Het begint hier nu jammergenoeg helemaal op zijn einde te lopen. Gisteren hadden we onze laatste stagedag. Het deed echt raar te weten dat het de laatste keer was dat we er binnengingen, in de bibliotheek stonden en er buiten gingen Deze week werd het trouwens nog redelijk druk. We hadden vanalles te doen voor school, dingen afwerken, een Spaanse taak maken (moeilijk!) en mijn eindwerk verder maken. Daardoor ging de tijd dus nog sneller. Plots kwam het einde van de week in zicht en groeide het besef dat het bijna afgelopen was. Natuurlijk was ik blij dat mijn terugkomst naderde, maar het verdrietige gevoel overheerste. Wetende dat je de kinderen/jongeren waarschijnlijk nooit meer zult zien, het feit dat de meeste van hen eigenlijk geen toekomst hebben en een vogel voor de kat zijn, wetende hoe de situatie in Qosqo Maki nu is, Het zijn allemaal dingen die ervoor zorgen dat het echt niet makkelijk is om er te vertrekken. Gisteren was het onze laatste dag en dat werd gevierd met een afscheidsfeestje. Eerst werd er nog geknutseld voor moederdag, we maakten cadeautjes voor de mamas en versierden de bib. Erna was het dus tijd voor een feestje. De kinderen waren heel uitgelaten, altijd als er een feestje gepland is. We hadden 2 lekkere grote taarten besteld in de bakkerij van Qosqo Maki en de begeleiders hadden Chiccha Morado gemaakt (een populair drankje hier, ben ik persoonlijk geen fan van :)). De lerares die bij ons in de bib werkt, begon als eerste een woordje te placeren. En de eerste traantjes waren een feit. Ze had voor elk van ons een kaart gemaakt, met een boodschap van enkele van de kinderen. Erna was het onze beurt, nuja, veel kregen we er eigenlijk niet uit Daarna was het de beurt aan de directrice. En weer werd er een traantje weggepinkt, want we kregen opnieuw cadeautjes. Echt heel mooi aandenken, een map met tekeningen ingekleurd door de kindjes uit de bib. En zo ging het een tijdje door tot het tijd was om afscheid te nemen. En toen gingen we er de laatste keer buiten, met deze keer veel traantjes Jammergenoeg waren niet alle jongeren aanwezig, maar dat was een beetje te verwachten.. Toch blijft dat zeer jammer..
We hebben deze week een heleboel materiaal kunnen kopen voor het project. Dit door de grote opbrengst van de spaghetti-avond. We hebben heel veel materiaal gekocht voor in de bib: kleurpotloden, stiften, slijpers, gommen, lijm, scharen, papier, ander knutselmateriaal, Dit was écht noodzakelijk want er was heel weinig materiaal aanwezig. We hebben ook lekkernijen gekocht voor het ontbijt: fruit, yoghurt, fruitsap, tonijn, poeder om chocolademelk te maken. We vonden dat ze het eens verdienden om verwend te worden :). We gingen samen enkele kinderen naar enkele winkels om alles te kopen. Dit werd heel leuk. We hebben ook een videocamera gekocht. Ze wilden dit heel graag en kunnen dat ook heel sterk gebruiken tegen de politie. Daardoor kunnen ze écht bewijzen wie er allemaal naar Qosqo Maki komt en wat ze daar allemaal doen. We hebben er ook voor kunnen zorgen dat ze voor een hele tijd een 3e opvoeder kunnen betalen. Ook dit was zeer noodzakelijk, want de begeleiders werken er al een jaar zonder vakantie te kunnen nemen. Het is dus zeer intensief werk voor hen, dat nu een klein beetje verlicht kan worden. Bij deze wil ik nog eens iedereen bedanken die aanwezig was op de spaghetti-avond of zijn steuntje bijgedragen heeft. Ik ben er nog altijd onder de indruk van hoeveel mensen erop afgekomen zijn en hoeveel het opgeleverd heeft. Ik heb er het project in enkele dingen goed mee kunnen helpen en dat geeft een enorm goed gevoel!
Morgen is het onze laatste dag in Cusco. Om 16uur vertrekt onze bus richting Lima. Opnieuw een dikke 22 uur op de bus. Maandagnamiddag komen we dan toe in Lima. s Avonds slapen we er in een hostel. Dinsdag hebben we nog een dagje door te brengen in Lima, ons vliegtuig vertrekt pas om 20.15 (plaatselijke tijd). Hopelijk kunnen we daar nog wat genieten van het goede weer :). Woensdag om 15.40 komen we aan in Schiphol en dan zit het er officieel op Zoals iedereen zowat voorspeld had, is de tijd hier inderdaad gevlogen :). Ik ben zeer blij dat ik deze kans met beide handen vastgenomen heb. Ik heb hier enorm veel geleerd en gezien en dat is iets wat ik levenslang zal koesteren.
Ik hoop dat ik jullie via deze blog een beetje een beeld heb kunnen geven van hoe het leven hier is en wat ik hier gedaan heb. Hopelijk was het een beetje leuk om te lezen :). Jullie vragen je misschien af hoe het komt dat er hier nooit foto's op komen van de kinderen, maar helaas zou ik hiermee het beroepsgeheim schenden en kunnen ze mij buizen voor mijn stage :)...Moesten er verder nog vragen zijn, shoot
