vandaag is het zondag, mijn tweede zondag hier, deze morgen heb ik lekker lang kunnen slapen, tot 10 uur. Heerlijk eens even bijslapen. Het was me toch wel een vermoeiende week, elke dag naar de plaza voor één of ander optreden en dus laat in mijn bedje en toch elke morgen rond zeven er weer uit. Ik ben blij dat de week van El Carmen voorbij is, vanaf morgen is het opnieuw helemaal normaal en heb ik 's avonds mijn rust, gelukkig. Op de plaza hangen de kleinsten allemaal aan mij en het zou handig geweest zijn als ik drie paar benen had omdat ze allemaal op mijne schoot willen zitten, best vermoeiend voor de tio haha. De derde avond was er een zangwedstrijd voor de jeugd tussen 10 en 15 jaar en met trots kan ik vertellen dat onze Macarena eervol de derde plaats heeft behaald, voor mij persoonlijk verdiende ze beter en was ze de beste, ik denk dat de jury omgekocht was. Volgende keer zal ik mij eens gaan moeien. Voor de schitterende foto's van onze zangeres : zie mijn facebook.
Veel bijzonders is er niet gebeurd deze week, ik heb een zeker ritme elke dag. Om negen uur beginnen op het bureau, om half twee of twee uur eten we en daarna weer aan de slag tot zes uur. Om zeven word ik in één van de casitas verwacht voor het avondeten en dan naar de plaza met de jeugd en voor ik het weet is het middernacht voorbij.
Vandaag is het Valentijn en het is de eerste keer in 26 jaar een Valentijn zonder mijn Renilde, dat is balen. Ik stel voor om Valentijn even in de koelkast te steken tot juni tot ik terug ben. Mijn vrouwtje heeft dus nog een super romantisch avondje van mij tegoed. Hier merk je niet zoveel van Valentijn alhoewel het ook wel gevierd wordt.
Het studeren komt me zo ondertussen mijn oren uit, ik krijg echt wel veel informatie te verwerken en vermits alles in het Spaans is en dan nog in zo van die formele taal, krijg ik het soms echt op mijn heupen als ik de juiste vertaling van sommige begrippen en termen niet te pakken krijg. Meestal weet ik wel waar het over gaat en begrijp ik de inhoud wel maar om dat juist te reproduceren in onze taal is niet altijd eenvoudig. Volgens Tia Betsy is de theorie heel mooi en goed maar is de praktijk iets anders. ( Waar heb ik dat nog gehoord?). Tia Betsy is echt een schat, zij helpt me met heel veel dingen en betrekt me in alles. Ze legt me in het lang en het breed alles uit en doet echt wel moeite om langzaam te praten. Langzaam praten is heel moeilijk voor Chilenen, de woorden komen er in zo'n tempo uit, niet te doen. En om het dan nog wat ingewikkelder te maken de laatste letter van een woord is totaal onbelangrijk : tres wordt tre, grande wordt gran enzovoort. Ik begin het zo onderhand wel te horen en merk ook wel dat het elke dag een beetje beter gaat en dat ik meer begrijp van wat ze allemaal tateren. Alleen naar mijn gevoel ga ik niet snel genoeg vooruit, maar dat zal wel in mijn aard liggen. Geduld is een mooie deugd en dat wordt hier aardig op de proef gesteld.
De Engelse les van donderdag was al een stuk beter, de kleinsten zijn zot van Broeder Jacob in het Engels, dus zangles en voor de groteren had ik ook een lied voorbereid van Simon en Garfunkel : A bridge over troubled water. Dat was voor hen totaal onbekend, van Simon and Garfunkel hadden ze nog nooit gehoord ( de cultuurbarbaren haha) maar het werkte wel, de interesse was er om te luisteren ,om de woorden te herkennen en proberen te begrijpen. Volgende les het vervolg.
Ik had de les trouwens wat moeten inkorten omdat ik met Mauricio en Betsy mee mocht op huisbezoeken in El Carmen met de camionette. Eigenlijk is het een kruising tussen een jeep en een camionette, een vrij lang geval met een laadbak, 4x4 aandrijving enzovoort, enfin niks om in Hasselt een parkeerplaats mee te moeten zoeken. Rijden doet dat ding wel goed, ik heb er zelfs eventjes mee mogen rijden en terug in de garage zetten. Wat ik niet wist, het is hier de regel dat wie er het laatste mee gereden heeft, dat ding ook moet wassen op vrijdag. Dus daarom mocht ik het laatste stukje rijden, slim zijn ze hier wel. Al ooit een auto gewassen met Omo, waspoeder ? Echt eens doen, dat gaat supergoed ! ( Alleen zien dat het niet met dash is , want dat wast witter dan wit en is niet zo goed voor gekleurde auto's).
De huisbezoeken vielen nog al goed mee, in één van de huizen heb ik zelfs de uitnodiging gekregen om casuella (of zoiets)te gaan eten als mijn señora op bezoek komt. Heel vriendelijke mensen en ook een bijzonder huis met veel mooie dingen, een beetje Bokrijk maar dan op zijn Chileens. Het valt wel op hoe klein de huisjes zijn, ik schat de leefruimte in een doorsnee huisje zoiets van vijf op vijf, daarin wordt gekookt, gegeten, Tv gekeken enfin alles gedaan. Soms is er een achterbouw of een zolderverdieping , soms ook niet. Volgens Betsy waren dit de betere huizen waar we op bezoek zouden gaan, volgende keer trekken we meer de bergen in en zou het van een heel andere orde zijn, ik ben benieuwd.
Gisteren ben ik met de bus naar Chillán getrokken, helemaal in mijn ééntje. dat was een beetje avontuur. De busrit naar Chillán kost 1000 pesos en duurt ongeveer een uurtje. 1000 pesos is om en bij 130 , dus helemaal niet duur. Hoe dichter we bij de stad kwamen hoe voller die bus geraakte, uiteindelijk stond er in de middengang evenveel volk dan er op de stoelen zaten. Je mag er niet aan denken dat er iets gebeurt met zo'n afgeladen bus. Ik kon ook niet goed volgen waar er nu een bushalte was, blijkbaar kan je eender waar op de bus geraken als je maar tijdig begint te zwaaien naar de buschauffeur. Chillán was druk, het was zaterdag en markt. Ik moest mij goed oriënteren om de weg terug naar de busterminal niet kwijt te geraken. Overal waren er kraampjes en er is een enorme groenten- en fruitmarkt: voor vegetariërs een ware lust voor het oog. Groenten en fruit in alle maten, geuren en kleuren. Leuk om te zien. Ik hou daar wel van om tussen die kraampjes te slenteren en de mensen te observeren in hun drukte en hun bezigheden. 's Middags heb ik lekker gegeten in een restaurantje, lasagne met groenten met een soort fruitsap erbij en om af te sluiten een koffie ( alles samen nog geen 5 ). De koffie is hier wel altijd nescafé, een goei sjat koffie heb ik hier nog niet gevonden. De terugweg naar El Carmen was hetzelfde verhaal als 's morgens : een overvolle bus maar met dit verschil dat nu er ook nog alle aankopen van op de markt bij moesten. Achter me zat een mevrouw met een doos vol kiekens die de ganse weg terug gepiept hebben, erg leuk !!
De zondag is er voor de kinderen niet veel anders te doen dan naar de mis te gaan. Het koor van de hogar zou zingen voor de inhuldiging van de nieuwe pastoor. De mis was om 12 uur en duurde ruim anderhalf uur. Net zoals vorige week zat het kerkje afgeladen vol en ik moet zeggen onze kinderen zingen echt mooi , het is een koortje met talent ( misschien eens iets voor een tournée in België met benefietconcerten). Het is toch echt handig als je zo groot bent , altijd overzicht op de situatie. Ik was de grootste mens in de kerk met allemaal van die klein jung die aan mij hingen, het viel niet op. haha. Het is een goede oefening om het Spaans weer wat beter onder de knie te krijgen.
Ik ben benieuwd wat volgende week voor mij in petto heeft... wordt vervolgd
dag 1 van week 2. ik heb zonet het eerste blad van mijn scheurkalender gehaald, de eerste week is voorbij , nog zeventien weken te gaan. Niet dat ik aan het aftellen hoor , alleen maar een kwestie van de boekhouding goed bij te houden. Ik heb me deze morgen geïnstalleerd op het bureautje van Tia Lilly, het is jammer dat ik daar niet op internet kan draadloos. Dat moet ik toch nog even proberen op te lossen. Deze morgen heb ik ook kennis gemaakt met de directrice, señora Clara. Op het eerste zicht ziet ze er wat streng uit maar het is een heel vriendelijke dame en ook weer zeer behulpzaam., ik had eigenlijk niets anders verwacht. Bij het opstaan vanmorgen was ik zo stijf als een plank, resultaat van het voetballen gisteren met de jongens. Mijn conditie gaat hier een ferme boost krijgen als dat zo verder gaat. Met een beetje gymnastiek ging het al een stuk beter , klaar voor een drukke dag na een verkwikkende douche. Het heeft hier trouwens stevig geregend dit weekend, de binnenplaats stond helemaal onder water zondagochtend en arme Tia Ruti, die heeft ferm mogen dweilen in haar huisje. Casita Sagrados Corazones krijgt een nieuwe bovenverdieping en het dak is nog niet waterdicht. Ik heb haar wel een handje toegestoken om de grootste lekken te dichten maar het was hopeloos. Tegen het eind van de maand zou het probleem van de baan zijn en zou de bovenbouw ver af moeten zijn. Tia Ruti werkt heel erg hard en zoals ik het al heb kunnen observeren, heeft ze daar en boven niet de gemakkelijkste leefgroep. Daar zitten een paar stevige karakters tussen. Ze heeft in het weekend trouwens ook nog mijne was gedaan en te drogen gehangen, de lieve meid. Daarstraks heb ik alles netjes teruggekregen, ik moest het alleen nog strijken. Dat wou ze trouwens ook nog doen maar ik stond erop om dat zelf te doen. ( Ze kon niet geloven dat ik dat kon ) . Tussen haakjes : een nieuw strijkijzer en een strijkplank zouden ze hier wel kunnen gebruiken want wat ze nu hebben, heeft zijn beste tijd gehad. En bij nader inzien, ik mis mijn pyjamabroek, daar moet ik morgen eens achter aan gaan haha.
Na het ontbijt heb ik samen met Tia Betsy een beetje de planning van de dag en van de week overlopen en de uren voor de Engelse les vastgelegd. Het worden twee groepen : van zeven tot elf jaar en alles wat daar boven ligt. De tijd gaat hier heel snel, voor ik het wist was het al 11 uur , tijd voor de les met de kleinsten. Er kwamen er maar vier opdagen maar het was leuk : Jorge, Margarita, Karina en Aracely. Aracely hield het nogal vlug voor bekeken, het is een schat van een meid maar ze kan geen twee minuten stilzitten, haha. Ze heeft me ook al verteld wie haar madrina in België is en of ik haar kende. Verrassing , ik ken madrina Inge, wel Inge als je dit leest: Aracely is een prachtig kind maar je hebt er je handen mee vol maar je kan nooit boos op haar zijn , zo lief is ze dan wel weer.
Namiddag om 16 uur was het les voor de groteren en die waren verdorie met heel veel. Ik heb serieus gezweet en voor de volgende les moet ik er iets op vinden om de structuur erin te houden en om ze zoveel mogelijk te laten praten. Ik merk dat het voor hun heel moeilijk is om de juiste uitspraak te hebben. zij zijn het zo gewoon om hun tong verkeerd te zetten dat er geen fatsoenlijk Engels uit kan komen. We hebben wel veel gelachen. Volgende keer ga ik ze in twee groepen verdelen om ze nog iets meer te kunnen laten zeggen want dat is het belangrijkste, de rest leren ze wel op school.
Deze week zijn het festiviteiten in El Carmen, het is la semana de El Carmen. Elke dag van de week is er een optreden met dans en zang. Deze avond begint het. De meisjes hier kijken er naar uit, zo te horen. ( Ik denk om naar de chicos van het dorp te kunnen kijken, het is toch overal hetzelfde nietwaar). Natuurlijk mag Tio Esteban niet ontbreken op de lokale versie van Jazz Bilzen. Ik moet zeggen, ik heb me erg goed geamuseerd met de kinderen, veel gedanst ( het is ook muziek waar je niet op kan blijven stilstaan) en het optreden was de moeite waard. Eerst bracht een dansgroep typische lokale volksdansen in prachtige kostuums ( soms een beetje gewaagd) en met opzwepende ritmes. Ik hoop dat de foto's een beetje gelukt zijn . Daarna was er een optreden van de plaatselijke Clouseau : Los Gavilanes del Sur. Ik heb een CD tje gekocht met hun muziek
