Deze week niet echt veel speciaals. Vooral veel tijd doorgebracht voor de PC.
In die internationale commande kruipt veel tijd. Tijdens de passation met Nadine heeft ze me de backorders laten zien. Ik verstond er op dat moment niets van. Dingen die nog moesten toekomen per boor, per vliegtuig, op verschillende ogenblikken, verschillende order requests... Soit, nu weet weet ik het dus: er moeten nog veel dingen toekomen die al bijna een jaar geleden besteld zijn.
Ook problemen met de inventaris. Onze afwezigheid voor de inventaris, de vele stockplaatsen, plan catastrophe, een deel van de stock die nog nooit was geëncodeerd,... Dat alles maakt dus dat we met gaten zitten tussen de fysieke inventaris en de inventaris volgens de stockkaarten. Dus weeral alles gaan verifiëren. Om dan je bestelling te baseren op twijfelachtige hoeveelheden...
Maar onze les is geleerd voor de volgende inventaris: de apotheek gaat een week toe met niets van entrees en sorties. Hilde, Helmut, Julien, Reinou en Adam vertrekken volgende week. Vrijdag en zaterdagavond afscheidfeestje. Voor de zondagavond gaan we soort swingpaleis-quiz in elkaar steken met 2 teams. Plezant.
Het is nu zondagmorgen en ben al de spoeddienst gaan bevoorraden. Zaterdagmorgen heeft Daniel geen tijd gehad om hen te bedienen. Nog even langs geweest bij Martin. En voor de rest ga ik valiesje pakken en van mijn zondag genieten. En de quiz voor vanavond voorbereiden.
eigenlijk niet zo veel variatie op het eten: pizza, pasta, rijst.. Maar een mens kan nooit genoeg pizza hebben, dus hoor je mij niet klagen.
Zolang ik maar geen darmlast heb
De laatste tijd was het vrij droog: stoffig en af en toe gebrek aan water
Maar eind deze week is het weer beginnen regenen: botjes time!!!
Ben verleid door een magazeinier. Moet het zeggen, hij was origineel. Adam heeft in den tijd een rib afgestaan om Eva te maken. Wel, ik ben zijn rib.
Obade begint mij al te herkennen als hij me ziet. Hij probeert al te babbelen en lacht constant. OOOOh, ik neem hem stiekem mee in mijn rugzak als ik hier vertrek.
Maandagmorgen: vertrek richting Rwanda met Julien.
Gorillas in de natuur bezoeken!
En hopelijk niet in de mist.
Zal deugd doen. 3 weken non stop gewerkt.
Ik heb me deze week zitten afvragen of ik al mijn werk die ik hier wil bereiken, wel gedaan kan krijgen op 2 maand: manier van bestellen herzien, de archivage opnieuw doen (een ramp hier), recrutering van een collega, alle eenheden in het ziekenhuis bezoeken en hun apotheekstock analyseren en organiseren, hopelijk de verhuis naar een nieuwe apotheek (maar geen scot in de zaak).. De tijd vliegt hier. Er zijn hier gewoon hier niet genoeg uren in een dag. Maar tis echt mijn ding: zelf initiatieven nemen, creatief zijn, mensen opleiden, een beetje PC werk, een beetje logistiek werk, een beetje klinisch apotheker werk... En OK, ik moet wel verantwoording afleggen, maar ik ben mijn eigen baas.
Gelukkig heb ik veel aan Mathieu. We zitten op zelfde golflengte qua hervormingen. Hij zal tijdens mijn afwezigheid spreken op de artsenvergadering over de stockbreuken en over de spoedbestellingen die veel te veel worden gedaan (zelfs voor tongspatels). Hij heeft zelfs een kleine PC presentatie gemaakt. Was onder de indruk.
Vandaar mijn phrase de la semaine: Commande durgence? Seulement en cas durgence!
Voila, nu genieten van de zon. Maar vrees dat hij niet lang zal uitzitten. Hopelijk valt morgen de weg naar Goma mee. Met al die regen van de laatste dagen. S
Inventory time!!!!! Leute verzekerd. En frustrerend. De hele dag bezig geweest aan 1 rek.Veel materialen die daar precies al jaren lagen en niemand die wist wat het was. Met het opzoeken in de catalogen heb ik veel tijd verloren.
s Avonds heb ik een beetje mijn reis naar Rwanda uitgestippeld: naar Kigali voor memorial van genocide, naar de gorillas kijken en voor de rest met een boekske in de zon liggen
Dinsdag 6 april:
Eerst een runneke om goed wakker te worden en op naar de laatste dag inventaris. Rond 14u kregen we een radio-oproep dat er 25 gewonden op weg waren. Ze zouden binnen een uurtje arriveren. Dus iedereen gemobiliseerd om tent voor het ziekenhuis recht te zetten, waterbronnen te voorzien, bedden en matrassen te zoeken, de koks in gang te steken om eten klaar te maken en natuurlijk ook bevoorrading van medicatie en materialen. Dus ik klaar met het farma team in de apotheek om te beginnen werken. Artsen en verpleegkundigen maakten 3 lijsten op: een rode (voor de erge gevallen), een oranje (voor minder erge) en een groene (voor minst erge gevallen). We kregen 3 lijsten in onze handen en iedereen liep maar de stock van de apotheek in en uit. Ik hield mijn hart al vast: Werd alles goed genoteerd???. Wij, al spurtend, met onze dozen naar de ingang van het ziekenhuis waar de rode, oranje en groene dozen werden verdeeld over de 3 plaatsen waar de patiënten gingen toekomen. Echt heel het ziekenhuis was in de weer. Zelfs de schilderswaren bezig met de tent. Ik heb me dan maar met mijn team teruggetrokken. Ik heb gezegd dat ze me altijd konden opbellen als ze nog iets nodig hadden. Maar nu was het aan de verpleegkundigen en artsen, en pottenkijkers konden ze wel missen. En trouwens, we hadden nog wel wat anders te doen.
En toen bleek??? Het bleek om een oefening te gaan!!!! Plan catastrophe. Manman, ok, een oefening is altijd iets goed maar ik zat midden in inventaris. En veel baxters waren al opengedaan en hingen klaar om te gebruiken. Dus veel perfusiesets, baxters, handschoenen.... verloren. En zoals verwacht is niet alles goed genoteerd. Miljaaaaaar!! Maar je men fou. Ik ben niet terug herbegonnen met tellen. Gelukkig hebben me een paar goeie zielen geholpen. Ik had nood aan een pint!!! En om de daad bij het woord te voegen heb ik dan voor mijn verjaardag getrakteerd in een café (lees tafel met 4 stoelen) naast het ziekenhuis. Maar het bier was koud en het gezelschap aangenaam. En een lekkere cake s avonds maakte veel goed. Een verjaardag om niet vlug te vergeten. De evaluatie van plan cata was goed.
Woensdag 7 april
Inventaris papieren invullen en optellen, donatie voor Burundi klaarmaken (ze vechten daar tegen malaria) en bezoekje brengen aan zieke Martin en de dag was om.
Ook donderdag en vrijdag niet veel soeps. Inventaris afwerken (lees rechtzetten van fouten). Martin een bezoekje gebracht. Het gaat op en af. Hij spreekt moeilijk en is verward. Waarschijnlijk door de metastasen in de hersenen.
Zaterdag 10 april
Ik, trouw achter PC (eindelijk kunnen beginnen aan internationale bestelling), krijg een telefoontje van het thuisfront met de vraag of ik getuige wil worden. NATUUUURLIJK!!! Nogmaals proficiat zusje en Kenny!!
Bon, mijn dag dus goed.
En s avonds werd het alleen maar beter. Doordat mijn verjaardag iet of wat in het water was gevallen: feesteeee. Versierd met balonnen en al. En ik heb een keimooi houten beeldje van een afrikaanse vrouw en een spel in hout gekregen. Het spel moet wel nog eens uitglegd worden want kversta er niet zo veel van.
Nu is het zondag 11 april 15u30.
Ben al van 9u aan het werk. Ik had Mathieu de opdracht gegeven om het maandrapport van maart te maken. Maar hij heeft enkele steken laten vallen. Dus mijn wandeling vanmorgen met de rest kon ik op mijn buik schrijven. Heb het hele verslag van hem doorgenomen. De analyse van de geneesmiddelen die we kunnen weggeven aan andere projecten omdat we die hoeveelhedi niet gebruiken voor de vervaldatum, had hij niet zo goed door. Ik heb het hem vanmiddag nog eens uitgelegd en toen begreep hij het. Hij is dus nu een tweede poging aan het doen. Terwijl ik mij buig over de commande. Excel heeft geen geheimen meer. Maar veel werk omdat je met veel moet rekening houden: blijft het maandelijks gebruik stabiel, rekening houden met de producten die gaan vervallen, epidimiën te verwachten, verhoging van chirurgische activiteit, dingen die nog onderweg zijn, ....
Soit, ik heb het gehad voor vandaag en zal voor de rest van mijn zondag genieten.
Maandagmorgen 29 maart vroeg in de morgen: vertrek naar Masisi. De weg lag er relatief goed bij. Slechts 1 keer hebben we de pickup uit de modder moeten trekken. Op de weg heb ik nog afscheid kunnen nemen van Leila en Yann. En dan: Home sweet home!!! Ik kreeg een heel warm onthaal van expats en nationale staf. Dat deed deugd.
De equipe is wel veel veranderd: nieuwe logistiekers Sadia (België) en Jonathan (Frankrijk), nieuwe admin-fin Gadana (Tchaad).
In de namiddag in het werk gevlogen. Tijdens de 2 weken afwezigheid heeft Julien mijn taak overgenomen. Veel nieuwe leveringen, hepatitis C testen die niet blijken te werken en er dus geen bloedtransusie kunnen plaatsvinden en problemen in de centres de santé. Maar blij dat ik terug aan het werk kon, want de inventaris moet ook gebeuren.
Dus de hele namiddag bezig geweest met inhoud van de dozen te verifiëren met de packing list (veel fouten in levering). Daarna zijn we tegen 17u30 met de hele farma equipe een bezoekje gaan brengen aan Martin. Ik had voor hem een mooie bestek-set gekocht in Kinshasa en had ook een set handdoeken mee dat Marjolein (apothekeres in Kin) had gekocht. Het gaat niet goed met hem. Hij komt nog amper zijn bed uit, eet niet en is ongeloofelijk moe. Hij is ook heel fel vermagerd. Maar hij was blij met ons bezoekje en met de kadootjes.
Dinsdagmorgen terug mijn loopschoenen aangetrokken voor mijn moordend toertje dat ik 2 weken heb moeten missen. Het was nog steeds moordend...
Ik ben eerst langs ziekenhuis gelopen om koelelementen op te halen uit diepvriezer. Omdat we geen bloedtransfusies mogen en kunnen doen (gn Hep C testen), dan moeten we in heel ernstige gevallen bloed gaan halen in Goma met moto (sneller dan auto).En wederom een dagje levering controleren en in de tent plaatsen. We hebben een extra zeil over de tent moeten plaatsten. Bescherming tegen regen en tegen warmte door zon.
En woensdag nog altijd niet kunnen beginnen aan inventaris. Invullen van stockkaarten, encoderen in PC en levering van bestelling van ziekenhuisapotheek.
Maar een heerlijk spelletje pictionary s avonds maakte veel goed. En is goed voor franse vocabulaire
Ennnn donderdag nog altijd te veel werk. Grrrrrr, ik loop achter op mijn schema. Soit, pas de niek en nie opgeven!!
Tijdens de inventaris wil ik ook van de gelegenheid gebruik maken om alles eens te reorganiseren en alles duidelijk een plaats te geven met naamkaartjes. Dus het mag traag gaan zolang het maar in orde is. s Middags dus het labo-lokaaltje ingericht. Veel zaken gevonden die we eigenlijk niet gebruiken. Doneren die handel !
s Avonds met Julien, Martin terug gaan bezoeken. Hij had precies meer energie dan maandag maar eet nog steeds niet. Het goeie is dat hij goed omringd is door zijn familie.
Vrijdag 2-4: EINDELIJK! Begin aan inventaris. Bon, dat neemt dus veel meer tijd dan gedacht. Ik ben de hele dag bezig geweest in het labo-lokaaltje. Maar het ligt er netjes bij (al zeg ik het zelf). Intussen zijn Raymond en Mathieu in de weer geweest met versleuren van dozen NaCl en Ringer. Deze keer mochten de mannen het doen, dacht ik zo bij mezelf
Zaterdagmorgenheb ik de inventaris van de frigo-producten voor mijn rekening genomen. Intussen ook de frigos gekuist en vaccins herschikt volgens gevoeligheid aan koude en warmte. s Middags een bezoekje gebracht aan pediatrie. Dehydratatie alom tegenwoordig. Ook een kindje met een gezwel aan de nier dat de helft van het lichaamsgewicht is. Eigenlijk is de beste behandeling vincristine om de tumor te verkleinen, maar daarvoor hebben we het materiaal en de toestemming niet. Dus wordt het operatief verwijderen.
Zondag 4-4 16u:
Gisterenavond hoorde ik dat Martin werd opgenomen in het ziekenhuis. Ik was er niet goed van. Ik had mijzelf voorgenomen om hem een bezoekje te brengen zaterdag maar het weer was dreigend en de weg naar Martin zijn huis is al gladdig zonder regen. Ik dus kwaad op mezelf dat ik niet geweest ben en dat het misschien te laat was.
Maar vanmorgen ben ik hem gaan bezoeken in het ziekenhuis. Hij was redelijk attent maar toch verward. Ik heb hem een proteïnenrijk papje proberen te geven maar hij had geen honger en zin om te eten. Daarna lag het er terug allemaal uit. Vandaag gaat hij terug naar huis. De behandeling kan daar verder gezet worden. Nu, zolang hij geen pijn heeft...
Daarna zijn we met 6 naar de paasmis geweest. 3 uur en 30 minuten. Manman. Er waren veel mensen die moesten gedoopt worden. Maar het was weer een mis met veel ambiance. Wel jammer dat je er geen jota van verstaat.
ik ben overgeschakeld van koffie naar thee. Het op te lossen spul is toch maar niets.
Darmprobleem is van de baan
De 2 weken in Kinshasa en Goma waren zalig. Goed geprofiteerd van uitgaan, maar ook veel bijgeleerd. Het was ook heel goed voor Mathieu en Raymond. Vanaf nu gaan we beetje bij beetje veranderingen aanbrengen om de apotheek te verbeteren. We komen goed overeen en samenwerking is heel goed. Met Mathieu werken is heel aangenaam: hij is heel kritisch, stelt goeie vragen, is gemotiveerd en neemt zelf initiatieven. Hoe kan het ook anders, ik heb hem gerecruteerd
Een kleine lapsus gemaakt: in plaats van chariot de soins --> chariotde seins.
Ik heb Raymond geleerd hoe een doos toe te plooien. Soms moet hij meerdere pogingen ondernemen, maar hij vindt het een geweldige uitvinding . En een goed alternatief als we geen tape meer hebben.
Het terrein voor de nieuwe apotheek is afgebakend. Maar nu zijn er discussies over van wie het stuk grond is. Grrrrrrrrrr. Ik hoop echt dat ik de verhuis kan meemaken.
Ik heb mijn Primus broek! En ben er ongeloofelijk trots op. Lang moeten zoeken maar de pagne dan toch in Goma gevonden en Shamamba (gardien) heeft hem gemaakt.
Op de medische vergadering heb ik geknokt voor een extra frigo. Want als wewillen beginnen aan een vaccinatiecampagne in Nyabiondo moet ik ook het materiaal hebben, lijkt me zo. En zin gekregen. Wopppaaa. De aanhouder wint.
Op de medische vergadering vroegen ze me naar de phrase de la semaine. Maar wegens tijdgebrek heb ik er niet bij stil gestaan. Dus mijn antwoord: Laisse moi tranquille:Inventaire!
Sinds donderdagmiddag zit ik hier dus vast in Goma, maar heb er van genoten. Vrijdag heb ik mij met al mijn roddelboekjes geplaceerd in het zonnetje. 's Middags genoten van een heerlijke maaltijd met als dessert verse aardbeientaart; HEERLIJK! In de namiddag heb ik een auto gevraagd om op zoek te gaan naar een drinkbus (een gemis hier) en mijn pagne van Primus. De drinkbus heb ik niet gevonden, maar de pagne wel. Ik ben een heel contente meid nu. Het is een zalig stofje, met veel kleuren en natuurlijk het logo van het lokale bier: Primus. Na mijn shopnamiddag ben ik gaan zwemmen in het Kivumeer. Rond 19u40 zijn Florence (expat die werkt in Goma, administratie) en ik vertrokken richting Le Petit Bruxelles. Daar heb ik mensen van andere NGO's leren kennen. Dat is zalig aan Goma, je komt iedereen tegen als je uitgaat. Na een drink, een hapje en een babbel, zijn we in de gietende regen vertrokken richting Solidarité. Voor hun 30jarig bestaan en nieuw logo, organiseerden ze een feestje. Sandrine van Handicap International (ze woont en werkt soms ook in masisi) was er ook. Manman, wat een feest. Goeie muziek, goed volk. Deed deugd van nog eens goed wild te gaan. Tegen een uur of 3 hebben we het toch voor bekenen gehouden. De zaterdag aan de andere kant was dan wat rustiger Na het opstaan heb ik met Mathieu en Raymond een mini vergaderingetje gehouden om de planning van de komende weken en maanden op te stellen. Voor de rest van de dag met een vrij zwaar hoofd in de zon gezeten. Tegen de avond heb ik een poging gedaan tot lopen. Maar de wegen zijn hier nog slechter dan in Masisi. Omdat hier begin 2000 een vulkaanuitbarsting was, liggen de wegen hier vol brokken lava. Ook te veel auto's en moto's. Ben dus vrij snel teruggekeerd. 's Avonds ben ik vrij vroeg in slaap gevallen. Ik was gedoucht, gekleed en klaar om nog een stapje met Florence te zetten. Maar dus in slaap gevallen. Jammer, want ze zijn nog met een bende Indisch gaan eten. Tja, voor de volgende keer. Vandaag is het zondag. Ik zit hier volledig ingesmeerd klaar om mijn laatste zonnebadje te nemen, is het nu wel bewolkt zeker. Dus dan maar internetten. Florence is vanmorgen vertrokken naar Rwanda (grens is hier 500m verder) om daar in een hotel te brunchen, te zwemmen,kajaks te huren. ... Maar om de grens over te steken moet je 60 dollar betalen. Dat had ik er niet echt voor over. Trouwens als alles goed gaat, neem ik binnen 2 weken mijn vakantie in Rwanda. Hopelijk met Julien. Hij eindigt zijn missie in april.
* begin jaren 2000 was hier dus een vulkaanuitbarsting. Hierdoor was een groot deel van de stad verwoest. Veel gebouwen zijn dus in opbouw. Blijkbaar is hier ook een evacuatieplan. * 's nachts heb je een prachtig zicht op de vulkaan. Je ziet aan de top een rode gloed. Dus hij is nog steeds actief. * Je kunt een begeleide tocht voor 2 dagen volgen. Je beklimt de vulkaan en 's nachts blijf je daar slapen in tenten. De volgende dag de afdaling. Jammergenoeg is het verboden voor ons. Maar lijkt me wel heel cool.
De poolparty bleek een pictionary party te zijn. Maar met 12 is het dus vrij luidruchtig geworden. Veel lawaai maar heel plezant. Die nacht heeft het dan nog zwaar geregend en geonweerd. De volgende dag met kleine oogjes (door het luide onweer) begonnen aan de laatste dag van de¨Pharmaweek. De voormiddag info over geneesmiddelen in labo en operatiekwartier. In de namiddag een quiz over hetgene wat we in de week geleerd hebben. SUPER: goeie vragen, goeie competitie... Op het einde van de dag kregen we een certificaat van de opleiding, een kader met groepsfoto en een CDrom met alle lessen en ook een video van iedereen. Geweldig kado. Als afscheid zijn we 's avonds allemaal samen gaan eten in een wijk in Kinshasa 'au bloc' omdat alle huizen daar als blokken naast elkaar zijn gebouwd. Een ambiance van jewelste, met buiten op de terrassen allemaal tafels en stoelen en brochetten en vis op de BBQ. Dit samen met uiteraard gebakken bananen. Een hele gezellige en leuke afsluiter van een leuke week. De volgende dag donderdag, vandaag)om 5u opstaan, naar vliegveld en de vlieger op. Heel bizar want Natasha moest afstappen en mocht niet mee. Haar visum was blijkbaar niet in orde. De vorige keren had ze nochtans geen problemen. Vanmiddag tegen een uur of 15 (weer rekening houden met dat uur tijdsverschil) zijn we in de basis in Goma toegekomen. Wat nu blijkt: er vertrekt morgen een camion naar Masisi maar er slechts plaats voor 1 persoon. Jonathan (de nieuwe logistieker basis, vervanger van Yann) gaat mee. e blijven hier met 3 achter en moeten wachten tot maandag. 4 dagen verplichte congé dus. Aanpassen dan maar e. Maar er is zoveel te doen in Masisi. Tijdens ons verblijf in Kinshasa is er een nieuwe levering toegekomen. We moeten dus de inhoud van al die dozen nakijken en contoleren. Daarnaast beginnen aan 2 inventarissen (van zoienehuisapotheek en stock central), een maandrapport schrijven en een internationale bestelling doen. Steph, pas de niek, we gaan dat maandagmiddag doen.
Voor de rest valt er hier niet veel te beleven in Goma: zonnen op terras, zwemmen in Kivumeer, een kleine vergadering houden met Mathieu en Raymond over de planning van de komende maanden, mijn roddels lezen.... Niets dus. Voordeel is wel: ik kan op zoek gaan naar een pagne van Primus (merk van bier hier). Een zalige stof met veel kleuren en niet verkrijgbaar in Masisi. EN ik kan genieten van de heerlijke kookkkunsten van kok Felix.
* mijn kleine, slechte vriendjes zijn precies nog niet uitgeroeid na een kuur van tinidazole. Ofwel zijn mijn goeie vriendjes ook mee uitgeroeid... * ik heb in Kinshasa een kadootje voor Martin gekocht (bestek, kan altijd van pas komen). We gaan hem volgende week bezoeken. Hopelijk gaat het al een beetje beter. * omdat de vlucht van Kinshasa naar Goma met een privévliegtuig is, heb ik gevraagd aan de piloten of Raymond eens een kijkje mocht nemen in de cockpit tijdens de vlucht. Antwoord : afirmatief. Hij was zo aan het glunderen van trots. Echt schattig. Voor hem was de vlucht van Goma naar Kinshasa een eerste vliegervaring. En direct een goeie! * Het waren een super leuke 2 weken, eigenlijk beetje vakantie... Maar ook veel bijgeleerd. * Doordat ik nu vastzit in Goma, ga ik het afscheid van Leila en Yann missen. Dju, en Hilde en ik gingen een swingpaleis in elkaar steken. Jammer. Maar flexibiliteit... Staat in ons postprofiel * Ik ga nu slapen. Het was te vroeg vanmorgen.
Ela, Zaterdag 20 maart was het internationale vrouwendag voor de MSF vrouwen hier in Kinshasa. 's Morgens hadden we nog les maar om 12u was het voetbalmatch. Eerst een match tussen de vrouwen daarna tussen de mannen. Ik natuurlijk ook paraat. Ze hadden zelfs gezorgd voor proffesionele tenutjes en water. Het was ongeloofelijk warm. In de blakende zon bij 40 graden. Het was hilarisch. De meeste hadden zelfs slippers aan en dat ging natuurlijk langs geen kanten. De match eindigde met 3-0. Tja, het was puur geluk, maar ik heb ze alle 3 gemaakt. Waarschijnlijk is het omdat er niet veel matchen gehouden worden en omdat ik een expat ben, maar iedereen sprak me erover aan: chauffeurs, wachters, andere expats... Op den duur een beetje genant. Maar soit. Ik was de heldin van de dag. Na de match zijn we iets gaan eten in een bakkerij en de rest van het feestje voor de vrouwendag. Toen ik thuis was, iets gegeten had en bezig was aan de afwas, belde Marjolein me om te zeggen dat er een hele bende in een ander huis zat. Ik dus een auto gebeld en daarheen. Er was inderdaad veel volk aanwezig en heb dan ook de nieuwe Admin-fin en logistieker voor Masisi leren kennen (Leila en Yann vertrekken einde van de maand). Rond een uur of 12 zijn we met 4 richting centrum vertrokken naar een discotheek. Raar, maar de congolezen dansen dus allemaal voor de spiegel. Tegen 2u lag ik in mijn bedje. Zondagmorgen zijn we met 5 richting Bonobo park vertrokken. Dit was een uurtje rijden van Kinshasa. Sylvie, je zult jaloers zijn als je de foto's ziet. Zaaaalig. We zijn daar de hele dag gebleven. Zalig niets doen. Zondagavond vroeg mijn bedje ingekropen. Maandag een leuke verrassing: een pakketje van thuis met roddelboekjes, woehoeeee. Voor de rest van de dag: Zizystock !!! Wopppaaa! Maar oplossing voor mijn problemen met programma heb ik niet. Soit, 's avonds ben ik met Laurence en Natasha gaan sporten. Ik gaan zwemmen en de andere iets gelijkaardigs aan aerobic. Ik was alleen in het zwembad. Waarschijnlijk omdat het de hele namiddag had geregend en het is in openlucht. Maar heb toch mijn training gehad e. Na het sporten zijn we daar iets blijven eten. Eens thuisgekomen heb ik mij verdiept in de Dag Allemaal.
Nu is het dinsdag 23 maart 13u50. Om 14u beginnen de lessen terug. We krijgen rondleiding op de basis waar de stock van geneesmiddelen staat. Vanavond ga ik met Ade (was voor 6 weken in Masisi als logistiekster ziekenhuis maar ze zit nu terug hier op basis) naar Petit 1, een huis met zwembad. Wopppa, poolparty!?
Voila, morgen is de laatste dag van de Pharmaweek en we gaan 's avonds allemaal samen eten. Wordt gezellig. Donderdagmorgen heb ik mijn vlucht terug naar Goma.
* In Masisi heb je niets. Als je hier dan op restaurant gaat is het dubbel genieten * Geef me toch maar de 25-30 graden van Masisi * jaja, en ik heb bezoek van kleine vriendjes. Feco-orale overdracht. MENSEN, HANDEN WASSEN !!! * Kwestie van jullie de details niet te onthouden * Tis hier waaaarm * Mi nakupenda sana
Woensdagavond ben ik naar het huis Revo gegaan om daar een pintje te drinken. Donderdag was een interessante dag: over het beheren van de apotheek en in de namiddag beheren van de cold chain. MMMM, nog een beetje werk als ik terug ben in Masisi. 's Avonds ben ik met Natasha (apothekeres in Lubutu) gaan lopen in het quartier van de ambasade. Mijn mooiste run ooit: langs de oevers van de congorivier bij zonsondergang. WAAAW. Geen wonder dat er zoveel lopers en wandelaars waren.Het enige nadeel: zeker 30 graden. Daarna een koude douche en iets gaan eten met Natasha, Marjolein (verantwoordelijke apotheker in Kin) en Sonja (van Brussel overgevlogen voor uitleg tijdens de pharmaweek) in een Italiaan. Italiaans was het niet echt: Antilope à la Congolaise. Heel lekker.
Jaja, vanmorgen ben ik hier toch naar de dokter geweest want al 4 dagen darmlast (had te vroeg victorie gekraaid). Ze heeft me albendazole gegeven voor een goeie ontwormingskuur Nu ja, voor expats is het aangeraden zeker om de 3 maand een albendazole te nemen. Ook bij vertrek. Je weet hier nooit wat je op eet e
Gisteren aangekomen in het warme Kin. Vanmorgen zijn we begonnen met vormingsweek Farmacie. Een hele week uitleg over cold chain, hoe je apotheek in te richten, verdoving, Isystock... Vanavond gaan we iets drinken en eten met een paar. Mijn foto's zijn te groot om te posten. Ik doe nog een poging
Maandag 8 maart: internationale vrouwendag. Hier liepen (veel) vrouwen gekleed in dezelde pagne. Sommige mannen hadden een hemd of broek laten maken uit solidariteit. Mooi om te zien. Helaas was het défilé in de voormiddag geannuleerd. Oorzaak onbekend.
De meeste vrouwen met een job, kregen de dag vrij. Behalve natuurlijk de vrouwen die werken bij MSF s Avonds was er wel een feest met eten, drinken en een speech. Deze laatste heb ik gemist omdat spoed vaccins nodig had.
Maandag is ook de kok van Goma aangekomen. Hij leert onze kok de maaltijden verbeteren, nieuwe maaltijden en nieuwe desserts klaar te maken. We kunnen het tempo van eten niet volgen. Zowel s middags als s avonds een 3 gangenmenu. Quiche, pizza, kip, soep, groentengratin, spaghetti bolognese (was bizar om dat in Afrika te eten), cake, verse youghurt, crumble, smoothies, vers geperst sap, appel-ananas-bananenbeignets ... Manman, wat een boefweek.
Dezeweek stond vooral de inventaris en mijn vertrek naar Kinshasa centraal. We hebben al zoveel als mogelijk gedaan om het werk op het einde van de maand te verlichten. Mathieu en ik gaan vertrekken met Raymond in plaats van Martin. Dus er zal niemand van personeel aanwezig zijn in de stock central. Onder het motto haast je als je de tijd hebt, dan heb je tijd als je haast hebt hebben we al een stuk van de stock geteld voor de inventaris en de stock central opgekuist. De bestellingen van de centres de santés hebben we verdubbeld zodat er in de komende 2 weken geen bestellingen zijn. Misschien enkele spoedbestellingen. Daarom hebben we de 2 mannen in de ziekenhuisapotheek een sight seeing toer gegeven zodat ze alles een beetje weten staan. Julien krijgt mijn sleutels voor het geval er een oproep is tijdens de nacht. Ook is er een plaats vrijgemaakt als er bestellingen toekomen. Ik heb gevraagd om een tent te plaatsen voor de ontvangst van leveringen. Nu ja, door de procedures laat die op zich wachten.
De Zizystock problemen zijn ook doorgemaild naar Kinshasa (alle problemen met het programma worden besproken tijdens de pharma week), spoedbestelling geplaatst van hepatitis C testen (we zitten zonder en zonder test, geen bloedtransfusies) en plumpy nut.
De frigo in de apotheek is hersteld. Nu zit die nog in de testfase. Hopelijk kunnen we die vlug gebruiken want het gedoe met koelelementen vervangn in de koelboxen, is geen werk.
De aanpassing van de profiles de poste en de vakantieplanning van mijn mannen heb ik ook in orde gebracht.
Vermits we met een stockbreuk van lidocaïne zitten, heb ik me bezig gehouden met alle dozen van ceftriaxone te openen. Daar zit een kleine flacon lidocaïne in. We hebben zo een 400 ampulles kunnen recupereren. Alle beetjes helpen e ..
Nu is alleen de inspuiting van ceftriaxone iets pijnlijker...
Nyabiondo (en omstreken) wilt beginnen met grootschalige vaccinatiecampagnes. Normaal gezien wordt dit gedaan door de staat. Maar niet iedereen. We gaan dus de grootte van de populatie berekenen en op basis daarvan vaccins tegen gele koorts, mazelen en polio bestellen. Daarna moet er gekeken worden voor een extra frigo. Een deel van de stock kan wel bewaard worden in Goma, maar wekelijks gaat er een groot aantal worden gevraagd. Een grote turn-over dus.
Phrase de la semaine is pas de prescription, pas de médicaments. Een beetje flauw, ik weet het. Gebrek aan inspiratie ??
Zaterdagmorgen zijn Mathieu en ik langs geweest bij dokter Derrick. Elke zaterdagmorgen om 8u leidt hij een vergadering voor met alle artsen. De deur stond open, dus ik naar binnen omdat ik dacht dat de vergadering nog niet begonnen was en ik begin mijne parlé. Blijkt dus dat ik kwam binnenvallen tijdens een discussie. Ik, natuurlijk van geen kwaad bewust, ga verder met de voorstelling van Mathieu... Typisch... Maar soit. Intussen ook van de gelegenheid gebruikt gemaakt om mee te delen dat de stock central gesloten zal zijn voor 2 weken en dat ik voor het einde van de maand van iedere dienst een lijstje verwacht met de zaken die extra moeten besteld worden in april.
Het is nu zaterdagmiddag. De tent voor de ontvangst van leveringen is gezet, de bestellingen en donaties zijn gedaan en de stockruimte is opgekuist. Ready to goooo!
Vanmorgen is Martin teruggekomen van Goma. Hij zag er echt niet goed uit, ocharma. Keihard vermagerd. Ik heb hem gezegd dat we hem komen bezoeken als we terug zijn. Voor de rest een zalige zaterdagnamiddag: was gedaan, kamer opgekuist en ik ben mijn zak aan het maken voor mijn 2 weken tropische hitte in de hoofdstad. s Avonds een kleine dansuitspatting...
Zondag 14-03 11u30
We zijn vanmorgen vroeg vertrokken om 8u richting Kaongolais. Een dorpje helemaal vanboven op de top van de helling. 400m hoger gelegen, dus op 2000m. Het is een supersteil pad naar omhoog. Een uur en een half afzien. Maar eens boven gekomen: waaaaw; wat een uitzicht. Masisi is groter dan gedacht. De weg terug naar beneden was wel wat gevaarlijker. De hitte zijn we jammer genoeg niet kunnen ontvluchten.
Vermits het Chen zijn laatste dag is, heb ik gevraagd aan één van de wachters om een keukenschort te maken, een operatiehoedje en een operatietenuetje. Ik heb een muzikale pak in elkaar gestoken. Met opdrachtjes à la Chen: sit ups, push ups, toertjes in de tuin lopen, porto drinken.... Als de persoon opdracht niet volledig kan uitvoeren, moet Chen die afmaken. Ben benieuwd.
Maandag 15-03 15u16
Muzikale pak was een succes. De hele groep (19 expats!!!) deed mee.
Vanmorgen zijn we heel vroeg vertrokken met 2 autos richting Goma. 3 dagen geen regen dus de wegen waren moddervrij. Het uitzicht was adembenemend: onder een opkomende zon zag je de wolken in de vallei hangen. Toen plots de auto stopte in het midden van de weg vroeg ik de chauffeur waarom. Tijd voor de nationale hymne. We waren gestopt aan een school die de vlag aan het omhoog hijsen waren. Alle voetgangers, alle autos stopten. Indrukwekkend. Blijkbaar gebeurt dit elke morgen.
Na 3 uren zijn we veilig aangekomen in Goma. Het eerste wat we hebben gedaan is een duik in het Kivumeer genomen. Zaaaalig, maar een zwemtraining was het niet echt, teveel golven. Vanmiddag heerlijk gegeten (zie kok-verhaal hierboven). Vanmiddag heerlijk relaxen op het terras met meer- en vulkaanuitzicht en vanavond naar Le Petit Bruxelles voor een langgemiste steak.
Morgenvroeg komen ze ons om 6u30 halen. Vliegtuig naar Kinshasa is om 9u.
Dorica, een vrouw die helpt bij de was en plas, is terug uit zwangerschapsverlof. Ze neemt haar babietje (Obade) van 3 maand mee naar onze basis om te werken. Ze bindt hem op haar rug en de helft van de tijd slaapt hij. Als ik hem zie, dan smelt ik. Dorica weet het al en geeft hem altijd aan mij. Hij is echt superschattig en om op te eten. Tot hij natuurlijk een keer besloot dat het tijd was om te wateren toen ik hem in mijn armen had J. Maar t is hem vergeven, de schat.
Toch 1 nacht op 3-4 een aardbeving s nachts.
In het weekend komt er veel nieuw volk toe: begin missies, korte bezoeken en lange bezoeken. Een electricien, psycholoog, nieuwe anesthesist, logistiekers..
Woensdagmorgen ben ik bijna over een geit gestruikeld. Die beesten lopen hier met tientallen roekeloos over de weg zonder eerst naar links en rechts te kijken. De kippen en varkens, die kijken ten minste uit.
Vrijdgavond een heerlijk spelletje jungle speed en pictionary gespeeld. Voor een keer gewonnen. Door de wijn???
Ik hoop dat ik in Goma kan zwemmen in Kivumeer of in Kinshasa. Maar heb al gehoord dat het 20 dollar is voor een ticketje zwembad. Hmmmmmm, zoveel verdient dat hier niet en het leven in Kinshasa is zoieso al veel duurder dan hier. In Masisi verdoe ik niets van geld. Maar daar: uit eten, ene gaan drinken...Hoedanook, ik neem badpak, duikbril en badmuts mee voor een eventuele intensieve training.
Loopschoenen uiteraard ook. Squachen kost ook enkel 20 dollar
In Kinshasa verkopen ze speculoospasta: wopppaaaaa
We hebben een enorme voorraad Nutella
De hoeveelheid regen viel heel goed mee deze week. Het was zelfs warm. Zo een 30 graden. Maar hier in de bergen heb je altijd een koel briesje.
Iedereen loopt hier hand in hand tijdens het wandelen.
Nog steeds gelukkig. Echt een superervaring. Toffe mensen hier om mee te zeveren en een toffe job met veel variatie. Meer heb ik niet nodig .
Nog steeds geen darmlast
Mijn elastiek heb ik bijna in 2 getrokken. Teveel kracht e
Mis jullie
Maandagavond, op het feest van de vrouwendag, dansen de vrouwen met hun kindje op de rug. Ze slapen terwijl hun hoofdje alle kanten op gaat. Sterke babys hier.
Schooluniform is hier een blauwe broek of rok met een wit t-shirt. Het haar van iedereen is verplicht kort, ook van de meisjes.
Eind maart is er grote inventairis van de stock central en de ziekenhuisapotheek. Daarna zullen we begin april een semesteriële grote bestelling plaatsen, die hier ten vroegste in augustus zal aan komen. De dingen die we bestellen per boot zullen hier niet zijn voor oktober. Het is dus heel belangrijk en moeilijk de hoeveelheden in te schatten om te bestellen. De consumptie voor chirurgie is al met 25% gestegen. Normaal baseren we ons op de maandelijkse, gemiddelde consumptie en dit + 10%.
Omdat Mathieu en ik van 15 maart tot eind maart weg zijn naar Kinshasa en omdat Martin waarschijnlijk niet zal terug zijn tegen dan, zijn we al begonnen aan de inventaris. Voor de zoveelste maal heb ik met dozen zitten sleuren die zich op de basis (dus niet in de buurt van het ziekenhuis wegens plaatsgebrek) in de stock van de logistiekers bevinden. Nu staan alle dozen (voornamelijk spuiten, NaCL en Ringeroplossing) samen in 1 kot. Met kot bedoel ik letterlijk een kot vanachter: houten barak met golfplaten op waar de dozen zo beschadigd zijn door alle transport dat ze moeilijk te stapelen zijn. Een hoop dozen dus. Soit, alles in dat kot is dus geteld en we komen daar niet aan tot na de inventaris. Ben blij dat dat al achter de rug is.
Eind maart hoeven we ons alleen te concentreren wat er in de andere 7 lokalen is
Dit was dus ons werk voor maandag en dinsdag.
Ook hebben we de shaketest gedaan met de flacons hepatitis B die ik in quarantaine had gezet. Die bleek negatief te zijn, dus we kunnen de flacons gebruiken.
Toen we bezig waren in de cold chain, hebben we er ook van geprofiteerd om de frigos eens te herschikken: alles volgens soort vaccin en volgens vervaldatum. We hebben daar 3 frigos en 3 diepvriezers vol koelelementen. Ik heb gevraagd om een diepvriezer te vervangen door een frigo. Maar dit is niet mogelijk. Door transport zou de frigo hier niet heelhuids aankomen. Maar ik zou graag die diepvriezer weg hebben. Ze neemt veel plaats in en er zitten elementen in die we toch niet gebruiken. Misschien eens kijken of ze in het ziekenhuis geen kunnen gebruiken.
Maandag en dinsdag heb ik mij ook bezig gehouden met het opstellen van het maandrapport van februari. Ik heb alles uitgelegd aan Mathieu. Eind maart is het dus aan hem om het op te stellen en de analyses van Zizistock (dat is mijn nieuwe naam voor het toch-niet-zo-vlotjes-werkende programma) te maken.
Na een volledige maandag voor de PC, deed een spelletje jungle speed s avonds deugd. Vooral veel gelachen.
Marie, de varvangster van Rilia als medical focal point (mijn directe baas dus) weet van aanpakken. We hebben al goeie gesprekken gehad over de werking van de apotheek, de centres de santé, clinique mobile en de eenheden in het ziekenhuis.
Woensdagmorgen geen FoFa want Vianney had te veel werk. Mijn phrase de la semaine is aangepast: Couverture de survie: survie des personnes, pas de cadeaux!. Voor de leken onder ons: een couverture de survie is een goud-glanzende folie die dus heel mooi is als inpakpapier. Telkens er een expat weg gaat is er een feest waar er pagnes worden gegeven die dus ingepakt zijn in folie. Bleek dat dus thermische folie te zijn. Ik heb een kleine berekening gemaakt en blijkt dat we een stockbreuk gaan krijgen voor de volgende levering toekomt. Vandaar... Maar mijn zinnetjes helpen. Laat me maar in de waan
Woensdagavond hebben we naar een Nederlands film gekeken Alles is liefde. Zalige film met Paul de Leeuw. Het gaat over Sinterklaas en liefde. Een feel good movie. We zitten nu met een Hollandse gynaecologe (Reinou), vandaar... Haar vriend Adam, is een Amerikaan en de nieuwe chirurg. Tof koppel.
We hebben donderdagavond jungle speed herhaald met 6. Toen vooral veel gevochten. Heb er een blauwe kont aan overgehouden. Twas zalig.
Vrijdag niet veel speciaals: lopen om 6u, daarna mijn mannen geholpen. s Avonds vroeg bedje in want zaterdagmorgen eruit om 5u30. De nacht van vrijdag op zaterdag heeft het ongeloofelijk geregend. Dit ging gepaard met bliksem en luide donder.
Dus om 6u vertrokken op modderige weg naar Nyabiondo waar de jeep niet verder gaat dan 2e versnelling. De ingewanden plakten weer tegen de buikwand.
Aangekomen om 8u en terug vertrokken om 9u. Twas een blitsbezoek maar wel nuttig. We zijn teruggekeerd met een diabetespatiënt die er erg aan toe was. Glycemie al een maand niet meer getest. Op de terugweg begon het opnieuw te regenen. Wegen werden modderstromen. Terug om 11u. s Middags heb ik een chocoladetaart gebakken. Best wel te pruimen (al was hij gemaakt met aardbeienconfituur) haha
Het is nu zondagnamiddag 17u. Vanmorgen ben ik opgestaan met een stralende zon. Het is bizar. Het mag zo slecht weer zijn in de week, zondag is het bijna altijd zonnig en warm (tot de namiddag dan toch). Vanmorgen ben ik met Julien naar de mis geweest. Echt geniaal. Met heel veel volk, dansen en zingen. Een mis van 2,5 uur. Vanmiddag ben ik rond 14u vertrokken met Adam, Julien, Reinou en Chen onder een stralende zon voor een wandeling van een half uur richting stadion voor een voetbalmatch. Een stadion is een groot woord. Laat ons zeggen een stuk gras met 2 doelpalen. Maar blijkbaar het evenement van de week want er was ongeloofelijk veel volk. De ploeg van het ziekenhuis van Masisi speelde tegen een ander dorp. Lang zijn we er niet geweest. We zagen de regen afkomen en zijn na 15 minuten al vertrokken. Niet op tijd want we kregen een stortvlaag over ons. Een paar keer gescholen. De wegen waren gevaarlijk gladdig. Resultaat: nat en vuil. Maar het was plezant en een warme douche achteraf doet deugd. Wel jammer van mijn was die ik rond de middag had gedaan en in de zon had gahangen. Die lag overal verspreid over het gras en doorweekt. Herbeginnen dus.
Voila, ik ga beginnen aan mijn tortillas. De deeg heb ik vanmiddag gemaakt. Met vers gemaakt guacemole (of hoe schrijf je dat) gaan we voor een mexicaanse avond. Julien heeft deze keer het brood gebakken.
Morgen is het vrouwendag. Alle vrouwen in dezelfde pagne gekleed. s Morgens om 9u een défilé en s avonds feest met eten en drinken. De mannen hebben een broek laten maken in dezelfde stof uit solidariteit. Ben benieuwd. Volgende week het verslag.
Nog enkele wist-je-datjes:
dikwijls wordt ik wakker van een aardbeving. Niet zo groot als toen die keer, maar voelbaar. Er is op de grens van Congo en Uganda blijkbaar een vulkaan aan het uitbarsten.
Het regent niet meer zooooo veel zoals vorige week, dus de wegen zijn terug loopbaar. Welleswaar af en toe stoppen omdat de modderplas te groot is.
Volgende week komt de kok van Goma koken voor ons. Hij maakt overheerlijke cakes. Woehooeeeee
De plannen voor de nieuwe apotheek vorderen en worden goedgekeurd. Ik hoop dat het af is voor mijn vertrek. Ze gaan ervoor zorgen omdat ze mij erbij willen voor de inrichting en het transport van alle medicatie en materialen.Hoe dan ook: ik wil en zal dat rood lint doorknippen!
Jaja, mopjes maken lukt mij zelfs in het frans.
Er is hier een kast met boeken, magazines en DVDs. Ik heb een nieuwe reeks ontdekt: Brothers and sisters. Echt goed.
Nog steeds geen darmlast
Deze week heerlijk fruit gegeten: passievruchten, ananas en kleine banaantjes. Dat smaakt hier toch allemaal een tikkeltje beter dan in België
Alle Masisiërs die hier werken voor MSF (gardiens, koks, radio-operatoren, dokters, verplegers, schoonmakers, apotheekassistenten..), echt iedereen is verbonden met elkaar. Ze zijn broers, zussen, schoonbroers, schoonzussen, nichten, neven, tantes, nonkels, halfzus, halfbroer... Masisi is gewoon 1 grote familie.
We hebben 760 flacons van hepatitis B vaccin ontvangen. Maar de freezetag die erbij zat vertoonde een alarm. Dit wil zeggen dat de temperatuur in de koelbox voor een bepaalde tijd gedaald is onder 2 graden. Vermits het vaccin vrij gevoelig is voor bevriezing, staan de flacons voorlopig in quarantaine. We wachten nu op een flacon van Kinshasa. Ze gaan eentje opsturen zodat we die flacon kunnen invriezen en dan een shaketest doen. Hierbij gaan we de sedimentatiesnelheid van de bevroren (en terug ontdooide) testflacon vergelijken met onze vials. Als het blijkt dat ze bevroren zijn geweest... voor de poubelle.
Een deel van onze vervallen producten (5 dozen van de 17) zijn al op weg naar Kinshasa.
Ook hebben we alle dozen die in de stock van de logistiekers staan, open gedaan en is de inhoud ervan gecontroleerd. Daarna alles ingevoerd in Isystock. Dus nu zit alles van de stock in de computer. Mijn volgend maandrapport zal dus iets dichter tegen de waarheid aanleunen
De stock zal maar pas volledig op punt kunnen gezet worden als de nieuwe centrale stock klaar is en alles samen staat. Maar nog geen verdere ontwikkelingen in verband met de bouw...
Vanmorgen is Mathieu het centre de santé van Masisigaan opzoeken voor een onderzoek. De laatste 2 dagen had hij hoofdpijn en nu ook koorts. Diagnose: malaria. Ik heb hem naar huis gestuurd met medicatie. Hopelijk is het morgen beter met hem.
Ook Martin (de gestionnaire van de centrale stock) is ernstig ziek. Heel fel vermagerd en kan bijna niets binnenhouden van eten. Hij is al op doktersbezoek geweest in Goma, maar niets gevonden. Vrijdag vertekt hij naar Kinshasa voor een meer gespecialiseerd onderzoek. Ik heb hem Plumpy doz (supplementaire voeding) gegeven om wat meer op krachten te komen. Dus nu proberen Mathieu en ik Vianney en Raymond wat te helpen met de dagelijkse bestellingen en de maandelijkse inventaris.
Donderdag 25-02 18u04:
Een lange dag vandaag. Ik had om 7u een afspraak met Vianney voor invoer van gegevens ISYstock. Maar het regende keihard vanmorgen (botjesweer) en hij is maar komen opdagen om 8u15. Grrrr. Maar intussen wat ander werk gedaan.
Mathieu was ook terug precent. Zonder hoofdpijn en al iets beter.
Bij het invoeren van de consumaties van de verschillende eenheden heb ik (voor de verandering) een fout ontdekt. Er zijn 2 manieren om het in te voeren in ISYstock. Bij de ene manier is het achteraf mogelijk om een analyse te maken van de maandelijkse consumptie. Raad eens, we hebben de andere gebruikt. Ik kan dus opnieuw beginnen van begin januari. Gelukkig dat ik dat nu ontdek en niet binnen een paar maand.
Dus vanmiddag wist ik ook wat te doen. Daarnet nog een mail gelezen voor een spoedbestelling van anti-malaria geneesmiddelen voor Bujumbura. Dus, ikke weer de berg afdalen naar het ziekenhuis. En mijn intentie was te stoppen om 17u. Jammer. Nu ja, gedaan voor vandaag.
Zondag 28-0213u51:
Vrijdag hebben Mathieu en ik Vianney geholpen met de inventaris van de apotheek. Normaal worden daar 2 dagen voor genomen waarbij de apotheek dan gesloten is. Maar we waren met 3 en hebben we alles kunnen afronden in 1 dag.
Zaterdagmorgen dan alles ingevoerd in computer. We hebben een 5 coolboxen ontvangen vanuit Kinshasa. Ze houden daar een deel van onze stock omdat we te weinig plaats hebben. Maar nu hadden ze een mail gestuurd om te vragen of ze geen zaken konden opsturen omdat ze nu hun frigos willen ontruimen. Geen enkele box had een alarm:woehoeeeeeee! Blij zijn met de kleine dingen hier. Ook zaten er testflacons hep B bij. Ik heb gisterenavond een flacon ingevroren, dus morgen kunnen we de shaketest doen.
Zaterdagmiddag heb ik rest van de consummaties van de apotheek (2e keer en hopelijk goede manier) van januari en februari ingevoerd. Manman, ben blij dat dat gedaan is: boeresaai. Maar met een goe spinningbeatje gaat het wat gemakkelijker. Daarna hebben we een groepssessie krachtoefeningen gehouden. Ik met de elastiek en de rest met kratjes wijn
Tegen 18u afgezakt naar ziekenhuis voor het afscheidsfeest van Rilia. Ze vertrekt morgen.
Vanmorgen was ik nog geen 3 seconden wakker en opgeroepen voor sterilisatiepapier. En dat pas na 1 slok koffie. Hopppaaaa.
De rest van de dag: ontbijten- afwas gedaan- was gedaan- badminton gespeeld- brood gebakken en naar huis gebeld het vioolspel van Chen aanhoren. Nu nog eens dat brood gaan bewerken en wat lezen. Vanavond feestmaaltijd voor Rilia. Helmut heeft een dessert gemaakt met bloem, eieren, suiker, marsepein en honing. Ben benieuwd.
Mijn derde shot rabies vaccin gekregen
Deze week heel veel regen. De wegen liggen er dan ook afschuwelijk modderig bij. Geen lopen dus. Helppppp. Als het regent wel een mooi zicht: je ziet de wolken dan in de vallei hangen. Maar als je sommige huisjes (hutjes) hier ziet, denk ik soms Hoe kun je droog blijven binnen?.
Ben verhuisd van kamer. Woppaaa. Veel netter, iets kleiner, maar zoveel beter. Ook het slapen gaat al beter.
De gas die normaal zorgt voor het functioneren van de frigo, wordt nu gebruikt om te koken. Een aangenamen geur dus als je de frigo opentrekt. Vooral met de kazen zoals Brie en Coeur de Lion.
Julien is terug van België, MET een pot speculoospasta
Marie is toegekomen. De vervangster van Rilia.
Nog geen vervangers voor Colin en Nadine. Iedereen zit nog in Haïti waarschijnlijk
De lokale bananenlikeur is hier niet te drinken. Veel te straf.
I want nobody, nobody but you van de Wondergirls al bekenen?
T-shirt van Smurfin (Sylvie, moest je hem niet vinden, ik heb hem mee) valt hier ongeloofelijk in de smaak. Ze noemen me hier zelfs al Smurfette.
Zaterdagnamiddag 13-02 heb ik een rondleiding gekregen van Hilde in het ziekenhuis.Ik ben langs geweest bij alle patiënten: kindjes met hartproblemen (ik mocht luisteren met de stethoscoop naar de afwijkingen van de hartklep) en met dehydratatie, patiënten met externe fixateurs,...
Een gedehydrateerd kleintje kreeg Ringer oplossing, Zink en ... Ampicilline. Waarom? Geen infectie... Tja...
Toen we op weg waren naar de basis kregen we het nieuws te horen dat er een kindje van een van onze chauffeurs Mathieu in een diepe riool gevallen was toen ze er wilde overspringen. Een riool waar alles in uitmondt... Het 8 jaar oude dochterje heeft er lang in gelegen met een hoofdwonde en water (bevuild) in de longen. Ze lag op spoed. Blijkbaar zijn er al veel kindjes en ook expats in de open riool gevallen. Die verbreden hier door de regen. Niets aan te doen dus.
s Avonds afscheidsfeestje van Martina, Martine, Nadine, Colin en Julia. Veel volk en veel speeches. Tegen 21u30 was het afgelopen. Zaterdagavond was het een belangrijke avond voor Chen: chinees nieuwjaar. Hij had voor ons allemaal een klein envelopje met een tijger (2010 =jaar van de tijger)op met een beetje geld in. Heel lief.
Zondag 14 was een echte zondag: niets gedaan: in de zon gezeten (verbrand), brood gebakken, afwas gedaan (met kous en waspoeder wegens gebrek aan ander materiaal), een Sex and the City marathon gehouden met Kirsten en Julia en een klein sportje geplaceerd.
8 maart is het vrouwendag en een heel belangrijke dag. Alle vrouwen zullen gekleed zijn in dezelfde stof (pagne). Heb mijn stuk ook ontvangen. Nu nog iets van laten maken.
We kregen dan wel savonds het droevige nieuws dat het kindje van Mathieu is overleden.
Maandag 15-02-2010 17u06:
Mathieu (mijn collega)is net naar huis. Vanmorgen heeft hij me geholpen met alle vervallen producten in dozen te steken en een lijst te maken. Vanmiddag heb ik hem de werking van Isystock uitgelegd.
Morgen gaat hij helpen in de centrale stock.
Vanmiddag heeft Isaac (onze kok) congolees gekookt: vlees, gebakken bananen, bladeren van maniok (spinazie-achtig) en foufou van maniok. Het was goed om eens te proeven, maar om nu elke dag te eten, neen dank je. Dan vond ik mijn kip moambe dan toch veel beter
Dinsdag 16-02:
Vannacht het kot weer bijeen geroepen. Ik heb besloten voor mezelf dat ik vroeger stop met werken. Vermits ik al om 10u in bed lig, is er weinig tijd om mij te ontspannen. Hier geen echte sportmogelijkheden om mij volledig psychisch en fysisch uit te putten. En ik ben te actief bezig s nachts met het werk (deze keer niet met bakken bier te verzeulen in de Capsule), met insecten verjagen of te vluchten voor aardbevingen
s Middags ben ik meegegaan naar een school voor een sensibiliseringscampagne rond sexueel geweld. Aan de meisjes (vanaf 12 jaar)van de school werd uitleg gegeven over het thema en dat ze terecht kunnen bij MSF voor een gratis consultatie en verzorging.
Zo probeer ik hier van alles mee te pikken om alle aspecten van het project te leren kennen.
Woensdag 17-02
Na de lunch, naar een amputatie gaan kijken J. Een granaat tegen arm... ALLE aspecten van het project. Ik ben ongeloofelijk geïnteresseerd in chirurgie en gynaecologie. Dus nu nog een keizersnede en een geboorte proberen mee te pikken.
Mathieu en ik hebben besloten om alle dozen die in de stock van de logistiekers staan (dus nog niet in stock central of ziekenhuis) open te doen en de inhoud te controleren, zodat we alles kunnen invoeren in de computer. Nu is ons stockbeeld onvolledig doordat we geen echte ontvangstzone hebben voor alle dozen voor de apotheek.
Donderdag 18-02
En dozen openen maar... s Middags lijst gemaakt van vervallen producten. Die kunnen dus vertrekken richting Kinshasa.
Vrijdag 19-02
s Morgens om 6u vertrek richting Nyabiondo. 2 uur klotsen in de auto. Het centre de santé daar wordt gerund door 1 arts: Jean Paul. Hij is supersympathiek en erg gedreven. Hij kwam ons direct een goeiedag zeggen. Mounier en Maurice zijn de 2 die werken in de apotheek. Mounier is de verantwoordelijke en neemt zijn taak erg serieus. Als hij iets wilt zeggen, dan schrijft hij een brief en geeft hij die mee aan iemand die terug vertrekt richting Masisi.
We hebben daar een rondleiding gekregen van Joseph, een verpleger. Het was een maand geleden voor mij, dus ik wist er niet meer zoveel van.
Na de toer zijn Maurice, Mounier, Mathieu en ik rond de tafel gaan zitten en heb ik gevraagd of er problemen of suggesties van hun kant waren. Na die te hebben besproken hebben Mathieu en ik de spoedkast herschikt. Wat een rommel: potjes van medicatie worden daar hergebruikt voor andere medicatie, half gebruikte injectieflacons, soms geen vervaldata genoteerd... Dus hebben we het aantal gereduceerd, herschikt volgens oraal of injectabel, alfabetisch gerangschikt en de medicatie (die in potjes zat van een andere geneesmiddel waar met stift het nieuwe geneesmiddel opgeschreven was --> gevaarlijk naar mijn gevoel) in zakjes gedaan met naam en vervaldatum.
Normaal vertrekken we rond 13u terug richting Masisi, maar Mounier had een maaltijd voor ons voorzien. De foufou heb ik wel vriendelijk gewijgerd
Op de terugweg werd onze weg geblokkeerd door 2 camions die vastzaten in de modder. Ik ben dan maar te voet verder gegaan. We waren er toch bijna en geen zin om te wachten. Het was toch nog een tochtje van 30 minuten. Natuurlijk vertraging doordat 10 kindjes aan je handen hangen. Maar toch 15 min vroeger aangekomen dan auto
Zaterdag 20 en zondag 21:
Zaterdag om 14u gestopt met werken en me voorgenomen eens een echt weekend te nemen, zijnde niets doen. Jammergenoeg begon het dan te regenen. Dus de middag naar filmpjes gekeken. s Avonds rond 19u natuurlijk opgeroepen door Spoed. Vergeten tetanus vaccins te bestellen. Ik MOCHT niet gaan van Rilia. Als ze niet op voorhand kunnen bestellen, dan kan het niet dringend zijn.
Zondagmorgen ben ik dan naar het ziekenhuis geweest om de vaccins af te leveren. s Middags zijn we met 4 gaan wandelen. PRACHTIG. Een klein paadje tussen bananenbomen. We zijn gewandeld tot een klein dorpje Kanii. Daarna zijn we afgedaald tot een meer. Veel schoot er wel niet van over. Ze laten het water daar weglopen om zo gemakkelijker de vissen te kunnen vangen. Daarna stijl terug omhoog. Een mooie, warme, zonnige en lastige tocht van 2 uur. We waren net op tijd terug voor de regen. Daarna mijn initiatieles in yoga. Grappig, maar mannekes, gezweetdat ik heb. Volledig onderschat...
Aan goed eten geen gebrek. Helmut is net terug van een weekje Oostenrijk en heeft 18 kg eten meegebracht J: een keilekkere Sachertorte, veel zwarte woudham, snoep en chocolade. En ik die dacht dat ik zwaar ging vermageren.
De nieuwe gynaecologe (Renau uit Nederland) en de nieuwe chirurg (Adam uit USA) zijn vrijdag toegekomen. Tof koppel.
Door de ramp in Haïti is het moeilijk om vervangingen te vinden voor de 2 verpleegkundigen Colin en Nadine
De dorpsgek die altijd liedjes voor de muzungu zingt: haar haar is af, maar ze zingt nog steeds
Heb een rok en een topje laten maken voor de vrouwendag. Heel mooi. Maar materiaal voor België? Ik betwijfel het.
Heb mijn vaccins voor meningitis en rabies gekregen
Chen heeft nu ook zijn enkel verzwikt tijdens lopen
Al 10 keer ten huwelijk gevraagd
Ben al de helft van mijn oordopjes kwijt
Zoek eens op Youtube: Nobody van de Wondergirls. Blijkbar een grote hit van 2009 in Zuid-Oost Azië. De helft van het liedje is in het Koreaans. Maar heel catchy en hilarisch dansje. We zijn er allemaal zot van
Donderdag 11 feb 17u45: Zondag (7 feb) was een saaie zondag. Gewerkt... Dat maandrapport moest af. Maar maandag heb ik het kunnen doorsturen. Maandag en dinsdag me vooral bezig gehouden in de ziekenhuisapotheek: *updaten van het stockprogramma, *ordenen van de fotokopies (was me dat een rommel), *met de logistieker gekeken hoe we de kleine ruimte beter kunnen inrichten, *we zitten met ratten die onze therapeutische nutritie opeten (zelfs de ampulen atropine en aidsremmers), dus gekeken voor een oplossing. Nu wordt de deur gesloten met een ketting die dus niet goed afsluit. *ook een defecte frigo daar. En het werken met een koelbox, waar je elke dag de elementen moet vervangen is ook geen werk. Dus probleem doorgeschoven naar de logistiekers. *donaties, leningen en schulden van medicatie Woensdagmorgen de eerste FoPha (Formation Fharmacie). Een waar succes We hebben plaatsproblemen, ratproblemen, taakverdelingzel en vervallen producten besproken. Ik heb beslist om elke laatste FoPha van de maand een kleine presentatie te geven over een groep van geneesmiddelen of materialen aan mijn mannen. Ze wilden iets meer weten over alles in apotheek. Dus laatste woensdag van februari:antibiotica. Sinds woensdag heb ik ook een nieuwe broek. Leila (admin-fin) had wat stof over. Nu hebben we dezelfde broek Kwa lengte zit ze goed. Kwa breedte is ze nogal ruim, maar we kunnen aanspannen. Voor 5 dollar mag je niet klagen e. Woensdag en vandaag heb ik de ene stockplaats helemaal opgekuist. Alle dozen met ringer en NaCl naar een andere ruimte verhuist. Alle resterende dozen mooi gestapeld. Heb zelfs veel dozen ontdekt met materialen of medicatie die nog niet ingevoerd waren in onze stock (--> resultaat: vuil, stinken en veeeeel armspieren!!!) Maar nu ligt alles er tenminste een beetje netjes bij want morgen krijgen we hier bezoek uit Kinshasa. Vanmiddag is Mathieu aangekomen. Nadine en ik hebben hem een toer in het ziekenhuis gegeven. Ik heb het gevoel dat we goed gaan kunnen samenwerken. Hij is vriendelijk en hij kent blijkbaar een paar andere werknemers in het ziekenhuis. Ik ben al om 17u ontsnapt. Ben vanmorgen om 7u begonnen en vond het welletjes voor vandaag. Goed weer dus zit ik hier buiten te typen. Voila, nu vooral douchen J
Vrijdag 12-O2 16u34 Vanmorgen hebben Nadine en ik, Mathieu rondgeleid in het centre de santé Masisi. Daarnaben ik naar het ziekenhuis gegaan met nog een levering die is toegekomen. Mijn phrase de la semaine is ook gewijzigd. Ik ben ook met Rilia, Martina (gynaecologe) en Kirsten (vroedvrouw) naar de markt geweest. Ik ben op zoek naar een bepaalde stof om een broek van te laten maken. De stof is met veel kleuren en met het logo van Primus, het locale bier J Maar moeilijk te vinden hier. Misschien moet ik het kopen in Goma. Vanmiddag is Mathieu teruggekeerd naar Goma met de moto. Hij is zijn papieren (diploma, werkattesten, ) kwijt en hoopt ze langs de weg te vinden. Hij komt zondag terug. Vanmiddag heb ik een operatie bijgewoond van een ventje van 80 jaar met darmproblemen. Er kwam vooral veel k*k* bij kijkenJ. Maar het was interessant om te zien hoeveel het verschilt van westerse operatiezalen en operaties. Geen beademingstoestel (met een handpomp beademen), geen steriele luchtcirculatie
Morgenmiddag is het afscheidsfeestje van diegene die vertrekken in februari. We zijn op zoek naar een geschikt kado. Misschien voor de vrouwen een handtas laten maken en voor de ene man, een boxershort. We zijn er nog niet uit.
Hoe is het met mij? Goed. Ik heb de tik van aan mijn oren te krabben terug. Stress??? Bwaaa En ben vooral moe. Ik heb de oorzaak gevonden van mijn slaapwandelen en slecht slapen: mijn oordopjes. Als ik zonder slaap, slaap ik beter. Maar tis niet te zeggen waw. En smorgens er telkens vroeg uit. Gisterenavond mocht ik ook al terugkeren naar het ziekenhuis voor vaccins. Gelukkig was er de chauffeur de garde die me heeft gebracht met de auto. Het is hier de hele dag door werken en snachts ben ik daar ook mee bezig . Eten steekt nog altijd niet tegen. Bewegingsmogelijkheden zijn beperkt door verstrengde securitymaatregelen. Internet is nog altijd traag, dus fotos volgen. Het weer is warm en af en toe een regenbui. Heb gehoord dat het in België hard aan het sneeuwen is. Zal een beetje tropische warmte opsturen J.
Vrijdag 05-02-2010: Vorige zondag was een vrij rustige dag, zoals gezegd in een vorig verslagje. De maand februari is een droge maand. Nog niet veel regen gehad en heel warm. Vooral zondag. Geslapen tot een uur of 9, daarna brood gebakken. Het was geleden van op de kinderboerderij. Maar vrij goed gelukt eigenlijk Daarna een beetje gelezen in het zonnetje. Toen natuurlijk opgeroepen om naar het ziekenhuis te gaan. Ze hadden vaccins nodig. Deze week alle dagen vroeg opstaan. Om 5u50 opstaan om te gaan lopen. Daarna om 7u training geven aan Vianney voor invoer van inventaris in het programma ISYstock. Miljaar, een foute naam, want helemaal niet zo easy om mee te werken en er zitten fouten in. Maar soit. Het heeft dus iedere dag van de week 3 uren gevraagd om de inventaris te vervolledigen. Hopelijk gaat het eind februari wat vlotter. Voor de rest ben ik begonnen met alle vervallen producten te verzamelen. Die moeten verpakt worden en opgestuurd naar Kinshasa om daar te laten vernietigen. Dat kost geld en het volume moet dus zo weinig mogelijk zijn. De chirurgische handschoenen kunnen gebruikt worden om te kuisen, NaCL en Ringer kunnen in het operatiekwartier gebruikt worden en in de Glucosezakken heb ik gaatjes geprikt en laten weglopen. Het plastiek en karton kan hier verbrand worden. Maar al de rest moet dus opgestuurd worden met het vliegtuig. Eerst nog alle strips uit de dozen halen en een lijst maken. Maar dat zal voor volgende week zijn. Tegen vandaag moet ik mijn maandrapport voor de maand januari klaarhebben. Tja, nog niet klaar dus. Ik heb hier gisteren al een zwaar worstelgevecht gehad met ISYstock en excel. Maar het begint te lukken. Het rapport bevat: laatste backup van ISYstock, lijst met producten die binnen 6 maand gaan vervallen en uitrekenen hoeveel we kunnen weggeven aan andere projecten in Congo, lijst van dingen die we dringend nodig hebben vooraleer we onze levering ontvangen en lijst met alle donaties die we hebben gedaan gedurende januari. Ben dus nog vollop bezig met berekenen hoeveel we kunnen weggeven. Het is vrij moeilijk. Want ISYstock is maanr sinds 4 maand in gebruik, dus het maandelijkse verbruik van de geneesmiddelen is dus nog een beetje moeilijk in te schatten. En als je teveel weggeeft en je eindigt met een stockbreuk. Gelukkig is Nadine hier nog om hulp te vragen. Maar ze vertrekt 20 februari. Ik heb een gesprekje gehad met mijn mannen van de apotheek. Ik heb zo een beetje het gevoel dat de communicatie tussen de centrale stock en de ziekenhuisapotheek soms niet goed verloopt. Daarom heb ik voorgesteld om vanaf volgende week, elke woensdag om 8u gedurende een half uurtje samen te zitten om ideetjes uit te wisselen. Het kind moet natuurlijk een naam hebben: FOPHA (Formation Pharmacie) Ook heb ik iets anders ingevoerd: la phrase de la semaine. Er hangt een bord buiten aan de apotheek om te stockbreuken en nieuwe artikelen te vermelden. Nu dus ook de zin van de week. Deze week: le fonctionnement de Perfalgan = Paracetamol (een vette knipoog naar Sabrina) Zo probeer ik me hier een beetje in te werken . Morgen is het examen gepland voor de 4 (van de 30 CVs)geselecteerde kandidaten om mij op te volgen binnen 5 maand. We hebben een zware selectie gemaakt: ze moeten wetenschappelijk diploma hebben, reeds 2 jaar werkervaring, ervaring met runnen van een apotheek en excelkennis. Voor morgenvroeg hebben we een examen die bestaat uit 2 delen: een schriftelijk met basisvragen en een computerdeel met excel. Wie slaagt in voormiddag mag in de namiddag komen voor gesprek. Hopelijk blijft er iemand geschikt over. Voor mij wordt het ook moeilijk. Ik ben nog volop bezig de werking hier te leren kennen en intussen moet ik ook iemand opleiden. Hopelijk lukt het mij in de resterende maanden. We zien wel.
Voor de rest, hoe is het met mij? Ik heb een paar vreemde vragen gekregen zoals mijn kleding, eten en bezigheden s avonds en in het weekend. Hier een résumeetje: Ik ben hier reeds een maand, dus nog 5 maand te gaan. Het lijkt wel of ik aftel, maar dat is gewoon omdat ik jullie allemaal erg mis. Pas op, ik amuseer mij. Een leuk team (die voor de helft wel wordt vervangen in februari) Veel werk, maar daardoor vliegen de dagen. Doordat er veel weggaan eind februari, kan ik dus van kamer wisselen: WOEHOEEEE Dat is dan weer een probleem voor de rest. Mijn slaapwandelen is er nog niet veel op verbeterd. Misschien toch beter stoppen met mijn Lariam Met verhuis naar een andere kamer zal ik waarschijnlijk weer een dieptepunt kennen. Ok, de nieuwe kamer zal kleiner zijn (nu heb ik 2 ruimtes met 2 bedden, de een is slaapkamer en de ander mijn dressingroom en fitnessruimte ), maar zal toch properder zijn. Nog steeds geen darmlast We hebben een spoedbestelling van Nutella moeten plaatsen Veel tonijn in blik (van de colruyt jaja ze verkopen zelfs veel producten van colruyt in Goma ) Kleding: slippers, broek, T-shirt. Soms draag ik rok of kleedje maar niet veel want ik voel me er niet comfortabel bij hier. Met kerstmis heb ik mijn voet omgeslagen. Ik draag een brace om te lopen, maar sla hem toch dikwijls om met die slechte wegen hier. Moet beter oppassen dat ik er geen blijvende blessure aan over houd. Maar ja, mij kennende, ik kan niet rusten e Ik overweeg toch om de gorillas te gaan bezoeken in Rwanda tijdens mijn vakantie. Ok, vrij veel geld (500 dollar), maar diegene die het hier hebben gedaan, zeggen dat het de moeite is. Mss ook genocidemuseum bezoeken dan. We zien wel. Vakantie is maar pas na begin april. We hebben aan de kok gevraagd om eens congolees te koken. Het eten is hier niet zo typisch: rijst, puree of pasta met vlees en groenten. Of pizza. Van fruit: ananas, appels en (kleine) banaantjes. Ontbijt: cornflakes of kleine sandwiches die gebakken zijn als french toast. Als niet alles opgebakken is: sandwiches met Nutella, pindakaas. Lang geleden dat we confituur en kaas hadden.... Niet zo een goed idee om me te bezoeken Voor diegene die willen: in april in Rwanda Heb eindelijk mijn eigen radio. Een agenda van MSF gekregen: mooi en superhandig. Mijn maten zijn genomen en de stof is binnen voor mijn rok Mis een goeie jat kaffee. Hier oploskoffie. En vlees natuurlijk ... s Avonds wordt er gebabbeld, naar een filmpje gekeken met beamer of spelletjes gespeeld. Maar voor 10u zit ik meestal in mijn bedje. Niets te bezoeken: geen museum, geen restaurant, ook geen echt café. Er rijden hier geen bussen, bijna geen autos (behalve die van de hulporganisaties). s Avonds is het enkel toegelaten te wandelen tussen het ziekenhuis en de basis. Voor de veiligheid. Ik weet hier niets van de dingen die gebeuren in de wereld. Alleen de conflicten en oorlogen hier een paar km vandaan. Dus van alle weetjes ben ik totaal afhankelijk van jullie
Zaterdag 06-02-2010 15u12: Het gevecht met ISYstock heeft gisteren nog lang geduurd. En ik heb een fout gevonden. Een deel van de inventaris van eind december is niet geregistreerd waardoor ik een groot deel van informatie mis. Dus dat rapport zal nu zeker met retard worden verzonden. Miljaar! We proberen het vandaag en morgen op te lossen. Nadine heeft me voorgesteld me morgen te helpen bij het maken van het rapport. Chance! Gisterenavond heeft Solange mijn rok gebracht. Echt mooi, met bijbehorend handtasje. We hadden toch aan Isaac gevraagd om eens congolees t koken e? Wel, gisterenavond op het menu: foufou van manjok. Niet te vreten!! Misschien gewoon bakbananen vragen. Lijkt me veiliger. Ook gisterenavond op mijn oren gekregen dat ik teveel werk.... Hmm, maar dat komt door al mijn geworstel. Vanmorgen zijn er 2 van de 4 kandidaten komen opdagen. De andere 2 hadden zich aangemeld in Goma voor het examen. Jammer, maar het stond duidelijk op de brief. We zouden hen een examen opsturen per mail als we geen geschikte kandidaat vonden in deze 2. MAAR WE HEBBEN EEN. De een was niet goed genoeg. Zowel zijn schriftelijk examen als zijn analyseinzicht waren niet voldoende. Maar Mathieu des te beter. We hebben hem dan ook vanmiddag op visite gehad voor een gesprek. Hij is bereid te verhuizen van Goma naar Masisi. Een intelligente verpleger met veel ervaring. Dus we bellen hem maandag op en misschien kan hij volgende week al beginnen. Normaal gezien was er vandaag ook een algemene vergadering gepland voor de hele MSF staff. Wij konden er dus niet bijzijn, maar het eindigt vanavond met een feestje. Tegen dan ben ik wel klaar Plannen voor morgen: slapen vooral, beetje sport en wandelen (schijnt een prachtig uitzicht te zijn als je hier de berg naar boven wandelt). Hopelijk is het een beetje mooi weer want vanmiddag is het hier beginnen gieten. Dus ik mag mijn slippers inruilen voor mijn botjes.
Voila, nu nog een beetje werken aan verslag.
A la prochaine mes amis !! S Dikke bees xxxxxxxxxxxxxxxx
Vrijdag 16u15. Maandag- en dinsdagmorgen heb ik van 7u tot 9u training gegeven aan Vianney hoe hij de sorties van de apotheek moet registeren. Het ging goed. Maandag zullen we het nog eens samen doen. Woensdag heb ik een kleine verhuis geplaceerd. Vermits onze stock verspreidt staat over minstens 10 verschillende plaatsen, is het moeilijk om alles terug te vinden. Ze zijn hier duidelijk niet gewend een vrouw te zien sleuren met dozen NaCl, Glucose en Ringer Maar nu is er in de opslagruimte van de logistiekers toch een beetje meer plaats. Intussen ben ik ook bezig met plaats te maken in de apotheek door de vervallen producten samen te zetten. Daarvan moeten lijsten gemaakt worden en vervoerd naar Kinshasa om ze te vernietigen. De lading moet daarvoor zo klein mogelijk zijn, dus alles uit de kartonnen verpakkingen halen en tellen. Wordt vervolgd volgende week. Veel donaties uitgevoerd naar andere projecten in Congo met producten die de komende maanden gaan vervallen en we niet meer gaan gebruiken. Woensdagmiddag hebben Nadine (verantwoordelijke pharmacie voor mij), Rilia (Medical Focal point) en ik samengezeten om de CVs te overlopen. We hebben 25 CVs ontvangen voor de post als apotheker als ik hier weg ben. Daarvan hebben we er 4 onthouden die volgende zaterdag op bezoek mogen komen. In de voormiddag zullen ze onderworpen worden aan een schriftelijk examen en een examen op de computer. Een gesprek in de namiddag voor wie hierin slaagt. Ben dus bezig met een test op te stellen. Niet simpel want geen simpele post Gisteren en vandaag heb ik me beziggehouden met bestellingen uit te voeren en ontvangen bestellingen te controleren.
Heel de week nog niet veel regen gezien. Integendeel, warm (30 graden) en zonnig! Gisterenavond hebben we een feestje gehouden voor het afscheid van Massimo. Een logistieker die maandag vertrekt. Jammer want een toffe kerel die heeeeeel goed kon koken. Italiaanse pastas en brood. Het feestje is dan geëindigd in een polonaise met de wachters en een watergevecht s Nachts om 2u ben ik wakker geworden door 2 grote aardbevingen. Naar het schijnt komt dat hier regelmatig voor. Ik ben naar buiten gegaan. Julia en Rilia zijn ook naar buiten gelopen. En Rilia is afkomstig van Haïtie en was doodsbang, ocharme. De rest van de nacht heeft ze niet meer kunnen slapen. Ze heeft een trauma opgelopen toen ze een paar weken geleden haar familie niet kon bereiken. Maar alles was in orde. Voila, nog een ervaring rijker.
Elke dinsdag en vrijdag is het hier markt. Ik ben vanmiddag naar de markt gegaan met Sandrine (een kinesiste van Handicap international). Wij waren daar vooral de attractie. Ik heb een lap stof gekocht voor slechts 10 dollar. Gene paniek, het is geen stof met fellen kleuren waar ik een salopet van ga laten maken. Ik ga voor een rok. Nu nog een couturier vinden. Maar kandidaten genoeg hier. Ben benieuwd.
Zaterdagavond: mijn eerste Congolese party voor het afscheid van Massimo. En feestje met de hele MSF crew. Dansen op raggaemuziek. Zondag een vrij rustige, veel te warme dag.
Internet gebruiken is hier een hel. Dus hopelijk volgt er snel een nieuw bericht.
Het is zondag 16u. Vanmorgen ben ik in het zonnetje gaan lopen. Het was te warm en de wegen lagen er heel slecht bij: vol met plassen modder. Ook is er altijd een massa volk die achter me aan loopt. Ik had zelfs een oude, gekke vrouw aan mijn arm hangen. De dorpsgekkin, want ze bleef maar in het Swahili zingen en babbelen. En ze klampt alle blanken aan. Als ontbijt hebben Nadine (Canada) en ik pancakes gebakken met maple sirup: zaaalig. Na mijn was te hebben gedaan en een douche, ben ik naar de basis gegaan om een beetje te werken. Morgen vroeg om 7u (!) ga ik les geven aan Vianney hoe hij gegevens (in verband met het verbruik van de diensten) moet invoeren in het programma. Ik heb nu zelf alles gedaan van de eerste 3 weken. Vanmiddag een beetje geoefend (begon toen toch te regenen). 3 dagen ben ik eraan bezig geweest. Hij zal dan laatste week van januari doen.
Deze week hebben we veel regen gehad. s Morgens begint de dag altijd mooi, maar na de middag onweer met buien waar het water met bakken uit de hemel komt. En dan heb ik water in mijn kamer... Woppppaaaa!
Het was een hele drukke week: veel spoedbestellingen en cholerakits te maken. Het seizoen ervoor... Vrijdagavond om 20u kreeg ik doodleuk te horen dat ik tegen de volgende morgen een cholerakit moest klaarmaken. Ik in mijn eentje in het donker naar het magazijn van de apotheek in het ziekenhuis. Gelukkig had ik gezelschap van de wacht om een beetje tegen te babbelen. Ik dacht dat ik daar heel de nacht zou zitten omdat ik nog niets weet staan. Maar na een uur had ik alle dozen ringerlactaat en alle medicatie bij elkaar. Ik heb dan de chauffeur van wacht gebeld en die is dan de bestelling komen ophalen. Hij heeft me dan afgezet en gewacht tot ik binnen was. Was toch niet echt mijn ding Vrijdagmorgen ben ik mee de inventaris op de spoedgevallen gaan opmaken. Het zal nog drukker worden want we gaan waarschijnlijk een nutritieprogramma van een andere ngo overnemen. 2 keer per week wordt hier dan voedsel en medicatie uitgedeeld voor de ondervoede kindjes.
Ik heb al een afspraak gemaakt met de rest van de expats om eens een bevalling en een operatie mee te maken.
Voor de rest: * de kaas die hier wordt gemaakt is superlekker * Vlees eten heb ik hier afgeleerd. Het wordt hier veel te hard gebakken en toch niet zo te vertrouwen. * Pictionary gespeeld. Het was en français en hilarisch * Mijn nieuw nummer is 0814658820
In de nacht van maandag op dinsdag heb ik mijn hoogtepunt van slaapwandelen bereikt. Ik droomde dat ik in een put was gevallen en er niet meer uitkon. Toen ben ik maar recht op mijn bed gaan staan, tegen het houten plafond beginnen slaan en luidkeels om hulp beginnen roepen. Ik werd wakken toen Martine, in de kamer naast mij, mijn naam riep. Ze dacht dat er een muis in mijn kamer zat. Toen ben ik me langzaam beginnen realiseren dat ik niet OP maar IN mijn bed moet liggen. Zelfs de wachters zijn komen kijken waar het lawaai vandaan kwam. De volgende morgen, hilariteit alom aan de ontbijttafel. 1 positief ding wel: mijn geroep was in het Frans. Dus mijn talenkennis gaat erop vooruit En mss toch beter de wachters verwittigen...
De hand-over is nu officieel gebeurd en ben ik volledig verantwoordelijk voor de apotheek: * de vakantiedagen van de 4 assistenten, * de (spoed)leveringen aan andere dorpen en dan ook kijken voor vervoer, * opleiding geven aan assistenten voor het gebruik van het stockprogramma (wat ik zelf dus nog niet goed beheer) * de bestellingen in de spoed lopen nog niet zo vlot omdat ze maar sinds enkele maanden aan triage doen, dus ga ik hen vrijdag helpen met het tellen van de stock en dat ze dan hun bestelling kunnen doen * ook hier gebruikt men te veel IV dus ga ik proberen de artsen hier een beetje te sensibiliseren om meer pilletjes te geven * ik ben altijd van wacht, dus de zaterdagmiddagen en zondagen ben ik al naar het ziekenhuis mogen gaan (voor de spoed en het cholera cantrum). * Ook zorgen voor kopies van de bestelformulieren voor de services. Afprinten is niet zomaar mogelijk omdat een inktpatroon van België moet komen en dus 3 maand onderweg is. Dus 1 keer afprinten en de rest hier laten kopiëren. En een kopietoestel is ook geen optie omdat de generator maar een paar uur per dag aanstaat en er dus niet constant elektriciteit is. * Briefing geven aan de artsen over de stockbreuken. We berekenen hoeveel geneesmiddelen of materialen binnenkort gaan vervallen of wanneer er een volgende levering zal aankomen. Deze laatste is nogal onduidelijk dus kan het zijn dat de periode om te overbruggen te lang is. Bestellingen plaatsen is dus niet zo simpel: rekening houden met periode onderweg, vervallen medicatie, periode voor hoelang je besteld, het verbruik, eventuele uitbraken van epidemieën of te verwachten ziekten en de bufferstock. Maar mijn eerste grote bestelling is maar voor april. Dus nog even op mijn gemak
Voor de rest gene paniek en gene stress
De laatste dagen hebben we overdag vrij goed weer gehad. Rond de 26 graden en vrij zonnig. Een beetje kleur al, jaja. Maar gisterenmiddag regen. En zo geen beetje. De pharmaweek in Kinshasa is uitgesteld tot eind maart. Dan volgt een week briefing en uitleg. Komt mij eigenlijk niet zo goed uit, omdat ik dan moet beginnen aan de bestelling. On verra... Zoals gemerkt in het eerste stuk, is het slapen nog niet wat het moet zijn. Maar ziek ben ik nog niet echt geweest. Behalve vorige zondag dan. Maar alleen voor 1 dag. Voila, à la prochaine!
Na een week heb ik al een beter zicht op mijn werk. Stockproblemen worden hier dikwijls veroorzaakt door nog onjuiste maandelijkse consumpties, verminderingen in bestellingen en nog te verwachten bestellingen die zich bevinden tss Kinshasa en Masisi. Dus het zal hier vooral leerrijk worden wat excel en statistiek betreft Ik, als PC analfabeet, heb hier dus een hele kluif aan Vandaag (vrijdag) ben ik het 'centre de santé' van Nyabiondo gaan bezoeken. Zo een 2 uur durende rit met auto. Daar aangekomen zag ik een goeie organisatie van de apotheek. Volgende week ga ik terug om nog een paar dingen te bespreken zoals het gebruik van de spoedkast. Daarna ben ik per moto teruggekeerd. Uiteraard niet zelf gereden, maar vanachter. Volledig bemodderd natuurlijk, maar het was een zaaaaaaaaalig avontuur. Volgende week terug de moto
Voor de rest: *de laatste dagen hebben we vrij veel regen gehad, dus botjes zijn al goed in gebruik *nog steeds beten, maar niet veel muggen hier. Te koud (20-25°C). Dus Deet en zonnecreme niet echt van toepassing. *'s Avonds ga ik altijd vrij vroeg bedje in, want vroeg opstaan om te gaan lopen of om een auto te nemen naar andere apotheek locaties. *leuk team, ook apotheekassistenten zijn pareltjes *nog geen krampen gehad en geen overvloedige WC bezoekjes *reeds oefeningen met elastische tube gedaan en anderen willen het ook gebruiken om te trainen, yoga les ging ik hier ook nog krijgen * als je op wandel gaat, heb je aan elke vinger een kindje hangen. En ze zijn zo knoddig *eind februari heb ik een training van een week in Kinshasa. * volgende week begint de recrutering voor een nationale collega
De rit naar Masisi was zoals verwacht zeer hobbelig. Door de regen liggen de wegen er heel slecht bij. Even een blokkade door een truck die vast zat in de modder. Eens aangekomen een rondleideing gekregen. Zaterdagavond Eerste impressies: mooie omgeving, vriendelijke inwoners, iets frisser dan Kinshasa, sober (kampsfeer), 1 'café', traag en weinig internet (vandaar weinig text , leuk team, jungle speed hebben ze al maar twister nog niet , speculoospasta was hier een godsgeschenk, eten valt heel goed mee, geen ongemakjes behalve vlooienbeten en spinnenbeten , elektriciteit enkel 's avonds met generator, strenge securitymaatregelen. Nu worden de verwachtingen concreter. Het is een zeer groot project en sinds de 2 jaar dat het project al loopt, was nog nooit een apotheker verantwoordelijk voor de apotheek. Er zijn dus heel veel problemen en zal mijn werk hebben. Ik zal mij vooral bezig houden met stockbeheer. Ze gaan een nieuw magazijn bouwen voor de apotheek. Nu is de stock nog verdeeld over 5 verschillende plaatsen en dan is het moeilijk om alles goed te controleren. Op het einde van de maand of begin februari zou het nieuwe gebouw er moeten staan. Wanneer alles verhuisd wordt, zal de stock opnieuw geteld worden en zal ik van 0 kunnen beginnen. Ook krijg ik er op het einde van de maand een nationale collega bij die ik zal moeten opleiden. Als ik hier vertrek begin juli (normaal gezien), zal zij in staat moeten zijn om de apotheek te beheren. Ik zal zelfs na een maand waarschijnlijk nog niet weten hoe alles in elkaar zit. Zondagmiddag ben ik gaan lopen met een collega. Door bergen, hoogte (1600m) en slechte weg, zeer lastig.
 "Laughing"){kind=icon}
