinig ruimte om 's avonds nog veel te doen. In het weekend spreken we vaak af met andere studenten. We gaan dan iets eten en de stad verkennen. We hebben al een paar uitstapjes kunnen doen.
De laatste keer dat ik jullie schreef was het aan het regenen tot er overstromingen ervan kwamen. Dit was de zaterdag. De hele zondag heeft het verder geregend tot het uiteindelijk laat in de nacht stopte. In de week hebben we dan nog hier en daar nog wat motregen gehad maar voor de rest was het vrij droog en warm. Vandaag is het terug beginnen regenen toen we in de stad waren. Eerst dachten we dat het maar een bui was, maar we zijn uiteindelijk zeiknat thuis gekomen. Het is ondertussen wel gestopt met regenen, maar blijkbaar zijn de kansen dat het morgen weer regent vrij groot. Er is dus niets speciaals gepland voor morgen. En stel dat het toch mooi weer wordt, dan hebben we gepland om te gaan zwemmen. Er is een zwembad niet zo ver van bij ons, we zijn dus van plan om die eens uit te testen.
Voor de rest zullen jullie moeten wachten tot de volgende keer!!!!
Ici tout va pour le mieux. Il ne fait pas tous les jours aussi beau que prévu mais on ne s'en sort pas trop mal encore. On a eu de la pluie tout le week-end passé en ce week-end ça recommence. En fait il ne fait que beau quand je dois aller travaillerL.
Lundi j'ai commencé mon stage. J'y ai vu des trucs invraisemblables!!! Je pense que même bonne-maman et bon-papa n'ont pas eu cours comme ça. De temps en temps j'ai l'impression d'être au cirque ou on entraîne une bande de perroquets!!!
Les profs donne cours assis derrière leurs bureaux et les élèves répètent ce qu'ils disent. On bien ils recopient dans des cahiers ce que les profs notent au tableau. On ne leur apprend absolument pas à réfléchir. Tout ce qu'on ne doit pas faire si on veut réussir un stage chez nous!!!!
Pour le reste rien de bien fou. On a été voir un peu de salsa, visité Paramaribo by night et tenté une sortie dans un karaoké (c'était assez fun mais il y avait que des Hollandais).
Par contre ce qui est très rigolo ici, c'est que la St Valentin se fête a fond les boulons!!!
Je n'ai jamais vu ça. Il y a des marchés tout les 100m pour vendre des roses, des parfums, des nounours, À la fin de la journée ils font même petter des feux d'artifices!!!
Demain on se fait une petite sortie piscine et bronzage et lundi on se remet au boulot pour le stage
Ici tout va a merveille. Il fait beau et chaud et les gens sont en général super sympa.
Depuis jeudi soir nous nous sommes abandonné à la cuisine expérimentale. On rentre dans les magasins et on achète de quoi se nourrir. Bien entendu des trucs qu'on ne trouve pas chez nous. On demande quelques conseils à la vendeuse pour la préparation et on prépare.
Pour le moment on n'a pas encore eu de surprises majeures.
Jeudi on a mangé de la cassave et du Pu (se prononce pou).
La cassave est une grosse racine et peu être comparé a la pomme de terre. C'était assez farineux mais plutôt bon surtout avec la sauce de la viande . Le Pu est une sorte de courgette qui fait 75cm et de couleur vert clair. Ça a aussi le goût de la courgette. Le tout accompagné d'une côte d'agneau. C'était délicieux .
Le vendredi on s'est organisé une petite excursion. On est allé au zoo de Paramaribo. C'est le plus grand (probablement le seul aussi) du Suriname. Il y avait exactement 42 cages qui n'étaient pas toute peuplé. On a vu des lions, des guépards, des jaguars, de aras, des perroquets, des singes, des toucans et alors l'attraction finale, des pigeons.
On s'est aussi fait attaqué par des singes, qui eux n'étaient pas en cages. C'était des singes sauvages qui profitaient des infrastructures du zoo pour trouver de la nourriture. Au début on trouvait ça très drôle car voir un singe dans un arbre est toujours plus chouette que dans une cage. Jusqu'au moment ou un mâle dominant s'est mis à nous courir après en hurlant. Les trois filles avec qui j'étais accompagné se sont encourues en hurlant. Moi je n'hurlais pas mais je n'étais pas fière lorsque le singe montrait des dents. On a ensuite picnické dans le zoo pour ensuite reprendre nos vélos direction le centre ville. En ville on à été faire une balade le long de la rivière Suriname et été boire un verre a une petite terrasse avec des hamacs.
On a bien ri en se promenant parce que tout le monde nous regardait bizarrement parce qu'un homme se promenait avec trois femmes. Je ne vous dis pas combien de passant sont venus me demander s'il pouvait en avoir une, a prêter c'était bon aussi.
Avant qu'il fasse noir (parce que c'est plutôt dangereux de rouler à vélo la nuit, déjà qu'en pleine journée ce n'est pas ça) on a repris la route direction maison. On a fait un petit stop chez le chinois (ici ce ne sont pas des "paki" mais des chinois) pour acheter de quoi continué notre aventure culinaire. On a acheté des princesses de 30cm de long. On les a aussi préparé comme des princesses. C'était également très bon. Un peu plus doux que les princesses de chez nous. Avec ca on a préparé du riz qui a mis 50 min à cuire dans un "rice-cooker". La prochaine fois on le fait de manière traditionnelle, une bonne vieille casserole avec un peu d'eau qu'on fait bouillir. Avec ça on a mangé du poisson séché au sel. On a d'abord dû le bouillir pour enlever le sel et puis on la simplement jeté dans le riz avec un peu de curry.
On s'est un peu gourré dans les doses, ce qui fait que le jour d'après on a pu manger la même chose a 4.
Samedi on a entrepris une balade a vélo jusque Nieuw Amsterdam qui se trouve sur l'autre rive du Suriname (la rivière). Il faut rouler jusqu'à l'autre bout de la ville pour ensuite prendre un petit bateau qui nous amène jusque Nieuw Amsterdam. La on a visité un fort construit par les Hollandais en 1736. Petite anecdote assez rigolote. L'ingénieur qui a dessiné les plans voulait produire les briques ici au Suriname. L'argile n'était pas adéquate donc il on du importer les brique de hollande. Quand les briques étaient la et qu'ils ont enfin pu commencer les travaux, il a sembler que la construction était trop lourde et qu'elle s'enfonçait. Il on donc décidé de construire un fort en bois et d'utiliser les briques seulement pour les baraquements.
Vive les hollandais
Ensuite on a repris le bateau pour aller visiter des plantations sur l'autre rive du Commewijn (autre rivière du Suriname)
Une fois arrivé a terre on s'est pris une super drache. On a d'abord essayé de s'abriter en dessous d'un arbre. Il s'est vite avérer que c'était inefficace. Un habitant nous a gentiment proposé de venir s'abriter chez lui. Il nous a déballé le grand jeu. Coca, petits gâteaux, cake et même du whisky (du Johnny Walker, vive la mondialisation) dont il avait une caisse de 12 bouteilles dans sa réserve.
Une fois l'orage passé nous avons repris la route. Notre hôte nous a en partant quand même demandé une petite participation pour les frais. On lui a donné 3 SRD (1 Surinaamse Dollar = 0,29 ) et il était tout content.
Nous avons visité les plantations qui étaient à l'abandon depuis que les hollandais sont partis et avons repris le bateau pour retourner à la maison. La on a mangé les restants et on est parti sous la drache en ville pour aller boire un verre. Je me suis lancé dans une dégustation de la bière locale, la Parbo. Elle n'est franchement pas terrible, on dirait de la heineken. Les hollandais on vraiment tout foiré ici!!!!
Petite remarque, faite attention quand vous commandez une bière au Suriname car on vous sert la bière dans des bouteilles de 1 litre. Je vous jure que j'en ai pris qu'une
Après cela je me suis permis de goutter le rhum local, le Borgoe (un rhum brun). C'était carrément dégueulasse. Je pense que le rhum que Didde vend chez Lidl est meilleur! Par contre le Borgoe Extra est déjà meilleur!
C'est après cette courte dégustation qu'on a pris le taxi (toujours sous la drache, et je vous assure que quand il pleut ici, il pleut vraiment!) en direction de la maison.
Il a plu toute la nuit et toute la journée qui a suivi. Lorsque ça a enfin cessé on a pris nos vélos pour rejoindre une copine qui a Internet pour pouvoir vous tenir au courant de nos aventures.
En sortant on a pu constater que tout était inondé. Il y avait 30cm d'eau partout. Ceci ne nous a pas arrêté et on a donc quand même pris la route. La seule crainte qu'on avait, c'est qu'on ne voyait pas du tout la route. On avait un peu peur de tomber dans le fossé au bord de la route. Heureusement il y avait une rangé de palmier pour nous montrer le chemin. Nous sommes arrivé a bon port et donc voici le récit de ce qui nous est arrivé les jours précédents.
Demain on commence le stage. Je dois être à 7h45 à l'école. J'espère que entre temps l'eau aura quitté la route, car je suis obligé d'y aller un pantalon et chaussures fermées. Ça ne doit pas être géniale de donner cours en faisant "floutch floutch".
Je vous raconterais comment ça se sera passé.
En attendant je vous fait de grosse bises a tous!!!
We hebben exotische groenten gegeten en een soort aardappelen, cassave genoemd. Jaja, ik heb gekookt.
De vrijdag zijn we naar de zoo geweest en werden door wilde apen aangevallen. De zoo was helemaal niet zo groot en de grootste attractie daar waren de duiven. Wouaw dat hebben we nog nooit gezien J.
De enige voor ons echte attractie waren dus die wilde apen die van de infrastructuur van de zoo wouden profiteren om eten te vinden. Tijdens onze wandeling kwamen we volgens hen ietwat te dicht bij en zijn ze dus beginnen aanvallen. Ik denk dat ik Liesbeth nog nooit zo hard heb zien lopen. En ik heb ook niet te lang gewacht om iets verder te gaan staan.
Na de zoo zijn we een wandeling gaan doen aan de waterkant. Dat is het stadsdeel aan de oever van het rivier Paramaribo. Daar heeft Liesbeth een hangmat gekocht en zijn we nog iets gaan drinken. Daarna zijn we naar huis gegaan om nog wat verder met de Surinaamse keuken te experimenteren.
De dag erna zijn we vroeg uit ons bed gekropen om met de fiets naar Nieuw Amsterdam te kunnen gaan.
We hebben dus een heel eindje gefietst tot Leonsbrug. Daar hebben we een bootje genomen om het fort te gaan bezoeken in Nieuw Amsterdam. Daarna zijn we terug in ons bootje gestapt om aan de overkant van de Kommewijnrivier oude plantages te gaan bezoeken. Pech voor ons, de plantages zijn verlaten sinds de Hollanders hier weg zijn (1975). We hebben dus niets kunnen zien.
We zijn dan ook eventjes moeten gaan schuilen voor een tropische storm.
Een gastvrije Surinamer heeft ons binnengelaten en hij heeft ons een glaasje, koekjes, cake en whisky aangeboden. Zo gastvrij was die dan ook niet omdat we toch een bijdrage moesten betalen voor zijn gastvrijheid.
We zijn zonder geen enkele plantages gezien te hebben, terug in ons bootje gestapt om daarna richting huis te fietsen.
Daar hebben we samen met andere studenten gegeten en een taxi genomen om in de stad nog iets te gaan drinken.
Vanaf die avond (zaterdag) is het beginnen regenen. Het heeft niet gestopt tot zondag namiddag. Je kunt het raden. Alles zit hier onder water. We zijn de hele dag thuis moeten blijven. In de namiddag hebben we toch onze fietsen genomen om naar een collega te fietsen en om jullie nieuws te kunnen sturen.
We hebben dus met de fiets gereden met water tot aan de knie
Zaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaalig
Morgen begint de stage. Ik ben benieuwd wat het gaat geven.
Ondertussen geef ik jullie allemaal een dikke kus!!!!!!!!!!!
Voila c'est fait! J'y suis. L'avion a atterrit mardi 3/2 17h50 heure locale (+ 4 pour chez vous donc 21h50)
Le temps de passer le contrôle des passeports, récupérer nos bagages, changer un peu d'argent et passer la douane il est déjà 19h30. A la sortie un monsieur nous attendait avec une pancarte à nos noms. Le monsieur nous a pris dans son taxi et amené jusqu'à ce qui sera notre maison pour les trois mois a venir! (le trajet a quand même duré 1h) C'est une petite maison sur pilotis avec 3 chambres, une petite cuisine, un salon, une toilette et une douche (sans eau chaude).
On a aussi un petit jardin avec un arbre qui me semble, porte des noix de cocos (ou en tout cas ça y ressemble vachement). Par contre il n'y a pas d'Internet.
Le propriétaire nous fait visiter et nous montre ou on peut trouver de quoi s'approvisionner.
Le temps de défaire nos valises on part a la recherche d'un peut d'or bleu car on mourrait de soif! En rentrant j'ai accroché ma moustiquaire pris une douche et sauter dans mon lit. (il devait être 22h). Le propriétaire nous avait prévenu que notre contact venait nous chercher vers 10h le lendemain pour nous faire visiter la ville, nos écoles, les magasins, Je met donc mon réveil et me plonge dans un profond coma pour essayer de récupérer un maximum d'énergie pour la journée suivante. À 8h je ne savais déjà plus dormir. Je me suis donc levé, j'ai déjeuné et préparé deux ou trois trucs pour la journée.
Petit bilan de cette première nuit et matinée:
-Il y a de l'airco dans la chambre! Super! Sauf que si je mets l'airco j'ai l'impression de dormir a coté d'un moteur d'avion et si je ne le mets pas, je ne dors pas a cause de la chaleur Dilemme!!!!
-En me levant ce matin, il y avait grand ciel bleu. En descendant au jardin ça s'est couvert et à peine remonter il a plu. Ca n'a pas duré plus de 5 minutes. Et maintenant il y a de nouveau un ciel bleu immaculé.
-Ici les grâces matinées on peut oublier. Le soleil se lève vers 6h30et la chaleur devient insupportable à partir de 8h.
-Le lit a un matelas avec des ressorts. Donc je pense que je peux déjà prévoir un rdv chez un ostéopathe pour quand je rentre!!!
-Le petit déjeuner a la terrasse c'est trop cool!
Je dois maintenant juste encore trouver une place pour mon hamac et je pense que les trois mois a venir vont être magique
Voili voilou, je pense que c'était un peu prêt tout!!!
Na al dat lang wachten, is de vertrekdag eindelijk aangebroken.
Dinsdag 3 februari stapte ik in Brussel-Centraal op de trein richting Schiphol. Een paar uren later kwamen we (Liesbeth is in Mechelen opgestapt) aan in Schiphol. We hadden de dag ervoor al via internet ingecheckt waardoor alles al in orde was. Ons vliegtuig zou om 12u15 opstijgen. Uiteindelijk zijn we pas om 13u30 effectief vertrokken. Enige problemen met passagiers die aan boord waren en die niet meer mee wouden en andere passagiers die ingecheckt waren maar nooit zijn komen opdagen.
De vlucht is probleemloos verlopen op een klein detail na. Namelijk dat ik heel weinig plaats had voor mijn lange benen waardoor er toch een paar krampen zijn komen opdagen. Om 17u50 plaatselijke tijd zijn we geland. Dat is dus om 21u50 in België (+4u).
We mochten op de landingsbaan uitstappen. Na een kleine wandeling in dit hete en vochtige klimaat kwamen we een wachtzaal binnen waar we onze passpoorten moesten laten zien. Als we de balies voorbij waren, mochten we onze valiezen recupereren. Die waren nog niettoegekomen, toen we aan de band aankwamen waardoor we toch een beetje in paniek sloegen. We waren bij de laatsten om gecontroleerd te worden en verwachtten daarom toch dat onze valiezen er al zouden zijn. Een vijftal minuten later kwamen onze valiezen er op zijn Surinaams aan (op een heel rustige tempo). Toen we onze valiezen hadden, een beetje geld hadden geruild en de douane waren gepasseerd, gingen we naar buiten waar een meneer van een taxibedrijf op ons wachtte om ons naar ons huisje te brengen. Ondertussen was het al lang donker. Na toch nog een uurtje rijden kwamen we thuis aan. De zoon van de huisbaas was er al om ons te ontvangen. De huisbaas kon er zelf niet zijn omdat hij een vergadering had. De zoon van de huisbaas leidde ons rond en gaf ons de nodige instructies. Hij wees ons nog snel de weg naar een winkel en verliet ons.
Liesbeth en ik zijn dan nog snel naar de winkel gegaan om een beetje water en wat voor het ontbijt van de volgende dag te kunnen kopen. Gelukkig zijn de winkels hier tot 21u open. We waren dus net op tijd want het was al 20u50 toen we de winkel binnenwandelden.
Toen we terugkwamen hebben we kunnen douchen en uitpakken. Een lekkere warme douche, mmmmmmh!!! Maar neen, toch niet! Er is geen warm water . Toch heeft die douche enorm veel deugd gedaan! Na de douche nog snel even een muskietennet opgehangen en dan snel in bed kruipen. De dag erna kwam Royza (onze contactpersoon) ons rond 10u oppikken om ons Paramaribo voor te stellen.
Mijn eerste nacht in Paramaribo verliep heel goed en muggenloos. Ik was zo moe dat ik onmiddellijk in slaap ben gevallen zonder geen enkele last van de warmte. Airco is aanwezig in de kamer maar het maakt veel te veel lawaai. Het zal dus zonder airco moeten. Vannacht was het heel goed te doen.
Tegen 8u werd ik wakker gemaakt door een vogel die het nodig vond om naast mijn raam te komen zingen (Liesbeth zegt dat het naast haar raam was want ze heeft er ook last van gehad)
Ik ben dan ook opgestaan omdat het te warm werd om verder te kunnen slapen.
Toen ik opstond zag ik hoe mooi en kleurrijk onze buurt was. Onze tuin telt een aantal fruitbomen zoals papaye-boom, bananenboom (hier bakhoven genoemd), kastanjeboom (Hier zijn de kastanjes even groot als een voetbal en tellen meerdere pitten die gegeten kunnen worden. Dit wordt een dezer dagen getest), amandelboom (zonder amandelen) en een kerselaar zonder kersen.
Na het bezoeken van de tuin hebben Liesbeth en ik aan ons terrasje ontbeten. Dit was mogelijk dankzij de kleine aankoopjes van de nacht voordien!
Om 10u kwam Royza aan. Ze stelde zich voor en verwelkomde ons hier in Suriname met lekkere fruitsap en een paar bananen.
Eventjes later stapten we in haar auto en vertrokken we richting de stageschool van Liesbeth. Daar ontmoetten we de onderdirectrice omdat de directrice waarmee Liesbeth al contact heeft gehad ziek was. Na een kort gesprek en het uitwisselen van de nummers bracht Royza ons naar mijn stageschool. Eerst moet ik naar de "Openbare School Peu et Content". Royza had er een slecht gevoel bij omdat het contact met het schoolhoofd niet zo vlot verliep. Daarom heeft ze me een andere school gevonden. Ik ga nu dus stage lopen in de "Openbare School Petunia" in de petuniastraat. Ik heb dan ook een kort gesprek gehad met Juffrouw Soliene. Zij zal mij de volgende drie maanden begeleiden.
Mijn stage begint maandag. Royza heeft ervoor gepleit om ons tijd te laten om ons aan te passen aan het klimaat en het leven hier.
Toen we terug in de auto stapten, stelde Royza ons voor om een koffie te gaan drinken en om eventueel iets te gaan eten. Spijtig voor ons maar noch Liesbeth, noch ik lusten koffie en honger hadden we nog niet. We hebben dus in de plaats een lekkere fruitsap gekregen. Liesbeth heeft een markoesasap (passievrucht) genomen en ik een mopesap (typisch Surinaamse vrucht). Een paar afspraken werden met Royza gemaakt en kort nadien vertrokken we voor een kort sightseeing tripje. Royza toonde ons de belangrijkste plaatsen van Paramaribo en wat er waar te doen was. We kwamen tegen 13u terug van ons toertje.
Deze namiddag hebben we niets gepland. Behalve een paar boodschapjes gaan doen. Om 16u komt Tina langs en dan gaan we samen gaan eten. Tina is een studente Ergotherapie van bij ons(HUB) en zij is hier al een week.
Dit was het tot nu toe.
Ik laat jullie nog iets weten eens ik tijd en internet heb. Want ja huisje is perfect maar we hebben wel geen internet. Onze avonturen kunnen dus niet dagelijks toegevoegd worden.
Elke keer ik die landkaart zag op de 2de verdieping van de G-blok, zweefde ik weg in mijn gedachten. Ik droomde van een stage in het verre zuiden. Les geven onder een snikhete tropische zon op oude en versleten houten schoolbanken.
Na een twee jaar hard werken is het zo ver. Ik mag er naar toe.
Op 3 februari vertrek ik op stage naar Suriname om een project uit te werken met een paar andere studente van onze hogeschool.
Met deze blog wil ik jullie meenemen in mijn droom. Met de komende verhalen wil ik jullie laten vluchten van het Belgisch grijze weer en laten verdwalen in de tropische warmte van de straten van Paramaribo.
Welkom aan boord.
Ik hoop dat jullie er evenveel van zullen genieten als ik. Veel leesplezier.
. Le Pu est une sorte de courgette qui fait 75cm et de couleur vert clair. Ça a aussi le goût de la courgette. Le tout accompagné d'une côte d'agneau. C'était délicieux 
. Toch heeft die douche enorm veel deugd gedaan! Na de douche nog snel even een muskietennet opgehangen en dan snel in bed kruipen. De dag erna kwam Royza (onze contactpersoon) ons rond 10u oppikken om ons Paramaribo voor te stellen. 
