|
9 december 2010
Mijn mama heeft gisteren te horen gekregen dat ze vier tumoren in haar linkerborst heeft.
Ze was twee dagen geleden een mammografie laten nemen en daarbij hebben ze vier plekken gevonden.
Na een echo en punctie kwam het resultaat, borstkanker.
Ik kan het niet geloven, ik ben er kapot van.
Ik weet ni hoe ik me moet gedragen, ik weet niet wat ik moet zeggen tegen haar.
Ze is ziek, dat kan niet.
Volgende week krijgt ze een onderzoek om te zien of er uitzaaiingen zijn.
Ze gaat een MRI krijgen, een scan van haar buik en longen.
Ik hoop dat alles goed komt.
Ik ben de oudste, mijn broers en zussen rekenen op mij dat ik sterk blijf.
Maar ik zou heel graag gewoon wegkruipen en pas terug komen als dit allemaal voorbij is.
Ze krijgt 20 december haar operatie, een dag voor haar verjaardag, vijf dagen voor kerstmis
Wat gebeurt als ze het niet haalt? Wat moet ik tegen mijn broers en zussen zeggen?
Wat moet ik doen.
Ik loop al de hele dag zo kwaad, ik reageer het af op iedereen en het meeste op mijn ma.
Er spookt zoveel door mijn hoofd en ik heb het gevoel dat ik er niet kan over praten.
We gaan zo een leidensweg tegemoet en we gaan allemaal sterk moeten zijn, maar vandaag even niet.
Ik voel me zo een klein kind.
Zodra ik het nieuws hoorde, wist ik niet meer wat te doen of zeggen.
Mijn woorden stoppen en ik krijg krop in mijn keel.
Ons ma blijft vragen aan mij wat er scheelt, komaan moet ik nog meer zeggen.
Laat mij gewoon gerust.
Ik ga eerst in mijn schild kruipen, laat mij gewoon doen.
ik zie mijn broer wenen, ik hoor mijn zus huilen
Ik mag niet huilen, dus ik krop het op.
09-12-2010 om 23:54
geschreven door Snes 
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
|
