Begin deze week heb ik Raymond (assistent stock central) gevraagd of hij de baas van de stock central wil worden. Antwoord: affirmatief. Dus heb ik hem gepromoveerd en een post geopend om een assistent voor hem te zoeken.
En trots dat hij is
Begonnen aan het maandrapport, fouten in de stock opgezocht en de vervallen producten een nieuwe plaats gegeven (wegens plaatsgebrek stonden die in de tent en kunnen gemakkelijk gepikt en doorverkocht worden en ik dus in schuim en zweet).
Woensdagavond een kerstfeestje voor het afscheid van onze psychologe: lekker eten, kerstmuziek en versiering.
En donderdag: HALELUJAH!!!! De bestelling (die normaal moest toekomen in april) begint binnen te sijpelen: handschoenen, steriele compressen, catheters,... En ikke content Wel veel werk om de inhoud van de meer dan 100 dozen te controleren. Maar om nadien de rekken weer aan te vullen... zalig!
Van vrijdag tot dinsdagnamiddag neemt Mathieu zijn vaderschapsverlof en sta ik er opnieuw alleen voor. Maar gelukkig niet zo druk.
Het is nu zaterdag en net een geweldig onweer achter de rug. De paillotte waar we eten lekt binnen en het is daar nu bijna een zwembad. Altijd opletten op welke stoel je dan gaat zitten. Vanmiddag gaan we ons smijten op het maken van een tiramisu.
Mathieu heeft zijn zoontje hij die deelt (maar in swahili, dus ik ben het vergeten) genoemd. Geen Stephane dus, zoals ik had voorgesteld
Zaterdag 19 juni nemen we met 5 ladies (Sahdia, Kirsten, Mariana, Angela en ik) de auto voor een weekendje Goma. Woppppppa: feesten, lekker eten en voetbal kijken
Een farmacie bouwen zal niet meer voor mij zijn. Budget is overschreden dus er moeten offertes van Congolese firmas worden gevraagd. Dat vraagt tijd. Jammer, dus geen bière na een eerste pierre
Ik heb de koks hier leren gefrituurde geitekaasballetjes maken. Heel geslaagd
Hoe hamburgers te maken, was een beetje moeilijk. Geen flauw benul van wat het was. Brochetten dan maar.
Van maandag tot donderdag komt Felix, de kok van Goma, op bezoek: FEEST!!
Maandag iets nieuws uitgetest: gevraagd om een lasagne met pannenkoeken te maken. Vrij veel zieken die verteringsproblemen hadden. Hmmmmmmm, it wasnt me????!!!!
Savonds wordt er trouw een matchke badminton gespeeld.
Opnieuw veel regen
Normaal land ik in Belgie 4 juli. Maar dat is nog niet bevestigd. Door de onafhankelijkheidsfeesten van 30 juni, zijn de vluchten beperkt.. We zien wel.
De ene stockbreuk na de andere. De ergste waren nog de steriele compressen en niet-steriele handschoenen.
En al die stockbreuken omdat de bestelling van april nog altijd niet is toegekomen.
Nu, na vele mails naar Kinshasa vertrekt er zondag een vliegtuig naar Goma met materiaal.
We hebben hier oplossingen gezocht: niet-steriele compressen steriliseren, steriele handschoenen gebruiken en leningen aangaan.
Ook was er een discussie over 1700 ampoules oxytocine. Blijkt dat die nooit zijn opgestuurd naar hier, dusssss: stockbreuk. Ook die worden zondag overgevlogen.
Donderdag was het inventarisdag in de apotheek. En wat volgt na de inventaire? Une bière! Met de hele équipe terug naar ons stamcafé voor een pintje. Was gezellig.
Vrijdagmorgen hebben Mathieu en ik een powerpoint presentatie gegeven voor de artsen en verpleegkundigen over het Rationeel gebruik van geneesmiddelen. Daarna hebben we onze resultaten van ons onderzoek (bewaren van stock op diensten en het voorschrijfgedrag) meegedeeld. Ze waren allemaal enthousiast en akkoord dat er nog wel wat werk is in het ziekenhuis.
Zaterdagmorgen hebben we het zoontje van Mathieu bezocht. Na een korte fotoshoot zijn we vertrokken richting basis om aan het maandrapport te werken. Ik ga in Belgie de fotos ontwikkelen en opsturen.
Volgende week gaan we werken aan het maandrapport. Normaal is dat nu een taak van Mathieu maar hij zou graag op einde van week zijn vaderschapsverlof nemen en als we samenwerken is het sneller af.
Zondag: lekker niets doen behalve in zon liggen met factor 50 op mijn neuze. En een trip naar het ziekenhuis om tramadolampoules af te leveren.
Heb mijn eerste bevalling meegemaakt!! Woppppaaaa, nu nog een keizersnede en ik kan naar huis gaan
Mathieu is vrijdagmorgen om 5u voor de 5e keer papa geworden van een flinke zoon
We gaan waarschijnlijk in juni een weekend een trip organiseren naar Goma om naar het voetbal te kijken (en natuurlijk ook om uit te gaan).
Patrick, de kok die voor ons kookt op zondag gaat mij helpen met mijn tuintje. Ik heb geen idee meer wat plant en wat onkruid is.
Felix, de supergoeie kok van Goma, gaat een week voor ons koken. Woehoe!
Jozefien loopt in het ziekenhuis trots rond met mijn gouden schoentjes
het droge seizoen:dikwijls een tekort aan water in het ziekenhuis.
Heel warm
De première pierre van de nieuwe apotheek is nog altijd niet gelegd, maar heb al voorgesteld voor een bière met de logistieke- en farma- équipe
Deze week stond nog in het teken van onze bezoekjes aan de diensten in en buiten het ziekenhuis. Heel wat dingen die kunnen verbeterd worden: er worden geneesmiddelen bewaard in oude potten van andere geneesmiddelen. Op de potten: geen dosis, geen vervaldatum en zelfs soms geen naam of de naam van de vorige inhoud. Schandalig.
Ook op de spoed heb ik heruitgelegd hoe vaccins te bewaren. Doordat er onvoldoende electriciteit is, worden vaccins en insuline bewaard in koelboxen. Een ware ramp: de flacons zaten in vuile, doorweekte zakjes waarvan de etiketten niet meer leesbaar waren. Ook plakte het zakje tegen de koelelementen. Dus alle vaccins bevroren. Heb ze dus een grote koelbox gegeven met een isotherme doos in waar alles moet in bewaard worden. Ook een blad waar ze de temperatuur 2 keer per dag moeten op noteren en regelmatig de koelelementen vervangen. Soit, we gaan dat moeten opvolgen.
Donderdag zijn Mathieu en ik mee geweest met de clinique mobile naar Bukombo (net voor Nyabiondo). Heeeel interessant. In Bukombo is er een heel groot camp de déplacés. Mensen die gevlucht zijn voor het geweld in hun dorpen. Dus heel wat zieken daar. Ze leven daar in kleine hutjes die waarschijnlijk niet helemaal waterdicht zijn. De kinderen lopen daar meer in vodden rond dan kleren en van hygiëne is er niet veel sprake.
We hebben daar een paar gebouwen van een schooltje ter onzer beschikking. In het ene gebouwtje werd de triage gedaan en de kleintjes werden gewogen. Patiënten met koorts, hoest en diarree worden onderzocht.
Na de triage krijgen ze een carte de santé. Daarna gaan ze naar een ander gebouwtje waar we doeken hebben gehangen om 3 consulatieruimtes en 1 apotheek te maken. In 2 daarvan zat een verpleger die het onderzoek deed en daarna de behandeling op de carte de santé noteerde. Daarna passeert de patiënt langs de apotheek om zijn geneesmiddelen op te halen. We vroegen aan de mensen van de apotheek om de eerste 20 patiënten door te verwijzen naar Mathieu en ik. In het vierde deeltje hadden we ons burootje. Ik nam de kaarten aan en noteerde het aantal geneesmiddelen, antibiotica en injectables voorgeschreven, terwijl Mathieu vroeg aan de patiënt of die het gebruik van de geneesmiddelen had begrepen.
In 50% van de gevallen was dit niet het geval. Deels begrijpelijk want de 2 die de geneesmiddelen uitdelen zijn niet eens medisch!! Ze hebben dus geen idee hoe advies te geven. De patiënten zijn daar al minder (of niet) geschoold en hebben dus extra aandacht en uitleg nodig. Nog wat werk aan de winkel want het is zonde dat de verpleegkundigen een goeie diagnose stellen, goeie geneesmiddelen voorschrijven terwijl de patiënt de kuur niet of verkeerd uitneemt. Een goed projectje voor mij e
Tegen 10u waren we al klaar met ons onderzoekje en heb ik me buiten in de zon bezig gehouden met op een hoogstaand niveau een gesprek in het Swahili met de kindjes te voeren. Met mijn woorden die ik in het Swahili ken (koe, varken, kip, geit, ja en nee..) lukte dat vrij aardig
sMiddags boden ze een maaltijd aan. Op het menu: foufou (een slijmerig elastisch gerecht gemaakt van maniok) met gedroogde vis en bladeren van maniok. Ik heb vriendelijk gepast en gewacht tot ik terug thuis was om te eten.
Vanaf nu neemt Mathieu alle taken van me over en is hij verantwoordelijk voor de apotheek. Ik ga me bezig houden met een beetje klinische farmacie op de diensten.
Eerst en vooral iets doen aan de vele antibioticakuren. Alle, we gaan proberen. Ik ga samen werken met Angela en Marianna (expat arts en verpleegkundige).
Vrijdagmiddag naar de markt om pagnes te kopen. Je moet de economie hier wat steunen e. En vermits ik al veel kleren heb weggegeven, heb ik er andere nodig.
Daarna heb ik met Sadhia (logistiekster), Raymond en Mathieu de plannen voor de apotheek bekenen en de inschikking bekeken. Ze beginnen dus maandag met de consstructie. In retard want het materiaal is er nog niet.
Zaterdag was het nog een beetje PC werken geblazen en dan weeeeekend: badminton, slapen, zonnen, slapen,
we hebben af en toe een huisdier: een stinkende hond met vele ziektes die onder de poort doorglipt. Er lopen hier al niet veel honden rond maar voor diegen die hier rondlopen ben ik bang om gebeten te worden.
Het droge seizoen is begonnen en het is er aan te merken: warm en bijna geen wolken te bespeuren. Zalig
Greys anatomy seizoen 5 eindigt helemaal niet goed.
Après la première pierre (de la pharmacie): une bière. We hebben dorst: waar blijft diene eerste pierre???
Ik heb deze week verse kip en vis besteld in Goma. Nooit gedacht dat dat ging toekomen en het heeft nog gesmaakt ook. Wat anders dan wat vlees en veel vet van een koe of varken.
Deze week zijn we begonnen aan onze bezoekjes aan alle eenheden en centres de santé. We gaan een onderzoek doen op 2 niveaus: het voorschrijfgedrag van de artsen en verpleegkundigen (aantal antibiotica, injectables en aantal geneesmiddelen per voorschrift). Op het niveau van de apotheek bestuderen we de stock, het maken van de inventaris en aansluitend de bestelling bij de apotheek en ook of de patiënten de uitleg hebben begrepen. Dit laatste is weggelegd voor Mathieu omdat mijn Swahili nog niet zo vloeiend is. Na ons onderzoekje geven we ook direct een feedback en aanbevelingen voor verbetering.
Er is daar op alle niveaus nog heel wat plaats voor. Maar artsen en verpleegkundigen zijn heel enthousiast en willen ook graag die verbetering zien. Binnen 3 maand doet Mathieu het onderzoek nog eens over.
Dinsdag was Nyabiondo aan de beurt. Per moto. Woehoeeee (maar minder woehoe voor mijn derrière).
De eenheden in het ziekenhuis krijgen vooral commentaar over hun stock. En ze krijgen de opdracht om vanaf nu hun spoedbestellingen bij de spoedgevallen te doen.
Het weekend was een echt weekend Niet werken, in de zon zitten, naar films kijken al het regent, de kokkin leren hoe een kaassaus te maken...
Nu is het maandag en een internationale vrije dag. Maar je men fou, ik neem de namiddag ook vrijaf
de tomaten in mijn tuintje groeien al goed
ik heb al mijn gouden schoentjes, t-shirts en een rok geschonken aan vrouwen en kindjes in het ziekenhuis. Ze zijn ofwel vluchtelingen of zieken zonder familie en kleren. Als ik vertrek ga ik mijn botjes aan Mathieu geven. Kwestie van de ritjes naar Nyabiondo niet meer met te kleine botten van de wachters te doen.
Knalverbrand
De keuken krijgt ook een opknapbeurt: nieuw plastiek sheeting over tafel, een likj verf, kasten voor het eten. We hebben ook een nieuwe lading kookmateriaal gekregen. Waaronder een blender die niet marcheert. Kan fluiten naar mijn smoothies.
Ben gestopt met lopen en springen en begonnen met Voltaren gel en Ibuprofen voor mijn voet.
Het slaapwandelen is weer begonnen. Bon, de missie ermee begonnen en we gaan ermee eindigen.
Maandag 03-05 heb ik als het ware volk meegekregen om te gaan lopen. Kirsten heeft haar eerste run met glans doorstaan. Alleen vond ze het ambetant dat de kindjes voortdurend Muzungu riepen en meeliepen met ons. Daar moet je dus aan wennen.
s Morgens heb ik Mathieu zijn evaluatie gedaan. Het was goed. Ik heb hem apart genomen voor een beetje een informeel gesprek. Het was ook een beetje evaluatie voor mij, hoe ik het doe als supervisor. Maar het was een goed gesprek en we hebben heel wat geleerd van elkaar. Ook ben ik begonnen aan mijn rapport fin de mission. Anders ben ik binnen 2 maand al een deel vergeten wat ik gedaan heb. Ik beschrijf de toestandvoor mijn aankomst en beschrijf wat ik gedaan heb om de apotheek en het circuit van geneesmiddelen te verbeteren. Ook schrijf ik neer wat Mathieu nog te doen staat als ik hier vertrek en geen tijd voor heb.
Maandag was het officiële overdracht van de caisse bouffe. Vanaf nu ben ik verantwoordelijk voor het reilen en zeilen in de keuken. En neem uiteraard mijn taak heel serieus
s Avonds een spelletje jungle speed. Wederom: hilarisch.
Dinsdag 04-05: papierwerk. De bestelling van eten opgestuurd naar Goma. (normaal gezien moet alles dan volgende week toekomen), etiketten geprint om de ziekenhuisapotheek her in te richten, rebussen en anagrammen gezocht ter voorbereiding van het Rad van fortuin.
Woensdag 05-05: Jaja, mijn loopclubje breidt uit. Nu ook Gadana overtuigd.
De dag heb ik doorgebracht in de apotheek om alles te etiketteren en alfabetisch te ordenen volgens geneesmiddelenfamilie (orale, injectabele, externe, materiaal..). Dinsdag en woensdag was het inventaris in de apotheek. Mijn phrase de la semaine (eigenlijk van 2 jours) was: Après linventaire: une bière. Om de daad bij het woord te voegen heb ik mijn volledige équipe getrakteerd op een pint. Het was heel gezellig. Jammer genoeg kon ik maar een uurtje blijven want Sadhia en in gingen koken voor het vertrek van Malik. Na een heerlijke maaltijd hebben we een spelletje Rad van fortuin gespeeld.
Donderdag 06-05: sMorgens FoPha-time. We hebben samen met de farma équipe veel dingen besproken zoals verloop van inventaris en planning van de week. Voor mij is nu de prioriteit de archivage in orde brengen. Ik heb gevraagd om pakketjes te maken volgens jaar want volgende week komt een archiviste op bezoek.
Groenten en fruit was toegekomen uit Goma dus smiddags alles weggezet en van de gelegenheid gebruik gemaakt om de keuken wat op te ruimen.
In de namidag verder gewerkt in apotheek
Vrijdag 07-05: Wederom een dagje inrichten in apotheek. Tot zover alles goed maar het tij keerde in de namiddag. Ik kreeg te horen dat ik de commande kan hermaken. Ik heb inderdaad een beetje gefoefeld met de gemiddelde consommatie per maand. Ik heb het gemiddelde genomen van de gemiddelde consummatie van november tot april. Omdat het nog elke maand sterk kan fluctueren heb ik het dus zo opgelost. Maar Kinshasa kon de cijfers niet terugvinden die ik gebruikt hebt. Herbeginnen dus. Grrrrrrrrrrrrrrrrrrrr. Man, Mathieu en ik liepen die middag toch wel met een vrij lang gezicht rond. Maar heb hem hermaakt. Vrijdagavond nog lang gewerkt en zaterdagmorgen ook nog.
Zaterdagmiddag heb ik nog tot 15u gewerkt in de apotheek.
Zondag de hele dag gewerkt in de apotheek: etiketteren, kuisen en herinrichten. En laat me maar zeggen: het resultaat mag gezien worden.
Voor de rest van de zondagmiddag: Greys Anatomy marathon vermits we enkel grijze wolken en regen te zien kregen..
Deze week zijn we begonnen met ons bezoek aan alle eenheden om het voorschrijfgedrag te onderzoeken, te verbeteren en om de geneesmiddelenstock te bekijken en te organiseren. Ook om te kijken of de inventaris en de apotheekbestelling goed verloopt. We hebben al heel wat vorderingen gemaakt. Dat geeft een goed gevoel. Ben er wel stikkapot van J
succes aan de mammie en de pappie die vastzitten in Madeira door aswolk
We hebben er een nieuwe arts van Guinee bij: Bouba
Naast de FoPha (formation pharmacie), hou ik nu af en toe een FoCu (Formation Cuisine). Heb een gesprekje gehad met onze koks over de basisbeginselen van hygiëne in de keuken. Maar het is al veel verbeterd sinds dan.
Veel regen deze weken
Elke avond geef ik de wachters wat te eten. Ze zijn dan zo content.
Eind deze week beginnen ze normaal aan bouw van apotheek
Ze vragen mij hier constant om missie te verlengen, mmmmmnee. Ik denk ook niet dat het nodig is. Mathieu is hier en doet dat goed.
Heb mij eigen tuintje aangelegd: tomaten, meloen, sla, basilicum en spinazie.
Vorig weekend ben ik de zaterdagmorgen vertrokken naar Masisi. De vrijdagavond was ik te moe om nog uit te gaan en heb dan maar besloten om de volgende dag de auto te nemen. Ik was blij dat ik die beslissing heb genomen en iedereen terug te zien. Het team is wel veel veranderd: veel nieuwe.
Na het middageten (lang gemiste pizza ) heb ik mijn vakantie verder genomen: in het zonnetje met een boek. En s avonds een feestje van een andere ngo. Dus op een goed moment thuisgekomen.
Zondag: verder vakantie nemen. In de namiddag zijn we richting stadion vertrokken voor een voetbalmatch tussen MSFers. Maar lang zijn we er niet gebleven. Sadia, Kirsten en ik waren daar het middelpunt van de belangstelling. In plaats dat iedereen eens kijkt naar het voetbal, nope! We zijn dan maar vertrokken om ene te gaan drinken in een café.
Maandag: back to work, back to reality. Mathieu heeft goed mijn taken overgenomen tijdens mijn afwezigheid. Ik wist eventjes niet goed wat te doen. Maar het is goed. Het is uiteindelijk de bedoeling dat hij alles van mij overneemt. Ik heb me dan maar beziggehouden met administratieve taken: evaluatie van Mathieu, profils de poste van iedereen nazien, de bestellingsbladeren van alle eenheden nazien. Ben ook begonnen aan het maken van een Guide pratique. Een soort draaiboek met alle informatie over het maken van bestellingen, organisatie van de apotheek, ... Kwestie van iets achter te kunnen laten.
Goed nieuws van het nieuwe-apotheek-front: het dispuut over het stuk grond is van de baan en de handtekening is bijna gezet. Dat wil zeggen dat we misschien volgende week kunnen beginnen aan de constructie. Die zal 6 tot 8 weken duren als alles goed gaat. De verhuis zal ik dus jammer genoeg niet kunnen meemaken. Maar ik zal ervoor zorgen dat alles is besproken met de logistiekers: welke rekken, hoeveel ruimtes, hoe in te richten...
En die internationale commande is dus nog niet verstuurd. Miljaar. Altijd aanpassingen, discussies, aanpassingen van protocols,...
Vrijdag om 13u slecht nieuws: Martin is gestorven. Ik ben blij dat ik donderdag nog de kans heb gehad om hem te bezoeken. s Avonds ben ik dan met Henry en Marie de familie gaan bezoeken. Een heel ritueel: de helft van Masisi was daar aanwezig, zingen en eten. Dit duurt tot de volgende morgen.
Zaterdag 1 mei: vrije dag. Beetje lezen, wandelen met alle kindjes van Masisi achter je aan en natuurlijk (zoals bijna elk weekend) een oproep van spoed voor vaccins.s Avonds een sportje en een filmpje.
Het is nu zondag en bewolkt. Vanmiddag yoga.
we hebben er een nieuwe kok en nieuw keukenmateriaal bij en al een hele week lekker eten. Jammer dat de blender niet werkt. Geen smoothies dus.
er heeft een nationale staff zijn pasgeboren kindje Stéphanie (de eerste in Masisi) genoemd (tja, wat wil je, zo een voorbeeld )
Ik ben vanaf nu samen met Sadia verantwoordelijk voor de caisse bouffe. Normaal is dit een taak van de admin fin maar dat neemt veel tijd in beslag en aangezien ik meer taken geef aan Mathieu, heb ik tijd. Ook kan ik de verhuis van de apotheek niet doen en heb ik nood aan een ander projectje .
We hebben al veel veranderingen gedaan: nieuwe plastiek sheeting, eten in gesloten kasten (kwestie dat de ratten ons eten niet meer opeten), een waterpunt aan de keuken. We gaan ook de keuken laten herschilderen. Ik ga me meer met de geldzaken en de inkopen bezig houden.
voorstelling van het nieuwe team: Deborah (Braziliaanse psychologe), Malik (Algerijnse anesthesist), Henry (Franse baas), Marie (Franse baas voor medische), Jonathan (Franse logistieker), Sadia (Belgische logistiekster), Marianna (Portugese verpleegkundige), Angela (Kenyaanse arts), Gadana (Admin fin van Tchaad); Kirsten (Belgische vroedvrouw), Beatrice (Belgische hygiëniste)
Woensdagavond ga ik weer iets in alkaar steken voor het vertrek van Malik. Een groepsactiviteit.
Vorig weekend ben ik de zaterdagmorgen vertrokken naar Masisi. De vrijdagavond was ik te moe om nog uit te gaan en heb dan maar besloten om de volgende dag de auto te nemen. Ik was blij dat ik die beslissing heb genomen en iedereen terug te zien. Het team is wel veel veranderd: veel nieuwe.
Na het middageten (lang gemiste pizza ) heb ik mijn vakantie verder genomen: in het zonnetje met een boek. En s avonds een feestje van een andere ngo. Dus op een goed moment thuisgekomen.
Zondag: verder vakantie nemen. In de namiddag zijn we richting stadion vertrokken voor een voetbalmatch tussen MSFers. Maar lang zijn we er niet gebleven. Sadia, Kirsten en ik waren daar het middelpunt van de belangstelling. In plaats dat iedereen eens kijkt naar het voetbal, nope! We zijn dan maar vertrokken om ene te gaan drinken in een café.
Maandag: back to work, back to reality. Mathieu heeft goed mijn taken overgenomen tijdens mijn afwezigheid. Ik wist eventjes niet goed wat te doen. Maar het is goed. Het is uiteindelijk de bedoeling dat hij alles van mij overneemt. Ik heb me dan maar beziggehouden met administratieve taken: evaluatie van Mathieu, profils de poste van iedereen nazien, de bestellingsbladeren van alle eenheden nazien. Ben ook begonnen aan het maken van een Guide pratique. Een soort draaiboek met alle informatie over het maken van bestellingen, organisatie van de apotheek, ... Kwestie van iets achter te kunnen laten.
Goed nieuws van het nieuwe-apotheek-front: het dispuut over het stuk grond is van de baan en de handtekening is bijna gezet. Dat wil zeggen dat we misschien volgende week kunnen beginnen aan de constructie. Die zal 6 tot 8 weken duren als alles goed gaat. De verhuis zal ik dus jammer genoeg niet kunnen meemaken. Maar ik zal ervoor zorgen dat alles is besproken met de logistiekers: welke rekken, hoeveel ruimtes, hoe in te richten...
En die internationale commande is dus nog niet verstuurd. Miljaar. Altijd aanpassingen, discussies, aanpassingen van protocols,...
Vrijdag om 13u slecht nieuws: Martin is gestorven. Ik ben blij dat ik donderdag nog de kans heb gehad om hem te bezoeken. s Avonds ben ik dan met Henry en Marie de familie gaan bezoeken. Een heel ritueel: de helft van Masisi was daar aanwezig, zingen en eten. Dit duurt tot de volgende morgen.
Zaterdag 1 mei: vrije dag. Beetje lezen, wandelen met alle kindjes van Masisi achter je aan en natuurlijk (zoals bijna elk weekend) een oproep van spoed voor vaccins.s Avonds een sportje en een filmpje.
Het is nu zondag en bewolkt. Vanmiddag yoga.
we hebben er een nieuwe kok en nieuw keukenmateriaal bij en al een hele week lekker eten. Jammer dat de blender niet werkt. Geen smoothies dus.
er heeft een nationale staff zijn pasgeboren kindje Stéphanie (de eerste in Masisi) genoemd (tja, wat wil je, zo een voorbeeld )
Ik ben vanaf nu samen met Sadia verantwoordelijk voor de caisse bouffe. Normaal is dit een taak van de admin fin maar dat neemt veel tijd in beslag en aangezien ik meer taken geef aan Mathieu, heb ik tijd. Ook kan ik de verhuis van de apotheek niet doen en heb ik nood aan een ander projectje .
We hebben al veel veranderingen gedaan: nieuwe plastiek sheeting, eten in gesloten kasten (kwestie dat de ratten ons eten niet meer opeten), een waterpunt aan de keuken. We gaan ook de keuken laten herschilderen. Ik ga me meer met de geldzaken en de inkopen bezig houden.
voorstelling van het nieuwe team: Deborah (Braziliaanse psychologe), Malik (Algerijnse anesthesist), Henry (Franse baas), Marie (Franse baas voor medische), Jonathan (Franse logistieker), Sadia (Belgische logistiekster), Marianna (Portugese verpleegkundige), Angela (Kenyaanse arts), Gadana (Admin fin van Tchaad); Kirsten (Belgische vroedvrouw), Beatrice (Belgische hygiëniste)
Woensdagavond ga ik weer iets in alkaar steken voor het vertrek van Malik. Een groepsactiviteit.
Maandagmorgen 19 april ben ik smorgens vroeg vertrokken vanuit Masisi naar Goma. Helaas hadden we de pech van 1uur en een half vast te staan omdat 2 camions vastzaten in de modder. We hebben er 6 uur over gedaan!!! Dus tegen 13u zijn Julien en ik aangekomen in Goma, iets gegeten en daarna zijn we te voet de grens overgestoken. Weliswaar na veel papierwerk, over en weer geloop en het neerleggen van 60 dollar. Bon, wat een hemelsbreed verschil met Congo!!! Ze hebben daar goeie wegen, met zelfs verkeersborden en lichten!!! We hebben de 3uur durende busrit van Gysengi naar Kigali mooi overleefd. Om 19u zijn we daar aangekomen en hebben we een hotelletje gezocht dicht bij alles en vrij goed betaalbaar. s'Avonds zijn we lekker gaan eten in een restaurant Chez Robert, tegenover het luxe en bekende hotel Des Mille Collines. Doodmoe en voldaan zijn we in ons bedje gekropen. De volgende morgen zijn we onze trip naar de berggorilla's gaan vastleggen voor een luttele 500 dollar. Op weg daar naartoe Belgen tegengekomen die daar al een week vastzaten omdat ze geen vlucht hadden naar België door vulkaanuitbarsting (jaja, ik ben op de hoogte ) Na het vastleggen van onze voorouders, zijn we met de mototaxi (zalige uitvinding) vertrokken richting Memorial van de genocide en waar de 10 blauwhelmen zijn vermoord tijdens genocide. Manman, een moment om stil te zijn.... Tegen 17u zijn we hongerig een klein restaurantje binnengewandeld voor een sandwich en een Primus. Ik zag in de Lonely Planet dat er vanaf 18u happy hour was aan de bar van het zwembad van Des Mille Collines, dus wij daarheen. Wat dus effectief ook was. Het werd een heel gezellige avond met muzikale live begeleiding. De volgende dag wilde Julien zijn gastgezin gaan bezoeken. Een paar jaar geleden heeft hij daar, al werkende in Kigali, een maand daar gelogeerd. Intussentijd heb ik mijn bikini aangetrokken en me geplaceerd aan het zwembad van Mille Collines. Zalig nietsdoen en een zwemmetje. Tegen de middag zijn we met de bus vertrokken richting Ruhengeri, de gorillabestemming. Na een busrit van 2 uur aangekomen in een dorp waar er echt wel niets te beleven valt. En in de gietende regen!!!!!!!! Gelukkig was het hotel maar op een 10tal minuten van de bushalte. Kwestie van low budget, hebben we daar de goedkoopste optie genomen: bed met slechte matras, koude en gemeenschappelijke douche. Rond 16u het 'stadje' ingetrokken om iets te gaan eten. Het was een restaurantje aanbevolen door Lonely Planet: het interieur trok op niets maar het eten was eetbaar. Daarna, na een voorlezing uit het nieuwe testament zijn we om 21u in ons bed gekropen. De volgende morgen om 5u uit de veren om de auto van 6u te halen. En op naar de gorilla's. We waren met een groep van 8: 2 amerikanen, 2 canadezen, 2 Duitsers en wij 2. Het werd een prachtige wandeling in de jungle van 1 uur met een prachtig resultaat: een berggorilla familie. Zaalig gewoon. We moesten wel een afstand van 7 meter bewaren maar ze kwamen heel dichtbij. En zo schattig!!! Precies pluchen aapjes om mee naar huis te nemen (behalve de immens grote silverback). We waren omringd door zeker 20 gorilla's. Na een uur zijn we opnieuw afgedaald. Een zalige voormiddag en het geld waard. Iets eten in het hotel en daarna de bus op richting grens met Congo. Julien moest terugkeren naar Goma omdat hij daar met Reinou, Adam, Hilde en Helmut (allemaal einde missie in Masisi) de volgende dag het vliegtuig moest nemen naar Kinshasa. Het werd dus een afscheid aan de grens omdat ik besloten had om nog een paar dagen alleen in Rwanda door te brengen. Dus vraag ik de chauffeur om me naar een bepaald hotel te brengen: bestaat niet meer. Dan maar naar een ander hotel 'Au Paradis': volzet. Ze verwijzen me naar een hotel iets verder: geen kat. En ik leer mezelf dus kennen: ik kan niet alleen zijn (dat wist ik al), en zeker niet alleen reizen (dat dus ontdekt ). Heb ik dan maar de taximoto richting Congo genomen en ben ik de grens overgestoken naar Goma om daar een laatste avond uit te gaan met mijn ex-collega's en vooral vrienden (Julien vond dat natuurlijk grappig dat ik daar terug stond). Een goede beslissing want het was zalig om zo van hen afscheid te nemen. Maar nu is het vrijdag en heb ik de dag hier doorgebracht: beetje lezen, tussen de regenbuien door aan het zwembad van een hotel liggen,... Morgen is er een auto naar Masisi die ik waarschijnlijk zal nemen. Het hangt van de avond af. Ik ga uit met mensen van andere ngo's en als zij wilde plannen hebben voor het weekend blijf ik misschien. We zien wel...
Deze week niet echt veel speciaals. Vooral veel tijd doorgebracht voor de PC.
In die internationale commande kruipt veel tijd. Tijdens de passation met Nadine heeft ze me de backorders laten zien. Ik verstond er op dat moment niets van. Dingen die nog moesten toekomen per boor, per vliegtuig, op verschillende ogenblikken, verschillende order requests... Soit, nu weet weet ik het dus: er moeten nog veel dingen toekomen die al bijna een jaar geleden besteld zijn.
Ook problemen met de inventaris. Onze afwezigheid voor de inventaris, de vele stockplaatsen, plan catastrophe, een deel van de stock die nog nooit was geëncodeerd,... Dat alles maakt dus dat we met gaten zitten tussen de fysieke inventaris en de inventaris volgens de stockkaarten. Dus weeral alles gaan verifiëren. Om dan je bestelling te baseren op twijfelachtige hoeveelheden...
Maar onze les is geleerd voor de volgende inventaris: de apotheek gaat een week toe met niets van entrees en sorties. Hilde, Helmut, Julien, Reinou en Adam vertrekken volgende week. Vrijdag en zaterdagavond afscheidfeestje. Voor de zondagavond gaan we soort swingpaleis-quiz in elkaar steken met 2 teams. Plezant.
Het is nu zondagmorgen en ben al de spoeddienst gaan bevoorraden. Zaterdagmorgen heeft Daniel geen tijd gehad om hen te bedienen. Nog even langs geweest bij Martin. En voor de rest ga ik valiesje pakken en van mijn zondag genieten. En de quiz voor vanavond voorbereiden.
eigenlijk niet zo veel variatie op het eten: pizza, pasta, rijst.. Maar een mens kan nooit genoeg pizza hebben, dus hoor je mij niet klagen.
Zolang ik maar geen darmlast heb
De laatste tijd was het vrij droog: stoffig en af en toe gebrek aan water
Maar eind deze week is het weer beginnen regenen: botjes time!!!
Ben verleid door een magazeinier. Moet het zeggen, hij was origineel. Adam heeft in den tijd een rib afgestaan om Eva te maken. Wel, ik ben zijn rib.
Obade begint mij al te herkennen als hij me ziet. Hij probeert al te babbelen en lacht constant. OOOOh, ik neem hem stiekem mee in mijn rugzak als ik hier vertrek.
Maandagmorgen: vertrek richting Rwanda met Julien.
Gorillas in de natuur bezoeken!
En hopelijk niet in de mist.
Zal deugd doen. 3 weken non stop gewerkt.
Ik heb me deze week zitten afvragen of ik al mijn werk die ik hier wil bereiken, wel gedaan kan krijgen op 2 maand: manier van bestellen herzien, de archivage opnieuw doen (een ramp hier), recrutering van een collega, alle eenheden in het ziekenhuis bezoeken en hun apotheekstock analyseren en organiseren, hopelijk de verhuis naar een nieuwe apotheek (maar geen scot in de zaak).. De tijd vliegt hier. Er zijn hier gewoon hier niet genoeg uren in een dag. Maar tis echt mijn ding: zelf initiatieven nemen, creatief zijn, mensen opleiden, een beetje PC werk, een beetje logistiek werk, een beetje klinisch apotheker werk... En OK, ik moet wel verantwoording afleggen, maar ik ben mijn eigen baas.
Gelukkig heb ik veel aan Mathieu. We zitten op zelfde golflengte qua hervormingen. Hij zal tijdens mijn afwezigheid spreken op de artsenvergadering over de stockbreuken en over de spoedbestellingen die veel te veel worden gedaan (zelfs voor tongspatels). Hij heeft zelfs een kleine PC presentatie gemaakt. Was onder de indruk.
Vandaar mijn phrase de la semaine: Commande durgence? Seulement en cas durgence!
Voila, nu genieten van de zon. Maar vrees dat hij niet lang zal uitzitten. Hopelijk valt morgen de weg naar Goma mee. Met al die regen van de laatste dagen. S
Inventory time!!!!! Leute verzekerd. En frustrerend. De hele dag bezig geweest aan 1 rek.Veel materialen die daar precies al jaren lagen en niemand die wist wat het was. Met het opzoeken in de catalogen heb ik veel tijd verloren.
s Avonds heb ik een beetje mijn reis naar Rwanda uitgestippeld: naar Kigali voor memorial van genocide, naar de gorillas kijken en voor de rest met een boekske in de zon liggen
Dinsdag 6 april:
Eerst een runneke om goed wakker te worden en op naar de laatste dag inventaris. Rond 14u kregen we een radio-oproep dat er 25 gewonden op weg waren. Ze zouden binnen een uurtje arriveren. Dus iedereen gemobiliseerd om tent voor het ziekenhuis recht te zetten, waterbronnen te voorzien, bedden en matrassen te zoeken, de koks in gang te steken om eten klaar te maken en natuurlijk ook bevoorrading van medicatie en materialen. Dus ik klaar met het farma team in de apotheek om te beginnen werken. Artsen en verpleegkundigen maakten 3 lijsten op: een rode (voor de erge gevallen), een oranje (voor minder erge) en een groene (voor minst erge gevallen). We kregen 3 lijsten in onze handen en iedereen liep maar de stock van de apotheek in en uit. Ik hield mijn hart al vast: Werd alles goed genoteerd???. Wij, al spurtend, met onze dozen naar de ingang van het ziekenhuis waar de rode, oranje en groene dozen werden verdeeld over de 3 plaatsen waar de patiënten gingen toekomen. Echt heel het ziekenhuis was in de weer. Zelfs de schilderswaren bezig met de tent. Ik heb me dan maar met mijn team teruggetrokken. Ik heb gezegd dat ze me altijd konden opbellen als ze nog iets nodig hadden. Maar nu was het aan de verpleegkundigen en artsen, en pottenkijkers konden ze wel missen. En trouwens, we hadden nog wel wat anders te doen.
En toen bleek??? Het bleek om een oefening te gaan!!!! Plan catastrophe. Manman, ok, een oefening is altijd iets goed maar ik zat midden in inventaris. En veel baxters waren al opengedaan en hingen klaar om te gebruiken. Dus veel perfusiesets, baxters, handschoenen.... verloren. En zoals verwacht is niet alles goed genoteerd. Miljaaaaaar!! Maar je men fou. Ik ben niet terug herbegonnen met tellen. Gelukkig hebben me een paar goeie zielen geholpen. Ik had nood aan een pint!!! En om de daad bij het woord te voegen heb ik dan voor mijn verjaardag getrakteerd in een café (lees tafel met 4 stoelen) naast het ziekenhuis. Maar het bier was koud en het gezelschap aangenaam. En een lekkere cake s avonds maakte veel goed. Een verjaardag om niet vlug te vergeten. De evaluatie van plan cata was goed.
Woensdag 7 april
Inventaris papieren invullen en optellen, donatie voor Burundi klaarmaken (ze vechten daar tegen malaria) en bezoekje brengen aan zieke Martin en de dag was om.
Ook donderdag en vrijdag niet veel soeps. Inventaris afwerken (lees rechtzetten van fouten). Martin een bezoekje gebracht. Het gaat op en af. Hij spreekt moeilijk en is verward. Waarschijnlijk door de metastasen in de hersenen.
Zaterdag 10 april
Ik, trouw achter PC (eindelijk kunnen beginnen aan internationale bestelling), krijg een telefoontje van het thuisfront met de vraag of ik getuige wil worden. NATUUUURLIJK!!! Nogmaals proficiat zusje en Kenny!!
Bon, mijn dag dus goed.
En s avonds werd het alleen maar beter. Doordat mijn verjaardag iet of wat in het water was gevallen: feesteeee. Versierd met balonnen en al. En ik heb een keimooi houten beeldje van een afrikaanse vrouw en een spel in hout gekregen. Het spel moet wel nog eens uitglegd worden want kversta er niet zo veel van.
Nu is het zondag 11 april 15u30.
Ben al van 9u aan het werk. Ik had Mathieu de opdracht gegeven om het maandrapport van maart te maken. Maar hij heeft enkele steken laten vallen. Dus mijn wandeling vanmorgen met de rest kon ik op mijn buik schrijven. Heb het hele verslag van hem doorgenomen. De analyse van de geneesmiddelen die we kunnen weggeven aan andere projecten omdat we die hoeveelhedi niet gebruiken voor de vervaldatum, had hij niet zo goed door. Ik heb het hem vanmiddag nog eens uitgelegd en toen begreep hij het. Hij is dus nu een tweede poging aan het doen. Terwijl ik mij buig over de commande. Excel heeft geen geheimen meer. Maar veel werk omdat je met veel moet rekening houden: blijft het maandelijks gebruik stabiel, rekening houden met de producten die gaan vervallen, epidimiën te verwachten, verhoging van chirurgische activiteit, dingen die nog onderweg zijn, ....
Soit, ik heb het gehad voor vandaag en zal voor de rest van mijn zondag genieten.
Maandagmorgen 29 maart vroeg in de morgen: vertrek naar Masisi. De weg lag er relatief goed bij. Slechts 1 keer hebben we de pickup uit de modder moeten trekken. Op de weg heb ik nog afscheid kunnen nemen van Leila en Yann. En dan: Home sweet home!!! Ik kreeg een heel warm onthaal van expats en nationale staf. Dat deed deugd.
De equipe is wel veel veranderd: nieuwe logistiekers Sadia (België) en Jonathan (Frankrijk), nieuwe admin-fin Gadana (Tchaad).
In de namiddag in het werk gevlogen. Tijdens de 2 weken afwezigheid heeft Julien mijn taak overgenomen. Veel nieuwe leveringen, hepatitis C testen die niet blijken te werken en er dus geen bloedtransusie kunnen plaatsvinden en problemen in de centres de santé. Maar blij dat ik terug aan het werk kon, want de inventaris moet ook gebeuren.
Dus de hele namiddag bezig geweest met inhoud van de dozen te verifiëren met de packing list (veel fouten in levering). Daarna zijn we tegen 17u30 met de hele farma equipe een bezoekje gaan brengen aan Martin. Ik had voor hem een mooie bestek-set gekocht in Kinshasa en had ook een set handdoeken mee dat Marjolein (apothekeres in Kin) had gekocht. Het gaat niet goed met hem. Hij komt nog amper zijn bed uit, eet niet en is ongeloofelijk moe. Hij is ook heel fel vermagerd. Maar hij was blij met ons bezoekje en met de kadootjes.
Dinsdagmorgen terug mijn loopschoenen aangetrokken voor mijn moordend toertje dat ik 2 weken heb moeten missen. Het was nog steeds moordend...
Ik ben eerst langs ziekenhuis gelopen om koelelementen op te halen uit diepvriezer. Omdat we geen bloedtransfusies mogen en kunnen doen (gn Hep C testen), dan moeten we in heel ernstige gevallen bloed gaan halen in Goma met moto (sneller dan auto).En wederom een dagje levering controleren en in de tent plaatsen. We hebben een extra zeil over de tent moeten plaatsten. Bescherming tegen regen en tegen warmte door zon.
En woensdag nog altijd niet kunnen beginnen aan inventaris. Invullen van stockkaarten, encoderen in PC en levering van bestelling van ziekenhuisapotheek.
Maar een heerlijk spelletje pictionary s avonds maakte veel goed. En is goed voor franse vocabulaire
Ennnn donderdag nog altijd te veel werk. Grrrrrr, ik loop achter op mijn schema. Soit, pas de niek en nie opgeven!!
Tijdens de inventaris wil ik ook van de gelegenheid gebruik maken om alles eens te reorganiseren en alles duidelijk een plaats te geven met naamkaartjes. Dus het mag traag gaan zolang het maar in orde is. s Middags dus het labo-lokaaltje ingericht. Veel zaken gevonden die we eigenlijk niet gebruiken. Doneren die handel !
s Avonds met Julien, Martin terug gaan bezoeken. Hij had precies meer energie dan maandag maar eet nog steeds niet. Het goeie is dat hij goed omringd is door zijn familie.
Vrijdag 2-4: EINDELIJK! Begin aan inventaris. Bon, dat neemt dus veel meer tijd dan gedacht. Ik ben de hele dag bezig geweest in het labo-lokaaltje. Maar het ligt er netjes bij (al zeg ik het zelf). Intussen zijn Raymond en Mathieu in de weer geweest met versleuren van dozen NaCl en Ringer. Deze keer mochten de mannen het doen, dacht ik zo bij mezelf
Zaterdagmorgenheb ik de inventaris van de frigo-producten voor mijn rekening genomen. Intussen ook de frigos gekuist en vaccins herschikt volgens gevoeligheid aan koude en warmte. s Middags een bezoekje gebracht aan pediatrie. Dehydratatie alom tegenwoordig. Ook een kindje met een gezwel aan de nier dat de helft van het lichaamsgewicht is. Eigenlijk is de beste behandeling vincristine om de tumor te verkleinen, maar daarvoor hebben we het materiaal en de toestemming niet. Dus wordt het operatief verwijderen.
Zondag 4-4 16u:
Gisterenavond hoorde ik dat Martin werd opgenomen in het ziekenhuis. Ik was er niet goed van. Ik had mijzelf voorgenomen om hem een bezoekje te brengen zaterdag maar het weer was dreigend en de weg naar Martin zijn huis is al gladdig zonder regen. Ik dus kwaad op mezelf dat ik niet geweest ben en dat het misschien te laat was.
Maar vanmorgen ben ik hem gaan bezoeken in het ziekenhuis. Hij was redelijk attent maar toch verward. Ik heb hem een proteïnenrijk papje proberen te geven maar hij had geen honger en zin om te eten. Daarna lag het er terug allemaal uit. Vandaag gaat hij terug naar huis. De behandeling kan daar verder gezet worden. Nu, zolang hij geen pijn heeft...
Daarna zijn we met 6 naar de paasmis geweest. 3 uur en 30 minuten. Manman. Er waren veel mensen die moesten gedoopt worden. Maar het was weer een mis met veel ambiance. Wel jammer dat je er geen jota van verstaat.
ik ben overgeschakeld van koffie naar thee. Het op te lossen spul is toch maar niets.
Darmprobleem is van de baan
De 2 weken in Kinshasa en Goma waren zalig. Goed geprofiteerd van uitgaan, maar ook veel bijgeleerd. Het was ook heel goed voor Mathieu en Raymond. Vanaf nu gaan we beetje bij beetje veranderingen aanbrengen om de apotheek te verbeteren. We komen goed overeen en samenwerking is heel goed. Met Mathieu werken is heel aangenaam: hij is heel kritisch, stelt goeie vragen, is gemotiveerd en neemt zelf initiatieven. Hoe kan het ook anders, ik heb hem gerecruteerd
Een kleine lapsus gemaakt: in plaats van chariot de soins --> chariotde seins.
Ik heb Raymond geleerd hoe een doos toe te plooien. Soms moet hij meerdere pogingen ondernemen, maar hij vindt het een geweldige uitvinding . En een goed alternatief als we geen tape meer hebben.
Het terrein voor de nieuwe apotheek is afgebakend. Maar nu zijn er discussies over van wie het stuk grond is. Grrrrrrrrrr. Ik hoop echt dat ik de verhuis kan meemaken.
Ik heb mijn Primus broek! En ben er ongeloofelijk trots op. Lang moeten zoeken maar de pagne dan toch in Goma gevonden en Shamamba (gardien) heeft hem gemaakt.
Op de medische vergadering heb ik geknokt voor een extra frigo. Want als wewillen beginnen aan een vaccinatiecampagne in Nyabiondo moet ik ook het materiaal hebben, lijkt me zo. En zin gekregen. Wopppaaa. De aanhouder wint.
Op de medische vergadering vroegen ze me naar de phrase de la semaine. Maar wegens tijdgebrek heb ik er niet bij stil gestaan. Dus mijn antwoord: Laisse moi tranquille:Inventaire!
Sinds donderdagmiddag zit ik hier dus vast in Goma, maar heb er van genoten. Vrijdag heb ik mij met al mijn roddelboekjes geplaceerd in het zonnetje. 's Middags genoten van een heerlijke maaltijd met als dessert verse aardbeientaart; HEERLIJK! In de namiddag heb ik een auto gevraagd om op zoek te gaan naar een drinkbus (een gemis hier) en mijn pagne van Primus. De drinkbus heb ik niet gevonden, maar de pagne wel. Ik ben een heel contente meid nu. Het is een zalig stofje, met veel kleuren en natuurlijk het logo van het lokale bier: Primus. Na mijn shopnamiddag ben ik gaan zwemmen in het Kivumeer. Rond 19u40 zijn Florence (expat die werkt in Goma, administratie) en ik vertrokken richting Le Petit Bruxelles. Daar heb ik mensen van andere NGO's leren kennen. Dat is zalig aan Goma, je komt iedereen tegen als je uitgaat. Na een drink, een hapje en een babbel, zijn we in de gietende regen vertrokken richting Solidarité. Voor hun 30jarig bestaan en nieuw logo, organiseerden ze een feestje. Sandrine van Handicap International (ze woont en werkt soms ook in masisi) was er ook. Manman, wat een feest. Goeie muziek, goed volk. Deed deugd van nog eens goed wild te gaan. Tegen een uur of 3 hebben we het toch voor bekenen gehouden. De zaterdag aan de andere kant was dan wat rustiger Na het opstaan heb ik met Mathieu en Raymond een mini vergaderingetje gehouden om de planning van de komende weken en maanden op te stellen. Voor de rest van de dag met een vrij zwaar hoofd in de zon gezeten. Tegen de avond heb ik een poging gedaan tot lopen. Maar de wegen zijn hier nog slechter dan in Masisi. Omdat hier begin 2000 een vulkaanuitbarsting was, liggen de wegen hier vol brokken lava. Ook te veel auto's en moto's. Ben dus vrij snel teruggekeerd. 's Avonds ben ik vrij vroeg in slaap gevallen. Ik was gedoucht, gekleed en klaar om nog een stapje met Florence te zetten. Maar dus in slaap gevallen. Jammer, want ze zijn nog met een bende Indisch gaan eten. Tja, voor de volgende keer. Vandaag is het zondag. Ik zit hier volledig ingesmeerd klaar om mijn laatste zonnebadje te nemen, is het nu wel bewolkt zeker. Dus dan maar internetten. Florence is vanmorgen vertrokken naar Rwanda (grens is hier 500m verder) om daar in een hotel te brunchen, te zwemmen,kajaks te huren. ... Maar om de grens over te steken moet je 60 dollar betalen. Dat had ik er niet echt voor over. Trouwens als alles goed gaat, neem ik binnen 2 weken mijn vakantie in Rwanda. Hopelijk met Julien. Hij eindigt zijn missie in april.
* begin jaren 2000 was hier dus een vulkaanuitbarsting. Hierdoor was een groot deel van de stad verwoest. Veel gebouwen zijn dus in opbouw. Blijkbaar is hier ook een evacuatieplan. * 's nachts heb je een prachtig zicht op de vulkaan. Je ziet aan de top een rode gloed. Dus hij is nog steeds actief. * Je kunt een begeleide tocht voor 2 dagen volgen. Je beklimt de vulkaan en 's nachts blijf je daar slapen in tenten. De volgende dag de afdaling. Jammergenoeg is het verboden voor ons. Maar lijkt me wel heel cool.
De poolparty bleek een pictionary party te zijn. Maar met 12 is het dus vrij luidruchtig geworden. Veel lawaai maar heel plezant. Die nacht heeft het dan nog zwaar geregend en geonweerd. De volgende dag met kleine oogjes (door het luide onweer) begonnen aan de laatste dag van de¨Pharmaweek. De voormiddag info over geneesmiddelen in labo en operatiekwartier. In de namiddag een quiz over hetgene wat we in de week geleerd hebben. SUPER: goeie vragen, goeie competitie... Op het einde van de dag kregen we een certificaat van de opleiding, een kader met groepsfoto en een CDrom met alle lessen en ook een video van iedereen. Geweldig kado. Als afscheid zijn we 's avonds allemaal samen gaan eten in een wijk in Kinshasa 'au bloc' omdat alle huizen daar als blokken naast elkaar zijn gebouwd. Een ambiance van jewelste, met buiten op de terrassen allemaal tafels en stoelen en brochetten en vis op de BBQ. Dit samen met uiteraard gebakken bananen. Een hele gezellige en leuke afsluiter van een leuke week. De volgende dag donderdag, vandaag)om 5u opstaan, naar vliegveld en de vlieger op. Heel bizar want Natasha moest afstappen en mocht niet mee. Haar visum was blijkbaar niet in orde. De vorige keren had ze nochtans geen problemen. Vanmiddag tegen een uur of 15 (weer rekening houden met dat uur tijdsverschil) zijn we in de basis in Goma toegekomen. Wat nu blijkt: er vertrekt morgen een camion naar Masisi maar er slechts plaats voor 1 persoon. Jonathan (de nieuwe logistieker basis, vervanger van Yann) gaat mee. e blijven hier met 3 achter en moeten wachten tot maandag. 4 dagen verplichte congé dus. Aanpassen dan maar e. Maar er is zoveel te doen in Masisi. Tijdens ons verblijf in Kinshasa is er een nieuwe levering toegekomen. We moeten dus de inhoud van al die dozen nakijken en contoleren. Daarnaast beginnen aan 2 inventarissen (van zoienehuisapotheek en stock central), een maandrapport schrijven en een internationale bestelling doen. Steph, pas de niek, we gaan dat maandagmiddag doen.
Voor de rest valt er hier niet veel te beleven in Goma: zonnen op terras, zwemmen in Kivumeer, een kleine vergadering houden met Mathieu en Raymond over de planning van de komende maanden, mijn roddels lezen.... Niets dus. Voordeel is wel: ik kan op zoek gaan naar een pagne van Primus (merk van bier hier). Een zalige stof met veel kleuren en niet verkrijgbaar in Masisi. EN ik kan genieten van de heerlijke kookkkunsten van kok Felix.
* mijn kleine, slechte vriendjes zijn precies nog niet uitgeroeid na een kuur van tinidazole. Ofwel zijn mijn goeie vriendjes ook mee uitgeroeid... * ik heb in Kinshasa een kadootje voor Martin gekocht (bestek, kan altijd van pas komen). We gaan hem volgende week bezoeken. Hopelijk gaat het al een beetje beter. * omdat de vlucht van Kinshasa naar Goma met een privévliegtuig is, heb ik gevraagd aan de piloten of Raymond eens een kijkje mocht nemen in de cockpit tijdens de vlucht. Antwoord : afirmatief. Hij was zo aan het glunderen van trots. Echt schattig. Voor hem was de vlucht van Goma naar Kinshasa een eerste vliegervaring. En direct een goeie! * Het waren een super leuke 2 weken, eigenlijk beetje vakantie... Maar ook veel bijgeleerd. * Doordat ik nu vastzit in Goma, ga ik het afscheid van Leila en Yann missen. Dju, en Hilde en ik gingen een swingpaleis in elkaar steken. Jammer. Maar flexibiliteit... Staat in ons postprofiel * Ik ga nu slapen. Het was te vroeg vanmorgen.
Ela, Zaterdag 20 maart was het internationale vrouwendag voor de MSF vrouwen hier in Kinshasa. 's Morgens hadden we nog les maar om 12u was het voetbalmatch. Eerst een match tussen de vrouwen daarna tussen de mannen. Ik natuurlijk ook paraat. Ze hadden zelfs gezorgd voor proffesionele tenutjes en water. Het was ongeloofelijk warm. In de blakende zon bij 40 graden. Het was hilarisch. De meeste hadden zelfs slippers aan en dat ging natuurlijk langs geen kanten. De match eindigde met 3-0. Tja, het was puur geluk, maar ik heb ze alle 3 gemaakt. Waarschijnlijk is het omdat er niet veel matchen gehouden worden en omdat ik een expat ben, maar iedereen sprak me erover aan: chauffeurs, wachters, andere expats... Op den duur een beetje genant. Maar soit. Ik was de heldin van de dag. Na de match zijn we iets gaan eten in een bakkerij en de rest van het feestje voor de vrouwendag. Toen ik thuis was, iets gegeten had en bezig was aan de afwas, belde Marjolein me om te zeggen dat er een hele bende in een ander huis zat. Ik dus een auto gebeld en daarheen. Er was inderdaad veel volk aanwezig en heb dan ook de nieuwe Admin-fin en logistieker voor Masisi leren kennen (Leila en Yann vertrekken einde van de maand). Rond een uur of 12 zijn we met 4 richting centrum vertrokken naar een discotheek. Raar, maar de congolezen dansen dus allemaal voor de spiegel. Tegen 2u lag ik in mijn bedje. Zondagmorgen zijn we met 5 richting Bonobo park vertrokken. Dit was een uurtje rijden van Kinshasa. Sylvie, je zult jaloers zijn als je de foto's ziet. Zaaaalig. We zijn daar de hele dag gebleven. Zalig niets doen. Zondagavond vroeg mijn bedje ingekropen. Maandag een leuke verrassing: een pakketje van thuis met roddelboekjes, woehoeeee. Voor de rest van de dag: Zizystock !!! Wopppaaa! Maar oplossing voor mijn problemen met programma heb ik niet. Soit, 's avonds ben ik met Laurence en Natasha gaan sporten. Ik gaan zwemmen en de andere iets gelijkaardigs aan aerobic. Ik was alleen in het zwembad. Waarschijnlijk omdat het de hele namiddag had geregend en het is in openlucht. Maar heb toch mijn training gehad e. Na het sporten zijn we daar iets blijven eten. Eens thuisgekomen heb ik mij verdiept in de Dag Allemaal.
Nu is het dinsdag 23 maart 13u50. Om 14u beginnen de lessen terug. We krijgen rondleiding op de basis waar de stock van geneesmiddelen staat. Vanavond ga ik met Ade (was voor 6 weken in Masisi als logistiekster ziekenhuis maar ze zit nu terug hier op basis) naar Petit 1, een huis met zwembad. Wopppa, poolparty!?
Voila, morgen is de laatste dag van de Pharmaweek en we gaan 's avonds allemaal samen eten. Wordt gezellig. Donderdagmorgen heb ik mijn vlucht terug naar Goma.
* In Masisi heb je niets. Als je hier dan op restaurant gaat is het dubbel genieten * Geef me toch maar de 25-30 graden van Masisi * jaja, en ik heb bezoek van kleine vriendjes. Feco-orale overdracht. MENSEN, HANDEN WASSEN !!! * Kwestie van jullie de details niet te onthouden * Tis hier waaaarm * Mi nakupenda sana
Woensdagavond ben ik naar het huis Revo gegaan om daar een pintje te drinken. Donderdag was een interessante dag: over het beheren van de apotheek en in de namiddag beheren van de cold chain. MMMM, nog een beetje werk als ik terug ben in Masisi. 's Avonds ben ik met Natasha (apothekeres in Lubutu) gaan lopen in het quartier van de ambasade. Mijn mooiste run ooit: langs de oevers van de congorivier bij zonsondergang. WAAAW. Geen wonder dat er zoveel lopers en wandelaars waren.Het enige nadeel: zeker 30 graden. Daarna een koude douche en iets gaan eten met Natasha, Marjolein (verantwoordelijke apotheker in Kin) en Sonja (van Brussel overgevlogen voor uitleg tijdens de pharmaweek) in een Italiaan. Italiaans was het niet echt: Antilope à la Congolaise. Heel lekker.
Jaja, vanmorgen ben ik hier toch naar de dokter geweest want al 4 dagen darmlast (had te vroeg victorie gekraaid). Ze heeft me albendazole gegeven voor een goeie ontwormingskuur Nu ja, voor expats is het aangeraden zeker om de 3 maand een albendazole te nemen. Ook bij vertrek. Je weet hier nooit wat je op eet e
Gisteren aangekomen in het warme Kin. Vanmorgen zijn we begonnen met vormingsweek Farmacie. Een hele week uitleg over cold chain, hoe je apotheek in te richten, verdoving, Isystock... Vanavond gaan we iets drinken en eten met een paar. Mijn foto's zijn te groot om te posten. Ik doe nog een poging
Maandag 8 maart: internationale vrouwendag. Hier liepen (veel) vrouwen gekleed in dezelde pagne. Sommige mannen hadden een hemd of broek laten maken uit solidariteit. Mooi om te zien. Helaas was het défilé in de voormiddag geannuleerd. Oorzaak onbekend.
De meeste vrouwen met een job, kregen de dag vrij. Behalve natuurlijk de vrouwen die werken bij MSF s Avonds was er wel een feest met eten, drinken en een speech. Deze laatste heb ik gemist omdat spoed vaccins nodig had.
Maandag is ook de kok van Goma aangekomen. Hij leert onze kok de maaltijden verbeteren, nieuwe maaltijden en nieuwe desserts klaar te maken. We kunnen het tempo van eten niet volgen. Zowel s middags als s avonds een 3 gangenmenu. Quiche, pizza, kip, soep, groentengratin, spaghetti bolognese (was bizar om dat in Afrika te eten), cake, verse youghurt, crumble, smoothies, vers geperst sap, appel-ananas-bananenbeignets ... Manman, wat een boefweek.
Dezeweek stond vooral de inventaris en mijn vertrek naar Kinshasa centraal. We hebben al zoveel als mogelijk gedaan om het werk op het einde van de maand te verlichten. Mathieu en ik gaan vertrekken met Raymond in plaats van Martin. Dus er zal niemand van personeel aanwezig zijn in de stock central. Onder het motto haast je als je de tijd hebt, dan heb je tijd als je haast hebt hebben we al een stuk van de stock geteld voor de inventaris en de stock central opgekuist. De bestellingen van de centres de santés hebben we verdubbeld zodat er in de komende 2 weken geen bestellingen zijn. Misschien enkele spoedbestellingen. Daarom hebben we de 2 mannen in de ziekenhuisapotheek een sight seeing toer gegeven zodat ze alles een beetje weten staan. Julien krijgt mijn sleutels voor het geval er een oproep is tijdens de nacht. Ook is er een plaats vrijgemaakt als er bestellingen toekomen. Ik heb gevraagd om een tent te plaatsen voor de ontvangst van leveringen. Nu ja, door de procedures laat die op zich wachten.
De Zizystock problemen zijn ook doorgemaild naar Kinshasa (alle problemen met het programma worden besproken tijdens de pharma week), spoedbestelling geplaatst van hepatitis C testen (we zitten zonder en zonder test, geen bloedtransfusies) en plumpy nut.
De frigo in de apotheek is hersteld. Nu zit die nog in de testfase. Hopelijk kunnen we die vlug gebruiken want het gedoe met koelelementen vervangn in de koelboxen, is geen werk.
De aanpassing van de profiles de poste en de vakantieplanning van mijn mannen heb ik ook in orde gebracht.
Vermits we met een stockbreuk van lidocaïne zitten, heb ik me bezig gehouden met alle dozen van ceftriaxone te openen. Daar zit een kleine flacon lidocaïne in. We hebben zo een 400 ampulles kunnen recupereren. Alle beetjes helpen e ..
Nu is alleen de inspuiting van ceftriaxone iets pijnlijker...
Nyabiondo (en omstreken) wilt beginnen met grootschalige vaccinatiecampagnes. Normaal gezien wordt dit gedaan door de staat. Maar niet iedereen. We gaan dus de grootte van de populatie berekenen en op basis daarvan vaccins tegen gele koorts, mazelen en polio bestellen. Daarna moet er gekeken worden voor een extra frigo. Een deel van de stock kan wel bewaard worden in Goma, maar wekelijks gaat er een groot aantal worden gevraagd. Een grote turn-over dus.
Phrase de la semaine is pas de prescription, pas de médicaments. Een beetje flauw, ik weet het. Gebrek aan inspiratie ??
Zaterdagmorgen zijn Mathieu en ik langs geweest bij dokter Derrick. Elke zaterdagmorgen om 8u leidt hij een vergadering voor met alle artsen. De deur stond open, dus ik naar binnen omdat ik dacht dat de vergadering nog niet begonnen was en ik begin mijne parlé. Blijkt dus dat ik kwam binnenvallen tijdens een discussie. Ik, natuurlijk van geen kwaad bewust, ga verder met de voorstelling van Mathieu... Typisch... Maar soit. Intussen ook van de gelegenheid gebruikt gemaakt om mee te delen dat de stock central gesloten zal zijn voor 2 weken en dat ik voor het einde van de maand van iedere dienst een lijstje verwacht met de zaken die extra moeten besteld worden in april.
Het is nu zaterdagmiddag. De tent voor de ontvangst van leveringen is gezet, de bestellingen en donaties zijn gedaan en de stockruimte is opgekuist. Ready to goooo!
Vanmorgen is Martin teruggekomen van Goma. Hij zag er echt niet goed uit, ocharma. Keihard vermagerd. Ik heb hem gezegd dat we hem komen bezoeken als we terug zijn. Voor de rest een zalige zaterdagnamiddag: was gedaan, kamer opgekuist en ik ben mijn zak aan het maken voor mijn 2 weken tropische hitte in de hoofdstad. s Avonds een kleine dansuitspatting...
Zondag 14-03 11u30
We zijn vanmorgen vroeg vertrokken om 8u richting Kaongolais. Een dorpje helemaal vanboven op de top van de helling. 400m hoger gelegen, dus op 2000m. Het is een supersteil pad naar omhoog. Een uur en een half afzien. Maar eens boven gekomen: waaaaw; wat een uitzicht. Masisi is groter dan gedacht. De weg terug naar beneden was wel wat gevaarlijker. De hitte zijn we jammer genoeg niet kunnen ontvluchten.
Vermits het Chen zijn laatste dag is, heb ik gevraagd aan één van de wachters om een keukenschort te maken, een operatiehoedje en een operatietenuetje. Ik heb een muzikale pak in elkaar gestoken. Met opdrachtjes à la Chen: sit ups, push ups, toertjes in de tuin lopen, porto drinken.... Als de persoon opdracht niet volledig kan uitvoeren, moet Chen die afmaken. Ben benieuwd.
Maandag 15-03 15u16
Muzikale pak was een succes. De hele groep (19 expats!!!) deed mee.
Vanmorgen zijn we heel vroeg vertrokken met 2 autos richting Goma. 3 dagen geen regen dus de wegen waren moddervrij. Het uitzicht was adembenemend: onder een opkomende zon zag je de wolken in de vallei hangen. Toen plots de auto stopte in het midden van de weg vroeg ik de chauffeur waarom. Tijd voor de nationale hymne. We waren gestopt aan een school die de vlag aan het omhoog hijsen waren. Alle voetgangers, alle autos stopten. Indrukwekkend. Blijkbaar gebeurt dit elke morgen.
Na 3 uren zijn we veilig aangekomen in Goma. Het eerste wat we hebben gedaan is een duik in het Kivumeer genomen. Zaaaalig, maar een zwemtraining was het niet echt, teveel golven. Vanmiddag heerlijk gegeten (zie kok-verhaal hierboven). Vanmiddag heerlijk relaxen op het terras met meer- en vulkaanuitzicht en vanavond naar Le Petit Bruxelles voor een langgemiste steak.
Morgenvroeg komen ze ons om 6u30 halen. Vliegtuig naar Kinshasa is om 9u.
Dorica, een vrouw die helpt bij de was en plas, is terug uit zwangerschapsverlof. Ze neemt haar babietje (Obade) van 3 maand mee naar onze basis om te werken. Ze bindt hem op haar rug en de helft van de tijd slaapt hij. Als ik hem zie, dan smelt ik. Dorica weet het al en geeft hem altijd aan mij. Hij is echt superschattig en om op te eten. Tot hij natuurlijk een keer besloot dat het tijd was om te wateren toen ik hem in mijn armen had J. Maar t is hem vergeven, de schat.
Toch 1 nacht op 3-4 een aardbeving s nachts.
In het weekend komt er veel nieuw volk toe: begin missies, korte bezoeken en lange bezoeken. Een electricien, psycholoog, nieuwe anesthesist, logistiekers..
Woensdagmorgen ben ik bijna over een geit gestruikeld. Die beesten lopen hier met tientallen roekeloos over de weg zonder eerst naar links en rechts te kijken. De kippen en varkens, die kijken ten minste uit.
Vrijdgavond een heerlijk spelletje jungle speed en pictionary gespeeld. Voor een keer gewonnen. Door de wijn???
Ik hoop dat ik in Goma kan zwemmen in Kivumeer of in Kinshasa. Maar heb al gehoord dat het 20 dollar is voor een ticketje zwembad. Hmmmmmm, zoveel verdient dat hier niet en het leven in Kinshasa is zoieso al veel duurder dan hier. In Masisi verdoe ik niets van geld. Maar daar: uit eten, ene gaan drinken...Hoedanook, ik neem badpak, duikbril en badmuts mee voor een eventuele intensieve training.
Loopschoenen uiteraard ook. Squachen kost ook enkel 20 dollar
In Kinshasa verkopen ze speculoospasta: wopppaaaaa
We hebben een enorme voorraad Nutella
De hoeveelheid regen viel heel goed mee deze week. Het was zelfs warm. Zo een 30 graden. Maar hier in de bergen heb je altijd een koel briesje.
Iedereen loopt hier hand in hand tijdens het wandelen.
Nog steeds gelukkig. Echt een superervaring. Toffe mensen hier om mee te zeveren en een toffe job met veel variatie. Meer heb ik niet nodig .
Nog steeds geen darmlast
Mijn elastiek heb ik bijna in 2 getrokken. Teveel kracht e
Mis jullie
Maandagavond, op het feest van de vrouwendag, dansen de vrouwen met hun kindje op de rug. Ze slapen terwijl hun hoofdje alle kanten op gaat. Sterke babys hier.
Schooluniform is hier een blauwe broek of rok met een wit t-shirt. Het haar van iedereen is verplicht kort, ook van de meisjes.
Eind maart is er grote inventairis van de stock central en de ziekenhuisapotheek. Daarna zullen we begin april een semesteriële grote bestelling plaatsen, die hier ten vroegste in augustus zal aan komen. De dingen die we bestellen per boot zullen hier niet zijn voor oktober. Het is dus heel belangrijk en moeilijk de hoeveelheden in te schatten om te bestellen. De consumptie voor chirurgie is al met 25% gestegen. Normaal baseren we ons op de maandelijkse, gemiddelde consumptie en dit + 10%.
Omdat Mathieu en ik van 15 maart tot eind maart weg zijn naar Kinshasa en omdat Martin waarschijnlijk niet zal terug zijn tegen dan, zijn we al begonnen aan de inventaris. Voor de zoveelste maal heb ik met dozen zitten sleuren die zich op de basis (dus niet in de buurt van het ziekenhuis wegens plaatsgebrek) in de stock van de logistiekers bevinden. Nu staan alle dozen (voornamelijk spuiten, NaCL en Ringeroplossing) samen in 1 kot. Met kot bedoel ik letterlijk een kot vanachter: houten barak met golfplaten op waar de dozen zo beschadigd zijn door alle transport dat ze moeilijk te stapelen zijn. Een hoop dozen dus. Soit, alles in dat kot is dus geteld en we komen daar niet aan tot na de inventaris. Ben blij dat dat al achter de rug is.
Eind maart hoeven we ons alleen te concentreren wat er in de andere 7 lokalen is
Dit was dus ons werk voor maandag en dinsdag.
Ook hebben we de shaketest gedaan met de flacons hepatitis B die ik in quarantaine had gezet. Die bleek negatief te zijn, dus we kunnen de flacons gebruiken.
Toen we bezig waren in de cold chain, hebben we er ook van geprofiteerd om de frigos eens te herschikken: alles volgens soort vaccin en volgens vervaldatum. We hebben daar 3 frigos en 3 diepvriezers vol koelelementen. Ik heb gevraagd om een diepvriezer te vervangen door een frigo. Maar dit is niet mogelijk. Door transport zou de frigo hier niet heelhuids aankomen. Maar ik zou graag die diepvriezer weg hebben. Ze neemt veel plaats in en er zitten elementen in die we toch niet gebruiken. Misschien eens kijken of ze in het ziekenhuis geen kunnen gebruiken.
Maandag en dinsdag heb ik mij ook bezig gehouden met het opstellen van het maandrapport van februari. Ik heb alles uitgelegd aan Mathieu. Eind maart is het dus aan hem om het op te stellen en de analyses van Zizistock (dat is mijn nieuwe naam voor het toch-niet-zo-vlotjes-werkende programma) te maken.
Na een volledige maandag voor de PC, deed een spelletje jungle speed s avonds deugd. Vooral veel gelachen.
Marie, de varvangster van Rilia als medical focal point (mijn directe baas dus) weet van aanpakken. We hebben al goeie gesprekken gehad over de werking van de apotheek, de centres de santé, clinique mobile en de eenheden in het ziekenhuis.
Woensdagmorgen geen FoFa want Vianney had te veel werk. Mijn phrase de la semaine is aangepast: Couverture de survie: survie des personnes, pas de cadeaux!. Voor de leken onder ons: een couverture de survie is een goud-glanzende folie die dus heel mooi is als inpakpapier. Telkens er een expat weg gaat is er een feest waar er pagnes worden gegeven die dus ingepakt zijn in folie. Bleek dat dus thermische folie te zijn. Ik heb een kleine berekening gemaakt en blijkt dat we een stockbreuk gaan krijgen voor de volgende levering toekomt. Vandaar... Maar mijn zinnetjes helpen. Laat me maar in de waan
Woensdagavond hebben we naar een Nederlands film gekeken Alles is liefde. Zalige film met Paul de Leeuw. Het gaat over Sinterklaas en liefde. Een feel good movie. We zitten nu met een Hollandse gynaecologe (Reinou), vandaar... Haar vriend Adam, is een Amerikaan en de nieuwe chirurg. Tof koppel.
We hebben donderdagavond jungle speed herhaald met 6. Toen vooral veel gevochten. Heb er een blauwe kont aan overgehouden. Twas zalig.
Vrijdag niet veel speciaals: lopen om 6u, daarna mijn mannen geholpen. s Avonds vroeg bedje in want zaterdagmorgen eruit om 5u30. De nacht van vrijdag op zaterdag heeft het ongeloofelijk geregend. Dit ging gepaard met bliksem en luide donder.
Dus om 6u vertrokken op modderige weg naar Nyabiondo waar de jeep niet verder gaat dan 2e versnelling. De ingewanden plakten weer tegen de buikwand.
Aangekomen om 8u en terug vertrokken om 9u. Twas een blitsbezoek maar wel nuttig. We zijn teruggekeerd met een diabetespatiënt die er erg aan toe was. Glycemie al een maand niet meer getest. Op de terugweg begon het opnieuw te regenen. Wegen werden modderstromen. Terug om 11u. s Middags heb ik een chocoladetaart gebakken. Best wel te pruimen (al was hij gemaakt met aardbeienconfituur) haha
Het is nu zondagnamiddag 17u. Vanmorgen ben ik opgestaan met een stralende zon. Het is bizar. Het mag zo slecht weer zijn in de week, zondag is het bijna altijd zonnig en warm (tot de namiddag dan toch). Vanmorgen ben ik met Julien naar de mis geweest. Echt geniaal. Met heel veel volk, dansen en zingen. Een mis van 2,5 uur. Vanmiddag ben ik rond 14u vertrokken met Adam, Julien, Reinou en Chen onder een stralende zon voor een wandeling van een half uur richting stadion voor een voetbalmatch. Een stadion is een groot woord. Laat ons zeggen een stuk gras met 2 doelpalen. Maar blijkbaar het evenement van de week want er was ongeloofelijk veel volk. De ploeg van het ziekenhuis van Masisi speelde tegen een ander dorp. Lang zijn we er niet geweest. We zagen de regen afkomen en zijn na 15 minuten al vertrokken. Niet op tijd want we kregen een stortvlaag over ons. Een paar keer gescholen. De wegen waren gevaarlijk gladdig. Resultaat: nat en vuil. Maar het was plezant en een warme douche achteraf doet deugd. Wel jammer van mijn was die ik rond de middag had gedaan en in de zon had gahangen. Die lag overal verspreid over het gras en doorweekt. Herbeginnen dus.
Voila, ik ga beginnen aan mijn tortillas. De deeg heb ik vanmiddag gemaakt. Met vers gemaakt guacemole (of hoe schrijf je dat) gaan we voor een mexicaanse avond. Julien heeft deze keer het brood gebakken.
Morgen is het vrouwendag. Alle vrouwen in dezelfde pagne gekleed. s Morgens om 9u een défilé en s avonds feest met eten en drinken. De mannen hebben een broek laten maken in dezelfde stof uit solidariteit. Ben benieuwd. Volgende week het verslag.
Nog enkele wist-je-datjes:
dikwijls wordt ik wakker van een aardbeving. Niet zo groot als toen die keer, maar voelbaar. Er is op de grens van Congo en Uganda blijkbaar een vulkaan aan het uitbarsten.
Het regent niet meer zooooo veel zoals vorige week, dus de wegen zijn terug loopbaar. Welleswaar af en toe stoppen omdat de modderplas te groot is.
Volgende week komt de kok van Goma koken voor ons. Hij maakt overheerlijke cakes. Woehooeeeee
De plannen voor de nieuwe apotheek vorderen en worden goedgekeurd. Ik hoop dat het af is voor mijn vertrek. Ze gaan ervoor zorgen omdat ze mij erbij willen voor de inrichting en het transport van alle medicatie en materialen.Hoe dan ook: ik wil en zal dat rood lint doorknippen!
Jaja, mopjes maken lukt mij zelfs in het frans.
Er is hier een kast met boeken, magazines en DVDs. Ik heb een nieuwe reeks ontdekt: Brothers and sisters. Echt goed.
Nog steeds geen darmlast
Deze week heerlijk fruit gegeten: passievruchten, ananas en kleine banaantjes. Dat smaakt hier toch allemaal een tikkeltje beter dan in België
Alle Masisiërs die hier werken voor MSF (gardiens, koks, radio-operatoren, dokters, verplegers, schoonmakers, apotheekassistenten..), echt iedereen is verbonden met elkaar. Ze zijn broers, zussen, schoonbroers, schoonzussen, nichten, neven, tantes, nonkels, halfzus, halfbroer... Masisi is gewoon 1 grote familie.
We hebben 760 flacons van hepatitis B vaccin ontvangen. Maar de freezetag die erbij zat vertoonde een alarm. Dit wil zeggen dat de temperatuur in de koelbox voor een bepaalde tijd gedaald is onder 2 graden. Vermits het vaccin vrij gevoelig is voor bevriezing, staan de flacons voorlopig in quarantaine. We wachten nu op een flacon van Kinshasa. Ze gaan eentje opsturen zodat we die flacon kunnen invriezen en dan een shaketest doen. Hierbij gaan we de sedimentatiesnelheid van de bevroren (en terug ontdooide) testflacon vergelijken met onze vials. Als het blijkt dat ze bevroren zijn geweest... voor de poubelle.
Een deel van onze vervallen producten (5 dozen van de 17) zijn al op weg naar Kinshasa.
Ook hebben we alle dozen die in de stock van de logistiekers staan, open gedaan en is de inhoud ervan gecontroleerd. Daarna alles ingevoerd in Isystock. Dus nu zit alles van de stock in de computer. Mijn volgend maandrapport zal dus iets dichter tegen de waarheid aanleunen
De stock zal maar pas volledig op punt kunnen gezet worden als de nieuwe centrale stock klaar is en alles samen staat. Maar nog geen verdere ontwikkelingen in verband met de bouw...
Vanmorgen is Mathieu het centre de santé van Masisigaan opzoeken voor een onderzoek. De laatste 2 dagen had hij hoofdpijn en nu ook koorts. Diagnose: malaria. Ik heb hem naar huis gestuurd met medicatie. Hopelijk is het morgen beter met hem.
Ook Martin (de gestionnaire van de centrale stock) is ernstig ziek. Heel fel vermagerd en kan bijna niets binnenhouden van eten. Hij is al op doktersbezoek geweest in Goma, maar niets gevonden. Vrijdag vertekt hij naar Kinshasa voor een meer gespecialiseerd onderzoek. Ik heb hem Plumpy doz (supplementaire voeding) gegeven om wat meer op krachten te komen. Dus nu proberen Mathieu en ik Vianney en Raymond wat te helpen met de dagelijkse bestellingen en de maandelijkse inventaris.
Donderdag 25-02 18u04:
Een lange dag vandaag. Ik had om 7u een afspraak met Vianney voor invoer van gegevens ISYstock. Maar het regende keihard vanmorgen (botjesweer) en hij is maar komen opdagen om 8u15. Grrrr. Maar intussen wat ander werk gedaan.
Mathieu was ook terug precent. Zonder hoofdpijn en al iets beter.
Bij het invoeren van de consumaties van de verschillende eenheden heb ik (voor de verandering) een fout ontdekt. Er zijn 2 manieren om het in te voeren in ISYstock. Bij de ene manier is het achteraf mogelijk om een analyse te maken van de maandelijkse consumptie. Raad eens, we hebben de andere gebruikt. Ik kan dus opnieuw beginnen van begin januari. Gelukkig dat ik dat nu ontdek en niet binnen een paar maand.
Dus vanmiddag wist ik ook wat te doen. Daarnet nog een mail gelezen voor een spoedbestelling van anti-malaria geneesmiddelen voor Bujumbura. Dus, ikke weer de berg afdalen naar het ziekenhuis. En mijn intentie was te stoppen om 17u. Jammer. Nu ja, gedaan voor vandaag.
Zondag 28-0213u51:
Vrijdag hebben Mathieu en ik Vianney geholpen met de inventaris van de apotheek. Normaal worden daar 2 dagen voor genomen waarbij de apotheek dan gesloten is. Maar we waren met 3 en hebben we alles kunnen afronden in 1 dag.
Zaterdagmorgen dan alles ingevoerd in computer. We hebben een 5 coolboxen ontvangen vanuit Kinshasa. Ze houden daar een deel van onze stock omdat we te weinig plaats hebben. Maar nu hadden ze een mail gestuurd om te vragen of ze geen zaken konden opsturen omdat ze nu hun frigos willen ontruimen. Geen enkele box had een alarm:woehoeeeeeee! Blij zijn met de kleine dingen hier. Ook zaten er testflacons hep B bij. Ik heb gisterenavond een flacon ingevroren, dus morgen kunnen we de shaketest doen.
Zaterdagmiddag heb ik rest van de consummaties van de apotheek (2e keer en hopelijk goede manier) van januari en februari ingevoerd. Manman, ben blij dat dat gedaan is: boeresaai. Maar met een goe spinningbeatje gaat het wat gemakkelijker. Daarna hebben we een groepssessie krachtoefeningen gehouden. Ik met de elastiek en de rest met kratjes wijn
Tegen 18u afgezakt naar ziekenhuis voor het afscheidsfeest van Rilia. Ze vertrekt morgen.
Vanmorgen was ik nog geen 3 seconden wakker en opgeroepen voor sterilisatiepapier. En dat pas na 1 slok koffie. Hopppaaaa.
De rest van de dag: ontbijten- afwas gedaan- was gedaan- badminton gespeeld- brood gebakken en naar huis gebeld het vioolspel van Chen aanhoren. Nu nog eens dat brood gaan bewerken en wat lezen. Vanavond feestmaaltijd voor Rilia. Helmut heeft een dessert gemaakt met bloem, eieren, suiker, marsepein en honing. Ben benieuwd.
Mijn derde shot rabies vaccin gekregen
Deze week heel veel regen. De wegen liggen er dan ook afschuwelijk modderig bij. Geen lopen dus. Helppppp. Als het regent wel een mooi zicht: je ziet de wolken dan in de vallei hangen. Maar als je sommige huisjes (hutjes) hier ziet, denk ik soms Hoe kun je droog blijven binnen?.
Ben verhuisd van kamer. Woppaaa. Veel netter, iets kleiner, maar zoveel beter. Ook het slapen gaat al beter.
De gas die normaal zorgt voor het functioneren van de frigo, wordt nu gebruikt om te koken. Een aangenamen geur dus als je de frigo opentrekt. Vooral met de kazen zoals Brie en Coeur de Lion.
Julien is terug van België, MET een pot speculoospasta
Marie is toegekomen. De vervangster van Rilia.
Nog geen vervangers voor Colin en Nadine. Iedereen zit nog in Haïti waarschijnlijk
De lokale bananenlikeur is hier niet te drinken. Veel te straf.
I want nobody, nobody but you van de Wondergirls al bekenen?
T-shirt van Smurfin (Sylvie, moest je hem niet vinden, ik heb hem mee) valt hier ongeloofelijk in de smaak. Ze noemen me hier zelfs al Smurfette.
 "Smile"){kind=icon}
 "Rolling Eyes"){kind=icon}
 "Laughing"){kind=icon}
