Hier ben ik dan weer, met de laatste 20 dagen die gisteren ingegaan zijn We worden er langs alle kanten mee geconfronteerd dat ons verblijf hier op zijn einde aan het lopen is, waardoor je er ook veel meer aan gaat denken. Jammergenoeg heb ik deze week minder leuk en enthousiast nieuws. Het is een zeer zware week geweest voor Qosqo Maki (mijn stageplaats). Er was een filmpje opgedoken waarbij je ziet dat 4 jongeren aan het stelen zijn. Er werd gezegd dat dat onze jongeren zijn, maar ze zijn niet echt herkenbaar op het filmpje naar het schijnt. Woensdagavond/nacht zijn 15 politie-agenten binnengevallen voor een razzia (wij waren gelukkig niet meer aanwezig, het moet dus zeker na 22 uur geweest zijn). Het hebben het hele gebouw doorzocht, de kamers en kasten van de jongeren, alles gewoon. Ze hebben enkele dingen gevonden die er niet hadden mogen zijn (maar géén drugs!) en tijdens de razzia kwamen enkele jongeren binnen onder invloed van drugs. Die combinatie zorgt ervoor dat er een aanklacht loopt tegen Qosqo Maki. De donderdag werd alles dan op tv getoond, met een vervormde waarheid welliswaar: de gevonden spullen werden in een véél grotere hoeveelheid op tv getoond (20 ipv 4), er werden dingen getoond die niet gevonden werd, er werd gezegd dat Qosqo Maki een goedkoop hotel is voor crimineeltjes, en dat de begeleiders de jongeren helpen bij het stelen en hun druggebruik. Dit is zowat het begin van het einde. De kans is groot dat ze binnen enkele maanden zullen moeten sluiten. Dit is een zeer duidelijke vorm van corruptie, want de gemeente en de politie heeft maar 1 bedoeling: Qosqo Maki kunnen sluiten om het zelf over te nemen. De gemeente Cusco wil kunnen opscheppen dat ze een voorziening voor straatkinderen bezit Ze zullen blijven binnevallen tot ze drugs vinden, want dan hebben ze een reden om de boel direct te sluiten. Het is echt héél erg voor ons om aan te zien wat ze aan het doen zijn met zon broodnodige voorziening. Wat gaat er met de gasten gebeuren als Qosqo Maki moet sluiten?? Voor sommige kinderen en jongeren is Qosqo Maki hun enige thuis. Laat staan wat er zal gebeuren wanneer de gemeente het project overneemt Ik geloof niet echt dat ze het beste voorhebben met de jongeren, want hier hebben ze geen oog en respect voor straatkinderen en hun problematiek. Zoals je waarschijnlijk kan denken maken wij ons grote zorgen! We kunnen alleen maar hopen dat het goedkomt, maar we vrezen ervoor. Ik hoop zo hard dat de jongeren beseffen dat het lot van de voorziening volledig in hun handen ligt. En dat is wat de politie en de gemeente bereikt heeft: de kinderen en jongeren in de positie duwen dat het volledig in hun handen ligt Pff, ik word er moedeloos van
Donderdag hebben we dan een nachtje doorgebracht in het dormitorium, om eens te zien hoe de werking daar is. Dat is enorm goed meegevallen. De jongeren konden niet echt geloven dat we er gingen blijven slapen :). We hadden enkele films gekocht, ze mochten dan kiezen welke ze wilden zien. We hadden ook chips voorzien, kwestie van hen een beetje te verwennen J. Het werd dus een gezellige avond. Toen wisten wij nog niet zo goed wat er allemaal aan de hand was enzo, het was pas vrijdagavond dat we er een uitleg over kregen. Om 23 uur kroop iedereen dan in zijn bed, zonder morren ofzo (waar wij wel van schrokken). De volgende ochtend moesten we om 6u30 opstaan, aauw! Sommige jongeren waren toen al vertrokken, maar de meesten sliepen nog. Vanaf 7 uur begon er leven in de brouwerij te komen. De jongeren kwamen uit bed en deden direct hun sportkledij aan om een beetje te trainen in de fitnesszaal, gééék J. Wij maakten het ontbijt klaar: arroz con leche (rijst met melk), een zeer zoet ontbijtje. Rond half 8 schoven we aan tafel, het werd opnieuw een gezellige bedoening. Persoonlijk kreeg ik die arroz con leche niet echt binnen op mijn nuchtere maag. De gasten reageerden daar echt enorm op, ze zeiden dat ik ga sterven als ik 40 jaar ben en dat zij gaan leven tot 100 jaar, echt hilarisch :). Erna deed iedereen zijn taak, de ene waste de tassen af, de andere veegde de binnenplaats, Iedereen moest goed kuisen, want de diplomaat van Frankrijk kwam die ochtend op bezoek. Wel mooi om te zien hoe de jongeren mee hielpen met de grote kuis en hoe gedreven ze waren door het bezoek. Na enkele uurtjes kuisen zijn we dan doorgegaan. s Avonds was het dan het afscheidsfeestje van onze Nederlandse collegas, die nu op de terugweg zijn richting Holland. Het is zeer spijtig dat ze vertrokken zijn, ze waren een zeer grote hulp voor ons in de bibliotheek. Het werd weer een gezellige bedoening! Op zon moment krijg je echt enorm veel dankbaarheid van de kinderen en de jongeren. Ze beginnen wel te voelen dat wij ook niet echt meer lang blijven. Iedere dag is er wel iemand die vraagt of wij ook bijna weg zijn en waarom. Ik weet nu al dat het afscheid binnen 2 weken héél moeilijk zal worden. Zeker met de situatie hoe ze nu is, dat maakt het nog veel erger om iedereen achter te laten Ik zal mijn zakdoeken maar meenemen, want het zal nodig zijn! Maar aan dat afscheid wil ik nu nog niet te veel denken. Rond 21 uur werd de tv aangezet, want de directrice kwam op tv. Ze kwam in hetzelfde programma waar ze de dag ervoor alle leugens verspreid hadden. Het was goed dat ze zich kon verdedigen, aleja, ze werd in het begin de hele tijd onderbroken door de presentator, maar ze heeft uiteindelijk toch kunnen zeggen waar het écht op stond. Het was pas erna dat we het hele verhaal te horen kregen
Voor de rest verloopt deze week relatief rustig. Er hangt natuurlijk een rare sfeer, maar ja Het enige dat wij nu nog kunnen doen is onze grootste smile opzetten en de gasten een mooie tijd te bezorgen, nu het nog kan. Ik begin wel te voelen dat we met de meeste jongeren een echt goede band aan het krijgen zijn, echt leuk!
Gisterenmorgen was het de laatste keer dat ik in de kleuterklas moest werken (fotos van dat project volgen!), vanaf nu wordt het een stuk rustiger en moet ik enkel s avonds nog werken. Ik ben er wel blij om, het waren intensieve weken met 46 werkuren per week. Vanaf volgende week ga ik met de jongeren een affiche maken over Qosqo Maki. De jongeren kunnen eerste vanalles ontwerpen, dan kiezen we samen een exemplaar en kunnen we die laten drukken. Ik hoop dat die affiche het imago van Qosqo Maki een beetje kan opkrikken
Dit weekend gaan we, eindelijk, het wereldwonder Machupicchu gaan bezoeken, ik ben eens benieuwd :). We horen er zodanig veel van, dat de verwachtingen natuurlijk hoog liggen. Zaterdagvoormiddag vertrekken we. We worden dan eerst naar de trein gebracht, waar we onze reis richting Machupicchu verderzetten. Naar het schijnt is die treinreis héél spectaculair. Daarna gaan we naar de warmwaterbronnen en het stadje waar we gaan overnachten. We zullen s morgens vroeg al moeten opstaan, want we zullen de zon zien opkomen op de Machupicchu Ik kijk er al naar uit, whoop whoop!
Zo, dit was het dan weer voor deze week. Hopelijk heb ik de volgende keer weer beter nieuws .
