Fototoestel werkt niet... Op naar de zwarte markt, en een '2e hands'machientje kopen. Bangelijk toch, als je weet de zwarte markt hier echt een plek is waar je binnen en buiten kan lopen! Verder met de bus naar Masaya, HET dorpje om souverniers te shoppen. Uiteraard weer veel te veel t-shirts gekocht (sorry mama) Daarna nog lekker tacos gaan eten, HEERLIJK!
Besluit van de dag: cultuurshock! Gisteren zat ik nog in the middle of nowhere hardcore in te leven, en vandaag zit ik een superamerikaanse film (wanted) te zien in de cinema... shocking!
Het plan: met de melktruck de rivier oversteken, een dagje chillen in La Patriota, de volgende ochtend de hele groep op wachten, en om 7u smorgens de bus richting Matiguas, Boaca en Managua nemen.
De realiteit: we zijn alle 3 moe, omdat het begrip bed hier toch een hardere en minder comfortabele defenitie heeft dan in Belgie. In La Patriota valt geen zak te beleven, en ik loop al een 4-tal dagen rond met een stevige verkoudheid. Daarom besluiten we na het middageten de bus al te nemen richting thuis. We laten een berichtje achter aan de rest, gaan na de lange rit langs mc donalds, en trekken allemaal huiswaarts.
Besluit van de dag: ik ben blij dat we een dag vroeger naar huis zijn gekomen.
Besluit van de week: ik denk er serieus over, of ik hier gelukkig zou kunnen leven. Wat koeien houden, en enkel moeten werken om te voorzien in mn levensonderhoud, zonder stress, en met alle vrijheid die je wilt.
Gedurende de hitte van de dag, u raad het al, lekker niksen, en zelfs de douche demonteren om wat met de tuinslang te kunnen spelen. s Avonds fiesta belga, eten dat niet zo speciaal lekker is, maar waar wel speciaal een kipje voor geslacht werd We hebben een fles rum, cola en ijs voorzien, en wat nica-vrienden komen gitaar spelen, maar helaas zijn enkel wij het die drinken. Na flink wat moeite en kerkelijke liederen, geven we het op, en kruipen we om 20u45 in bed, hier al redelijk laat.
Besluit van de dag: een feest is geen feest met christelijke bullshit muziek.
Vandaag voelen we ons actief, we besluiten een tocht te ondernemen naar La Patriota! Te voet waden we door de rivier. Daar aangekomen blijkt er niet zoveel te doen, dus gaan we maar lekker belgisch op café, en dat al om 10u s ochtends de barvrouw waarschuwt ons voor de onheilspellende gevolgen van een derde pintje, bakkes en schenken vrouw!.
We gaan wat zwemmen in een riviertje, dwalen nog wat door het dorpje (stel jezelf er een stoffige western straat bij voor met paarden ipv autos).
Besluit van de dag: als je vrouwen laat wandelen, beginnen ze te zagen, en in mijn ogen nog geen klein beetje. Als ze hier zo graag zijn, waarom zagen ze dan toch zoveel? Ik heb het gevoel van met 2 menstruerende pubers op stap te zijn. Het doet me wel beseffen hoe gelukkig ik wel niet ben met Tessa.
Na een slechte nachtrust (een klok die elk uur een irritant luid en electronisch melodietje afspeelt), ga ik met Noortje wat cadootjes afgeven in de plaatstelijke school.
In de namiddag gaan we bij Sandra de film zwartboek bekijken, helaas wel in het spaans.
Besluit van de dag: niets doen heeft ook zo zn charme.
Om 6u opstaan, de koeien bijeen drijven, en uiteraard met de hand- melken.
Papa Carlos is het levende bewijs dat analfabetisme niet gelijk is aan tofheid of intelligentie. Hij is de meest spontane, realistische en vooruitstrevendste mens van de buurt. Tevens is hij 1 van de 2 paardencastreerders van heel de buurt. Toevallig moet er vandaag ergens een hengst gecastreerd worden, grellig om te zien. Maar dat doet deze man hier dus zonder middelbare school-diploma In your face, dierenartsen!
Besluit van de dag: hier staat men trouwens op een strak dieet: rijst, tortilla, bonen en cuajada (een soort niet al te lekkere kaas).
Schrik bij het opstaan: mijn pols is helemaal opgezwollen, en ik knip mijn armbandjes af omdat ik zelfs de knopen niet meer loskrijg.
De hele dag niets doen, beetje wandelen en craschen in de penthouse: het leven op het platteland is zwaar!
Besluit van de dag: relationeel gezien is het hier 1 grote incestsoep, liefjes worden bijna enkel gevonden in het eigen dorpje, en dat is al niet zo groot
Om 5u30 stappen we op de melktruck, het leven begint vroeg op de boerderijen. De truck rijdt rond op wegen, waar de melkboeren verzamelen om hun verse melk af te geven. Het pitoreske aan de hele zaak, is dat alles met paarden en ezels gebeurt. Iedereen heeft hier zn paard, en ezels worden gebruikt om de melk van heinde ende verre aan te voeren tot aan de weg.
Ik kom terecht in een gezin met papa Carlos (die pas morgen thuiskomt) en mama Candida. Ze hebben een heleboel kinderen, en er blijft bijna elke dag iemand anders slapen, omdat je hier na het donker gemakkelijker blijft slapen dan terug naar huis te gaan. De wegen zijn niet verlicht (enkel hier en daar electriciteit met een zonnepaneeltje). Samen met Juan (een zoon) ga ik suikerriet planten (easy), en prikkeldraad repareren, die door een regenbui en vallende bomen beschadigd was.
Al snel komen Sandra en Noortje op bezoek, want bij hen valt er niet veel te beleven. Mijn huisje heeft een eerste verdieping, met terras, en hangmat! Als snel vinden we een dromerige pose, en liggen we de rest van de dag te niksen op onze penthouse. De hoeveelheid muggen laten echter van zich horen, en zekerheidshalve neem ik s avonds maar een zyrtecje.
Besluit van de dag: de vrouwen blijven hier heel de dag thuis, om te koken en te wassen, een leven hebben ze in onze ogen niet. De mannen mogen daarentegen doen wat ze willen, heaven!
We vertrekken naar het dorpje La Patriota, 2u rijden op onverharde wegen van Matiguas. Het staat op geen enkele kaart die ik vind, en de wildste verhalen doen de ronde. Maar hoe vaak werden zelfs de wildste verhalen niet ontkracht door de realiteit? Toch vertrek ik met genoeg toekomstperspectieven naar ginder om al gelukkig te zijn voor er aan te komen. We zitten met 8 in een pick up, met 4 in open lucht vanachter, met alle bagage: lekker krap, het gebrek aan roetfilters valt bij aankomst van onze kleren te vegen, en uit onze longen te hoesten.
In La Patriota wordt iedereen naar zijn gezin gebracht: Bert ergens in de bergen, Tine normaal ook, maar die komen ze morgen pas ophalen. Dries, Dorien en Nele worden naar hun gezinnen gebracht, die niet bepaald op de hoogte zijn van hun komst. Samen met Noortje en Sandra word ik tot aan een rivier gereden, die door de regen te hoog staat om te paseren.
Besluit van de dag: we blijven vannacht in La Patriota slapen, en gaan morgen met de melkcamion El Lechero naar de overkant.
