Puerto Maldonado was ZOOOOO mooi! Vrijdagavond om 21uur vertrok onze bus richting Puerto. Het duurde niet lang voor ik in slaap viel. Toen ik s morgens wakker werd, zag ik dat het hard aan het regenen was. Rond 6u30 s morgens kwamen we toe in Puerto Maldonado. We hadden er dus een busrit opzitten van een dikke 10 uur. Het was nog steeds hard aan het regenen, dus we zagen een warm weekend letterlijk in het water vallen. Het was wel nog steeds warm, maar de regen verandert het natuurlijk wel een beetje. Zelf had ik mij niet op regen voorzien, dus ik had geen regenjas en regenbroek mee. We hadden het adres gekregen van een hostel waar we onze excursie konden boeken. We moesten een tuk-tuk nemen om daar te geraken. Echt een hele belevenis! Bij iedere bocht dacht ik dat we gingen omkeren haha. We arriveerden in een leuke hostel. We konden er een douche nemen terwijl we aan het wachten waren op de gids. Hij zei ons dan dat we best andere kleren konden aandoen enzo en dat we best alles in één rugzak konden steken i.p.v allemaal onze trekrugzak mee te nemen. Dat deden we dan ook We moesten ook plastieken botten aandoen, dat vonden we iets minder leuk :). Ik liep er echt prachtig bij: een short, topje, rubberen botten en een lange regenponcho. Ik begreep direct waarom de mensen mij nogal raar bekeken (ik kan het hen niet echt kwalijk nemen :)). We wandelden een stukje naar de plaats waar we de boot moesten nemen. We moesten 45minuten varen tot we aan de jungle kwamen. In de regen was dat helemaal niet zo aangenaam. Superblij waren we toen we aan de jungle kwamen. We begrepen ook direct waarom we rubberen laarzen aanhadden: overal slijk! We begonnen onze wandeling. We konden het nog niet echt geloven dat we écht in de jungle waren: ongelofelijk! Na ongeveer een uurtje wandelen kwamen we bij een waterplas waar zo van die echt Pocahontas-bootjes lagen. We vroegen onze gids of we die konden gebruiken. Het was opnieuw een hele belefenis om allemaal heelhuids in het bootje te geraken (9 personen). Wij zaten op ons gemak (de ene al wat meer dan de andere haha) in het bootje, terwijl onze gids aan het peddelen was (ocharme!). Het was echt een mooi uitzicht, tussen de bomen en struiken. Toen hadden we nog geen dieren gezien, maar we kwamen uit op een groot meer en onze gids zei dat er veel kaaimannen zaten (kleine krokodillen). Na een tijdje varen op dat meer, zagen we eindelijk een kaaiman, al was het wel van heel ver. Toen we probeerden dichter te komen, ging hij onder ooooh :)! Na nog een stukje te peddelen op het waren, meerden we aan. We wisten toen nog niet waar we waren, we beklommen de trap en .we zagen allemaal hutjes. We hadden snel door dat we op onze slaapplaats gearriveerd waren. Eerst kregen we eten: rijst met stukjes kip in een groot blad gedraaid.. hmm, ik had op dat moment echt geen zin meer in al die rijst, dus veel at ik niet. De kippen kwamen ons de hele tijd ambeteren (de eet-hut was nog niet open, dus moesten we op de grond zitten). Erna waren we enkele uurtjes vrij, de ene gingen aan het meer zitten, Hanne en ik hadden nood aan een middagdutje. Na een dikke 2 uur kwamen ze ons wakkermaken, we gingen terug op pad. We kropen terug in het bootje, we gingen dieren zoeken. Al snel zagen we een bepaalde soort vogel die daar heel veel voorkomt. Hij maakt echt een raar lawaai! Plots zagen we ook een zwarte aap. Blijkbaar had hij ons ook gezien, want toen wij verdergingen met ons bootje, achtervolgde hij ons. Hij sprong van boom naar boom, echt leuk om te zien. Op een bepaald moment vaarden we niet meer, en de aap kwam naar beneden. We konden hem toen echt goed zien. We mochten jammergenoeg niet uit de boot van de gids, want het was een soort aap die een beetje agressief kan zijn en graag aan haar trekt enzo. We vaarden door en zagen ook opnieuw enkele kaaimannen. We zagen ook andere aapjes: kapucijnaapjes! Eerst zagen we er enkele, maar dan kwamen we aan een stuk waar er echt enorm veel waren, ze waren namelijk eten aan het zoeken. We bleven een hele tijd kijken naar de aapjes. Ondertussen begon het wat donkerder te worden. We kregen honger, maar we bleven op het water tot het helemaal donker werd, om kaaimannen te zoeken. Wanneer het donker wordt en je schijnt met je zaklamp op het water, weerkaatsen hun ogen. Dan zie je oranje lichtjes. Dan vaarden we ernaartoe, maar telkens gingen ze onder. Onze gids wilde per se één vangen (Peruviaans ego?), tot ergernis van sommigen onder ons. We hadden ondertussen echt honger en wilden echt terugkeren. Na vier uur aan één stuk op het water, keerden we eindelijk terug. Toen we toekwamen, konden we gelukkig direct aan tafel: lekkere soep, rijst, purree, groeten, gebakken banaan en een fijn laagje biefstuk ofzo. Opnieuw at ik niet veel (rijst-beuheid, is wel normaal na 6weken constant eten denk ik). Na het eten gingen we op pad om tarantulas te zoeken. We gingen de jungle in waar we nog niet geweest waren. We zagen er enkele, de ene al wat groter dan de andere. We zagen ook nog andere dingen: mieren, sprinkhanen, andere spinnen maar helaas vooral veel muggen. Niet iedereen vond het even leuk om in het donker te wandelen (wel met enkele zaklampen), dus keerden we na een tijdje terug. Onze gids deelde ons dan mee dat we de volgende dag om 5.30 terug op pad gingen. We besloten allemaal om vroeg in ons bed te kruipen. Gelukkig waren er musquitenetten aanwezig in de hutten, want dat was wel ff noodzakelijk! Gelukkig hadden we er de hele nacht geen last van. Om 5 uur kwam de gids op onze hut kloppen. Ohneeee nu al?! We waren nog allemaal moe. Uiteindelijk kwamen we toch maar uit bed, want we gingen papegaaien zoeken. De zon scheen, dus we dachten dat we die dag meer geluk gingen hebben. Eerst moesten we terug in de boot. Dan een stukje wandelen. Maar helaas begon het opnieuw te regenen. Onze gids deelde ons doodleuk mee dat de papegaaien weggaan als het regent. Voor sommigen was dat geen positieve invloed op het humeur :). We besloten eventjes te wachten, op hoop dat het ging overgaan. Na een tijdje zagen we er de zinloosheid van in en besloten we terug te keren. We hadden nog de kans om otters te zien op het meer. We kropen terug in de boot en vaarden. Helaas kwam ook dat niet goed, geen otters te zien! We hadden opnieuw reuzehonger dus we keerden gewoon terug naar de slaapplaats. Daar stond een lekker ontbijt op ons te wachten: sandwich met confituur, een eitje en enkele gebakken aardappeltjes. En een koekje als desert. We waren allemaal uitgehongerd, dus het duurde niet echt lang voor het op was. Opnieuw hadden we wat vrije tijd en ik besloot nog wat op mijn bed te liggen. Ik vulde ondertussen mijn dagboek in (voor mijn liefje :)!). Rond 9u30 gingen we terug de jungle in, deze keer om wat planten enzo te bezichtigen. Ondertussen was het bestopt met regenen en werd het steeds warmer. We zagen echt vanalles: supergrote en dikke bomen, lianen waar we in konden schommelen, fruit dat we konden proeven, paddestoelen, Het was een leuke wandeling! Onze gids vond blaadjes die kleur afgeven als je ze een beetje plet, en begon onze gezichten te kleuren, het mijne was paars. Hij vond mijn gezicht alleen niet genoeg, dus begon hij ook mijn rug te kleuren Na een paar uur wandelen, keerden we terug voor het middagmaal: spaghetti met wat kip en gebakken banaan. Daarna maakten we ons klaar om terug te keren. Ondertussen was het écht heel warm geworden, waardoor het écht zalig was om in de boot te zitten. We lagen allemaal te zonnen, terwijl onze gids flink aan het peddelen was. Daarna moesten we opnieuw een stukje wandelen om aan te boot te komen die ons terug naar Puerto Maldonado zou brengen. Net voor ik de trap naar beneden ging nemen, zag ik een slang. Eerst schrok ik, maar daarna was ik blij dat ik er toch eentje gezien had! We genoten nog van het mooie uitzicht op het grote meer van Madre de Dios en toen waren we weer aan land. We vonden het zeer jammer dat we er maar een weekend gebleven waren, maarja, tijd tekort hier! We gingen terug naar de hostel en namen allemaal een douche. We gingen nog wat eten en drinken kopen voor op de bus en namen een tuk-tuk naar de busterminal. We konden om 19 uur een bus nemen richting Cusco. We moesten maar 10 minuutjes wachten, meevaller! Ik viel opnieuw snel in slaap, het was namelijk wel een vermoeiend weekend geweest. Na een tijdje werd ik wakker, ik moest naar het toilet! Er terug uit geraken bleek niet zo simpel te zijn want ik zat vast! Ik begon te roepen naar mijn vriendinnen die nog wakker waren, gelukkig hoorden ze mij. Naar het schijnt tierde ik nogal, waardoor ze dachten dat er iets heel ergs aan het gebeuren was op dat toilet haha. Ze haalden er iemand bij van de bus en die kreeg mij er dan gelukkig uit. Amai ik was blij dat ik daar eindelijk uit was, bah!! Ondertussen was iedereen terug wakker haha. Na een tijdje begonnen we de bergen terug in te gaan en geloof mij, hier matigen ze hun snelheid daar helemaal niet voor! Het werd echt onmogelijk om verder te slapen, met al dat geslinger. Na een paar uur waren we terug uit de bergen en konden we terug slapen. Toen we smorgens wakker werden (om 5u waren we terug in Cusco), leek het een echte ravage. Overal zag je koekjes en chips liggen, van al het geslinger. Eva vond haar trui niet meer en ik mijn schoenen! We hebben de hele verdieping afgezocht en uiteindelijk hebben we ze gevonden: op de benedenverdieping, hmmm Toen we toekwamen, namen we vlug een taxi naar huis, want enkele uren later moesten we al naar ons project.
Maandag zaten we al aan de helft van ons verblijf hier: dag 50! Man, wat gaat de tijd hier snel. Voor ons thuisfront is dit zeer goed, wij zelf vinden dat iets minder leuk :). Ondertussen zijn we bezig aan onze 7e week stage. Onze sessies rond ons eindwerk beginnen ook te vlotten. Ikzelf werk met de jongeren rond hun zelfbeeld (dat is namelijk écht zeer laag). Mijn project bestaat uit verschillende fases. Een eerste fase is een kennismakingsfase, waarbij ik wat kennismakingsspelletjes organiseerde en sessies organiseerde waarbij ik een duidelijker beeld krijg op hun zelfbeeld. In een volgende fase richt ik mij op de kwaliteiten van de jongeren. Ik wil hen laten voelen dat ze zoveel meer dan dan straatjongeren en dat ook zij heel wat kwaliteiten bezitten. In een laatste fase probeer ik die kwaliteiten uit te breiden naar de voorziening, ik heb het idee om met de jongeren een affiche te maken (die zijn namelijk héél creatief en kunnen zeer goed tekenen) rond Qosqo Maki of rond de bakkerij ofzo,waarbij ze het project uitbeelden en promoten. Dit moet ik echter nog bespreken met de directrice, dus ik hoop dat ze dit een goed idee vindt. Het is echter helemaal niet makkelijk om mijn doelen te realiseren. De jongeren komen en gaan wanneer ze willen, dus ik weet nooit op voorhand hoeveel er zullen deelnemen aan mijn sessies. Het is ook zeer moeilijk om hun interesse te lokken. Het zijn ook pubers, dus die doen graag waar ze op dat moment zin in hebben. Het gebeurt dus veel dat er meerdere jongeren aanwezig zijn maar dat ze gewoon geen zin hebben om deel te nemen. Dit maakt dat het soms echt moeilijk is om de moed niet te verliezen. Maar ik blijf volhouden, less is more!! :)
Volgende week hebben we een weekje vakantie (geloof mij, kunnen we heel goed gebruiken!). We hebben besloten om naar Bolivia te reizen. Eerst gaan we een dagje naar La Paz en dan gaan we verder naar Uyuni, waar indrukwekkende zoutvlaktes te bezichtigen zijn. Daar blijven we dan enkele dagen. We sluiten onze reis af met een bezoek aan het Titicacameer in Puno.
Ik zet er vandaag ook nog een hele reeks nieuwe fotos op: enjoy!
