Met bus en taxi geraken we tot San Juan de Sur, the place to be als je een cliché-caraibische vakantie wilt hebben. Na onze rugzak in het goedkoopste hotel zetten, gaan we even plonsen in de baai, we drinken een margarita op het strand, in zon typisch stro-hutje, uitgebaat door een Amerikaan. Na een douche besluiten we ons eens te verwennen, en chique te gaan eten, als apperitief een caipirinha met nachos, en als hoofdgerecht verse kreeftjes in een looksausje voor de volle 200cordobas, wat neerkomt op nog geen 7euro Veruit de duurste maaltijd tot hiertoe, en ineens goed voor het budget-gevoel, vanaf back to basics!
Besluit van de dag: vandaag de 2e keer dat ik crustaceeen eet, en de tweede keer dat mijn maag niet zo geweldig voelt achteraf. Zou het toeval zijn? Ik dacht het niet.
Fototoestel werkt niet... Op naar de zwarte markt, en een '2e hands'machientje kopen. Bangelijk toch, als je weet de zwarte markt hier echt een plek is waar je binnen en buiten kan lopen! Verder met de bus naar Masaya, HET dorpje om souverniers te shoppen. Uiteraard weer veel te veel t-shirts gekocht (sorry mama) Daarna nog lekker tacos gaan eten, HEERLIJK!
Besluit van de dag: cultuurshock! Gisteren zat ik nog in the middle of nowhere hardcore in te leven, en vandaag zit ik een superamerikaanse film (wanted) te zien in de cinema... shocking!
Het plan: met de melktruck de rivier oversteken, een dagje chillen in La Patriota, de volgende ochtend de hele groep op wachten, en om 7u smorgens de bus richting Matiguas, Boaca en Managua nemen.
De realiteit: we zijn alle 3 moe, omdat het begrip bed hier toch een hardere en minder comfortabele defenitie heeft dan in Belgie. In La Patriota valt geen zak te beleven, en ik loop al een 4-tal dagen rond met een stevige verkoudheid. Daarom besluiten we na het middageten de bus al te nemen richting thuis. We laten een berichtje achter aan de rest, gaan na de lange rit langs mc donalds, en trekken allemaal huiswaarts.
Besluit van de dag: ik ben blij dat we een dag vroeger naar huis zijn gekomen.
Besluit van de week: ik denk er serieus over, of ik hier gelukkig zou kunnen leven. Wat koeien houden, en enkel moeten werken om te voorzien in mn levensonderhoud, zonder stress, en met alle vrijheid die je wilt.
Gedurende de hitte van de dag, u raad het al, lekker niksen, en zelfs de douche demonteren om wat met de tuinslang te kunnen spelen. s Avonds fiesta belga, eten dat niet zo speciaal lekker is, maar waar wel speciaal een kipje voor geslacht werd We hebben een fles rum, cola en ijs voorzien, en wat nica-vrienden komen gitaar spelen, maar helaas zijn enkel wij het die drinken. Na flink wat moeite en kerkelijke liederen, geven we het op, en kruipen we om 20u45 in bed, hier al redelijk laat.
Besluit van de dag: een feest is geen feest met christelijke bullshit muziek.
Vandaag voelen we ons actief, we besluiten een tocht te ondernemen naar La Patriota! Te voet waden we door de rivier. Daar aangekomen blijkt er niet zoveel te doen, dus gaan we maar lekker belgisch op café, en dat al om 10u s ochtends de barvrouw waarschuwt ons voor de onheilspellende gevolgen van een derde pintje, bakkes en schenken vrouw!.
We gaan wat zwemmen in een riviertje, dwalen nog wat door het dorpje (stel jezelf er een stoffige western straat bij voor met paarden ipv autos).
Besluit van de dag: als je vrouwen laat wandelen, beginnen ze te zagen, en in mijn ogen nog geen klein beetje. Als ze hier zo graag zijn, waarom zagen ze dan toch zoveel? Ik heb het gevoel van met 2 menstruerende pubers op stap te zijn. Het doet me wel beseffen hoe gelukkig ik wel niet ben met Tessa.
Na een slechte nachtrust (een klok die elk uur een irritant luid en electronisch melodietje afspeelt), ga ik met Noortje wat cadootjes afgeven in de plaatstelijke school.
In de namiddag gaan we bij Sandra de film zwartboek bekijken, helaas wel in het spaans.
Besluit van de dag: niets doen heeft ook zo zn charme.
Om 6u opstaan, de koeien bijeen drijven, en uiteraard met de hand- melken.
Papa Carlos is het levende bewijs dat analfabetisme niet gelijk is aan tofheid of intelligentie. Hij is de meest spontane, realistische en vooruitstrevendste mens van de buurt. Tevens is hij 1 van de 2 paardencastreerders van heel de buurt. Toevallig moet er vandaag ergens een hengst gecastreerd worden, grellig om te zien. Maar dat doet deze man hier dus zonder middelbare school-diploma In your face, dierenartsen!
Besluit van de dag: hier staat men trouwens op een strak dieet: rijst, tortilla, bonen en cuajada (een soort niet al te lekkere kaas).
Schrik bij het opstaan: mijn pols is helemaal opgezwollen, en ik knip mijn armbandjes af omdat ik zelfs de knopen niet meer loskrijg.
De hele dag niets doen, beetje wandelen en craschen in de penthouse: het leven op het platteland is zwaar!
Besluit van de dag: relationeel gezien is het hier 1 grote incestsoep, liefjes worden bijna enkel gevonden in het eigen dorpje, en dat is al niet zo groot
Om 5u30 stappen we op de melktruck, het leven begint vroeg op de boerderijen. De truck rijdt rond op wegen, waar de melkboeren verzamelen om hun verse melk af te geven. Het pitoreske aan de hele zaak, is dat alles met paarden en ezels gebeurt. Iedereen heeft hier zn paard, en ezels worden gebruikt om de melk van heinde ende verre aan te voeren tot aan de weg.
Ik kom terecht in een gezin met papa Carlos (die pas morgen thuiskomt) en mama Candida. Ze hebben een heleboel kinderen, en er blijft bijna elke dag iemand anders slapen, omdat je hier na het donker gemakkelijker blijft slapen dan terug naar huis te gaan. De wegen zijn niet verlicht (enkel hier en daar electriciteit met een zonnepaneeltje). Samen met Juan (een zoon) ga ik suikerriet planten (easy), en prikkeldraad repareren, die door een regenbui en vallende bomen beschadigd was.
Al snel komen Sandra en Noortje op bezoek, want bij hen valt er niet veel te beleven. Mijn huisje heeft een eerste verdieping, met terras, en hangmat! Als snel vinden we een dromerige pose, en liggen we de rest van de dag te niksen op onze penthouse. De hoeveelheid muggen laten echter van zich horen, en zekerheidshalve neem ik s avonds maar een zyrtecje.
Besluit van de dag: de vrouwen blijven hier heel de dag thuis, om te koken en te wassen, een leven hebben ze in onze ogen niet. De mannen mogen daarentegen doen wat ze willen, heaven!
We vertrekken naar het dorpje La Patriota, 2u rijden op onverharde wegen van Matiguas. Het staat op geen enkele kaart die ik vind, en de wildste verhalen doen de ronde. Maar hoe vaak werden zelfs de wildste verhalen niet ontkracht door de realiteit? Toch vertrek ik met genoeg toekomstperspectieven naar ginder om al gelukkig te zijn voor er aan te komen. We zitten met 8 in een pick up, met 4 in open lucht vanachter, met alle bagage: lekker krap, het gebrek aan roetfilters valt bij aankomst van onze kleren te vegen, en uit onze longen te hoesten.
In La Patriota wordt iedereen naar zijn gezin gebracht: Bert ergens in de bergen, Tine normaal ook, maar die komen ze morgen pas ophalen. Dries, Dorien en Nele worden naar hun gezinnen gebracht, die niet bepaald op de hoogte zijn van hun komst. Samen met Noortje en Sandra word ik tot aan een rivier gereden, die door de regen te hoog staat om te paseren.
Besluit van de dag: we blijven vannacht in La Patriota slapen, en gaan morgen met de melkcamion El Lechero naar de overkant.
Hipica, een soort jaarlijkse stoet om de 10-daagse Santo Domingo feesten af te sluiten. De eerste echt souveniers worden verzameld: een groot bierglas en een grote bierfles uit plastiek, driewerf hoera, dat gaat mooi staan op de kast! Nefast voor de feestvreugde, terwijl we rustig pintjes aan het pakken zijn, wordt Dries vakkundig ontdaan van zijn portefeuille, en Dorien nog vakkundiger van haar fotocamera. Niets aan te doen, life goes on.
Nog even melden dat den deze tot volgenden dinsdag niet van zich zal laten weten, omdat hij naar Matiguas trekt voor een week, en daar zijn niet eens verhardde wegen... Tot gauw
Besluit van de dag: drukte + drank = diefstal
Besluit van de week: ik ben blij dat ik beslist heb om nog een maand langer te blijven, ik gaan mij hier amuseren!
Familietrip naar Juigalpa is afgelast, er is iets stuk aan de waterleiding, waardoor de mama thuis moet blijven om de werken te superviseren. Dan maar een luie dag thuis, tot smiddags allesins.
El mercado Oriental, een permanente markt van ongeveer 40 huizenblokken, en daarmee één van de grootste van centraal amerika! Vorige donderdag echter, is er kortsluiting ontstaan, en zijn er meer dan 4 huizenblokken platgebrand. Waarom? Omdat de straten tussen die huizenblokken ook zijn volgestouwd met kraampjes die al evenveel weg hebben van huizen, waardoor de brandweer dus niet door kon. Als je het niet kent, verdwaal je, en keer waarschijnlijk nog zonder geld terug ook. Broertje Oswaldo kent z'n weg daar wel, en samen zijn we dus wa ramptoerist gaan spelen. Volgende keer ga ik een nieuw fototoestel kopen, je hebt daar alles: duur-goedkoop, nieuw-tweedehands-gestolen, ... .
's Avonds met de zus en nicht naar de braderij (het zijn stadsfeesten van 1 tot 10 augustus), zo'n beetje iets tussen kermis, bobejaanland, rommelmarkt en Bokrijk. Best wel gezellig, ook weer een andere rum geprobeerd, Flor de caña centenario!
Besluit van de dag: mercado Oriental, een plek naar m'n hart.
Na een kortje nacht, en met een misselijke maag bezoeken we de kathedraal van Léon, en nemen we de bus naar San Jacinto. Een stadje van 2 keer niets, maar het huisvest wel een natuurfenomeentje: hervidores! Wat zijn dat? Door al de vulkanische activiteit, en de bijhorende bergachtige streek, word op deze plek de grond enorm opgewarmd door de onderliggende lava. Is dat nu de moeite, wat warme grond? Toch wel, want het water in de grond wordt zo tussen de 150 en 250 graden warm, waardoor het dus kookt. Daardoor hebt ge een veld vol putten waar kokende modder in zit te pruttelen. Grappig detail: de plaatselijke bevolking komt z'n eten daarop koken.
Besluit van de dag: iets verkeerd eten is ni leuk, want dan ben je de dag erna nog steeds misselijk, maar dat wist u waarschijnlijk al wel
Vanuit Léon trekken we meteen richting Poneloya, een kuststadje. We eten geweldig lekker, maar ook vrij dure scampis, en gaan daarna zwemmen. En niet zomeer in de pacifische oceaan, maar op het gevaarlijkste stuk strand van Nicaragua, yeah! In Léon is er 's avonds een gratis reggea-concertje, en de presentator woont toch wel niet 6 maanden per jaar in Nederland zeker... 's nachts blijkt dat de er toch iets slecht in de scampis zat, want ze komen er langs de verkeerde kant weer uit.
In de voormiddag de saaiste les ooit gekregen: ontwikkeling van de democratie in Centraal America, met de spotlight op Nicaragua. Als dat geenboeiend onderwerp is, en dan nog in het spaans
De namiddag brengt niet veel boeienders, bezoek aan een schooltje dat bijlessen geeft in groep. We voelen ons een beetje in een dierentuin, wat binnenkijken in klasjes, en uiteindelijk de naam te weten komen van al die kindjes. Daar zijn we zon 2u mee zoet geweest, voor we het eindelijk af trapten.
Besluit van de dag: morgen vertrek ik met Noortje voor 2 dagen naar Léon en omstreken, jeej, echt vakantie! En zaterdag en zondag ga ik met de familie naar Juigalpa. En maandag vertrek ik voor een week naar Matiguas, het einde van de wereld, naar wat ik mij er momenteel bij voorstel.
Emotioneel afscheid van iedereen in San Juan de Oriente. Het plan is om terug te komen voor de verjaardag van Jose, op 14 september. We keren terug naar Managua, en voor de rest gebeurt er niet veel meer.
Besluit van de week: San Juan de Oriente is toch een iets plezantere plek dan Managua; toffer klimaat, toffere sfeer, ... Om samen te vatten: het fluitende dorp waar deuren geen slot hebben, en geluk meer waard is dan geld!
Een beetje toeristisch city-trippen in Managua zelf, de buurt rond de dijk van het Managua-meer. Het palacio nacional, la casa de los pueblos, el parque Ruben Dario, el parque Juan Pablo 2, ... er valt nog wel wat te ontdekken, maar zoals ik wel verwacht had, is het allemaal niet zo uitgebreid, en is voorbij wandelen meestal het enige dat er te doen is. Beetje bij beetje geraken we in een rum-roes in een cubaans cafe, heerlijk toch, goedkope en best lekkere rum!
Besluit van de dag: toffe plek, die dijk: fris windje, parkje, terrasjes, ...
Met Norlan, Jose, Pedro en Bert naar Masaya, een snelle edoch efectieve tour, zo hebben we het graag. We komen met de groep samen in de mirador del pollo, en gaan naar de feesten in Niquinohomo, waar ze ook met die stierenlullen vechten, en op een zotte manier vuurwerk afsteken.
Over de familie: 2 gastheren: Norlan en Jose. Norlan is 23 en heeft samen met Magalis (22) een dochter van 6 (Xochilt). Heel raar om hem als leeftijdsgenoot te zien, want hij lijkt veel volwassener dan ik, meer dan 3 jaar. Hij zou ook nog ergens een minnares hebben, waarvan Magalis liever niet had dat ze kwam inwonen.
Jose daarentegen, woont wel samen met zijn 2 vrouwen en 3 kinderen. De ene mag wel niet zoveel buiten komen, net zoals de kinderen daarvan.
Besluit van de dag: een pintje bij de voetbal went snel, en een tuut-geluid in je oren helaas ook.
Een luie dag, in de namiddag ga ik met La Reina del banano (ik ben El Rey del banano) een pintje drinken aan de mirador de Catarina.
Besluit van de dag: als je op familie-uitstap gaat, is het vrij lachwekkend om s avonds met 3 generatie naar de disco te gaan: een 6jarige, haar ouders, en haar grootouders.
