Verslag uit SKOOR: TEN VELDE VAN . Schonenberg Jaren geleden dat "Ten velde van" nog eens een bezoekje bracht aan het sympathieke VK Schonenberg, reeds lid van onze federatie sinds 1976, welke op 14.01 partij diende te geven tegen nieuwkomer SK Watertoren uit Bornem. Beklaagd hebben we deze - voor uw reporter althans - verre verplaatsing niet want toen we het lokale speelveld verlieten kregen we van de thuisafgevaardigde nog de opmerking mee dat we wel genoeg stof hadden om er een leuk verslag van te maken, en of dat waar was. Na amper 3 minuten opende Schonenberg reeds de stand, na enige aarzeling in de bezoekende verdediging, aarzeling welke op opportune wijze werd benut 1-0. Amper was alles goed genoteerd toen vanop rechts een knappe voorzet in de vlucht werd omgezet in een copy-book doelpunt en 2-0. Enkele minuten later, we waren amper 10 min. van start gegaan, of een juist gemeten dieptepas werd in één tijd, vanop 20 meter, loepzuiver over de bezoekende doelman gelobt., 3-0 !! Wekelijks bekijken we wedstrijden in de hogere reeksen, maar neem van mij aan dat wij wel enigszins met verstomming geslagen waren, echt doelpunten van 18 karaat. In de resterende minuten van de eerste helft probeerde SK De Watertoren om de stand te milderen doch echte doelkansen dienden we niet te noteren, dus ruststand 3-0. Wedstrijd waarschijnlijk gespeeld dacht men, maar dan..... amper 15 minuten na rust stonden de bordjes gelijk, drie (alweer) knappe doelpunten van de bezoekers brachten een complete ommekeer in de wedstrijd en toen de bezoekers, via een "Rooney"kopbal op 3-4 voorsprong kwamen, kon met dit zelfs niet onverdiend noemen. Nog was het doelpunten festival niet gedaan, Schonenberg - volledig weggespeeld tijdens de tweede helft - scoorde de dan nog onverhoopte gelijkmaker (4-4), maar moest alsnog de duimen leggen met 4-5. Ergens toch jammer dat deze wedstrijd niet eindigde op een gelijkspel, gezien beide ploegen één helft de baas waren over hun tegenstrever, in een wedstrijd die ons het bewijs leverde dat ook in onze laagste afdeling spannende wedstrijden te zien zijn.
Een derby, en dan nog in competitieverband, dat zijn we niet gewoon. De voorbije jaren speelden we wel enkele wedstrijden tegen andere Bornemse ploegen, maar dat waren gewoontegetrouw oefenwedstrijden eind augustus, begin september. Bedoeld om naast het eerste balgevoel ook terug de zaterdagroutine in de plaatselijke cafés er terug in te krijgen. In ons eerste seizoen in de KAVVV blijkt dat een andere nieuwkomer, Willebroek Zuid, onze dichtste tegenstander is. Van bij de bekendmaking van de samenstelling van de reeksen werden de wedstrijden tegen hen dan ook tot derby uitgeroepen. Dat een aantal spelers van ons uit Willebroek afkomstig zijn, geeft dergelijke wedstrijden natuurlijk wat extra pigment. In tegenstelling tot de Brugse clash tussen Club en Sirkul een dag later, had onze derby wel alles wat we willens nillens bij een burenduel veronderstellen: veel stress, weinig (goed) voetbal, harde duels, gele en ook een rode kaart, strafschop(pen), animo op en naast het terrein,... Wat kunnen we onthouden van deze wedstrijd langs SKW kant? Dat bij een meer realistische veldbezetting de defensieve opdrachten goed nageleefd werden. Dat Mus de vislijn (definitief) opbergt en terug plaatsneemt in doel. Dat SKW misschien wel voor het eerst dit seizoen een echt verstandige wedstrijd speelde. Dat Koen één keer de middellijn overstak om na een knappe 1-2 met Niels mooi binnen te tikken. Dat Ronny een wereldgoal scoorde om zijn gezinsuitbreiding te vieren. Dat er bijna 7 bakken Stella soldaat werden gemaakt. En dat zelfs Jelle erin slaagde te scoren....
Gesterkt door de positieve afloop van de thuismatch tegen Manhattan, hielden we vast aan een offensieve veldbezetting. Onze speler-trainer had de voorbije weken duidelijk goed opgelet bij de wedstrijden van zijn favoriete ploeg. Net als zijn collega Koster hield hij voet bij stuk en hield het op " de aanval is de beste verdediging". Zo is het mogelijk dat je na 35 minuten voetbal, met een uitstekende eerste 20 minuten van SKW die gepaard ging met een logische 0-2 voorsprong, toch gaat rusten met een 3-3 stand. Dat een naïeve speelstijl niet altijd slecht moet aflopen, werd in de tweede helft aangetoond. Dankzij een doelpunt in de voorlaatste minuut konden we de drie punten toch meenemen richting Acide Carbonique. Overtuigend was de zege allerminst. Dit in schril contrast tot de prestatie van onze gelegenheidslinkerflank Jurgen die voor eens en altijd wou duidelijk maken hoe je man van de match wordt. Inderdaad, door minimaal bij alle doelpunten betrokken te zijn - uiteraard met uitzondering van de tegendoelpunten - en door een beauty van een derde goal te scoren, die niet zou misstaan op de nationale TV zenders. Dat er toch spelers niet op Jurgen stemden, kan enkel maar om tactische redenen geweest zijn.
