De Afrikaanse oma van de vriendin van mijn dochter is overleden. Ze was pas 54. Ze heeft een tijdlang in België gewoond, maar is uiteindelijk toch gestorven in haar thuisland Kongo. Eigenlijk best jong, 54. Hier zou de ziekte misschien tijdelijk opgespoord zijn, voor wie het kan betalen. Maar ginder is gezondheidszorg wellicht duur. Het heeft iets aangrijpends, iets aandoenlijks. Ik herinner mij dat mijn dochter vertelde dat de oma van haar vriendin "moe" was. Nu begrijp ik waarom. Ik heb de vrouw nooit persoonlijk ontmoet, maar ze heeft een pracht van een kleindochter en een mooie, flinke dochter. De sterkte van de Afrikaanse vrouwen. Het overeind blijven, ondanks alles. Het geloof, het enthousiasme voor het leven. Het leven zelf wordt een kunstwerk. Vannacht had ik een "speciale" droom. Ik droomde over transparente glazen kasten met mooie gekleurde juwelen in. De "oma" van de vriendin van mijn dochter was "op reis". De moeder van de vriendin van mijn dochter en de vriendin zelf zaten aan een mooie tafel. Design, wit design. Iedereen was blij en gelukkig. Misschien is dat een soort testament : een stukje van de "hemel" laten zien. Deze morgen pinkte ik een traantje weg.
Laat het duidelijk zijn, ik ben geen advocate of wat dan ook. Ik ben een gewoon burger die weliswaar gestudeerd heeft maar daarover gaat het nu niet... Ik vind het schandalig dat men dit weekend een juwelier van het leven heeft beroofd. Schandalig dat men mensen vermoordt voor duizenden euro's. Het moet ophouden... Ja natuurlijk, er is de consumptiemaatschappij waar alles rond het geld draait, maar dat betekent niet dat men alle moraal overboord moet gooien. Om het even welke godsdienst men aanhangt of niet aanhangt, dit is wat het niet moet zijn of worden. Dus alle geweld overboord. God wil dit zeker niet - voor diegenen die in God geloven. Dan pleit ik terug voor een ethische maatschappij, waarbij men zich in de plaats stelt van anderen bij het nemen van gelijk welke beslissing. Welke impact heeft dit op de anderen, hoe voelt de ander zich hierbij... Belangrijk is ook dat onze gezagsdragers beseffen dat vele mensen in België op de rand van de armoe leven, dat er al veel ellende is in dit land en dat men niet noodzakelijk de ellende van gans de wereld in ons land moet opvangen. Veel beter zou er nog meer actie ondernomen moeten worden naar een wereldeconomie toe die rechtvaardig en ethisch is. Welke toekomst denkt men te geven aan sommigen die straatarm in ons land verblijven? Kinderen die op 13 jaar uit stelen gaan (ik leg geen noodzakelijke link naar het voorgaande), dat is toch geen toekomst. Dat is toch geen opvoeding. Zou men in sommige gevallen niet beter begeleiden in de zin van "geboorteperking". Ik heb het bij drie kids gehouden. 3 vind ik het maximum in mijn geval want ik hecht veel belang aan de "kwaliteit" van de opvoeding, aan de "opvolging". Ook al zwem ik niet in het geld, ik probeer hen toch een normale opvoeding te geven - zonder ze de straat op te sturen. Let wel, het is niet gemakkelijk, ik verwijt de "ouders", sommige "ouders", niets maar het is beter niet al te veel kinderen te hebben als men straatarm is. De maatschappij is hier enorm veeleisend, de "sociale" druk hoog. Het onderwijs speelt ook een grote rol. Waarom geen betere "omkadering" in sommige milieus. Waarom geen gratis opvang tot 4 uur??? Tenslotte moet de maatschappij haar verantwoordelijkheid opnemen en minder "materialistisch" worden. Waarom geen "meer ethische" maatschappij? Het ethische zou meer en meer deel moeten uitmaken van onze maatschappij. Inmiddels stuur ik de familie van de juwelier mijn innige deelneming toe. Meer kan ik niet doen. Maar toch... HET KAN ANDERS. We hoeven daarom niet op morgen te wachten.
