We hebben er een ongelooflijk prachtig weekend op zitten. Zaterdag was het hier heel mooi weer en we hadden dan ook niet veel zin om voor school te werken. Ellen en ik besloten om naar Christo Blanco te wandelen. Dit is een beeld op een berg. We vroegen aan Maka en Simonne of ze zin hadden om mee te gaan en ze wilden dit heel graag doen. We deden een hele mooie wandeling, echt een prachtige natuur hier. Wanneer je op de berg staat, heb je een uitzicht over heel Cusco, echt prachtig! Na een dikke 2,5 uur wandelen moesten we ons haasten naar de salsales. Deze keer was het ons iets minder bevallen dan de vorige keer (echt een moeilijk dansje)!
Zondag stond De Heilige Vallei van de Incas gepland. s Morgens om 9u vertrokken we met een busje richting Pisac. De eerste stop die we maakten was op een parking met een grote markt. Je kon er kleren en souvenirs kopen. De anderen lieten zich volledig gaan, maar de kleren die ze hier maken zijn niet zo mijn ding. Wel heel mooi en heel warm. Ik heb wel al ideetjes opgedaan voor souvirs en cadeautjes die ik wil meenemen :). Na een klein uurtje waren we in Pisac. Opnieuw bezochten we eerst een marktje. We hadden gehoord dat er een zeer lekkere bakkerij was waar een grote openluchtoven is enw aar je je broodjes vers uit de oven kon kopen. Daar konden we natuurlijk niet aan weerstaan en we lieten het ons smaken! We moesten er eerst nog een toeristisch ticket kopen, anders konden we er niet rondwandelen en was de reis dus voor niks geweest. Achteraf gezien zou het echt heel jammer geweest zijn moesten we dit niet gekocht hebben want zo iets mooi heb ik nog nooit gezien! De fotos ervan staan sinds gisteren online. Ik hoop dat jullie daardoor ook een beetje kunnen meegenieten van het uitzicht. Ik kan het niet genoeg zeggen, maar Peru is echt een prachtig land! Na even in Pisac rondgewandeld te hebben, moesten we terug de bus op. Na enkele kilometers stopten we voor lunch. Daarna moesten we weer een uurtje op de bus, deze keer richting Ollantaytambo. Iedereen viel in slaap op de bus, siesta dus :). In Ollantaytambo moesten we een dikke 200 trappen op. Auwtsj die kuiten! Uiteindelijk viel dat wel goed mee. Ook daar hadden we opnieuw een prachtig zicht. We moesten opnieuw een uurtje de bus op voor onze laatste stop: Chinchero. Dit is een dorpje, waar we een demonstratie kregen van de bevolking. Ze hadden hun typische kledij aangetrokken en toonden ons hoe ze schapen- en alpakawol verwerken en kleuren. Heel interessant allemaal. Het was al goed donker toen we vertrokken richting Cusco en rond 19u30 waren we terug. Onderweg hebben we ook prachtige bergen gezien, met besneeuwde toppen enzo, heel mooi! In de namiddag hadden we wel wat regen, maar niet heel veel dus we hadden geluk gehad. Het was dus meer dan een geslaagde dag!
Ondertussen begint onze stage ook goed te vlotten. We zijn stilaan begonnen met de werking van de bibliotheek terug op poten te zetten. We hebben, samen met de Nederlandse meisjes, al enkele kleine activiteitjes georganiseerd en de kinderen waren er heel blij mee! Een extra motivatie natuurlijk voor ons als we die blije gezichtjes rond ons zien :). Wat wel heel schrijnend is om te zien, is hoe onze gasten behandeld worden door de politie enzo. Echt walgelijk. Wanneer ze de kinderen opmerken op straat of in plaatsen waar ze internet kunnen gebruiken, worden ze gewoon opgepakt en allemaal samen opgesloten in één cel. Ze verwachten dan van de kinderen dat ze losgeld betalen, maar dat kunnen onze kinderen helemaal niet betalen. Ze kunnen soms met moeite eten betalen! Wanneer onze jongens dan geluk hebben, worden de begeleiders van Qosqo Maki dan opgebeld met de vraag om te gaan bewijzen dat de kinderen bij de voorziening horen. Ondertussen kennen ze hen natuurlijk wel, maar toch moeten ze telkens hun registers met namen en aantal overnachtingen meenemen en tonen. Wanneer ze dan geluk hebben, mogen ze mee terugkeren met de begeleiders. Maar de kans is groot dat ze de dag nadien of de week nadien weer opgepakt worden. Wat de politie hier ook doet, is het werkmateriaal van de kinderen stelen. Gisteren kwam één van de jongere kinderen binnen en hij vertelde onmiddellijk dat zijn gerief om schoenen te poetsen gestolen was door één van de agenten. De kinderen worden hier dus helemaal niet als kinderen beschouwd, maar als crimineeltjes. Voor ons is dat heel moeilijk om mee om te gaan, want in België zou dit echt niet kunnen gebeuren. Hier is dat heel normaal. Mijn stageplaats wordt ook heel negatief bekeken door agenten en andere autoriteiten omdat ze straatkinderen opvangt. Heel wreed!
Ondertussen lig ik weer half in de lappenmand, lang leve de parasieten!
We zijn nu al 25 dagen weg van huis en zoals iedereen voorspeld had begint de tijd hier echt te vliegen. We hebben het dan ook echt wel druk met Spaanse les, Bachelorproef maken (eindwerk), andere stage-opdrachten en de stage zelf. Dit weekend staat er weer vanalles gepland. Zaterdag zouden we naar Morray gaan, ook één van de mooiste plaatsen hier. Zondag gaan we een hele dag raften (en ik hoorde dat er ook een dead ride bij zit), dus dat wordt een avontuurlijk weekend!
Ik vind het wel echt heel leuk en aanmoedigend dat mijn verhalen hier zo gevolgd worden (ondertussen al meer dan 1000 bezoekers), bij deze bedankt voor de grote interesse!
