Verslag uit SKOOR: TEN VELDE VAN . Schonenberg Jaren geleden dat "Ten velde van" nog eens een bezoekje bracht aan het sympathieke VK Schonenberg, reeds lid van onze federatie sinds 1976, welke op 14.01 partij diende te geven tegen nieuwkomer SK Watertoren uit Bornem. Beklaagd hebben we deze - voor uw reporter althans - verre verplaatsing niet want toen we het lokale speelveld verlieten kregen we van de thuisafgevaardigde nog de opmerking mee dat we wel genoeg stof hadden om er een leuk verslag van te maken, en of dat waar was. Na amper 3 minuten opende Schonenberg reeds de stand, na enige aarzeling in de bezoekende verdediging, aarzeling welke op opportune wijze werd benut 1-0. Amper was alles goed genoteerd toen vanop rechts een knappe voorzet in de vlucht werd omgezet in een copy-book doelpunt en 2-0. Enkele minuten later, we waren amper 10 min. van start gegaan, of een juist gemeten dieptepas werd in één tijd, vanop 20 meter, loepzuiver over de bezoekende doelman gelobt., 3-0 !! Wekelijks bekijken we wedstrijden in de hogere reeksen, maar neem van mij aan dat wij wel enigszins met verstomming geslagen waren, echt doelpunten van 18 karaat. In de resterende minuten van de eerste helft probeerde SK De Watertoren om de stand te milderen doch echte doelkansen dienden we niet te noteren, dus ruststand 3-0. Wedstrijd waarschijnlijk gespeeld dacht men, maar dan..... amper 15 minuten na rust stonden de bordjes gelijk, drie (alweer) knappe doelpunten van de bezoekers brachten een complete ommekeer in de wedstrijd en toen de bezoekers, via een "Rooney"kopbal op 3-4 voorsprong kwamen, kon met dit zelfs niet onverdiend noemen. Nog was het doelpunten festival niet gedaan, Schonenberg - volledig weggespeeld tijdens de tweede helft - scoorde de dan nog onverhoopte gelijkmaker (4-4), maar moest alsnog de duimen leggen met 4-5. Ergens toch jammer dat deze wedstrijd niet eindigde op een gelijkspel, gezien beide ploegen één helft de baas waren over hun tegenstrever, in een wedstrijd die ons het bewijs leverde dat ook in onze laagste afdeling spannende wedstrijden te zien zijn.
Een derby, en dan nog in competitieverband, dat zijn we niet gewoon. De voorbije jaren speelden we wel enkele wedstrijden tegen andere Bornemse ploegen, maar dat waren gewoontegetrouw oefenwedstrijden eind augustus, begin september. Bedoeld om naast het eerste balgevoel ook terug de zaterdagroutine in de plaatselijke cafés er terug in te krijgen. In ons eerste seizoen in de KAVVV blijkt dat een andere nieuwkomer, Willebroek Zuid, onze dichtste tegenstander is. Van bij de bekendmaking van de samenstelling van de reeksen werden de wedstrijden tegen hen dan ook tot derby uitgeroepen. Dat een aantal spelers van ons uit Willebroek afkomstig zijn, geeft dergelijke wedstrijden natuurlijk wat extra pigment. In tegenstelling tot de Brugse clash tussen Club en Sirkul een dag later, had onze derby wel alles wat we willens nillens bij een burenduel veronderstellen: veel stress, weinig (goed) voetbal, harde duels, gele en ook een rode kaart, strafschop(pen), animo op en naast het terrein,... Wat kunnen we onthouden van deze wedstrijd langs SKW kant? Dat bij een meer realistische veldbezetting de defensieve opdrachten goed nageleefd werden. Dat Mus de vislijn (definitief) opbergt en terug plaatsneemt in doel. Dat SKW misschien wel voor het eerst dit seizoen een echt verstandige wedstrijd speelde. Dat Koen één keer de middellijn overstak om na een knappe 1-2 met Niels mooi binnen te tikken. Dat Ronny een wereldgoal scoorde om zijn gezinsuitbreiding te vieren. Dat er bijna 7 bakken Stella soldaat werden gemaakt. En dat zelfs Jelle erin slaagde te scoren....
Gesterkt door de positieve afloop van de thuismatch tegen Manhattan, hielden we vast aan een offensieve veldbezetting. Onze speler-trainer had de voorbije weken duidelijk goed opgelet bij de wedstrijden van zijn favoriete ploeg. Net als zijn collega Koster hield hij voet bij stuk en hield het op " de aanval is de beste verdediging". Zo is het mogelijk dat je na 35 minuten voetbal, met een uitstekende eerste 20 minuten van SKW die gepaard ging met een logische 0-2 voorsprong, toch gaat rusten met een 3-3 stand. Dat een naïeve speelstijl niet altijd slecht moet aflopen, werd in de tweede helft aangetoond. Dankzij een doelpunt in de voorlaatste minuut konden we de drie punten toch meenemen richting Acide Carbonique. Overtuigend was de zege allerminst. Dit in schril contrast tot de prestatie van onze gelegenheidslinkerflank Jurgen die voor eens en altijd wou duidelijk maken hoe je man van de match wordt. Inderdaad, door minimaal bij alle doelpunten betrokken te zijn - uiteraard met uitzondering van de tegendoelpunten - en door een beauty van een derde goal te scoren, die niet zou misstaan op de nationale TV zenders. Dat er toch spelers niet op Jurgen stemden, kan enkel maar om tactische redenen geweest zijn.
Aangezien jullie vertrouwde verslaggever een eerste keer noodgedwongen een competitiewedstrijd van SK Watertoren moest missen, is het onderstaande gebaseerd op de telefoontjes en sms tijdens de wedstrijd en de onafhankelijke bevestigingen door een representatief deel van de ploeg aan de toog van Acide Carbonique. Indien sommige feiten kwetsend zouden overkomen of niet 100% waarheidsgetrouw zouden zijn, gelieve mij dan ook te verontschuldigen. Onderstaand verslag is niet meer dan een poging tot weergave van de feiten.
Voor de match was er uitgebreid gewaarschuwd voor overdreven optimisme of onderschatting van onze nog puntenloze tegenstander. Er werd logischerwijze beslist om met het sterkst mogelijke elftal te starten. Indien SKW erin zou slagen om afstand te nemen van de tegenstander, konden ook enkele mindere goden wat spelminuten gegund worden. Aangezien ik in Parijs vertoefde, was die eer deze week voor anderen weggelegd. De eerste helft verliep echter allesbehalve vlot. Het duurde tot net voor rust tot de gelijkmaker viel. In de tweede helft was het scoreverloop voor mij niet erg makkelijk te volgen, aangezien de gelegenheidsreporter bij elke tussenstand eerst het aantal doelpunten van de bezoekers doorgaf, gevolgd door het aantal doelpunten van SKW. En zo kreeg ik op weg naar het Louvre door dat het 1-3 en wat later 2-4 en 2-5 werd. Gelukkig werd één en ander rechtgezet na een controletelefoontje en bleek SKW een voorsprong genomen te hebben. De wissels bleken een grote rol gespeeld te hebben in de overtuigende overwinning. Zo scoorde David twee doelpunten en gaf hij ook een assist. En wat dan te zeggen van Jelle Speelman? Niet alleen zorgde hij voor het laatste doelpunt, de 7-2, over de manier waarop werd nog dagenlang nagebabbeld in Klein-Brabant. Het moet een prachtige soloactie geweest zijn, die een instant hit op you tube zou geweest zijn. Jelle schakelijk zijn tegenstander op snelheid uit en werkte genadeloos af. Dat de leeftijd van de tegenstander zich tussen de huidige en toekomstige pensioenleeftijd bevindt, is een verwaarloosbaar detail.
Wat een voorzitter lijden kan. Eén week na een match met een dramatische inzinking en een even onverhoopte afloop vertrokken we, als ik op mijn medespelers mag afgaan, fris en monter naar Borsbeek. Aangezien we andermaal met 16 spelers zijn, stel ik me in samenspraak met mijn mental coach en trainer naast de ploeg. Aangezien er een gezellige kantine was, vond ik dit helemaal niet erg. Dat de overvloedige scouting van toekomstige tegenstanders ( na Turkije - België was er ook nog de derby Argentinië - Chili) niet straffeloos voorbij zou gaan, bleek al snel. Was ik nog niet volledig ontnuchterd of juist wel, feit is dat ik zo vroeg op de namiddag een jammerlijke beslissing nam. Ik bestelde een pintje zonder te verifiëren welke pils er getapt werd. Gestraft voor zoveel onverschilligheid kreeg ik een Maes Pils voorgeschoteld. Nauwelijks bekomen van de eerste deciliter gerstenat kwam de verantwoordelijke van de tegenstander vragen of ik het zag zitten om de taak van scheidsrechter om mij te nemen. Wat ik in ruil voor een cola prompt aanvaardde. Omwille van evidente redenen van neutraliteit kan ik weinig kwijt over de match. Dat we in de eerste helft te laks optraden en dat het in de tweede helft op defensief vlak niet altijd evenwichtig was, kan niemand betwisten. Anderzijds beschikte de ploeg duidelijk over voldoende veerkracht en enthousiasme om een scheve situatie recht te zetten. Rest mij het nog te hebben over de laaste minuut die ik de 22 voetballers gunde. Een laatste hoekschop voor SKW bij een 3-2 achterstand. Onze captain sommeerde VC om een Bolatje te komen doen. Waardoor er niet langer 60 maar nauwelijks 15 seconden restten. De regen viel de laatste minuten immers met bakken uit de hemel en dat maakt het voor een keeper in lange broek niet eenvoudig om een sprintje te trekken. Ik hoor de bal van Jelle's linker vertrekken en heb als volleerd arbiter enkel oog voor wat er in de 16 gebeurt. Aan het gezicht van VC zie ik dat de bal bij hem in de buurt zal komen. Zal het dan? Scoort SKW de 3-3? Volgt VC het voorbeeld van Bolat tegen AZ en valt hem eeuwige roem te beurt? Jammer, maar helaas voor VC. Eric Cools is eerst op de bal en scoort de gelijkmaker. Wie durft nog te beweren dat Eric op vlak van sprongkracht moet onderdoen voor Barry. Twee goals in twee weken. En twee keer met het hoofd. Waar zal dat eindigen?
SKW: Peter VC, Darach (Robin), Koen, Bart, Jelle, Jan, Jurgen (Joris), Michaël, Ronny (Kenny), Wesley (Nicolas) & Eric. Scheidsrechter: Fred
Doelpunten: 1-1: Jelle - assist Joris 3-2: Jopie - assist Robin 3-3: Eric - assist Jelle
