Ik denk niet dat we er nog veel over moeten schrijven, iedereen heeft er stilaan wel iets van gemerkt: de sneeuw is in het land. En ook Siebe vindt dit best wel leuk. 's Morgens opstaan en alles oogt mooi wit, wandelen gaan in de krakende sneeuw, lekker ingeduffeld wandelen in de natuur, sleeën, en uiteraard een sneeuwman maken! En als ik de logboeken na pluis, is het de eerste sneeuwman die Siebe maakt! Hij heeft er wel niet echt veel aan geholpen, maar hij was er wel bij. Zijn grootste probleem bestaat nog uit het aanhouden van zijn handschoenen, want dat vindt hij maar niks! Maar de sneeuwman is toch mooi om zien en hij gaat er nog alle dagen naar kijken. Ook de vogeltjes buiten eten geven (brood, gruit, vetbollen, ...) hoort er nu dagelijks bij.
Speciaal voor zijn grootste vriend, peter Bert, maakte Siebe deze foto. Met zijn favorite knuffel Kiwi, waarvan hij wel 100 keer per dag zegt dat hij uit Australië komt en van zijn peter Bert heeft gekregen, wil Siebe op deze manier zijn verste vriend een super 2010 wensen! Siebe noemt het nieuwe jaar, het jaar dat zijn peter terug thuis zal komen!
En hoe kan je beter die feestmaaltijdkilo's en die slaapogen wegwerken, dan door te gaan ochtend wandelen!? Dus op nieuwjaarsochtend deed Siebe zijn warme kleren aan en trokken we de straten in. Er lag wel niet veel sneeuw, maar dat was niet zo erg. Siebe schreef zelfs een Nieuwjaarsbrief in de sneeuw!
Voor het grote nieuwjaarsfeest had Siebe zijn beste pak aan! Want Wendy en Johnny kwamen eten en we gingen veel spelen en vuurwerk afsteken. Onze stilaan grote jongen heeft het best goed volgehouden tijsdens deze feestdagen. Hij is zelfs opgebleven tot aan het vuurwerk van 12u! Rond 11 uur kreeg hij een heel speciaal telefoontje! Vanuit Nieuw Zeeland belde zijn peter! SUPER! Maar dat vuurwerk was er te veel aan, want hij heeft ontzettend bang gehad. Hij vond de lichtjes wel mooi en de sterretjes die flikkerden in de lucht, maar dat geknal en gesis was er voor hem over!
Tussen alle rapporten enouderavonden in toch even tijd maken voor iets helemaal anders dan SIebe: de bouw! Er is weer een mijlpaaltje gezet: de ramen staan erin. (lees: een deel van de ramen staat erin).
Het is even wennen, na maanden zo een doos zonder ruiten te zien, maar nu lijkt het al echt op een huis. Hopelijk loopt alles vlot (maar ondertussen weten we dat dat een utopie is) want de plakker zijn materiaal staat al klaar. Zal ook weer raar zijn als de boel eens geplakt is!
Vanmorgen vroeg, om 8u al, had Siebe een tweede belangrijke afspraak bij de Sint. Deze keer wel heel speciaal, de Sint van Nieuw Zeeland! In de schemer van de vroege ochtend reden we richting huize Switten, om daar te gaan chatten met zijn grote vriend, Bert, die nu toch al 50 dagen in Oceanië vertoeft... Ook daar was de Sint reeds gearriveerd en had weer wat leuks voor Siebe achtergelaten. Maar er werd ook vooral veel gebabbeld met peter Bert! Die live te bewonderen was via Skype! Een leuk idee. Siebe begon onmiddellijk weer met: Komen spelen! En met "hoog gooien, hoog gooien! Hij is onze Bert nog niet vergeten. Hoe kan dat ook, als je een echte pluche kiwi opgestuurd krijgt als kado! Bedankt Sint uit dat verre Nieuw Zeeland, en doe vooral de dikke groeten van Siebe aan zijn peter!
Dit weekend werd een druk weekend. Want niet alleen de Sint heeft het druk, ook Siebe, die overal mag gaan kijken wat de Sint voor hem gebracht heeft! Zijn Sintenspeurtocht startte dit jaar in Leopoldsburg. Bij Wendy en Johnny. Daar stond zaterdagavond een hele tafel vol lekkers en vol auto's op Siebe te wachten! De auto's werden uiteraard onmiddellijk uitvoerig getest! Dank je wel, Sint! Verder mochten we daar ook de nieuwe werken aan het huis inspecteren en met de dieren spelen. Vooral de muizen vielen bij Siebe in de smaak! Maar ook de kleine honden gaven leuke momenten. Bedankt voor de leuke uitnodiging!
Tijdens de natte ochtenden, is Siebe toch niet bang van wat vochtigheid. Hij doet zijn jas aan en trekt met zijn fiets naar het kanaal. Dan kan hij zo de eendjes voeren. Jammer dat er niet altijd veel eendjes zijn, en vooral dat ze door het warme weer nog lang geen honger hebben...
Toen Siebe vandaag van Annemie thuis kwam, stond zijn pantoffel op een kussen, met een leuke verrassing! De Sint had er een Nijntje van chocolade en een kleurboekje in gestoken! Siebe had maar enkele seconden nodig om de verrassing te ontdekken. De chocolade (volgens Siebe: "jocojcolade") werd uiteraard onmiddellijk geproefd. Nijntje is nu zijn oren kwijt, maar het zal niet lang duren eer er meer van hem gegeten wordt... Siebes handen spreken boekdelen!
Tegenwoordig is er weinig grootse actie in Siebes leven. Mama heeft het weer lekker druk op school, en buiten met dat slechte weer valt er niet veel te beleven... Maar binnen blijven kan ook leuk zijn. Zijn grootste hobby is "autoplank" spelen. Vertaling: het laten rijden en crashen van auto's (en andere voorwerpen) van de plank die Opa Bijoe gemaakt heeft. Boekjes lezen zijn ook nog steeds favoriet. Tv-kijken kan hij als de beste, zijn favorite programma's zijn blokken, bootje Elias en Plop. Ja de kleine heer weet ondertussen goed dat er voortdurend wel erges filmpjes te vinden zijn... Om nog eens wat foto's te verzamelen voor de site heeft Siebe een fotosessie toegestaan tijdens zijn potjestraining. Nu de spanning er wat van af is, doet hij het steeds minder graag, maar gelukkig is hij met een kleine aanzet nog te motiveren tot pipi op het potje. Maar kaki niet...
Verder is er aan tafel ook best voldoende plezeir. Zeker als meneer zijn snuiten boven haalt om iedereen te plezieren en in de belangstelling te staan...
7.30: eens roepen of er al iemand zin heeft om op te staan... 8.00: niet meer opgeven, nu wil ik echt opstaan! 8.30: eens bellen naar Umi, het is mooi weer! Wat gaan we doen? 9.00: Umi thuis, Siebe klaar om te vertrekken richting kinderboerderij! 10.00: aangekomen op de kinderboerderij: eendjes eten geven in de zon, naar de cavia's en konijnen (maar die hadden geen honger), dan naar de ezels (er stond zelfs een kleintje bij!) ... Verder leren wandelen (sinds Landal moeten we Siebe echt leren wandelen! ) richting geiten. Daar stonden heel wat kleintjes in de wei! Het laatste brood aan hen gegeven. Dan maar verder wandelen (lees suggelen, want Siebe wilt niet meer verder) door het bos met allemaal mooie bomen.
12.00: terug thuis, papa wakker maken, eten maken en dan samen met Umi afwassen! Joepi!!!
13.00: richting bed, want na al die activiteit is er dringend nood aan slapen.
16.00: Na het eten van fruit, maar opnieuw naar buiten, want de zon schijnt nog even. Dus wandelen (je ziet we oefenen volop!) langs onze speeltuin en het kanaal. Je ziet het resultaat als de schommel niet meer geduwd wordt...
Om dan weer thuis te eindigen en een heerlijk bad te nemen.
Ja, je leest het goed. De vakantie is weer voorbij. Het was dan ook een periode die snel voorbij raasde, daar Siebe echt op vakantie was. Samen met Opa en Oma, Lieze, Linus, Carolien en Jo, mama en papa verbleef hij een weekje in Landal Greenparcs! Het werd een leuke week, dat bewijzen de foto's wel. En zelfs met zovel fototoestellen aanwezig, hebben we nog niet alle leuke momenten op beeld kunnen vastleggen. Er werd veel gewandeld (iets waar Siebe niet zo veel zin in had) veel gezwommen (daar was hij uiteraard wel voor te vinden) veel geravot en gespeeld. Af en toe wat ruzie over speelgoed, maar verder lekker gegeten, leuk gekleurd, sauna gestest, bubbelbad genomen, boekjes gelezen... Het zat dus boordevol leuke dingen! En tijdens de terugreis, viel Siebe als een blok in slaap en werd pas wakker tegen dat de auto voor de voordeur stopte... Duidelijk een geslaagde missie!
Op een droge herfstdag in het weekend van een welverdiende vakantie, wast Siebe samen met mama de auto. Uiteraard moet je hem dat niet echt vragen, want met water smodderen is voor hem geen probleem. Moet ik nog vermelden dat zijn kleren kletsnat waren?
De plakker op zijn hoofd is geen nieuw ongeluk (want zo heeft hij er wel regelmatig) maar gewoon om zijn litteken van de waterpokken te laten genezen. Hij valt gelukkig net niet elke week...
De auto is uiteindelijk proper geraakt hoor! Maar met Siebe erbij duurt dat gewoon een beetje langer...
Weet je wat je met vingerverf kan doen? Leuke tekeningen maken, een beetje knoeien, veel stipjes zetten, ... Maar plots ontdekte Siebe ook dat de verf op zijn handen, armen en gezicht bleef plakken! Plezier ten volle! Het kunstwerk is thuis te bewonderen. Niet voor verkoop!
Wist je het al? Siebes peter vertrekt heel binnenkort naar Australië! Het lijkt ons een zeer boeiende ervaring, met zeker voldoende uitdagingen, maar langs de andere kant zal het toch wel wat stil zijn... Siebe wenst hem in elk geval het allerbeste toe! En via blog, site en mail kunnen we gelukkig nog steeds de leuke momenten delen! Veel succes!
Vrijdag werd het plots zo een mooi weer. Met dat laatste straaltje zon moest er toch iets leuks op het programma staan! Dus hebben we Umi en Bert maar gemobiliseerd en zijn we naar Bokrijk gegaan. Omdat we van de mooie herstkleuren wilden genieten en omdat sinds kort Siebe steeds achter eikels zoekt (in plaats van stenen).
Het werd een leuk idee op zo een (laatste) mooie herfstdag. Siebe had zelfs zijn fiets meegenomen. Maar uiteindelijk bleek dat het avontuur van het bos, bergje op en bergje af, eikels zoeken en in de modder lopen, toch nog leuker was!
Daar mama en papa nog eens dienst hadden op het Rode Kruis, mocht Siebe gaan logeren bij Oma en Opa. En dat werd plots dubbel zo plezant toen bleek dat ook Lieze en Linus daar bleven slapen! Ik moet toegeven, die twee kleine rakkers kunnen elkaar echt wel vinden!
Na enkele verschillende regenbuien werd er van de tussentijdse droogte even geprofiteerd om naar buiten te gaan. En wat is er dan leuker dan die grote plassen uit te testen? Dat ze alle drie kletsnat waren moet ik niet vermelden? Siebes laarzen zijn nog steeds niet droog! Dan maar rechtstreeks in de douche! Plezier verzekerd!
Voor diegene die (nog) geen tijd heeft gehad om naar Siebes zijn huisje te gaan kijken, geven we hier een nieuwe reeks mee. Zoals je kan zien, heeft het huis een dak gekregen. Langs de binnenzijde is al het metselwerk klaar, de elektricien is zelfs al gestart. Het geeft ons steeds meer een beetje het gevoel om er een (thuis" in te kunnen zien...
Om er maar voor te zorgen dat ietdereen weer gerust is, laat ik fier weten dat onze kleine heer weer volledig genezen verklaard is. Nog enkele plekken op zijn snoet en arm getuigen van de waterpokken. Maar hier is hij totaal niet ziek van geweest. En zijn arm doet het weer helemaal. Hij wist dat hij maandagmiddag naar de dokter moest en ging dan ook gewoon weer zijn arm en hand gebruiken...
Hij vond de lichtjes wel mooi en de sterretjes die flikkerden in de lucht, maar dat geknal en gesis was er voor hem over!
Met dat laatste straaltje zon moest er toch iets leuks op het programma staan!
