Maandag was het een mindere dag voor mij. Ik ben naar een begrafenis geweest van een oude schoolkameraad. Hij is de week er voor 9 maart 2009 verongelukt. ik had hem al een tijdje niet meer gezien, enkel af en toe gehoord via de normale en gekende sites, netlog, facebook enz. maar toch ben ik er het hart van in. We zijn ondertussen woensdag en ik ben nog een beetje triest. We hebben vier jaar tijdens het middelbaar in de klas samen gezeten, samen naar Barcelona gegaan en naar Tunesië. Kortom leuke tijden beleefd. Het is dan ongeloofelijk raar als die persoon er dan niet meer is. Ik zou niet graag in de schoenen staan van de familie en een broer verliezen ofzo. Zodra ik uit de kerk was, heb ik een berichtje gestuurd naar mijn broer, dat hij voorzichtig moet zijn met de auto als hij rijdt. Hij is negentien jaar en al de jongens op die leeftijd durven nog al eens stoer doen.
