Eind maart is er grote inventairis van de stock central en de ziekenhuisapotheek. Daarna zullen we begin april een semesteriële grote bestelling plaatsen, die hier ten vroegste in augustus zal aan komen. De dingen die we bestellen per boot zullen hier niet zijn voor oktober. Het is dus heel belangrijk en moeilijk de hoeveelheden in te schatten om te bestellen. De consumptie voor chirurgie is al met 25% gestegen. Normaal baseren we ons op de maandelijkse, gemiddelde consumptie en dit + 10%.
Omdat Mathieu en ik van 15 maart tot eind maart weg zijn naar Kinshasa en omdat Martin waarschijnlijk niet zal terug zijn tegen dan, zijn we al begonnen aan de inventaris. Voor de zoveelste maal heb ik met dozen zitten sleuren die zich op de basis (dus niet in de buurt van het ziekenhuis wegens plaatsgebrek) in de stock van de logistiekers bevinden. Nu staan alle dozen (voornamelijk spuiten, NaCL en Ringeroplossing) samen in 1 kot. Met kot bedoel ik letterlijk een kot vanachter: houten barak met golfplaten op waar de dozen zo beschadigd zijn door alle transport dat ze moeilijk te stapelen zijn. Een hoop dozen dus. Soit, alles in dat kot is dus geteld en we komen daar niet aan tot na de inventaris. Ben blij dat dat al achter de rug is.
Eind maart hoeven we ons alleen te concentreren wat er in de andere 7 lokalen is
Dit was dus ons werk voor maandag en dinsdag.
Ook hebben we de shaketest gedaan met de flacons hepatitis B die ik in quarantaine had gezet. Die bleek negatief te zijn, dus we kunnen de flacons gebruiken.
Toen we bezig waren in de cold chain, hebben we er ook van geprofiteerd om de frigos eens te herschikken: alles volgens soort vaccin en volgens vervaldatum. We hebben daar 3 frigos en 3 diepvriezers vol koelelementen. Ik heb gevraagd om een diepvriezer te vervangen door een frigo. Maar dit is niet mogelijk. Door transport zou de frigo hier niet heelhuids aankomen. Maar ik zou graag die diepvriezer weg hebben. Ze neemt veel plaats in en er zitten elementen in die we toch niet gebruiken. Misschien eens kijken of ze in het ziekenhuis geen kunnen gebruiken.
Maandag en dinsdag heb ik mij ook bezig gehouden met het opstellen van het maandrapport van februari. Ik heb alles uitgelegd aan Mathieu. Eind maart is het dus aan hem om het op te stellen en de analyses van Zizistock (dat is mijn nieuwe naam voor het toch-niet-zo-vlotjes-werkende programma) te maken.
Na een volledige maandag voor de PC, deed een spelletje jungle speed s avonds deugd. Vooral veel gelachen.
Marie, de varvangster van Rilia als medical focal point (mijn directe baas dus) weet van aanpakken. We hebben al goeie gesprekken gehad over de werking van de apotheek, de centres de santé, clinique mobile en de eenheden in het ziekenhuis.
Woensdagmorgen geen FoFa want Vianney had te veel werk. Mijn phrase de la semaine is aangepast: Couverture de survie: survie des personnes, pas de cadeaux!. Voor de leken onder ons: een couverture de survie is een goud-glanzende folie die dus heel mooi is als inpakpapier. Telkens er een expat weg gaat is er een feest waar er pagnes worden gegeven die dus ingepakt zijn in folie. Bleek dat dus thermische folie te zijn. Ik heb een kleine berekening gemaakt en blijkt dat we een stockbreuk gaan krijgen voor de volgende levering toekomt. Vandaar... Maar mijn zinnetjes helpen. Laat me maar in de waan
Woensdagavond hebben we naar een Nederlands film gekeken Alles is liefde. Zalige film met Paul de Leeuw. Het gaat over Sinterklaas en liefde. Een feel good movie. We zitten nu met een Hollandse gynaecologe (Reinou), vandaar... Haar vriend Adam, is een Amerikaan en de nieuwe chirurg. Tof koppel.
We hebben donderdagavond jungle speed herhaald met 6. Toen vooral veel gevochten. Heb er een blauwe kont aan overgehouden. Twas zalig.
Vrijdag niet veel speciaals: lopen om 6u, daarna mijn mannen geholpen. s Avonds vroeg bedje in want zaterdagmorgen eruit om 5u30. De nacht van vrijdag op zaterdag heeft het ongeloofelijk geregend. Dit ging gepaard met bliksem en luide donder.
Dus om 6u vertrokken op modderige weg naar Nyabiondo waar de jeep niet verder gaat dan 2e versnelling. De ingewanden plakten weer tegen de buikwand.
Aangekomen om 8u en terug vertrokken om 9u. Twas een blitsbezoek maar wel nuttig. We zijn teruggekeerd met een diabetespatiënt die er erg aan toe was. Glycemie al een maand niet meer getest. Op de terugweg begon het opnieuw te regenen. Wegen werden modderstromen. Terug om 11u. s Middags heb ik een chocoladetaart gebakken. Best wel te pruimen (al was hij gemaakt met aardbeienconfituur) haha
Het is nu zondagnamiddag 17u. Vanmorgen ben ik opgestaan met een stralende zon. Het is bizar. Het mag zo slecht weer zijn in de week, zondag is het bijna altijd zonnig en warm (tot de namiddag dan toch). Vanmorgen ben ik met Julien naar de mis geweest. Echt geniaal. Met heel veel volk, dansen en zingen. Een mis van 2,5 uur. Vanmiddag ben ik rond 14u vertrokken met Adam, Julien, Reinou en Chen onder een stralende zon voor een wandeling van een half uur richting stadion voor een voetbalmatch. Een stadion is een groot woord. Laat ons zeggen een stuk gras met 2 doelpalen. Maar blijkbaar het evenement van de week want er was ongeloofelijk veel volk. De ploeg van het ziekenhuis van Masisi speelde tegen een ander dorp. Lang zijn we er niet geweest. We zagen de regen afkomen en zijn na 15 minuten al vertrokken. Niet op tijd want we kregen een stortvlaag over ons. Een paar keer gescholen. De wegen waren gevaarlijk gladdig. Resultaat: nat en vuil. Maar het was plezant en een warme douche achteraf doet deugd. Wel jammer van mijn was die ik rond de middag had gedaan en in de zon had gahangen. Die lag overal verspreid over het gras en doorweekt. Herbeginnen dus.
Voila, ik ga beginnen aan mijn tortillas. De deeg heb ik vanmiddag gemaakt. Met vers gemaakt guacemole (of hoe schrijf je dat) gaan we voor een mexicaanse avond. Julien heeft deze keer het brood gebakken.
Morgen is het vrouwendag. Alle vrouwen in dezelfde pagne gekleed. s Morgens om 9u een défilé en s avonds feest met eten en drinken. De mannen hebben een broek laten maken in dezelfde stof uit solidariteit. Ben benieuwd. Volgende week het verslag.
Nog enkele wist-je-datjes:
dikwijls wordt ik wakker van een aardbeving. Niet zo groot als toen die keer, maar voelbaar. Er is op de grens van Congo en Uganda blijkbaar een vulkaan aan het uitbarsten.
Het regent niet meer zooooo veel zoals vorige week, dus de wegen zijn terug loopbaar. Welleswaar af en toe stoppen omdat de modderplas te groot is.
Volgende week komt de kok van Goma koken voor ons. Hij maakt overheerlijke cakes. Woehooeeeee
De plannen voor de nieuwe apotheek vorderen en worden goedgekeurd. Ik hoop dat het af is voor mijn vertrek. Ze gaan ervoor zorgen omdat ze mij erbij willen voor de inrichting en het transport van alle medicatie en materialen.Hoe dan ook: ik wil en zal dat rood lint doorknippen!
Jaja, mopjes maken lukt mij zelfs in het frans.
Er is hier een kast met boeken, magazines en DVDs. Ik heb een nieuwe reeks ontdekt: Brothers and sisters. Echt goed.
Nog steeds geen darmlast
Deze week heerlijk fruit gegeten: passievruchten, ananas en kleine banaantjes. Dat smaakt hier toch allemaal een tikkeltje beter dan in België
Alle Masisiërs die hier werken voor MSF (gardiens, koks, radio-operatoren, dokters, verplegers, schoonmakers, apotheekassistenten..), echt iedereen is verbonden met elkaar. Ze zijn broers, zussen, schoonbroers, schoonzussen, nichten, neven, tantes, nonkels, halfzus, halfbroer... Masisi is gewoon 1 grote familie.
