12-02-2012 om 16:23 geschreven door SanneMistiaen  

Hier volgt een verslagje van 3dagen Lima. Dinsdagmorgen was ik om 3u plaatselijke tijd al wakker, jetlag dus! Ik ben dan uiteindelijk terug in slaap gevallen, maar om 6u was ik echt klaarwakker! Enkele uurtjes later werden de andere meisjes ook wakker. We maakten ons klaar en kregen honger! We keken in de hostel of we ergens zagen waar we konden eten, er bleek nog geen leven te zijn. Wij maar wachten en wachten, tot ik het uieindelijk vroeg aan de persoon die aan de balie zat. Bleek dat we moesten gaan eten in een bar aan de overkant, we konden dus nog lang gewacht hebben haha :). Aangekomen in die bar kregen we een kaart, waar 3 keuzes op stonden. We kregen er ofwel fruitsalade+juice of the day+koffie, 4 halve boterhammetjes gebakken in de pan+spiegeleitjes+koffie+juice of the day, met ofwel marmelade of een stukje kaas. Iedereen maakte zijn keuze waar ie zin in had. We kregen al snel onze juice of the day. We keken naar elkaar, zo van, euhh? Was da? (ZIE FOTO’S!!), het zag eruit als een smoothie met een ei in ofzo! Eva en Kimberly waagden zich ervaan om ervan te proeven en toen ze allebei ‘ieeeuww’ riepen, besloot ik om er niet van te drinken, mijn maag had al last van het zicht alleen al :)! Voor de rest was het wel een heerlijk ontbijt! Na het ontbijt gingen we terug naar de hostel om alles te pakken wat we nodig hadden om op pad te gaan. Ik zocht mijn fototoestel en guess what…ik vond hem dus niet! Ik heb heel mn valies afgezocht, mijn sjakos, mn handbagage, maar echt niet gevonden! DOMPER :( Ofwel ligt hij nog op het vliegtuig (wat ik sterk betwijfel want ik had hem voor de landing in mijn sjakos gestoken en Kimberly had nog eens goed gechekt of we niks vergeten waren, zij heeft niks meer zien liggen.. ofwel was hij dus gestolen! Echt niet leuk, het verpestte mn dag al een klein beetje!n

We besloten om die dag de wijk ‘Miraflores’ te gaan ontdekken. Dit is de wijk waar we verblijven. We vroegen aan de meneer aan de balie wat er hier allemaal te zien viel. Hij raadde ons enkele dingen aan, en dus gingen wij op pad! Het was de bedoeling dat we eerst een soort tempel zouden bezoeken. We begonnen onze wandeling, door de grote straten. Wel leuke straten, veel winkels enzo. Wat me wel opvalt is dat er hier in de winkelstraten enorm veel schoenwinkels zijn! Kheb mij al serieus moeten inhouden haha :). We bleven maar wandelen, maar vonden maar niet wat we zochten, we vroegen het dan aan een paar mensen, die stuurden ons van hier naar daar, maar nog vonden we het niet… (’s avonds keken we in onze reisgids en zagen we dat het helemaal verkeerd stond op ons plannetje dat we gekregen had van de man aan de balie, hmm :)). We besloten daar nog wat rond te wandelen. We kwamen uit aan de kust. Heel mooie omgeving met veel palmbomen en mooie gebouwen. Er was ook een heel mooi park. We liepen zo ver mogelijk door en kwamen aan een klein winkelcentrum, wat uitzicht bood op wat beneden, aan het water lag. Eigenlijk zagen we niet zoveel van de directe omgeving, omdat er enorm veel mist (of smog?) hing, echt jammer want het zou een heel mooi uitzicht kunnen zijn! We wisten dat er in die buurt enkele mooie parken waren, dus wandelden we nog wat verder. En inderdaag: we kwamen enkele zeer mooie parkjes tegen. Na de toch wel grote wandeling besloten we eventjes terug te gaan naar de hostel, om te kunnen skypen met het thuisfront. Onze hostel ligt aan een heel mooi park, het Kennedypark, waar veel leuke dingen zijn om te eten. We besloten een sandwich te gaan eten, we kregen honger! Toen we stonden aan te schuiven, stond plots een straatjongetje voor onze neus, het was de eerste keer dat we er 1 zagen… hij bleef bij ons staan en met zn beker tegen onze arm duwen en herhaalde de hele tijd dezelfde zin, niet dat we verstonden wat hij zei. Hij keek ons de hele tijd aan, me zo van die puppyogen, echt moeilijk om niks te geven! Maar ze hebben ons op school gezegd dat we dat echt niet mogen doen, dat we onmogelijk aan iedereen wat geld kunnen geven. Wat we wel mogen/kunnen doen, is iets kopen van hen. Want dat doen ze ter vervanging van bedelen, dingen verkopen… We hadden ons voorgenomen om hier voor ogen te houden dat we met vakantie waren, maar toen we dat jongetje zagen, was het zo van ‘back to reality’! We waren plots een stuk stiller, we hadden het er echt moeilijk mee! Maarja, we kunnen er maar beter aan wennen want het zal zeker nog gebeuren! Het gebeurde die zelfde dag nog veel, we zagen veel vrouwen die met hun baby of jong kindje aan het bedelen waren, ook heel veel oude vrouwen zitten langs de weg te bedelen… Nadat we gedaan hadden met eten, kwam de zon erdoor. Het werd ineens een heel stuk warmer, echt zalig! Het was ook echt zalig, tot we ondervonden hoe verbrand we wel waren J de zon is hier echt wel hard! We besloten onze bikini te gaan aandoen en nog eens terug te gaan naar het water. We haastten ons dus naar de hostel, want we wilden zoveel mogelijk genieten van het mooie weer (echt zalig als je van -10° komt :p). We schrokken ons echter te pletter toen we daar terug aankwamen! We zagen dus helemaal niks meer van het water, er was enorm veel mist (of smog dus…), dit kan je zien op de foto’s. ik heb dan ondertussen een nieuw fototoestel gekocht, gelukkig kost dat hier niet zo veel! We deden nog een terrasje in dat winkelcentrum, Kimberly en Ellen genoten van een ijsje en Eva en ik waagden ons aan een milkshake, mmmmmm, superlekker! We keerden dan maar terug naar de hostel, want daar viel echt niks meer te beleven. Daar deed iedereen een beetje zijn eigen ding, dagboeken invullen, mailen, chatten,… Daarna maakten we ons klaar om te gaan avondeten. We hadden in de namiddag een gezellig straatje gezien aan de overkant van het park. We kozen voor een Italiaans restaurantje. We aten er pizza en pasta. Opnieuw kwamen er straatkindjes langs (meisjes deze keer), maar ze werden telkens weggejaagd door de mensen die in de restos werkten, maar we zagen wel dat ze er vriendelijk tegen waren, dat stelde ons wel gerust. We hadden namelijk in de les geleerd dat de kinderen hier enorm zwaar aangepakt (of gwn vermoord) worden door de zelfstandigen en de politie, dus we hielden ons hart al vast! Een straatmuzikant zorgde voor een leuke sfeer! We kregen er ‘Pisco sour’, de plaatselijk enorm populaire drank, maar niet zo echt ons ding. We waren alle 4 heel moe, dus we keerden direct terug naar de hostel. Ik viel direct in slaap!

Woensdagmorgen was ik opnieuw rond 6u wakker, ik heb me dan maar wat beziggehouden met mijn foto’s om de anderen niet wakker te maken… We gingen opnieuw in die bar ontbijten. Deze keer zag de juice of the day er wat beter uit, dus vonden mijn reisgenoten er niks beter op dan mij te verplichten om er als eerste van te proeven, aangezien ik er de dag ervoor niet van had willen drinken :)! Gelukkig smaakte het deze keer wel goed! Die dag stond ‘Lima Centro’ en Baranco op ons progamma. Lima Centro is de oude stad, dus er waren veel grote en mooie gebouwen. We besloten er met de taxi naartoe te gaan. Een hele belevenis, want het verkeer is hier echt crazy! Ik ben altijd blij als ik heelhuids een straat kan oversteken! We bezochten er de bekende pleinen ‘Plaza Mayor' (= Plaza de Armas) en Plaza San Martin. Tussen de 2 pleinen was er een leuke winkelstraat. We werden er de hele tijd aangeklampt om tattoos en piercings te laten zetten, niet echt wat ik daar wil doen :) . We namen veel mooie foto’s en wandelden wat verder. Plots zagen we een grote berg, met allemaal huisjes op in verschillende kleuren. We wandelden verder om het beter te kunnen zien en kwamen aan een groot, mooi park. We wandelden erdoor, tot we aan een brug kwamen. We besloten om er eens over te wandelen, om te zien wat er aan de overkant was. Het was wel een enge brug, ze zag er stevig uit, maar als de auto’s erover reden trilde ze, hmmm! Tussen het mooie park en het einde van de brug lag een rivier, maar het water was superbruin! Niet echt gezond dus! Het werd ons al snel duidelijk waar we naartoe aan het wandelen waren, de arme buurt dus :s! De huizen die we er zagen toonden enig verval, en we besloten niet verder te wandelen, omdat het zo’n wijk was waar we eigenlijk niet mogen komen! Ook al prikkelt het onze nieuwsgierigheid, we willen geen risico’s nemen. Bij het terugkeren kwamen we aan de Iglesia San Francisco, een bekende kerk hier in Lima. We wilden er een kijkje nemen binnen, maar moesten ervoor betalen en dat hadden we er nu ook niet voor over. We gingen even op de trapjes zitten, het was echt lastig wandelen in de zon (het was een dikke 30°). We zorgden er ook voor dat we genoeg dronken! Er passeerde een vrouw met haar zoontje, ze riep hem toe ‘kijk naar die mooie meisjes’, hij riep NOOOO en liep weg, echt grappig! Ze gingen de kerk binnen, en plots kwamen ze terug naar buiten. Ze kwam naar ons toe gelopen, met het zoontje achter haar rug verstopt. De moeder wilde dat het kind met ons op de foto ging, dik tegen de zin van het kind! Na veel gezaag van de mama, kwam hij tussen ons zitten, ze nam enkele foto’s en hij kon niet rap genoeg weer weg zijn haha :)! We hadden wel wat last van de warmte en besloten terug te keren naar de hostel. We namen opnieuw de tijd om wat te mailen en te skypen met het thuisfront, voor mij persoonlijk heel belangrijk :). Via via hadden we gehoord dat we echt eens naar de wijk Baranco moesten gaan, dus besloten we om daar te gaan eten die avond. We namen een ‘collectivo’, en probeerden zo goed mogelijk uit te drukken waar we moesten zijn. We stapten af waar ze zeiden dat we best konden afstappen en begonnen te wandelen. Na een tijdje hadden we door dat we niet echt vonden wat we wilden vinden. We vroegen de weg aan enkele mensen, maar ze konden ons niet helpen. We kwamen dan een meneer tegen die ook die richting uit moest dus volgden we hem. Na een uur tjoolen vonden we ‘Plaza Municipal’. Het viel ons op dat er daar enorm veel kinderen en jongeren rondliepen. We gingen op zoek naar een goed plekje waar we konden eten, maar het beviel ons niet echt. Uiteindelijk gingen we gewoon ergens binnen en waagden we het erop. Veel keuze hadden we echter niet. Kimberly waagde zich aan iets dat ze totaal niet kende, maar het viel haar dik tegen! Wij kozen voor een tortilla. We dachten (en vooral hoopten) dat het zo iets ging zijn zoals wij dat kennen. Maar helaas….! Ellen en Eva kregen hun eten en hun moed zakte direct in hun schoenen, het zag er helemaal niet uit zoals wij dat kennen. Het smaakte hen echt ook totaal niet. Mijn eten moest dan nog komen… ik had tortilla met kaas besteld, ik lustte het allesins wel, tot ik plots een groot dik haar ontdekte in mijn eten! Byebye honger! Ik had al snel door dat het eten hier (vooral voor mij dan) een moeilijke zoektocht wordt. Uiteindelijk gingen we er met veel honger terug buiten en was onze trip naar Baranco eigenlijk een beetje beu! We besloten om toch de clif te zoeken waar Baranco om bekend staat. We hebben die gevonden, en dan zagen we ook vele restaurantjes en leuke bars, we keken naar elkaar en hadden zo iets van shit, twas dus hier! We sloten onze avond af met met een terrasje met zicht op zee (inclusief smog/mist).

Vandaag doen we het rustig aan, er staat namelijk nog een lange busrit op ons programma. We gaan misschien nog eens op zoek naar de tempel die we dinsdag niet gevonden hadden, maar iedereen heeft nood aan een rustige dag, waarbij we de tijd hebben om nog een rustig te skypen met het thuisfront voor we de bus op moeten voor een dikke 20 uur. We zijn ook van plan een voorraad eten mee te nemen op de bus, wie weet waarvoor dat goed is :).

Enkele opvallendheden:

- Wanneer je hier naar het toilet gaat, moet je het toiletpapier in de vuilbak smijten en niet in het toilet zelf

- Er rijden hier ENORM veel taxi’s rond, en ze doen er alles aan om klanten te hebben!

- De mensen zijn hier heel vriendelijk en behulpzaam

- Het leven hier is voor ons echt goedkoop, eten en drinken is heel goedkoop, ook de taxi’s en de bussen zijn heel goedkoop. Dinsdagmiddag hebben we met 4 gegeten en gedronken voor ongeveer 17euro, zou je bij ons niet vinden hé :)!

- Er heerst hier een ENORME machocultuur. Echt niet zo leuk voor ons om hier rond te lopen. We worden constant bekeken, ze tuten constant naar ons, fluiten constant naar ons, kortom we kunnen eigenlijk nergens op ons gemak rondlopen.

- We hopen dat het leven in Cusco een stuk rustiger is, want hier is het echt wel beklemmend!

- Langs de wegen hier staan er enorm veel kraampjes met eten, chips en drank, maar ook met kranten en tijdschriften

- Collectivos zijn typische bussen hier, ze zijn heel goedkoop, maar wel heel krakkemikkig. Het is telkens hopen dat ze niet in elkaar stuiken haha..

- Er zijn hier enorm veel zwerfkatten. Ze zijn enorm mager! Niet leuk om te zijn voor mij als dierenvriend :)

- Overal zien we beveiligingsagenten en politiemensen, voor ons is dat wel raar, maar het zorgt ook wel voor een veilig gevoel!

ps: de foto's kun je bekijken door op de links te klikken die ja aan de linkerkant van mijn Blog ziet!

Hasta la vista!

09-02-2012 om 14:59 geschreven door SanneMistiaen  

07-02-2012 om 09:31 geschreven door SanneMistiaen  

• Hallooo
  
  Het is bijna zover! Binnen een weekje vertrek ik samen met mijn 3 medestudenten naar Peru.
  Samen met Kimberly, Eva en Ellen vertrek ik maandag (6/02). We zullen al heel vroeg uit de veren moeten. We moeten namelijk om 7u stipt al de trein nemen naar Amsterdam. Rond 9u komen we dan aan in Amsterdam en dan wordt het wachten, wachten, wachten, tot ons vliegtuig opstijgt om 12u30. We gaan een vlucht van een dikke 12 uur voor de boeg. We komen dan aan om 19u15 plaatselijke tijd (+ 6u Vlaamse tijd = 3u15 snachts). Mijn grootste bezigheid op het vliegtuig zal ongetwijfeld zijn: Spaans leren!! Ik heb hiermee nog een hele weg af te leggen :p.
  
  Eens aangekomen in Lima, zullen we genieten van enkele dagjes vakantie (zullen we kunnen gebruiken na deze examens ). Ik heb net nog eens het weerbericht gechekt en het ziet er schitterend uit: iedere dag tussen de 20 en 30 graden! zaaaaalig dus! Ik kijk er al naar uit :)! Donderdag (09/02) vertrekken we dan met de bus richting Cusco, waar we onze stage zullen lopen). De busreis zal ongeveer 20u duren pfff hopelijk kunnen we nog enkele uurtjes genieten van het mooie uitzicht.
  
  Tussen het vele leren door begint het toch al wat te kriebelen. De laatste weken is het altijd het onderwerp van gesprek en ik begin er echt naar uit te kijken om ter plaatse te zijn en met de straatkinderen te kunnen werken. Vooraleer ik kan vertrekken moet ik nog enkele obstakels overwinnen: nog 3 examens maken, valies maken ( ), afscheid nemen,...
  
  Tot de volgende, wss een berichtje uit het zonnige Lima
  grtz Sanne
  

29-01-2012 om 18:58 geschreven door SanneMistiaen