Hier zien we de rugschilden (carapax) van de Noordzeekrab, om te kunnen groeien, werpen jonge krabben elke maand hun rugschild af, de oudere

krabben vervellen maar één keer per jaar. Als strandvondsten worden de rugschilden van jonge krabben, dan ook het meest gevonden, men kan er

een prachtige grootte verzameling mee aanleggen.

Rugschild (Carapax) van één jonge Noordzeekrab.

Hier zien we een recente huidstekel van een stekelrog, het gaat hier over een grootte huidstekel van 1,8 mm lang, en 1,6 mm breed.

De rugzijde van de stekelrog is bezet met een groot aantal huidknobbeltjes en flinke stekels, langs de mediaanlijn en op de lange staart, die duidelijk

gescheiden is van de rest van het lichaam. De stekels zitten op ronde knopjes en zijn vooral bij de geslachtsrijpe mannetjes sterk ontwikkeld.

Hier zien we een fossiele haaientand uit de onderkaak van de valse mako-haai (Parotodus benedeni), deze tanden hebben een dikker wortel en

kroon.

Inktvissen (Cephalopoda) behoren tot de weekdieren, hier zien we de papegaaisnavel van de grote pijlinktvis.

Doorboord en verminkt tot echte kunstwerkjes, door de boorspons Cliona.

Doorboord en verminkt tot echte kunstwerkjes door de boorspons Cliona.

onderaan fossiele schelpen uit het Pleistoceen. De vindplaats is de Belgische Oostkust. Boorgaten; deze zaagjes werden het slachtoffer van de

vraatzuchtige tepelhorens, tepelhorens zijn actieve jagers die leven van andere schelpen, daardoor boren ze een gaatje in de schelp van hun prooi

en via het gaatje verorberen zij het weekdier.

We zien hier één wulk, een grote tepelhoren, twee priktolhorens en enkele fuikhorens begroed met de ruwe zeerasp.

en volgegoten met lood om beter en gericht te kunnen werpen. Deze werpkoten zijn vingerkoten van runderen ( phalange 1 )

werden ze over boord gegooid van vrachtschepen. Ik denk het niet, veel van deze schapen beenderen zijn sterk afgesleten en dragen de sporen van

een zekere oudheid, het zijn de resten uit de prehistorie van verschillende nederzettingen, van mensen die zich hier kwamen vestigen, en die zich bez-

ighielden met het kweken van schapen en die aan zoutwinning deden. In de prehistorie lag de Noordzee veel verder achteruit, maar door het steigend

water liggen er nu veel van deze oude nederzettingen in zee. Waardoor er nu veel sporen van deze oude bewoning terug gevonden wordt, de meeste

van deze sporen die teruggevonden worden zijn het slachtafval voornamelijk schapenbeenderen, potscherven,glasresten en leerresten.

De Mako-Haai is een uitgestorven haaien soort die hier voorkwam in het Mioceen

Hier zien we enkele fossiele tanden uit de boven en onderkaak van de Mako-Haai.

De wijde mantel leeft verder in zee,als strandvondsten zijn ze zeer talrijk aanwezig door zandsuppleties, hier zien we de wijde mantel met verschillende

kleurpatronen.

Klasse Gastropoda ; Fossiele Wormslakken met zeer onregelmatige langgerekte buisvormige houders, die zijn gevormd. Sommige soorten hebben

een operculum en sommige niet, sommige van deze buisschelpen zijn solitair, terwijl andere leven in kolonies. Fossiel voorkomen Plioceen.

Klasse Bivalvia Tweekleppigen, oesterschelp afkomstig uit vroeg-Plioceen.

langs de Belgische Oostkust.

Klasse Bivalvia Tweekleppigen. De ovale strandschelp (spisula elliptica) leeft verder in zee, de kleppen van de ovale strandschelpen zijn meestal

verkleurd, als strandvondsten zijn ze talrijk aanwezig door zandsuppleties. De afgebeelde schelpen zijn geen fossielen, ze zijn afkomstig uit het Holo-

ceen, fossiel voorkomen vroeg Pleistoceen.

langs de Belgische Oostkust.