Dag allemaal!!!!

Hier komt het nieuws uit Suriname!

Deze week ben ik effectief met muziekonderwijs begonnen. (ja, voor wie het nog niet wist, ik ben dus de muziekleerkracht!) Ik keek er niet echt naar uit om 3 maanden lang muziekonderwijs te geven, want dit is namelijk niet mijn liefste vak. Maar als de drie maanden zoals deze week verlopen, dan gaan die drie maanden gewoon voorbij vliegen! Ik heb nog nooit zoveel plezier gehad aan les geven. De kinderen zijn gewoon prachtig. Ze zijn super enthousiast, doen heel goed mee, kunnen goed zingen, doen het graag, … Elke dag komt er wel een tiental kinderen vragen wanneer ik bij hen nog eens langs kom om les te geven want ze vinden het heel tof. Eerlijk gezegd zou ik het ook tof vinden als er eens iemand anders in de klas komt waarmee we mogen zingen, praten, bewegen, creatief zijn, lachen, spelletjes spelen, … al die dingen doen die niet mogen bij de leerkracht.

Om het kort te zeggen, de stage is gewoon fantastisch.

In het begin van de week hebben weer slecht weer gehad. En als ik slecht weer zegt bedoel ik niet enkel regen, maar natuurlijk ook de overstromingen die erbij horen, de fietstochten waar we zeiknat van worden en de lange namiddagen die we binnen moeten zitten. We hebben natuurlijk ook schoon weer gehad waar we rustig op terras in het zonnetje kunnen werken. Daarnaast is er in het begin van de week niet bijzonders gebeurd. Donderdag werd ik door mijn stagebegeleidster (de remedial teacher van mijn school) uitgenodigd op een feestje. Een vriendin van haar verjaarde en ze was alleen om te gaan dus heeft ze me mee gevraagd. Ik ben op dat feestje de "fine fleur" van Suriname tegen gekomen. Ik heb met verscheidene ministers gepraat, de kandidaat die de vorige presidentsverkiezingen heeft verloren (Mr Wijdenbos) en met eigenaars van hotels, accountmentbureaus, … Het feestje vond plaats in een 5-sterren restaurant van een hotel (hotel Ambassador). Het was heel tof om eens een Surinaams feestje mee te maken. Bij ons zouden we eerst aan tafel gaan, dan dessert eten en dan gaan dansen en drinken. Hier gebeurt het anders. Als je aankomt, word je onmiddellijk aan tafel gezet en moet je je gaan bedienen aan een buffet. Als iedereen gedaan heeft met eten wordt er een rede gehouden voor de jarige en is er een danspasje voorzien. Iedereen sta recht en begint te dans in het rond op een melodie dat trekt op dat van "happy birthday". Daarna wordt er muziek gespeeld (ja, een populaire Surinaamse band was erom ons te entertainen) en verder gedanst. Ondertussen wordt er een nieuw buffet gepresenteerd en kunnen de mensen terug beginnen met eten. Ik heb het aantal verschillende hoofdgerechten dat je op één avond kon eten geteld. Er waren er in totaal 16. Er werden vier verschillende buffetten gepresenteerd. En de mensen stoppen hier niet met eten. Juf Soliene wou niet afsluiten. Ik vond dat we wel nog marge hadden om te kunnen afsluiten. Want als je bij ons een feestje afsluit dan ben je pas tegen 4 of 5 uur thuis. Hier wordt om twaalf uur alles stop gezet en gaat iedereen naar huis. We zijn dus tegen 23u naar huis gegaan met een volle buik en met prachtige souvenirs.

De dag erna was het carnaval op school. De militaire fanfare kwam de kinderen van de kleuterklasjes muzikale begeleiden tijdens de geplande stoet. Enig probleem was dat het vrijdag heel hard is beginnen regenen en dat er geen stoet mogelijk was. De militairen hebben dus van onder een afdakje gespeeld en alle kinderen stonden onder het afdakje vóór hun klas naar de fanfare te kijken. Alle kleuters waren verkleed en het is niet te beschrijven hoe schattig die kinderen allemaal waren in hun kostuums.

Na de school hadden we gepland om te gaan zwemmen. Dit is niet kunnen doorgaan door het slecht weer en we zijn in de plaats kettingen en armbandjes gaan rijgen bij een creoolse dame. Uiteindelijk was het weer wat opgeklaard en zijn we dus op haar terras in de zon gaan rijgen. We hebben ons daar echt geamuseerd en er werden een paar mooie stukken geproduceerd.

Na het rijgen zijn we Indonesisch gaan eten en nog een caipirinha gaan drinken. Ze zijn hier namelijk spotgoedkoop (€ 1,2) en héél lekker!!!

Op zaterdag was het hier carnaval in Paramaribo. De stoet begon pas om 16u (uiteindelijk is het maar om 17u begonnen, maar alles is nu éénmaal zo hier in Suriname) dus zijn we ervoor nog gaan zwemmen en zonnen (of beter gezegd verbanden). We werden wel verrast toen een aantal mensen met een doodskist aankwamen en een religieus ritueel uitvoerden. Vorige week verdronk een kind in het zwembad en ze vroegen aan de geest van het kind om de andere kinderen met rust te laten. Ze zongen liederen en dansten met de doodskist van het kind! We wisten eventjes niet wat er gebeurde en voelden ons niet echt op ons gemak. Ik kreeg er zelfs kippenvel van. Na het zwemmen en het verbranden zijn we terug op onze fietsen gekropen richting huis om ons snel om te kleden en om dan richting stad te gaan. Daar hebben we naar de carnavalstoet gekeken en zelfs mee gelopen en gedanst.  Het was tof te zien hoe de mensen allemaal meededen en hoe warm de sfeer was. Ik ben echt blij dat ik het kon meemaken.

Na de stoet zijn we een pannenkoek gaan eten. Het zijn grote zoute pannenkoeken die je hier als maaltijd eet. Ze zijn zo groot dat ik met ééntje genoeg heb. Ik had er eentje met zoutvlees, tomaten, uien en kaas. Heerlijk! Als we klaar waren met eten zijn we onmiddellijk gaan slapen want de dag nadien kwam Juf Soliene ons ophalen om het district Commewijne te bezoeken. Ze is van daar afkomstig dus kent ze de streek goed.

Om 9u was Juf Soliene vóór onze door. We zijn dan richting Commewijne gereden. Daarvoor moeten we over de brug "Wijdenbos". Dit is een brug waarvan de hoogste punt 55m boven water is. We zijn dan naar Mariënburg gereden. Dat is een oude verlaten plantagedorp. De huizen zijn wel nog te zien en in sommige arbeidershuizen wonen er nog mensen. De fabriek waar ze suiker maakten en rum distilleerden is nu helemaal verlaten. Er blijft er bijna niets van over. De daken zijn stuk, de ruiten zijn allemaal kapot en de muren staan wel nog recht maar gaan het niet lang meer volhouden. Bij het bezoeken van een huisje van een hooggeplaatste van het toenmalige dorp werden we aangevallen door bijen. Liesbeth werd 3 maal gestoken aan haar voeten en ik werd 1 maal op mijn arm gestoken. Ik moet er wel bij zeggen dat de bij die mij gestoken heeft net meer leeft! Ze heeft een 44 op haar hoofd gekregen en is er niet goed van. Daarna zijn we de ouders, de zus en de tante van Soeline gaan bezoeken. We hebben daar traditionele Javaanse specialiteiten gegeten en zijn wat vruchten en groenten gaan plukken in de tuin. We hebben kokosnoten, mango's, sinaasappelen, guaven, pepers en een groente waarvan ik de naam niet meer ken gevonden. Na onze oogst zijn we terug in de auto gestapt om richting Republiek te rijden. Republiek is een dorpje waar Surinaamse jongeren in het weekend bij elkaar komen. Er is daar een riviertje met héél donker water en een aangelegd wit zand strandje. We hebben daar wat gezwommen en onnozel gedaan in het zand. We zijn daar gemakkelijk een uur of twee gebleven. De tijd vliegt hier gewoon voorbij! Ondertussen was het al tijd om terug te rijden. We waren pas tegen 19u terug thuis.

Eten, douchen, een paar zinnetjes schrijven voor op mijn blog en het is al tijd om te gaan slapen want morgen begint er een nieuwe week waar er heel wat te beleven zal zijn!

Groetjes allemaal!!!!

Hoi,

Suite a un petit probleme d'apareille photos je partage celui de ma collocataire...
Vous trouverez les photos sur http://picasaweb.google.be/liesbethl

bizz

Dag allemaal,

Hoe gaat het met jullie daar in het koude België?

Hier gaat alles op zijn best. Ik ben maandag met mijn stage begonnen. Oorspronkelijk moest ik naar een schooltje "Peu et Content" genoemd. Maar de plannen zijn een beetje gewijzigd. Mijn contactpersoon kende hier iemand dat heel enthousiast reageerde op de komst van buitenlandse studenten. De directie van mijn eerste school bleek onverschillig te zijn op mijn komst. Dus heeft Royza (mijn contactpersoon) mij in een andere school stage laten lopen.

Ik ben dus maandag met mijn stage begonnen. In eerste instantie heb ik heel veel geobserveerd. Ik ben in alle klassen langs gegaan om een goed beeld te kunnen krijgen van de beginsituatie in elke klas. Ik heb in elke klas ook een kennismakingsactiviteit georganiseerd om de kinderen wat te leren kennen.

De eerste dagen dat ik observeerde had ik de indruk dat ik in een andere dimensie terechtkwam. Er wordt hier les gegeven zoals mijn grootouders les hebben gehad. Als ik mijn grootvader hoorde vertellen hoe het bij hem ging, dan had ik niet meer of niet minder dan wat ik deze week heb gezien. De leerkrachten komen hier niet van hun stoel. Ze geven zittend les, en als ze toch van achter hun bureau komen dan is het om aan bord iets te schrijven. Alles wat we geleerd hebben om nooit te doen wordt hier dagelijks gedaan. Ik zou zelf kunnen zeggen dat ze niet anders kunnen doen. Ik zal jullie een paar voorbeelden geven. De leerkracht zegt iets en de leerlingen moeten hem gewoon nazeggen, de leerkracht schrijft theorie op het bord en de kinderen schrijven het gewoon over, de leerkrachten maken een oefening klassikaal aan bord en de kinderen schrijven die over in hun schriftje, en zo verder en zo voort. Er wordt hier niets anders gedaan dan de leerkrachten nazeggen of overschreven in een schriftje. De leerlingen hebben in de loop van hun ontwikkeling niets aan inzicht verworven.

Mijn stagebegeleider verwacht van mij dat ik muziekonderwijs geef aan alle klassen (12 in totaal want er zijn twee klassen van elke leerjaar). Gelukkig heb ik gedaan gekregen dat ik daarnaast ook nog andere lessen mocht geven. Ik heb wel nog geen onderwerpen. Die moet ik nog krijgen.

De lessen beginnen hier om 8u en eindigen om 13u. De leerkrachten worden om 7u45 op school verwacht en om 8u stipt begint de vlaggenprocessie. Hierbij gaat de klas die aan de beurt is het volkslied zingen onder de vlag tijdens dat die gehesen wordt. Eens dat dit gebeurd is gaan de kinderen naar hun klas om er les te volgen tot 9u30. Om dat uur begint de speeltijd. Om 9u45 beginnen de lessen opnieuw tot 11u15. Ze hebben weer een pauze van een kwartiertje om dan terug les te hebben tot 13u. Dit is elke dag zo. We hebben dus elke dag vrij vanaf 13u. Tijdens die vrije namiddagen profiteren we ervan om wat voor te bereiden, boodschappen te doen, taken maken, eten klaarmaken, …

Het is hier heel vroeg donker (19u15 ten laatste) er is dus weinig ruimte om 's avonds nog veel te doen. In het weekend spreken we vaak af met andere studenten. We gaan dan iets eten en de stad verkennen. We hebben al een paar uitstapjes kunnen doen.

De laatste keer dat ik jullie schreef was het aan het regenen tot er overstromingen ervan kwamen. Dit was de zaterdag. De hele zondag heeft het verder geregend tot het uiteindelijk laat in de nacht stopte. In de week hebben we dan nog hier en daar nog wat motregen gehad maar voor de rest was het vrij droog en warm. Vandaag is het terug beginnen regenen toen we in de stad waren. Eerst dachten we dat het maar een bui was, maar we zijn uiteindelijk zeiknat thuis gekomen. Het is ondertussen wel gestopt met regenen, maar blijkbaar zijn de kansen dat het morgen weer regent vrij groot. Er is dus niets speciaals gepland voor morgen. En stel dat het toch mooi weer wordt, dan hebben we gepland om te gaan zwemmen. Er is een zwembad niet zo ver van bij ons, we zijn dus van plan om die eens uit te testen.

Voor de rest zullen jullie moeten wachten tot de volgende keer!!!!

Groetjes allemaal….

Bonjour la Belgique!!!

Quoi de neuf chez vous?

Ici tout va pour le mieux. Il ne fait pas tous les jours aussi beau que prévu mais on ne s'en sort pas trop mal encore. On a eu de la pluie tout le week-end passé en ce week-end ça recommence. En fait il ne fait que beau quand je dois aller travaillerL.

Lundi j'ai commencé mon stage. J'y ai vu des trucs invraisemblables!!! Je pense que même bonne-maman et bon-papa n'ont pas eu cours comme ça. De temps en temps j'ai l'impression d'être au cirque ou on entraîne une bande de perroquets!!!

Les profs donne cours assis derrière leurs bureaux et les élèves répètent ce qu'ils disent. On bien ils recopient dans des cahiers ce que les profs notent au tableau. On ne leur apprend absolument pas à réfléchir. Tout ce qu'on ne doit pas faire si on veut réussir un stage chez nous!!!!

Pour le reste rien de bien fou. On a été voir un peu de salsa, visité Paramaribo by night et tenté une sortie dans un karaoké (c'était assez fun mais il y avait que des Hollandais).

Par contre ce qui est très rigolo ici, c'est que la St Valentin se fête a fond les boulons!!!

Je n'ai jamais vu ça. Il y a des marchés tout les 100m pour vendre des roses, des parfums, des nounours, … À la fin de la journée ils font même petter des feux d'artifices!!!

Demain on se fait une petite sortie piscine et bronzage et lundi on se remet au boulot pour le stage…

Bonjour la compagnie,

Comment ça se passe de votre côté?

Qu'a donné le match contre Namur?

Ici tout va a merveille. Il fait beau et chaud et les gens sont en général super sympa.

Depuis jeudi soir nous nous sommes abandonné à la cuisine expérimentale. On rentre dans les magasins et on achète de quoi se nourrir. Bien entendu des trucs qu'on ne trouve pas chez nous. On demande quelques conseils à la vendeuse pour la préparation et on prépare.

Pour le moment on n'a pas encore eu de surprises majeures.

Jeudi on a mangé de la cassave et du Pu (se prononce pou).

La cassave est une grosse racine et peu être comparé a la pomme de terre. C'était assez farineux mais plutôt bon surtout avec la sauce de la viande . Le Pu est une sorte de courgette qui fait 75cm et de couleur vert clair. Ça a aussi le goût de la courgette. Le tout accompagné d'une côte d'agneau. C'était délicieux .

Le vendredi on s'est organisé une petite excursion. On est allé au zoo de Paramaribo. C'est le plus grand (probablement le seul aussi) du Suriname. Il y avait exactement 42 cages qui n'étaient pas toute peuplé. On a vu des lions, des guépards, des jaguars, de aras, des perroquets, des singes, des toucans et alors l'attraction finale, des pigeons. 

On s'est aussi fait attaqué par des singes, qui eux n'étaient pas en cages. C'était des singes sauvages qui profitaient des infrastructures du zoo pour trouver de la nourriture. Au début on trouvait ça très drôle car voir un singe dans un arbre est toujours plus chouette que dans une cage. Jusqu'au moment ou un mâle dominant s'est mis à nous courir après en hurlant. Les trois filles avec qui j'étais accompagné se sont encourues en hurlant. Moi je n'hurlais pas mais je n'étais pas fière lorsque le singe montrait des dents. On a ensuite picnické dans le zoo pour ensuite reprendre nos vélos direction le centre ville. En ville on à été faire une balade le long de la rivière Suriname et été boire un verre a une petite terrasse avec des hamacs.

On a bien ri en se promenant parce que tout le monde nous regardait bizarrement parce qu'un homme se promenait avec trois femmes. Je ne vous dis pas combien de passant sont venus me demander s'il pouvait en avoir une, a prêter c'était bon aussi.  

Avant qu'il fasse noir (parce que c'est plutôt dangereux de rouler à vélo la nuit, déjà qu'en pleine journée ce n'est pas ça) on a repris la route direction maison. On a fait un petit stop chez le chinois (ici ce ne sont pas des "paki" mais des chinois) pour acheter de quoi continué notre aventure culinaire. On a acheté des princesses de 30cm de long. On les a aussi préparé comme des princesses. C'était également très bon. Un peu plus doux que les princesses de chez nous. Avec ca on a préparé du riz qui a mis 50 min à cuire dans un "rice-cooker". La prochaine fois on le fait de manière traditionnelle, une bonne vieille casserole avec un peu d'eau qu'on fait bouillir. Avec ça on a mangé du poisson séché au sel. On a d'abord dû le bouillir pour enlever le sel et puis on la simplement jeté dans le riz avec un peu de curry.

On s'est un peu gourré dans les doses, ce qui fait que le jour d'après on a pu manger la même chose a 4.

Samedi on a entrepris une balade a vélo jusque Nieuw Amsterdam qui se trouve sur l'autre rive du Suriname (la rivière). Il faut rouler jusqu'à l'autre bout de la ville pour ensuite prendre un petit bateau qui nous amène jusque Nieuw Amsterdam. La on a visité un fort construit par les Hollandais en 1736. Petite anecdote assez rigolote. L'ingénieur qui a dessiné les plans voulait produire les briques ici au Suriname. L'argile n'était pas adéquate donc il on du importer les brique de hollande. Quand les briques étaient la et qu'ils ont enfin pu commencer les travaux, il a sembler que la construction était trop lourde et qu'elle s'enfonçait. Il on donc décidé de construire un fort en bois et d'utiliser les briques seulement pour les baraquements.

Vive les hollandais…

Ensuite on a repris le bateau pour aller visiter des plantations sur l'autre rive du Commewijn (autre rivière du Suriname)

Une fois arrivé a terre on s'est pris une super drache. On a d'abord essayé de s'abriter en dessous d'un arbre. Il s'est vite avérer que c'était inefficace. Un habitant nous a gentiment proposé de venir s'abriter chez lui. Il nous a déballé le grand jeu. Coca, petits gâteaux, cake et même du whisky (du Johnny Walker, vive la mondialisation) dont il avait une caisse de 12 bouteilles dans sa réserve.

Une fois l'orage passé nous avons repris la route. Notre hôte nous a en partant quand même demandé une petite participation pour les frais. On lui a donné 3 SRD (1 Surinaamse Dollar = 0,29 €) et il était tout content.

Nous avons visité les plantations qui étaient à l'abandon depuis que les hollandais sont partis et avons repris le bateau pour retourner à la maison. La on a mangé les restants et on est parti sous la drache en ville pour aller boire un verre. Je me suis lancé dans une dégustation de la bière locale, la Parbo. Elle n'est franchement pas terrible, on dirait de la heineken. Les hollandais on vraiment tout foiré ici!!!!

Petite remarque, faite attention quand vous commandez une bière au Suriname car on vous sert la bière dans des bouteilles de 1 litre. Je vous jure que j'en ai pris qu'une…

Après cela je me suis permis de goutter le rhum local, le Borgoe (un rhum brun). C'était carrément dégueulasse. Je pense que le rhum que Didde vend chez Lidl est meilleur! Par contre le Borgoe Extra est déjà meilleur!

C'est après cette courte dégustation qu'on a pris le taxi (toujours sous la drache, et je vous assure que quand il pleut ici, il pleut vraiment!) en direction de la maison.

Il a plu toute la nuit et toute la journée qui a suivi. Lorsque ça a enfin cessé on a pris nos vélos pour rejoindre une copine qui a Internet pour pouvoir vous tenir au courant de nos aventures.

En sortant on a pu constater que tout était inondé. Il y avait 30cm d'eau partout. Ceci ne nous a pas arrêté et on a donc quand même pris la route. La seule crainte qu'on avait, c'est qu'on ne voyait pas du tout la route. On avait un peu peur de tomber dans le fossé au bord de la route. Heureusement il y avait une rangé de palmier pour nous montrer le chemin. Nous sommes arrivé a bon port et donc voici le récit de ce qui nous est arrivé les jours précédents.

Demain on commence le stage. Je dois être à 7h45 à l'école. J'espère que entre temps l'eau aura quitté la route, car je suis obligé d'y aller un pantalon et chaussures fermées. Ça ne doit pas être géniale de donner cours en faisant "floutch floutch".

Je vous raconterais comment ça se sera passé.

En attendant je vous fait de grosse bises a tous!!!

Coucou tout le monde!!!

Voila c'est fait! J'y suis. L'avion a atterrit mardi 3/2 17h50 heure locale (+ 4 pour chez vous donc 21h50)

Le temps de passer le contrôle des passeports, récupérer nos bagages, changer un peu d'argent et passer la douane il est déjà 19h30. A la sortie un monsieur nous attendait avec une pancarte à nos noms. Le monsieur nous a pris dans son taxi et amené jusqu'à ce qui sera notre maison pour les trois mois a venir! (le trajet a quand même duré 1h) C'est une petite maison sur pilotis avec 3 chambres, une petite cuisine, un salon, une toilette et une douche (sans eau chaude).

On a aussi un petit jardin avec un arbre qui me semble, porte des noix de cocos (ou en tout cas ça y ressemble vachement). Par contre il n'y a pas d'Internet.

Le propriétaire nous fait visiter et nous montre ou on peut trouver de quoi s'approvisionner.

Le temps de défaire nos valises on part a la recherche d'un peut d'or bleu car on mourrait de soif! En rentrant j'ai accroché ma moustiquaire pris une douche et sauter dans mon lit. (il devait être 22h). Le propriétaire nous avait prévenu que notre contact venait nous chercher vers 10h le lendemain pour nous faire visiter la ville, nos écoles, les magasins, … Je met donc mon réveil et me plonge dans un profond coma pour essayer de récupérer un maximum d'énergie pour la journée suivante. À 8h je ne savais déjà plus dormir. Je me suis donc levé, j'ai déjeuné et préparé deux ou trois trucs pour la journée.

Petit bilan de cette première nuit et matinée:

-         Il y a de l'airco dans la chambre! Super! Sauf que si je mets l'airco j'ai l'impression de dormir a coté d'un moteur d'avion et si je ne le mets pas, je ne dors pas a cause de la chaleur…
Dilemme!!!!

-         En me levant ce matin, il y avait grand ciel bleu. En descendant au jardin ça s'est couvert et à peine remonter il a plu. Ca n'a pas duré plus de 5 minutes. Et maintenant il y a de nouveau un ciel bleu immaculé.

-         Ici les grâces matinées on peut oublier. Le soleil se lève vers 6h30  et la chaleur devient insupportable à partir de 8h.

-         Le lit a un matelas avec des ressorts. Donc je pense que je peux déjà prévoir un rdv chez un ostéopathe pour quand je rentre!!!

-         Le petit déjeuner a la terrasse c'est trop cool!

Je dois maintenant juste encore trouver une place pour mon hamac et je pense que les trois mois a venir vont être magique

Voili voilou, je pense que c'était un peu prêt tout!!!

Gros bisous a tout ce qui bouge de votre coté!!!

3 februari 2009

Na al dat lang wachten, is de vertrekdag eindelijk aangebroken.

Dinsdag 3 februari stapte ik in Brussel-Centraal op de trein richting Schiphol. Een paar uren later kwamen we (Liesbeth is in Mechelen opgestapt) aan in Schiphol. We hadden de dag ervoor al via internet ingecheckt waardoor alles al in orde was. Ons vliegtuig zou om 12u15 opstijgen. Uiteindelijk zijn we pas om 13u30 effectief vertrokken. Enige problemen met passagiers die aan boord waren en die niet meer mee wouden en andere passagiers die ingecheckt waren maar nooit zijn komen opdagen.

De vlucht is probleemloos verlopen op een klein detail na. Namelijk dat ik heel weinig plaats had voor mijn lange benen waardoor er toch een paar krampen zijn komen opdagen. Om 17u50 plaatselijke tijd zijn we geland. Dat is dus om 21u50 in België (+4u).

We mochten op de landingsbaan uitstappen. Na een kleine wandeling in dit hete en vochtige klimaat kwamen we een wachtzaal binnen waar we onze passpoorten moesten laten zien. Als we de balies voorbij waren, mochten we onze valiezen recupereren. Die waren nog niettoegekomen, toen we aan de band aankwamen waardoor we toch een beetje in paniek sloegen. We waren bij de laatsten om gecontroleerd te worden en verwachtten daarom toch dat onze valiezen er al zouden zijn. Een vijftal minuten later kwamen onze valiezen er op zijn Surinaams aan (op een heel rustige tempo). Toen we onze valiezen hadden, een beetje geld hadden geruild en de douane waren gepasseerd, gingen we naar buiten waar een meneer van een taxibedrijf op ons wachtte om ons naar ons huisje te brengen. Ondertussen was het al lang donker. Na toch nog een uurtje rijden kwamen we thuis aan. De zoon van de huisbaas was er al om ons te ontvangen. De huisbaas kon er zelf niet zijn omdat hij een vergadering had. De zoon van de huisbaas leidde ons rond en gaf ons de nodige instructies. Hij wees ons nog snel de weg naar een winkel en verliet ons.

Liesbeth en ik zijn dan nog snel naar de winkel gegaan om een beetje water en wat voor het ontbijt van de volgende dag te kunnen kopen. Gelukkig zijn de winkels hier tot 21u open. We waren dus net op tijd want het was al 20u50 toen we de winkel binnenwandelden.

Toen we terugkwamen hebben we kunnen douchen en uitpakken. Een lekkere warme douche, mmmmmmh!!! Maar neen, toch niet! Er is geen warm water . Toch heeft die douche enorm veel deugd gedaan! Na de douche nog snel even een muskietennet opgehangen en dan snel in bed kruipen. De dag erna kwam Royza (onze contactpersoon) ons rond 10u oppikken om ons Paramaribo voor te stellen.

4 februari 2009

Mijn eerste nacht in Paramaribo verliep heel goed en muggenloos. Ik was zo moe dat ik onmiddellijk in slaap ben gevallen zonder geen enkele last van de warmte. Airco is aanwezig in de kamer maar het maakt veel te veel lawaai. Het zal dus zonder airco moeten. Vannacht was het heel goed te doen.

Tegen 8u werd ik wakker gemaakt door een vogel die het nodig vond om naast mijn raam te komen zingen (Liesbeth zegt dat het naast haar raam was want ze heeft er ook last van gehad)

Ik ben dan ook opgestaan omdat het te warm werd om verder te kunnen slapen.

Toen ik opstond zag ik hoe mooi en kleurrijk onze buurt was. Onze tuin telt een aantal fruitbomen zoals papaye-boom, bananenboom (hier bakhoven genoemd), kastanjeboom (Hier zijn de kastanjes even groot als een voetbal en tellen meerdere pitten die gegeten kunnen worden. Dit wordt een dezer dagen getest), amandelboom (zonder amandelen) en een kerselaar zonder kersen.

Na het bezoeken van de tuin hebben Liesbeth en ik aan ons terrasje ontbeten. Dit was mogelijk dankzij de kleine aankoopjes van de nacht voordien!

Om 10u kwam Royza aan. Ze stelde zich voor en verwelkomde ons hier in Suriname met lekkere fruitsap en een paar bananen.

Eventjes later stapten we in haar auto en vertrokken we richting de stageschool van Liesbeth. Daar ontmoetten we de onderdirectrice omdat de directrice waarmee Liesbeth al contact heeft gehad ziek was. Na een kort gesprek en het uitwisselen van de nummers bracht Royza ons naar mijn stageschool. Eerst moet ik naar de "Openbare School Peu et Content". Royza had er een slecht gevoel bij omdat het contact met het schoolhoofd niet zo vlot verliep. Daarom heeft ze me een andere school gevonden. Ik ga nu dus stage lopen in de "Openbare School Petunia" in de petuniastraat. Ik heb dan ook een kort gesprek gehad met Juffrouw Soliene. Zij zal mij de volgende drie maanden begeleiden.

Mijn stage begint maandag. Royza heeft ervoor gepleit om ons tijd te laten om ons aan te passen aan het klimaat en het leven hier. 

Toen we terug in de auto stapten, stelde Royza ons voor om een koffie te gaan drinken en om eventueel iets te gaan eten. Spijtig voor ons maar noch Liesbeth, noch ik lusten koffie en honger hadden we nog niet. We hebben dus in de plaats een lekkere fruitsap gekregen. Liesbeth heeft een markoesasap (passievrucht) genomen en ik een mopesap (typisch Surinaamse vrucht). Een paar afspraken werden met Royza gemaakt en kort nadien vertrokken we voor een kort sightseeing tripje. Royza toonde ons de belangrijkste plaatsen van Paramaribo en wat er waar te doen was. We kwamen tegen 13u terug van ons toertje.

Deze namiddag hebben we niets gepland. Behalve een paar boodschapjes gaan doen. Om 16u komt Tina langs en dan gaan we samen gaan eten. Tina is een studente Ergotherapie van bij ons(HUB) en zij is hier al een week.

Dit was het tot nu toe.

Ik laat jullie nog iets weten eens ik tijd en internet heb. Want ja huisje is perfect maar we hebben wel geen internet. Onze avonturen kunnen dus niet dagelijks toegevoegd worden.

Groetjes allemaal!!!

Elke keer ik die landkaart zag op de 2^de verdieping van de G-blok, zweefde ik weg in mijn gedachten. Ik droomde van een stage in het verre zuiden. Les geven onder een snikhete tropische zon op oude en versleten houten schoolbanken.

Na een twee jaar hard werken is het zo ver. Ik mag er naar toe.

Op 3 februari vertrek ik op stage naar Suriname om een project uit te werken met een paar andere studente van onze hogeschool.

Met deze blog wil ik jullie meenemen in mijn droom. Met de komende verhalen wil ik jullie laten vluchten van het Belgisch grijze weer en laten verdwalen in de tropische warmte van de straten van Paramaribo.

Welkom aan boord.

Ik hoop dat jullie er evenveel van zullen genieten als ik.
Veel leesplezier.