Hoe vier je van oud naar nieuw met temperaturen van 30graden?
Woensdag kwam deel 2 van familie De Bolle toe in Chili. Wij waren die woensdag rustig aan het werken in het ziekenhuis, toen er plots opschudding ontstond: er stonden ergens aan een balie 2 mensen die een vreemde taal brabbelden en telkens 3 namen herhaalden, wat wilden ze?? Een security man (die als enige de mengeling frans-engels van de ouders had begrepen) dacht te weten waarover het ging en bracht hen tot bij de onderdirecteur. Hopen personeel werden gemobiliseerd om Sarah te vinden, want haar ouders waren in het ziekenhuis. Stijn werd het eerst aangesproken met de vraag of zijn ouders hier waren, hij bedacht dat het waarschijnlijk om de ouders van Sarah ging en verwees naar de pediatrie. Op pediatrie werd Stephanie aangeklampt met de vraag of haar ouders hier waren, zij bedacht dat waarschijnlijk de ouders van Sarah bedoeld werden en verwees door naar de urgenties, want daar was Sarah aan het werk. Na heel wat gevraag en heen-en-weergeloop kwamen de ouders van Sarah uiteindelijk bij Sarah terecht. Ze kregen een kleine rondleiding door het ziekenhuis (zagen onder andere Stephanie druk een casus aan het uitdiepen met een dokteres) Erna gingen ze samen met Sarah op stap in Curico. Een beetje later vervoegden ook Stephanie en Stijn de groep. We kregen koekjes en een verfrissend drankje bij de familia Mellado en gingen s avonds samen uit eten. Ondertussen hadden we al een tijdje niets meer gehoord van David en Joke die de maandagavond naar Pucon waren vertrokken, om de vulkaan te beklimmen. Iedereen was moe, we gingen slapen.
Vrijdag werkten we een halve dag, want in de namiddag vertrok de grote uittocht naar Vigna Del Mar om daar van oud naar nieuw te vieren. Bij het opstaan troffen we de verloren zoon en diens vriendin aan op de stoep voor ons deur, hun vulkaanbeklimming was iets Zinder vlot verlopen dan bij ons, maar ze waren toch tevreden. Vigna Del Mar en Valparaíso zijn 2 steden , door de chilenen heel geliefd omdat het echte badsteden zijn en gekend owv het grote vuurwerk op oudejaar. We hadden nog op het nippertje een appartementje kunnen huren, maar voor de bussen waren we te laat. Cristian zag het wel zitten om mee te gaan, zo hadden we al een auto, en dan gingen we nog een 2e huren, ook dat lukte nog op het nippertje, maar we moetsen wel een klein risico nemen, de auto had geen verzekering... En zo vertrokken we vrijdagnamiddag, auto 1 met Cristian als chauffeur vervoerde ook Sarah en haar ouders, auto 2 met Stijn achter het stuur vervoerde ook Ste, David en Joke. Best wel spannend zo in een vreemde auto, in een vreemd land. De doorrit verliep heel vlot, tegen alle verwachtingen in waren er geen files en algauw (toch wel 300km rijden) bereikten we de zee. Daar aangekomen belden we voor de sleutel van het appartement, ze ging hem direct komen brengen, bij chilenen mag je echter het woordje direct niet interpreteren zoals bij ons, 2u later konden we binnen! s Avonds zijn we dan nog iets gaan eten.Ste kroop voor het eerst achter het stuur van de mazda, mm, deze grote auto beviel haar wel.
De volgende dag hebben we uitgeslapen, Stijn en Ste proefden het water van het zwembad, en na een lekkere brunch vertrokken we op verkenning naar Valparaiso. Daar hebben we een boottochtje gemaakt, gewandeld, liftjes genomen, fotos getrokken, ietske gedronken. Toen we het zowat gezien hadden namen we de auto terug naar Vigna (een halfuurtje rondrijden voor parkeerplaats) om nog efkes op het strand te liggen, echt bikini-weer was het niet meer, toch gingen enkelen met de voeten (of met short of rok) in het wilde, krachtige water van de oceaan Rammelend van de honger gingen we toch iets eten. De ouders en David en Joke gingen slapen, de 4 musketiers gingen nog efkes naar het casino, na een uurtje rondrijden voor parkeerplaats. (wees gerust, we hebben geen geld verbrast!)
De zondag werd er toch weer wat uitgeslapen, daarna werd Vigna zelf bezocht en in de namiddag trokken we weer naar het strand, het verkeer werd toch drukker en drukker en het werd vechten voor een parkeerplaatsje, Ste schoof aan in de file, Stijn parkeerde de auto, een goede deal. Toen het wat te fris werd om te zonnen, speelden we wat spelletjes om ons warm te houden, verspringen, hinkstapspringen, hardlopen, worstelen tot zelfs sluipen We kochten wat eten, nestelden ons op het strand, wachtend op het vuurwerk. 10,9,8,7,6,5,4,3,2,1 feliz año Nuevo! We ontkurkten de champagne, gaven elkaar een dike knuffel en aanschouwden het prachtig spektakel van vuurwerk. Voor ons was er ene, maar vanaf onze plaats konden we ook het vuurwerk op zeker nog tien andere plaatsen zien, zelfs dat van Valparaiso, allemaal casi synchroon prachtig! We waren onder de indruk. Na het halfuurdurend spektakel reden de ouders, David en Joke naar huis, maar voor ons was het nog niet gedaan. Samen met Cristian gingen we naar een echte fiesta, na uren dansen keerden we vol confetti en serpentines terug naar huis. Onderweg toeterde Cristian naar al wie op straat liep, waarop Ste door haar ruitje hen een feliz año toebrulde!
Dat was nog eens ne goeien fiesta geweest
Sommigen hadden de volgende dag alweer nood aan een beetje uitslapen, anderen doken in het zwembad. Aangezien er op 1/01/07 niet veel open is, besloten we maar nog een beetje te genieten van zee, zon en strand. Wat verder op rotsen konden we zelfs zeeleeuwen zien en horen. Het werd tijd om terug te keren, en dat hadden ook de andere 3 miljoen chilenen die er dit weekend geweest waren beslist. We stonden uren in de file, de gemiddelde snelheid tot in Santiago was 20km per uur, toch wel lastig. Na 3 uur stapvoets verkeer begonnen de benen van Stijn wat dienst te weigeren, Ste nam het stuur over. Vanaf Santiago konden we vlot doorrijden, we stopten nog even om iets te eten, en na 6u reizen, waren we veilig terug thuis. Het was goed geweest .
