Ik sta om 3u op, om de boot naar San Carlos zeker niet te missen. Die komt pas om 4u, waardoor ik dus tijd genoeg heb om rustig te genieten van miljoenen sterren, en een onweer in Costa rica, mooi toch een onweer van ver! In San Carlos probeer ik te liften tot in Juigalpa, maar zonder succes, ik pak dan maar de bus. 6 verschrikkelijke uren later kom ik eindelijk aan bij Erika thuis. Rustig wat kleren wassen, eten en een tourtje stappen in de stad. We beklimmen ook de watertoren, om een mooi zicht over de stad bij nacht te hebben, doet me denken aan die keer dat we een kraan beklommen...
Ik vind maar 1 boot naar Solentiname, om 15u... De hele dag hang ik dus wat doelloos rond in San Carlos, waar niet zoveel te zien is. Het meer van Nicaragua staat nogal hevig, we worden dan ook zeiknat! Als we op 5min van de aankomst zijn, steekt uit het niets een storm de kop op. Op de koop toe, valt de motor van ons gammele bootje uit... Op een bepaalde moment kantelt ons bootje bijna, en vrees ik even dat ik mijn rugzak kwijt ben. Gelukkig zijn we vlakbij het strand, en wordt ons bootje even later gestabiliseerd door de weelderige kustbegroeiing. Als we even het even later wagen om aan land te gaan, zie ik dat ons sloepje toch vlot 10m landinwaarts gedreven werd. En zo zijn we weer een ervaring rijker, denk je dan! Ik kan eten bij de kapitein thuis, waar ik dan ook een typisch houten beeldje koop van balsa-hout. Daar logeren 2 Costa ricanen, die illegaal het land zijn binnnengekomen, om missionariswerk te doen, mij krijgen ze helaas niet overtuigd. Mijn hangmat ophangen doe ik bij de buurman.
Om 4u vertrekt mijn logies-boot, dus pak ik men boeltje en hang mijn hangmat voor de rest van de nacht ergens onder een waterton. Om 7u wordt ik wakker van passerende schoolkinderen, blijkbaar hang ik in de achtertuin van een hotel, maar dat is allemaal geen probleem voor het personeel. Ik doe tijdens mijn ochtendwandelingetje een klapke met een sympathieke canadees, neem een douche in de comedor waar ik ontbijt, en bezoek het grote anti-piraten-fort. Na een sapje gedronken te hebben, krijg ik een lift richting San Carlos geregeld, jippie! Daar ga ik op zoek naar een boot die morgen richting Solentiname gaat, helaas zonder succes.
In Rama wacht ik 2u, om op de bus richting San Carlos te springen, een verschrikkelijke rit van 9u, misschien omdat ik moe ben Na iets te eten, vind ik meteen een lift tot in El Castillo, peurfect! (andere passagiers moeten betalen, hehe). We komen na het donker aan, en ik ben te lui om een hotel te zoeken, zeker omdat ik mijn hangmat gerust in de boot mag hangen: het zwerversbestaan: home sweet home, everywhere!
Ik wil naar San Juan del Norte, maar geen enkele boot die ik kan betalen gaat in die richting, helaas. Dan maar de boot op richting Rama, waar we 9u later (om 2u snachts) aankomen. De tocht gaat over een rivier, door de jungle, wederom onder miljoenen sterren. Mijn hangmat wiegt zachtjes mee heen en weer met die van een 20-tal andere passagiers, ik voel me thuis.
Onderweg vraag ik me af wat de eerste ontdekkingsreizigers moesten gedacht hebben toen ze eindeloze, onbekende kusten afvaardden.
Ik sta om half 6 op, om een wandeling rond het eiland te maken, prachtig! In een strakke 3u (met onderweg fruitsla als ontbijt) ben ik rond, en krijg ik nog eens ontbijt bij de familie thuis. Ik installer me op een boot richting Bluefields, en ga in afwachting van het vertrek nog even zwemmen. Na een tocht van 5u over water dat vloeibaar zilver, besprenkeld met diamanten, lijkt, kom ik in El Bluff aan. Vandaar neem ik een klein taxi-bootje tot in Bluefields, waar Ines, een maitresse van Allen, me opwacht.
De zee is nogal wild ´s nachts, en mijn maag vind dat ook, als je weet wat ik bedoel Ik lig ergens naast het roer, op de grond, waar onderweg helaas ook een blik vettige olie op valt, wel een ervaring hoor, op een tegelvloertje liggen met glijmiddel. De miljoenen sterren en de prachtige zonsopgang boven de oceaan maken veel goed!
Na 22u varen, komen we om14u eindelijk aan in BrigBay, BigCornIsland. Ik begin met iemand te praten, en mag gelijk mijn hangmat in zijn living hangen. Ik ga even verfrissen in de doorzichtige zee, wat echt wel nodig is.
Hij blijkt ook te handelen in kreeft, en goed als ik ben kan ik de aangeboden avondmaaltijd niet weigeren. Gegrilde kreeft, die vanmiddag gevangen werd niet jalours worden he papa.
Gezien kleren wassen geen talent is, neemt een onbekend, doch vriendelijk oud vrouwtje dat werk uit mijn handen. Ik kom te weten dat de boot richting Bluefields betalend is, en een dag vertraging heeft. Na veel over en weer geloop, en veel gezaag en gevraag, krijg ik echter een lift richting CornIslands geregeld. Na vlug wat bananen en brood voor onderweg gekocht te hebben, spring ik om 16u op de boot, waanzinnig!
