Hier zijn we weer, het lukt me dus niet om foto's aan de blog toe te voegen ( het zal wel aan mij liggen, vrees ik), dus heb ik alvast maar twee albums op facebook gezet. Wie daar nog niet opzit of nog geen vriendje van mij is, nu is de moment !!!
Op zondag werd ik verwacht op de boerderij van de papa van Michelle. Hij zou Michelle en mij komen oppikken om 10 uur 's morgens. De farm ligt een beetje buiten Chillán, helemaal in de campo, ver weg van alles. Na een tussenstop in een melkvee bedrijfje reden we van de hoofdweg af een veldweg op naar de landbouwgronden en de weiden van papa Sergio. Het is een hele lieve man die voortdurend maar tegen me praatte aan een ongelooflijk tempo en ik maar si si zeggen. Af en toe begreep ik wel iets en gelukkig sprong Michelle bij met vertalen. Bij de farm woont een knecht met zijn gezin, Sergio zelf woont in Chillán. Uitgestrekte landerijen, velden met trigo ( tarwe) en mais , heel erg groot en een enorm weiland met veel koeien ( vacas) en een paar paarden. Het werd een stevige wandeling in de natuur en je hoort ook alleen maar de natuur, geen auto's, geen trein niks, nada. Dat was echt genieten. Terug bij het huisje van de knecht komen we bij een omheining waar schapen zitten. Blijkbaar was het de bedoeling om vandaag een schaap te slachten. Voor ik het goed en wel besefte, kreeg ik een lasso in mijn handen geduwd en mocht ik het schaap ( een bok) proberen te vangen. Ik denk dat die mannen eens goed hebben willen lachen met een onhandige gringo maar dat was er tegen. Echte cowboy als ik ben, verstand op nul, gefocust op dat beest dat ik moest hebben , slaagde ik erin om van de eerste keer die bok te strikken. Ze stonden ervan te kijken en verdachten mij ervan dat ik dat dagelijks deed. Ik heb ze toen maar uitgelegd dat wij mannen in België zo aan een vrouw geraken en daar veel op oefenen. Ik denk niet dat ze het geloofd hebben maar ik had wel indruk gemaakt (haha), de Belgische eer is hoog gehouden. Mijn beproeving was echter nog niet voorbij, het arme dier werd afgevoerd en even later vakkundig gekeeld. Hier kwam een Chileense traditie naar boven : het drinken van vers schapenbloed. Het schijnt dat dit gebruik geluk brengt en goed is tegen de cholestorol. Ik moet zeggen dat het allemaal erger klinkt dan het is , het bloed had eigenlijk niet zoveel smaak en was een beetje kleverig in de mond maar weerom ik heb mij niet laten kennen en laten zien dat de Belgen de dappersten van alle Galliërs zijn . Vakkundig werd het arme beest van zijn pels ontdaan , de ingewanden eruit gehaald en versneden. Het is maar goed dat ik er allemaal tegen kon. Na dit alles was het tijd om naar het woonhuis van Sergio te vertrekken voor een smakelijk middagmaal al waren we al een stuk in de namiddag.
Trouwens het was een heel lekkere maaltijd : een soort maïsbrij gewikkeld in maïs bladeren. En alweer moet ik zeggen dat Chilenen zeer goede gastheren zijn . Zij doen echt alles om het je naar je zin te maken. Rond een uur of zes werd de barbeque aangestoken, tijd weer voor dat arm schaap om deel uit te maken van de festiviteiten. Verser kan je je vlees natuurlijk niet hebben, in de voormiddag liep dat beest nog dartel en vrolijk in de wei en 's avonds op het vuur. Als de Chilenen vlees eten dan is dat ook letterlijk zo, ik heb in jaren niet meer zo een grote portie vlees op mijn bord gehad maar het was wel overheerlijk. Ik durf niet aan een weegschaal denken want wat ik de laatste dagen allemaal gegeten heb, daar moeten een paar kilootjes bij zijn , dat kan niet anders.
Tegen een uur of elf plaatselijke tijd begon mijn licht uit te gaan , die vier uur tijdsverschil begonnen me weer parten te spelen, dus bracht papa Sergio ons weer netjes naar huis bij Maité. De volgende dag zou ik immers verder reizen naar El Carmen om eindelijk op mijn stageplek aan te komen. Sergio stond erop om mij persoonlijk te brengen zodat ik niet met de bus moest gaan , hij zou mij komen afhalen om 10 uur. Ik was daar trouwens niet rouwig om.
Van Michelle heb ik die avond ook afscheid genomen, zij vertrok nog naar vrienden om 's anderendaags vroeg te kunnen vertrekken voor een vakantie aan de playa. Ik vond het heerlijk om haar weer gezien te hebben en ik heb echt genoten van een heerlijk weekend met superfijne mensen. Het belangrijkste onderdeel van mijn verblijf in Chili en ook het doel van mijn reis was nu vlakbij. Tot nu toe had ik altijd een beetje kunnen terugvallen op Michelle voor vertaling en een beetje uitleg, vanaf morgen stond ik er helemaal alleen voor en ik kan jullie verzekeren dat ik toch een beetje met een klein hartje naar El Carmen ging afreizen. Maar dat is alweer een ander verhaal .....
als dat geen mooi klinkende naam is voor een klein stadje aan de kust. Je kan het niet echt een badplaats noemen want de golven zijn er veel te wild en het water is er veel te koud. Indrukwekkend is het wel voor de eerste keer de Stille Oceaan zien. Alhoewel stil was de oceaan in geen geval, het is ongelooflijk om zien met welk een kracht de golven op de rotsen te pletter sloegen. Bij jongeren is Cobquecura erg populair, deze week is er zelfs een festival, la semana de Cobquecura, en in het stadje liepen al veel jongeren rond, zo'n een beetje Werchterachtige toestanden maar iets kleinschaliger. Het strand van Cobquecura is enorm uitgestrekt met een soort zwart zand ( extra heet in de zon) en overal grote rotsformaties her en der verspreid. Prachtig om zien en ideaal voor verliefde koppeltjes om ....... vul zelf maar in. Er is ook een zeehonden kolonie permanent aanwezig, lobos del mar, zij verzamelen elke dag op een grote rots zo een vijftig meter de zee in. Brullen dat die beesten doen!!!! En ze schijnen nog ferm te bijten ook. Op één van de foto's staat een aangespoeld jong zeehondje van ongeveer drie weken oud. Vrijwilligers van de dierenbescherming proberen die jongen ertoe te bewegen om terug naar de rots te zwemmen, terug naar mama zeehond. Soms lukt het en soms niet , helaas. Ik heb ook voor de eerste keer wilde mosselen gegeten, dat is nog eens iets anders dan onze gecultiveerde Zeeuwse mossel. Met tien stuks van deze soort heb je genoeg zo gigantisch zijn ze en de smaak is apart maar wel heel lekker. Zij noemen dat hier chulchas en worden samen met almejas klaargemaakt, dat is een ander soort schelpdier, die worden eerst mee gestoomd met de mosselen en daarna met een kaasvulling afgegaard in de oven, superlekker!!! ( een culinair hoogstandje) Daarbij wordt dan een fris Chileens wit wijntje geserveerd en het plaatje is compleet. Het huisje op één van de foto's is een cabaña, een strandhuisje, voor vele Chilenen is dit een soort buitenverblijf waar ze in het weekend naar toe komen. Daar hebben we ook overnacht, prachtig: , zicht op zee, volle maan, sterren aan de hemel, het geluid van de golven, kortom een plek om nooit meer te vergeten. De volgende dag zouden we alweer om zeven uur 's morgens vertrekken terug naar Chillán want ik werd om tien verwacht bij de papa van Michelle op de farm en dat is alweer een ander verhaal. Tijdens de reis van Chillán naar Cobquecura heb je ogen tekort om alles te zien, het wilde landschap, bergen, bosbouwbedrijven ( voornamelijk dennen), pueblo's en vooral grote contrasten van mooie huizen tot echte krotwoningen. Afstanden zijn in dit land een relatief begrip.
ik ben eindelijk op mijn blog geraakt. Vandaag , na drie dagen Chili, ben ik eindelijk in El Carmen toegekomen in de Hogar waar ik mijn stage ga lopen. De ontvangst was hartelijk en ik ben al goed geïnstalleerd in mijn kamertje voor de volgende vier maanden. Maar eerst even terug naar de afgelopen dagen. De laatste week in België was vermoeiend, zoveel mensen die je nog eventjes willen zien voor het vertrek, dus een etentje hier, een feestje daar, koffers pakken, hopen dat je niets vergeet, proberen aandacht te hebben voor de gevoelens van je gezin waar je zoveel om geeft en die je tenslotte vier maanden achterlaat, omgaan met je eigen twijfels en ook (jawel zeer zeker ) angst. Het was niet gemakkelijk en soms is de gedachte wel eens op gekomen om alles af te blazen en gewoon een stageplek in België te zoeken zoals een normaal mens zou doen. Maar ik ben nu eenmaal een speciale en opgeven staat niet in mijn woordenboek dus .....
De dag van het vertrek , donderdag, was nog een beetje hectisch. Oma Oben nog bezoeken in het bejaardentehuis , dan inladen en richting Antwerpen om eerst nog mijn visum af te halen op het Chileense consulaat en dan richting centraal Station voor de TGV naar Schiphol. Alles verliep in een drafje en had iets onwezenlijks, je hebt er zoveel maanden op voorhand over gepraat, je bent er zo intens mee bezig geweest en ineens is er het punt van no return. Je stapt op de trein , een laatste kus , een laatste keer wuiven en voor je het weet ben je vertrokken. Eerlijk gezegd had ik toen even een moeilijk moment, zoiets van waar ben ik in godsnaam toch aan begonnen. Gelukkig was het vlug over en kwam er een soort vastberaden rust over me om er het allerbeste van te maken.
De reis naar Schiphol verliep voorspoedig, nog geen uur en was zeer comfortabel. Schiphol daarentegen was een ander paar mouwen, groot en een kluwen en wirwar van mensen en richtingen, dat was even zoeken maar eens de juiste incheckbalie gevonden was het fluitje van een cent. Vliegen van Amsterdam naar Parijs is een lachertje, voor je boven bent, gaat dat vliegtuig alweer naar beneden en ben je er al. Ik heb ook ruim de tijd gehad om de taks vrije zones van zowel Schiphol als Charles de Gaulle te bezichtigen. Het mag dan wel taks vrij zijn, peperduur is het wel.
De vlucht naar Santiago duurde 14 uur en een beetje en aan de nacht kwam geen einde, die vloog gewoon met ons mee, pas de laatste twee uren van de vlucht zagen we weer daglicht. Gelukkig heb ik goed kunnen slapen en viel het al bij al nogal mee. En dan sta je ineens in Chili, is alles in het Spaans en kun je weinig beginnen met het Engels, Frans of Duits. Dus uitleggen met handen en voeten, en blijven lachen. Ook de traagheid der dingen sloeg toe, ik ben geland om 9u 25 plaatselijk tijd en ben uiteindelijk voorbij de immigratiedienst en de douane geraakt om 11u45. Eenmaal buiten was er het prettig weerzien met Michelle, dat deed deugd, een bekend gezicht in een vreemde wereld. De plannen waren echter gewijzigd, normaal zou ik een paar dagen in Santiago blijven maar dat ging niet door, Michelle kwam mij afhalen met een nichtje en zou ons naar een busterminal brengen waar Michelle en ik de bus zouden nemen naar Chillán. Dat is ongeveer 500 km meer naar het zuiden. Zo gezegd zo gedaan , de bus op en rijden maar . Ondertussen kon ik fijn bijpraten met Michelle en ook genieten van het Chileense landschap. We reden door Central Valley , links en rechts van je zie bergen en in de vlakte daartussen heel veel wijngaarden. Er loopt een autosnelweg helemaal van noord naar zuid door Chili met peage en alles erop en eraan. Op de autosnelweg zie je fietsers ( gelukkig zeer weinig) , voetgangers , zelfs een paard met kar , veel trucks en auto's. Gelukkig was het veel rustiger dan op onze Vlaamse autosnelwegen en verliep de busrit nog vrij voorspoedig. Eindhalte was Chillán , waar de mama van Michelle en de broer Pablo ons kwamen afhalen. Ze is een zeer lieve hartelijke vrouw en geen inspanning was teveel. Het was fijn zo hartelijk ontvangen te worden, alleen ik begreep geen jota van wat ze allemaal tegen me zei. Hier en daar een woordje maar het ging veel te snel om het te verstaan. Om een idee te hebben, kijk eens naar de Spaanse televisie bij ons dan begrijp je het wel. Om het een beetje in te korten , we zijn nog gaan winkelen ( een supermercado), gigantisch groot en ze verkopen er werkelijk alles tot autobanden toe aan prijzen die ongeveer één derde zijn van de prijzen in Europa ( ook de bekende merken die wij ook hebben) , ik kreeg al dadelijk het gevoel dat wij in Europa flink uitgebuit worden door die multinationals en dat die bij ons enorme winsten realiseren. Daarna al meteen op restaurant, een maaltijd om U tegen te zeggen : een portie frieten (jazeker) en stevige lap vlees ( ferm mogen eten) daarop nog twee spiegeleieren samen met salade. Ik heb goed mijn best mogen doen en mijn cholestorol heeft al meteen een flinke deuk gekregen. Uiteindelijk zijn we bij Michelle thuisgeraakt en ben ik eigenlijk meteen naar bed , doodmoe want die vier uur tijdsverschil spelen je toch wel parten en voor de volgende dag was een uitstap naar de playa gepland. Kwestie om mij zoveel mogelijk te laten zien : vertrek om 10 uur in de morgen. Daarover zal ik in mijn volgende berichtje schrijven samen met de eerste foto's.
Het zullen nog wel een paar moeilijke dagen worden, afscheid nemen is nu eenmaal niet het gemakkelijkste onderdeel van deze onderneming. Soms steken ook wel de nodige twijfels en angsten de kop op. Wat staat er mij ginder te wachten , hoe zal het onthaal zijn, hoe vlot gaat mijn Spaans zijn? Vele vragen en weinig antwoorden. Mijn echtgenote en mijn kinderen zitten met dezelfde vragen maar dan op het thuisfront, gaat het allemaal lukken 18 weken zonder papa in huis. De emoties laaien soms hoog op maar we blijven op dezelfde golflengte zitten. Zonder de steun van mijn vrouw en mijn kinderen zou ik er trouwens nooit aan begonnen zijn.
De volgende dagen en weken hoop ik zoveel mogelijk te schrijven over mijn belevenissen en gevoelens tijdens mijn stage periode in een tehuis voor kinderen in El Carmen. Het wordt een stage in het kader van mijn opleiding tot maatschappelijk werker aan de Sociale Hogeschool in Heverlee. In ieder geval wordt het een buitengewone ervaring deels om te leren, deels om een andere cultuur te leren kennen maar vooral om als mens te kunnen groeien en een gedreven maatschappelijk werker te worden
We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.
U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.
Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven.
Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.
Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://www.bloggen.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.
WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.
WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!
