Zovele gezichten, zovele lijsten. Ongetwijfeld veel positieve beloftes. Ik sta ook ergens op een lijst.
Nu, eigenlijk zou het goed zijn om al die positieve krachten te bundelen zodat er minder energie verloren gaat;
Ik ambieer geen politieke carrière, ik wil geen politieke "jackpot" voor het leven winnen. Ik wil gewoon een goed leven voor de mensen die ik ontmoet. Voldoende geld vooral en daar wringt het schoentje al. Velen moeten rondkomen met te weinig geld. Hoe graag zou ik hen willen helpen, maar ik kan het niet, ik heb zelf al moeite om maandelijks rond te komen, dus ik weet waarover ik spreek. Misschien richt ik ooit nog een huis tegen de armoede op. Eigenlijk ben ik van plan vooral op sociaal plan actief te zijn. Directe hulp, daar hebben de mensen nog het meest aan.
Ook een plaats waar mensen "laagdrempelig" met hun problemen terecht kunnen. Er is werk aan de winkel.
Deze en andere bekommernissen houden me alert. Vlaanderen, Brussel, Wallonië hebben nood aan een sociale identiteit. De kloof tussen burger en politieker moet kleiner worden. De politiek moet weer ten dienste van de mensen komen en geen kostelijk aanhangsel zijn van de maatschappij. Het gaat om het wel-zijn van de mensen, om hun "dagelijks" leven.
Politiek vanuit de buik. Letterlijk en figuurlijk. Letterlijk, omdat ik heb moeten knutselen en toveren om mijn kinderen groot te krijgen (financieel gezien dan), figuurlijk, omdat er "hart" moet komen in de politiek. De mensen moeten beseffen dat er op zijn minst naar hen geluisterd wordt.
Iedereen moet beseffen dat hij of zij meebouwt aan de maatschappij van vandaag en van morgen.