Deze week niet echt veel speciaals. Vooral veel tijd doorgebracht voor de PC.
In die internationale commande kruipt veel tijd. Tijdens de passation met Nadine heeft ze me de backorders laten zien. Ik verstond er op dat moment niets van. Dingen die nog moesten toekomen per boor, per vliegtuig, op verschillende ogenblikken, verschillende order requests... Soit, nu weet weet ik het dus: er moeten nog veel dingen toekomen die al bijna een jaar geleden besteld zijn.
Ook problemen met de inventaris. Onze afwezigheid voor de inventaris, de vele stockplaatsen, plan catastrophe, een deel van de stock die nog nooit was geëncodeerd,... Dat alles maakt dus dat we met gaten zitten tussen de fysieke inventaris en de inventaris volgens de stockkaarten. Dus weeral alles gaan verifiëren. Om dan je bestelling te baseren op twijfelachtige hoeveelheden...
Maar onze les is geleerd voor de volgende inventaris: de apotheek gaat een week toe met niets van entrees en sorties. Hilde, Helmut, Julien, Reinou en Adam vertrekken volgende week. Vrijdag en zaterdagavond afscheidfeestje. Voor de zondagavond gaan we soort swingpaleis-quiz in elkaar steken met 2 teams. Plezant.
Het is nu zondagmorgen en ben al de spoeddienst gaan bevoorraden. Zaterdagmorgen heeft Daniel geen tijd gehad om hen te bedienen. Nog even langs geweest bij Martin. En voor de rest ga ik valiesje pakken en van mijn zondag genieten. En de quiz voor vanavond voorbereiden.
eigenlijk niet zo veel variatie op het eten: pizza, pasta, rijst.. Maar een mens kan nooit genoeg pizza hebben, dus hoor je mij niet klagen.
Zolang ik maar geen darmlast heb
De laatste tijd was het vrij droog: stoffig en af en toe gebrek aan water
Maar eind deze week is het weer beginnen regenen: botjes time!!!
Ben verleid door een magazeinier. Moet het zeggen, hij was origineel. Adam heeft in den tijd een rib afgestaan om Eva te maken. Wel, ik ben zijn rib.
Obade begint mij al te herkennen als hij me ziet. Hij probeert al te babbelen en lacht constant. OOOOh, ik neem hem stiekem mee in mijn rugzak als ik hier vertrek.
Maandagmorgen: vertrek richting Rwanda met Julien.
Gorillas in de natuur bezoeken!
En hopelijk niet in de mist.
Zal deugd doen. 3 weken non stop gewerkt.
Ik heb me deze week zitten afvragen of ik al mijn werk die ik hier wil bereiken, wel gedaan kan krijgen op 2 maand: manier van bestellen herzien, de archivage opnieuw doen (een ramp hier), recrutering van een collega, alle eenheden in het ziekenhuis bezoeken en hun apotheekstock analyseren en organiseren, hopelijk de verhuis naar een nieuwe apotheek (maar geen scot in de zaak).. De tijd vliegt hier. Er zijn hier gewoon hier niet genoeg uren in een dag. Maar tis echt mijn ding: zelf initiatieven nemen, creatief zijn, mensen opleiden, een beetje PC werk, een beetje logistiek werk, een beetje klinisch apotheker werk... En OK, ik moet wel verantwoording afleggen, maar ik ben mijn eigen baas.
Gelukkig heb ik veel aan Mathieu. We zitten op zelfde golflengte qua hervormingen. Hij zal tijdens mijn afwezigheid spreken op de artsenvergadering over de stockbreuken en over de spoedbestellingen die veel te veel worden gedaan (zelfs voor tongspatels). Hij heeft zelfs een kleine PC presentatie gemaakt. Was onder de indruk.
Vandaar mijn phrase de la semaine: Commande durgence? Seulement en cas durgence!
Voila, nu genieten van de zon. Maar vrees dat hij niet lang zal uitzitten. Hopelijk valt morgen de weg naar Goma mee. Met al die regen van de laatste dagen. S
Inventory time!!!!! Leute verzekerd. En frustrerend. De hele dag bezig geweest aan 1 rek.Veel materialen die daar precies al jaren lagen en niemand die wist wat het was. Met het opzoeken in de catalogen heb ik veel tijd verloren.
s Avonds heb ik een beetje mijn reis naar Rwanda uitgestippeld: naar Kigali voor memorial van genocide, naar de gorillas kijken en voor de rest met een boekske in de zon liggen
Dinsdag 6 april:
Eerst een runneke om goed wakker te worden en op naar de laatste dag inventaris. Rond 14u kregen we een radio-oproep dat er 25 gewonden op weg waren. Ze zouden binnen een uurtje arriveren. Dus iedereen gemobiliseerd om tent voor het ziekenhuis recht te zetten, waterbronnen te voorzien, bedden en matrassen te zoeken, de koks in gang te steken om eten klaar te maken en natuurlijk ook bevoorrading van medicatie en materialen. Dus ik klaar met het farma team in de apotheek om te beginnen werken. Artsen en verpleegkundigen maakten 3 lijsten op: een rode (voor de erge gevallen), een oranje (voor minder erge) en een groene (voor minst erge gevallen). We kregen 3 lijsten in onze handen en iedereen liep maar de stock van de apotheek in en uit. Ik hield mijn hart al vast: Werd alles goed genoteerd???. Wij, al spurtend, met onze dozen naar de ingang van het ziekenhuis waar de rode, oranje en groene dozen werden verdeeld over de 3 plaatsen waar de patiënten gingen toekomen. Echt heel het ziekenhuis was in de weer. Zelfs de schilderswaren bezig met de tent. Ik heb me dan maar met mijn team teruggetrokken. Ik heb gezegd dat ze me altijd konden opbellen als ze nog iets nodig hadden. Maar nu was het aan de verpleegkundigen en artsen, en pottenkijkers konden ze wel missen. En trouwens, we hadden nog wel wat anders te doen.
En toen bleek??? Het bleek om een oefening te gaan!!!! Plan catastrophe. Manman, ok, een oefening is altijd iets goed maar ik zat midden in inventaris. En veel baxters waren al opengedaan en hingen klaar om te gebruiken. Dus veel perfusiesets, baxters, handschoenen.... verloren. En zoals verwacht is niet alles goed genoteerd. Miljaaaaaar!! Maar je men fou. Ik ben niet terug herbegonnen met tellen. Gelukkig hebben me een paar goeie zielen geholpen. Ik had nood aan een pint!!! En om de daad bij het woord te voegen heb ik dan voor mijn verjaardag getrakteerd in een café (lees tafel met 4 stoelen) naast het ziekenhuis. Maar het bier was koud en het gezelschap aangenaam. En een lekkere cake s avonds maakte veel goed. Een verjaardag om niet vlug te vergeten. De evaluatie van plan cata was goed.
Woensdag 7 april
Inventaris papieren invullen en optellen, donatie voor Burundi klaarmaken (ze vechten daar tegen malaria) en bezoekje brengen aan zieke Martin en de dag was om.
Ook donderdag en vrijdag niet veel soeps. Inventaris afwerken (lees rechtzetten van fouten). Martin een bezoekje gebracht. Het gaat op en af. Hij spreekt moeilijk en is verward. Waarschijnlijk door de metastasen in de hersenen.
Zaterdag 10 april
Ik, trouw achter PC (eindelijk kunnen beginnen aan internationale bestelling), krijg een telefoontje van het thuisfront met de vraag of ik getuige wil worden. NATUUUURLIJK!!! Nogmaals proficiat zusje en Kenny!!
Bon, mijn dag dus goed.
En s avonds werd het alleen maar beter. Doordat mijn verjaardag iet of wat in het water was gevallen: feesteeee. Versierd met balonnen en al. En ik heb een keimooi houten beeldje van een afrikaanse vrouw en een spel in hout gekregen. Het spel moet wel nog eens uitglegd worden want kversta er niet zo veel van.
Nu is het zondag 11 april 15u30.
Ben al van 9u aan het werk. Ik had Mathieu de opdracht gegeven om het maandrapport van maart te maken. Maar hij heeft enkele steken laten vallen. Dus mijn wandeling vanmorgen met de rest kon ik op mijn buik schrijven. Heb het hele verslag van hem doorgenomen. De analyse van de geneesmiddelen die we kunnen weggeven aan andere projecten omdat we die hoeveelhedi niet gebruiken voor de vervaldatum, had hij niet zo goed door. Ik heb het hem vanmiddag nog eens uitgelegd en toen begreep hij het. Hij is dus nu een tweede poging aan het doen. Terwijl ik mij buig over de commande. Excel heeft geen geheimen meer. Maar veel werk omdat je met veel moet rekening houden: blijft het maandelijks gebruik stabiel, rekening houden met de producten die gaan vervallen, epidimiën te verwachten, verhoging van chirurgische activiteit, dingen die nog onderweg zijn, ....
Soit, ik heb het gehad voor vandaag en zal voor de rest van mijn zondag genieten.
