Hallo allemaal! Wisten wij veel dat we hier internet zouden hebben! Vandaag sneeuwt het, dus kunnen we niet onmiddellijk gaan skiën, en kunnen we de eerste foto's doorsturen!
Weer even geleden, maar het is dan ook lekker druk. Siebe bezig houden, wekelijkse bezoekjes hier en daar, schoolwerk, bouwtoestanden, ...
Maar vandaag tussen de wind en de enkele stralen zon, dan toch tijd gemaakt om met onz kleine heer naar de eenden te gaan langs het kanaal. En aan onze broodzak te zien, is het lang geleden, want we hadden heeel veel brood om aan de eenden te voederen!
Siebes haren werden weer wat lang, dus moest de schaar er in. Ze zijn niet overal even recht en correct, maar probeer dat maar eens met een wiebelende kleuter, die niet wil dat je zijn haren knipt... Het resultaat is nog te doen, en anders gaan we binnen kort voor een kortere coupe naar de kapper. Maar dat is voor na het skieën!
Mijn mama is deze week op zeeklassen. Dus het is niet dat ik niets doe deze week, ik heb een vol programma, maar er is geen fotograaf ter plaatse. Dus geen getreur, als mama weer thuis is, volgen er weer nieuwe berichten!
Zondag voormiddag was er met Siebe niet echt veel aan te vangen. Nog wat jengelig door dat ziek zijn, en vooral zeer ongeduldig voor dat ene belangrijke ding: "Wanneer komt Bert thuis?"
Dus zijn we om half 2 vertrokken richting Zaventem. Gelukkig viel kleine snuit nog snel in slaap, waardoor we geen 100 keer moesten uitleggen waar zijn peter nu wel was... Eens in de aankomsthal was het dan wachten, en wachten... Siebe:" Neen, dat is Bert niet, neen, dat ook niet, neen dat is een meneer, neen, dat is een mevrouw..." En toen, plots, alles zeer snel:
Een deftige knap, in maatpak met een glimlach die zijn identiteit verraadde! Siebe spurtte naar hem toe, iedereen stomverbaasd voor het tafereel: een kleine jongen, in een veel te groot t-shirt, en een geklede heer, bruin verbrand en oh zo gelukkig... Machtig om te zien!
En dan kwam dat ene moment waarop Siebe zo gewacht had: " Hoog doen, Bert! Hoog doen!" Je kan je voorstellen hoe groot Siebes smile toen was! Hij heeft er zo op moeten wachten! En toch kon het weer!
We hadden zelfs de uitnodiging van mama Bert om mee te komen eten. Dat sloeg Siebe niet af he! Mee naar zijn peter zijn thuis! In de auto uiteraard 100 keer uitleggen dat Bert in de andere auto zat, en dat die wel degelijk naar huis ging...
We zijn reuze blij dat je weer thuis bent Bert! En Siebe des te meer! En je weet het hé, de eerste 10 jaar thuis blijven nu!
Tegen dat iedereen dit berichtje leest, is het hoogtepunt misschien al voorbij, maar vandaag komt Siebes peter terug uit Australië! Siebe heeft er dagen over gedaan om te begrijpen dat zijn peter weg was, hij heeft er weken over gebabbeld, hij is al dagen aan het aftellen... Maar straks gaan we echt Bert afhalen en dat kan niet zonder cadeautje! Dus is Siebe maar in zijn creatieve bui gegaan en met verf en stiften aan de slag gegaan. Eerst oefenen op een blad, onder heet waakzaam oog van Nancy, dan echt knoeien op de t-shirt, en dan nog een tekening maken met stiften... Het werk van zo een kleuter is nooit volledig gedaan!
Hopelijk kunnen we er straks wat leuke foto's bijzetten van Bert en Siebe zelf!
Na zijn eerste week school komt Siebe tot de conclusie: het studentenleven is best wel hard. Naar school gaan is geen probleem, onze snuit lijkt het daar super te vinden. Turnen, verven, tekenen, leren (ja dat zijn zijn eigen woorden!), buiten spelen, ... best wel leuk. Maar dan thuiskomen en ziek zijn! Dat is er te veel aan! Eerst goed verkouden, nu nog steeds zwaar hoesten en koorts, ondertussen gevallen en daardoor een blauw oog en vandaag weer ontstoken ogen... Wat kan het leven toch vermoeiend zijn! Gelukkig is zijn grote vriend, Kiran, al bereid tot een knuffel op afstand...
Ik ben er zeker van dat de foto's erg overtuigend zijn, maar tegen het volgend bericht is hij weer beter hoor! Want dan komt zijn peter thuis! "Wel helemaal uit Australië, he mama!" (Siebes woorden!)
Wat een heerlijk moment, vakantie is iets dat nooit kan "vervelen"...
Siebes laatste dagen als kleine jongen zijn geteld, want na deze vakantie stapt meneer elke ochtend de schoolpoort binnen. (Vandaag is hij zelfs voor de laatste keer naar Annemie... ) De vakantie wordt uiteraard actief ingevuld. Zo zijn we met Linus en Lieze naar Plopsa Hasselt gegaan! Ze vonden het super. Al die attracties, de inkleding, het spelen in het ballenbad, ... Maar die grote Bumba en grote Plop, dat was er toch teveel aan. Dan maar naar de show kijken vanop een veilige afstand op het balkon. Ze waren beiden erg geboeid... De dag werd afgesloten met echte carnavalsnippers die uit de lucht dwarrelden. Dat laatste was zelfs de leukste gebeurtenis! We hebben hem die avond en nacht niet meer gehoord!
Ja mensen, je leest het goed. Die kleine neus, die daar nog niet zo lang geleden geboren werd, verjaarde en leerde stappen, weer verjaarde en leerde potjes plassen, is nu een echte peuter. Hij stapte vandaag zo fier als een gieter,best neiuwsgierig naar wat er stond te gebeuren, zijn schoolpoort binnen. Zoveel kinderen om hem heen, een grote drukte, maar het schrikte hem totaal niet af. Eerst even alleen de klas verkennen. Zoveel ruimte om in de spelen! Dan kwamen er andere kinderen in de klas (in Siebe zijn klas nog wel!) De juf zong een liedje, las een verhaaltje voor, vertelde over het weer... terwijl Siebe de klas verder verkende. Hij zat niet tussen de kinderen in de kring. Neen, dat was niet spannend genoeg. Maar die verfhoek en de auto's, de glijbaan en de fietsjes, daar was het hem om te doen! Tot hij naar de les 'schrijfdans' mocht. Daar leerden ze met krijt op een bord schrijven! En mochten ze mee dansen en springen. (Uiteraard naar Siebes zin!) En tenslotte mochten ze er me klei de banken besmeuren! Geef toe, echt spek naar Siebes bek. Hij help heel flink de tafels wassen met zeep en washandjes! Zelfs thuis heeft hij dat nooit mogen doen! Een grote stap in onze kleine neus zijn leven! Niet te geloven hoe snel het gaat! Volgende week gaat hij woensdag nog een keertje. Dan zelfs zonder mama en papa erbij! (Dus vogelvrij!) En na de vakantie, dan is het echt aan hem. Vanaf 22 februari, vertelt hij overal erg fier, gaat onze kleine, grote peuter, naar zijn klas, dag na dag! (snik)
Het gaat stilaan toch wel vooruit. We zien er steeds meer een huis in. Maar toch blijf je overal werk zien: nog chape, nog vloeren, nog badkamer, nog keuken, ... Maar goed. We staan weer een stapje dichterbij. De plakwerken zijn gedaan!
Siebe gaat het toch knap jammer vinden als we eens verhuizen, want het kanaal is voor hem toch iets speciaals. En steeds als we tot aan de kade wandelen zijn zijn grote en kleine vrienden paraat. Ik denk dat ze hem ondertussen al kennen, want als we aankomen komt de hele vogelbuurt eten halen. Siebe spaart dus ijverig al zijn oud brood en korstjes op... Siebes verbazing was dan ook kompleet toen er 4 zwanen kwamen toegevlogen! Prachtige sierlijke vogels. En gelukkig met reuze honger! Dat gaf weer wat mooi fotomateriaal!
Alleen afscheid nemen vind hij dan moeilijk. Meestal verloopt de terugweg met tranen of gemopper... Groetjes!
Ik denk niet dat we er nog veel over moeten schrijven, iedereen heeft er stilaan wel iets van gemerkt: de sneeuw is in het land. En ook Siebe vindt dit best wel leuk. 's Morgens opstaan en alles oogt mooi wit, wandelen gaan in de krakende sneeuw, lekker ingeduffeld wandelen in de natuur, sleeën, en uiteraard een sneeuwman maken! En als ik de logboeken na pluis, is het de eerste sneeuwman die Siebe maakt! Hij heeft er wel niet echt veel aan geholpen, maar hij was er wel bij. Zijn grootste probleem bestaat nog uit het aanhouden van zijn handschoenen, want dat vindt hij maar niks! Maar de sneeuwman is toch mooi om zien en hij gaat er nog alle dagen naar kijken. Ook de vogeltjes buiten eten geven (brood, gruit, vetbollen, ...) hoort er nu dagelijks bij.
Speciaal voor zijn grootste vriend, peter Bert, maakte Siebe deze foto. Met zijn favorite knuffel Kiwi, waarvan hij wel 100 keer per dag zegt dat hij uit Australië komt en van zijn peter Bert heeft gekregen, wil Siebe op deze manier zijn verste vriend een super 2010 wensen! Siebe noemt het nieuwe jaar, het jaar dat zijn peter terug thuis zal komen!
En hoe kan je beter die feestmaaltijdkilo's en die slaapogen wegwerken, dan door te gaan ochtend wandelen!? Dus op nieuwjaarsochtend deed Siebe zijn warme kleren aan en trokken we de straten in. Er lag wel niet veel sneeuw, maar dat was niet zo erg. Siebe schreef zelfs een Nieuwjaarsbrief in de sneeuw!
Voor het grote nieuwjaarsfeest had Siebe zijn beste pak aan! Want Wendy en Johnny kwamen eten en we gingen veel spelen en vuurwerk afsteken. Onze stilaan grote jongen heeft het best goed volgehouden tijsdens deze feestdagen. Hij is zelfs opgebleven tot aan het vuurwerk van 12u! Rond 11 uur kreeg hij een heel speciaal telefoontje! Vanuit Nieuw Zeeland belde zijn peter! SUPER! Maar dat vuurwerk was er te veel aan, want hij heeft ontzettend bang gehad. Hij vond de lichtjes wel mooi en de sterretjes die flikkerden in de lucht, maar dat geknal en gesis was er voor hem over!
Tussen alle rapporten enouderavonden in toch even tijd maken voor iets helemaal anders dan SIebe: de bouw! Er is weer een mijlpaaltje gezet: de ramen staan erin. (lees: een deel van de ramen staat erin).
Het is even wennen, na maanden zo een doos zonder ruiten te zien, maar nu lijkt het al echt op een huis. Hopelijk loopt alles vlot (maar ondertussen weten we dat dat een utopie is) want de plakker zijn materiaal staat al klaar. Zal ook weer raar zijn als de boel eens geplakt is!
Vanmorgen vroeg, om 8u al, had Siebe een tweede belangrijke afspraak bij de Sint. Deze keer wel heel speciaal, de Sint van Nieuw Zeeland! In de schemer van de vroege ochtend reden we richting huize Switten, om daar te gaan chatten met zijn grote vriend, Bert, die nu toch al 50 dagen in Oceanië vertoeft... Ook daar was de Sint reeds gearriveerd en had weer wat leuks voor Siebe achtergelaten. Maar er werd ook vooral veel gebabbeld met peter Bert! Die live te bewonderen was via Skype! Een leuk idee. Siebe begon onmiddellijk weer met: Komen spelen! En met "hoog gooien, hoog gooien! Hij is onze Bert nog niet vergeten. Hoe kan dat ook, als je een echte pluche kiwi opgestuurd krijgt als kado! Bedankt Sint uit dat verre Nieuw Zeeland, en doe vooral de dikke groeten van Siebe aan zijn peter!
Dit weekend werd een druk weekend. Want niet alleen de Sint heeft het druk, ook Siebe, die overal mag gaan kijken wat de Sint voor hem gebracht heeft! Zijn Sintenspeurtocht startte dit jaar in Leopoldsburg. Bij Wendy en Johnny. Daar stond zaterdagavond een hele tafel vol lekkers en vol auto's op Siebe te wachten! De auto's werden uiteraard onmiddellijk uitvoerig getest! Dank je wel, Sint! Verder mochten we daar ook de nieuwe werken aan het huis inspecteren en met de dieren spelen. Vooral de muizen vielen bij Siebe in de smaak! Maar ook de kleine honden gaven leuke momenten. Bedankt voor de leuke uitnodiging!
Tijdens de natte ochtenden, is Siebe toch niet bang van wat vochtigheid. Hij doet zijn jas aan en trekt met zijn fiets naar het kanaal. Dan kan hij zo de eendjes voeren. Jammer dat er niet altijd veel eendjes zijn, en vooral dat ze door het warme weer nog lang geen honger hebben...
Toen Siebe vandaag van Annemie thuis kwam, stond zijn pantoffel op een kussen, met een leuke verrassing! De Sint had er een Nijntje van chocolade en een kleurboekje in gestoken! Siebe had maar enkele seconden nodig om de verrassing te ontdekken. De chocolade (volgens Siebe: "jocojcolade") werd uiteraard onmiddellijk geproefd. Nijntje is nu zijn oren kwijt, maar het zal niet lang duren eer er meer van hem gegeten wordt... Siebes handen spreken boekdelen!
met een glimlach die zijn identiteit verraadde!
Geef toe, echt spek naar Siebes bek. Hij help heel flink de tafels wassen met zeep en washandjes! Zelfs thuis heeft hij dat nooit mogen doen!
Hij vond de lichtjes wel mooi en de sterretjes die flikkerden in de lucht, maar dat geknal en gesis was er voor hem over!
