Daguitstapje naar Granada, de voormalige hoofdstad, en tevens de oudste stad van het land. Het is er warmer dan in Managua, een hitte waar ik ondertussen al aan gewend ben: 's avonds hebben de locals het nog steeds warm, terwijl ik al zonder ventilator slaap. De stad is gekend en geliefd onder toeristen omdat de meeste huizen nog een coloniale stijl hebben, wat best wel mooi en charmant is. Ik naar een cigarenmakerij, en koop enkele cigaren om te proberen, en mag zelfs m'n eigen cigaar maken... KICK ASS! We zetten nog wat pintjes opzij, omgerekend ongeveer 1,25liter voor een luttele 1,5euros, niet slecht als je het mij vraagt.
Morgen vertrek ik voor een week naar een ambachtsdorpje, en gezien het niet gewete is hoe arm/rijk ze daar zijn, kan het zijn dat u hetvolgende bericht pas over een week krijgt! Hasta la proxima!
Besluit van de dag: toeristische trekpleisters zijn maar niets, en dat omwille van de vele toeristen. En als je een beetje beter bestand bent tegen muggen dan ik, is het hier een waar paradijs!
Besluit van de week: het schept een totaal andere sfeer als je de mensen vanaf het begin goed verstaat, een betere sfeer. Het is een wereld van verschil om onbekenden te kunnen benaderen en hen te verstaan, wat niet zo was in Ecuador. Een taal beheersen voor je aankomt, verrijkt de ervaring serieus.
Een halve dag vrij, wat doen we? Toeristje spelen! We besluiten om Parque nacional del volcan Masaya te bezoeken. Googlen maar die handel! Het was allesins geweldig, lekker giftige dampen inademen enzo, je weet wel. Maar wat vooral interessant is: er leeft in die lavaput een soort papegaaitjes, die zich aangepast hebben aan die giftige dampen en zo wordt uiteindelijk elke niche in de natuur ingevuld.
Verder wordt nog het plan gemaakt om volgende keer een nachtelijke tour te doen, en daadwerkelijk lava te zien, en om een vleermuizengrot te bezoeken. Ik doe ook een klapke met een gids, die me wil meenemen op een dagwandeling door de wilde jungle, FUCK YEAH!
Vanavond gaan we naar de nieuwe batman kijken. Trouwens: ze dubben films hier niet, yippie!
Besluit van de dag: als je fototoestel niet werkt, vertrouw het dan toe aan je gastbroer, het is een held!
Bezoek aan Si a la vida, een soort opvangtehuis voor straatkinderen. Leuk initiatief, en het loont zeker, zelfs als maar 1 op 100 kinderen geholpen word op lange termijn. Maar ik vond het veel weg hebben van kinderarbeid: 8 kinderen tussen 8 en 12 jaar, met allemaal dezelfde kleren, die armbandjes maken. Ze maken er zo'n 3 per dag, en goedaardig en hulpvaardig als we zijn wilden we er wel wat kopen. We zijn in´t zak gezet: ze verkopen enkel zakken van 100stuks, waar ze ook nog eens 250euro voor vragen... Afzetters!
Besluit van de dag: de supermarkt is hier hetzelfde, alleen de merken verschillen
Nicaraguaanse koffie kicks ass! Alleen heb ik nog niet ontdekt hoe ze hem hier maken, er staat altijd een tas klaar, die ik dan moet opwarmen in de microgolfoven. Maar als koffie zo al lekker is, hoe goed moet verse koffie dan niet smaken?
Bezoek aan Soynica, een organisatie die moeders sensibiliseert over het belang van goede voeding en stimulatie aan hun babies. Wist u dat 75% van de menselijke hersenen zich ontwikkelt tussen de geboorte en 3 jaar?
Eerste nachtelijke escapade: samen met Erika (de gastnicht), Dries en zijn gastbroer Rodrigo en Dorien met haar gastbroer Pablo, gaan we op bezoek bij Noortje en haar gastzus Itza. Die twee hebben het huis momenteel voor zich, moraal van de verhaal: FEESJE! Een fles van de nationale rum is gesneuveld, alsook 2 six packs nationaal bier.
Geluid lijkt smorgens van overal te komen, het moeten die verluchtingsgaten tussen de muren en het dak zijn. Je hoort alles dat beweegt in de andere kamers, en de televisie staat reeds vroeg aan, uit veiligheid, je weet wel, om de schijn te wekken dat er iemand wakker en aanwezig is in huis.
Onze eerste meeting op de universiteit, doet me denken aan de typische universiteiten uit amerikaanse films.
Ik val in slaap met de iewat deprimerende gedachte "wat doe ik hier in hemelsnaam?"
Als laatste wordt ik afgezet bij mn gastfamilie. Het is 18u locale tijd, wat wil zeggen dat ik al 20u wakker ben, en dat na maar 2,5u geslapen te hebben. Toch voel ik me niet moe, eerder blij dat ik eindelijk nog eens ver van huis ben, en niet kan rekenen op de vaste waarden uit België.
Ik wordt rustig doch hartelijk verwelkomd, en stap het huis binnen. Na rond gekeken te hebben zie ik een laptop, met draadloos internet Shock number one! Zeker als je weet dat ik nog geen enkel huis zag dat een eerste verdieping heeft, en ons huisje verluchting heeft tussen de muren en het dak (een golfplaat, zoals in het clichébeeld van een sloppenwijk). Ook een tv hebben ze, met een betere geluidsinstallatie dan wij thuis in België hebben.
Na mijn eerste kip met rijst en bonen gegeten te hebben, en me geïnstalleerd te hebben in mn kamer, wil ik het eerste zweet wel is van me afwassen, en ga ik op weg naar de douche. Op het eerste zicht niet veel verschil met een ecuadoriaanse douche, alhoewel Shock number two! Ten eerste is er enkel een koud water kraantje, wat me geen probleem lijkt, gezien ze het hier al fris vinden als ik nog steeds verlamd wordt door de hitte. Ten tweede komt er geen water uit de douche, wat ineens verklaard waarom er 2 grote emmers water in de douche staan.
Besluit van de dag: wat is rijkdom? Draadloos internet en dolby surround geluid? Een huis waar het dak en de muren aan elkaar aansluiten? Een hygienische badkamer met een werkende douche? De liefde en vriendschap waarmee ze hier een totale onbekende ontvangen?
