Hier nog wat nieuws uit het ziekenhuis. Stijn staat momenteel op pediatrie en daar valt nog steeds niet veel te beleven. Gelukkig heeft hij donderdagvoormiddag een vaste afspraak op kinderchirurgie. s Namiddags gaat hij naar de urgenties en af en toe ook nog eens naar pre-part/parto.
Stephanie staat momenteel op ARO = risicozwangerschappen enzo...Sarah op gynaaecologie. In de namiddag gaan ze naar pre-parto/parto. Volgende week wordt er gewisseld van dienst.
Wat de bevallingen betreft staan we momenteel op: Stijn 4, Stephanie 3 Sarah 4. Zoals reeds eerder gezegd zijn sommige vroedvrouwen niet altijd zo pro-belga...Er loopt hier momenteel ook nog een chileense stagiair van het mannelijke geslacht rond (we noemen hem playmobil omdat zijn haar lijkt op dat van een playmobilmanneke). Tja en die windt zo de matronnen rond zijn vinger... zo mocht Ste van Dra Diaz een bevalling doen. Dus de matronne van pre-parto zei tegen de matronnosaurus van parto dat Ste de bevalling ging meedoen. Mja, mja begon dat vroedvrouwmonster te zeggen, er zit meconium in het vruchtwater, mja ik zou liever de bevalling zelf doen. Ok dan maar. Plots ziet de matronnosaurus die chileense stagiair staan, waarop ze een kreet slaagt en uitroept: ik hou van de chileense stagiairs, jij mag meehelpen met de bevalling. Uhu daar stond Ste dan.
Gelukkig hebben we onze wapens in de strijd om bevallingen geworpen...tis te zeggen de belgische chocolade. Eigenlijk doen we momenteel mee aan omkooppraktijken. Chocolade in ruil voor een bevalling.
Maar geen paniek er zijn ook vroedvrouwen die ons beter gezind zijn. Zo is Silvia Hernandez terug uit vakantie. Zij laat ons alle bevallingen doen als zei van wacht is. En daar maken we natuurlijk 100% gebruik van. Zowel dag als nacht. Haar eerste namiddag terug in het ziekenhuis week Ste geen moment van haar zijde, resultaat: 2 bevallingen. Dinsdag heeft Sarah met haar in de namiddag gewerkt: 2 bevallingen. Woensdag voormiddag Stijn en Ste met als resultaat 1 bevalling voor Stijn. Vanaf 20u is Sarah terug gaan werken: 1 bevalling. Het was de bedoeling om wacht te doen tot 8u s morgens maar bij gebrek aan zwangere vrouwen die op punt staan te bevallen binnen de 8uur is de wacht geeindigd om 24u. Chance voor Sarahs nachtrust.
Elk jaar vangt Silvia hier in het ziekenhuis de belgen wat op. Zo nam ze ons gisterennamiddag mee op uitstap. We kropen met zn allen in hun auto ( wij met drie, silvia zelf, haar man Jorge en haar dochter Silvana). Eerst en vooral zijn we een meer gaan bezoeken en daarna zijn we doorgereden naar Los Queñes. Prachtig gewoon!
Woensdagavond waren we uitgenodigd bij Chico Pato om daar te gaan barbecue´en. Uiteraard was het erg lekker (oa huisbereide empanadas) en we genoten van de gastvrijheid van de familie.
Dit weekend zou een rustig weekend worden. We bleven immers in Curicó, misschien een ideale gelegenheid om ons eventjes bezig te houden met het stagewerk, die toch al zolang ligt te schimmelen in een godvergeten hoekje. Helaas, het werd drukker dan verwacht. Vrijdagavond kwamen de drie chicas die momenteel stagelopen in Santiago (K3 genaamd) afgezakt naar het kleine, maar oh zo fijne Curicó. Ze waren immers van zins om dit weekend Siete Tazas te gaan bezoeken. Onze herberg stond uiteraard open voor hen en we aten de vrijdagavond gezellig iets samen in de Club de la Union (plaatselijk restaurantje). Daarna praatten we wat na in de Living Bar (plaatselijke lounge bar). Bij het ochtendgloren zetten de chicas hun tocht verder. Wij werden rond mediodía opgepikt door Dr. Muñoz (1 van de zovele). Hij had ons immers uitgenodigd op een BBQ op z´n kersverse landgoed, waar enkel nog maar een BBQ en een zwembad staat (huis komt later). Meer heeft een mens niet nodig om zich een middagje kostelijk te amuseren. We aten smakelijk, babbelden wat, en genoten van het heerlijke water. ´s Avonds trokken we weerom naar de Living Bar (die cocktails moeten maar zo lekker niet zijn) en daarna naar de Karaoke. De Chileense evergreens bleken geen probleem om mee te brullen. Een laatste restje schaamtegevoel belette ons toch om zelf ook een nummer aan te vragen. Zondag was weerom een smuldag. Ditmaal waren we uitgenodigd bij Silvia Hernandez, de matrona die zichzelf de tweede moeder der Belgische studenten noemt. (Bij matronas bevestigen uitzonderingen dus de regel). En inderdaad, we werden hartelijk ontvangen. Sarah bereidde met chef-allures haar enige echte Canelloni (parecido a deposiciones de perro). Jorge, de man van Silvia, zorgde voor amusement. De avond viel sneller dan verwacht en we trokken huiswaarts, tis te zeggen, naar Crístian, want hij zou pizza klaarmaken. De belofte bleek te kloppen. Na een weekend vol eten en plezier (weliswaar op het gemak), legden we ons hoofd te rusten, want de tomorrow is just another day.
