Ik heb daarnet een kanjer van een idee gekregen. Aangezien in onze gecommercialiseerde wereld vooral vedetten ten top worden gevoerd en de armere medemens links blijft liggen, zou het niet slecht zijn moest er uit cultureel oogpunt in de armere medemens worden geïnvesteerd. We krijgen soms boeken te lezen van mensen die al bekend zijn en gewoon omwille van hun bekendheid een boek kunnen laten publiceren. Waarom geen kans geven aan een armer publiek zodat er een beetje evenwicht komt in de schaal. Ik weet zeker dat er in armoede grote kunstwerken geboren worden. Niet altijd, maar soms... Zelf vind ik het een prima idee. Eigenlijk is alles gecommercialiseerd momenteel, mijn frank valt soms nogal laat, maar hij valt... In alle geledingen van de maatschappij is dat merkbaar. Maar ik wil iedereen erbij, ook de armere medemens. Je zou versteld staan welke interessante verhalen die mensen soms te vertellen hebben. Of interessante ideeën. Alles is toch zo ongelijk verdeeld, maar er zijn lichtpunten. De herfst die de bomen geel kleurt en de blaren laat vallen, is voor iedereen gelijk. Overal komt de zon op en gaat ze slapen. De ene mag dan al veel meer hebben dan de anderen, we blijven allemaal mensen. Geen goden. Ik teken voor een mensenras dat "ethisch" bewust is, op alle vlakken.
Vandaag op het Muntplein naar de dag van de bestrijding van de armoede geweest. Ik kreeg er de kans kennis te maken met heel wat verenigingen die zich het lot van de financieel zwakkere medemens aantrekken. Het is goed dat mensen bewust worden gemaakt dat het niet zo heel juist is dat sommigen alles hebben en anderen bijna niets. Energie is er om te circuleren, niet om opgehoopt te worden zodat anderen ongelukkig worden. Als men arm is of behoeftig, is men niet noodzakelijk ongelukkig maar de "uitsluiting" maakt mensen ongelukkig. Ook al zijn zij zelf niet ongelukkig, de confrontatie met de materialistische buitenwereld waarin we leven, legt hen gevoelens op die zij soms zelf niet willen hebben. Toch geloof ik in de creativiteit van de mens die zijn/haar "lot" overstijgt, harmonie zoekt met zijn of haar situatie. Ik at gratis soep en brood met mensen die ik van haar noch pluim kende maar het deed deugd. Samen delen, samen eten in een gevoel van verbondenheid met elkaar, voelen dat het goed voelt te delen en naar elkaars woorden en belevenissen te luisteren. En dan maar hopen dat morgen beter is, dat er een ethisch verantwoorde maatschappij ontstaat die wild kapitalisme aan banden legt en solidariteit toont met iedereen die er nood aan heeft.
