3 februari 2009

Na al dat lang wachten, is de vertrekdag eindelijk aangebroken.

Dinsdag 3 februari stapte ik in Brussel-Centraal op de trein richting Schiphol. Een paar uren later kwamen we (Liesbeth is in Mechelen opgestapt) aan in Schiphol. We hadden de dag ervoor al via internet ingecheckt waardoor alles al in orde was. Ons vliegtuig zou om 12u15 opstijgen. Uiteindelijk zijn we pas om 13u30 effectief vertrokken. Enige problemen met passagiers die aan boord waren en die niet meer mee wouden en andere passagiers die ingecheckt waren maar nooit zijn komen opdagen.

De vlucht is probleemloos verlopen op een klein detail na. Namelijk dat ik heel weinig plaats had voor mijn lange benen waardoor er toch een paar krampen zijn komen opdagen. Om 17u50 plaatselijke tijd zijn we geland. Dat is dus om 21u50 in België (+4u).

We mochten op de landingsbaan uitstappen. Na een kleine wandeling in dit hete en vochtige klimaat kwamen we een wachtzaal binnen waar we onze passpoorten moesten laten zien. Als we de balies voorbij waren, mochten we onze valiezen recupereren. Die waren nog niettoegekomen, toen we aan de band aankwamen waardoor we toch een beetje in paniek sloegen. We waren bij de laatsten om gecontroleerd te worden en verwachtten daarom toch dat onze valiezen er al zouden zijn. Een vijftal minuten later kwamen onze valiezen er op zijn Surinaams aan (op een heel rustige tempo). Toen we onze valiezen hadden, een beetje geld hadden geruild en de douane waren gepasseerd, gingen we naar buiten waar een meneer van een taxibedrijf op ons wachtte om ons naar ons huisje te brengen. Ondertussen was het al lang donker. Na toch nog een uurtje rijden kwamen we thuis aan. De zoon van de huisbaas was er al om ons te ontvangen. De huisbaas kon er zelf niet zijn omdat hij een vergadering had. De zoon van de huisbaas leidde ons rond en gaf ons de nodige instructies. Hij wees ons nog snel de weg naar een winkel en verliet ons.

Liesbeth en ik zijn dan nog snel naar de winkel gegaan om een beetje water en wat voor het ontbijt van de volgende dag te kunnen kopen. Gelukkig zijn de winkels hier tot 21u open. We waren dus net op tijd want het was al 20u50 toen we de winkel binnenwandelden.

Toen we terugkwamen hebben we kunnen douchen en uitpakken. Een lekkere warme douche, mmmmmmh!!! Maar neen, toch niet! Er is geen warm water . Toch heeft die douche enorm veel deugd gedaan! Na de douche nog snel even een muskietennet opgehangen en dan snel in bed kruipen. De dag erna kwam Royza (onze contactpersoon) ons rond 10u oppikken om ons Paramaribo voor te stellen.

4 februari 2009

Mijn eerste nacht in Paramaribo verliep heel goed en muggenloos. Ik was zo moe dat ik onmiddellijk in slaap ben gevallen zonder geen enkele last van de warmte. Airco is aanwezig in de kamer maar het maakt veel te veel lawaai. Het zal dus zonder airco moeten. Vannacht was het heel goed te doen.

Tegen 8u werd ik wakker gemaakt door een vogel die het nodig vond om naast mijn raam te komen zingen (Liesbeth zegt dat het naast haar raam was want ze heeft er ook last van gehad)

Ik ben dan ook opgestaan omdat het te warm werd om verder te kunnen slapen.

Toen ik opstond zag ik hoe mooi en kleurrijk onze buurt was. Onze tuin telt een aantal fruitbomen zoals papaye-boom, bananenboom (hier bakhoven genoemd), kastanjeboom (Hier zijn de kastanjes even groot als een voetbal en tellen meerdere pitten die gegeten kunnen worden. Dit wordt een dezer dagen getest), amandelboom (zonder amandelen) en een kerselaar zonder kersen.

Na het bezoeken van de tuin hebben Liesbeth en ik aan ons terrasje ontbeten. Dit was mogelijk dankzij de kleine aankoopjes van de nacht voordien!

Om 10u kwam Royza aan. Ze stelde zich voor en verwelkomde ons hier in Suriname met lekkere fruitsap en een paar bananen.

Eventjes later stapten we in haar auto en vertrokken we richting de stageschool van Liesbeth. Daar ontmoetten we de onderdirectrice omdat de directrice waarmee Liesbeth al contact heeft gehad ziek was. Na een kort gesprek en het uitwisselen van de nummers bracht Royza ons naar mijn stageschool. Eerst moet ik naar de "Openbare School Peu et Content". Royza had er een slecht gevoel bij omdat het contact met het schoolhoofd niet zo vlot verliep. Daarom heeft ze me een andere school gevonden. Ik ga nu dus stage lopen in de "Openbare School Petunia" in de petuniastraat. Ik heb dan ook een kort gesprek gehad met Juffrouw Soliene. Zij zal mij de volgende drie maanden begeleiden.

Mijn stage begint maandag. Royza heeft ervoor gepleit om ons tijd te laten om ons aan te passen aan het klimaat en het leven hier. 

Toen we terug in de auto stapten, stelde Royza ons voor om een koffie te gaan drinken en om eventueel iets te gaan eten. Spijtig voor ons maar noch Liesbeth, noch ik lusten koffie en honger hadden we nog niet. We hebben dus in de plaats een lekkere fruitsap gekregen. Liesbeth heeft een markoesasap (passievrucht) genomen en ik een mopesap (typisch Surinaamse vrucht). Een paar afspraken werden met Royza gemaakt en kort nadien vertrokken we voor een kort sightseeing tripje. Royza toonde ons de belangrijkste plaatsen van Paramaribo en wat er waar te doen was. We kwamen tegen 13u terug van ons toertje.

Deze namiddag hebben we niets gepland. Behalve een paar boodschapjes gaan doen. Om 16u komt Tina langs en dan gaan we samen gaan eten. Tina is een studente Ergotherapie van bij ons(HUB) en zij is hier al een week.

Dit was het tot nu toe.

Ik laat jullie nog iets weten eens ik tijd en internet heb. Want ja huisje is perfect maar we hebben wel geen internet. Onze avonturen kunnen dus niet dagelijks toegevoegd worden.

Groetjes allemaal!!!

Elke keer ik die landkaart zag op de 2^de verdieping van de G-blok, zweefde ik weg in mijn gedachten. Ik droomde van een stage in het verre zuiden. Les geven onder een snikhete tropische zon op oude en versleten houten schoolbanken.

Na een twee jaar hard werken is het zo ver. Ik mag er naar toe.

Op 3 februari vertrek ik op stage naar Suriname om een project uit te werken met een paar andere studente van onze hogeschool.

Met deze blog wil ik jullie meenemen in mijn droom. Met de komende verhalen wil ik jullie laten vluchten van het Belgisch grijze weer en laten verdwalen in de tropische warmte van de straten van Paramaribo.

Welkom aan boord.

Ik hoop dat jullie er evenveel van zullen genieten als ik.
Veel leesplezier.