Ondertussen zit onze week vakantie er al bijna op se! Zaterdagavond namen we de bus richting La Paz. Gelukkig hadden we een zeer goeie bus, we wentelden ons in onze slaapzak en ik viel direct in slaap. Blijkbaar heb ik wel mooie dingen gemist, want we passeerden ondertussen aan het Titicacameer, niks van gemerkt hehe :). Het eerst wat ik zei toen ik 's morgens wakker werd: 't is de Ronde :o! Een vriendin had er mij al op gewezen dat het een schande was dat ik dat ging missen hehe...Gelukkig had ik al enkele smsjes gekregen van Glen en mama, om te vertellen hoe het daar zat. Dat maakte wel wat goed! Toen moesten we plots uit de bus voor grenscontrole. We moesten een hele tijd aanschuiven in de koude aan de Peruviaanse douane en dan nog eens aan de Boliviaanse. We verloren zo meer dan een uur en mijn gsm lag op de bus dus ondertussen wist ik niets over de koers, hel! Toen we er terug op mochten, sprintte ik naar mijn gsm om te zien hoe het zat. Gelukkig waren ze nog niet gearriveerd :). Eva (ook een koersliefhebber) en ik zaten vol spanning te wachten, tot het verlossende smsje kwam dat Boonen won! Heel de bus werd geconfronteerd met onze vreugdekreet :). Ondertussen ging onze reis dus verder naar La Paz. Rond 11u 's middags waren we er dan eindelijk. We zorgden direct dat onze bus richting Uyuni geregeld werd, om 19uur vertrokken we opnieuw. We besloten de stad te gaan verkennen ondertussen. We gingen naar de grootste markt ter wereld. Onderweg naar daar begon het te regenen, maar toen we er een tijdje liepen begon het zwaar te hagelen, waardoor we er dus niet echt lang hebben kunnen rondlopen (iedereen had zijn jas niet mee, slim :)!) We hebben dan iets gezocht om te eten en zijn er gebleven tot het stopte met regenen. Daarna hebben we nog eventjes in La Paz rondgelopen tot het tijd werd om opnieuw op de bus te stappen. Deze keer hadden we minder geluk met de bus, geen toilet enzo, nooit handig! Veel hebben we jammergenoeg niet geslapen want we reden over overharde wegen, niet echt comfortabel dus! Om 6uur 's morgens kwamen we toe in Uyuni, echt een redelijk dode stad. We deden wat reisbureautjes om onze excursie te boeken. Uiteindelijk vonden we dan iets dat ons aanstond (ook een moeilijk iets haha :)) en enkele uurtjes later vertrokken we dan, met onze gids in een leuke jeep. Onze eerste stop was bij een treinkerkhof. Eerst dachten we van alé wat gaan we daar nu doen, maar het was er eigenlijk wel leuk. Daarna ging onze trip verder richting de zoutvlakte. Echt indrukwekkend, die vlakte is 1/3 van België. Het is alsof je op skivakantie bent, je ziet overal wit, met nu en dan een zoutbergje... We hebben er een tijdje rondgelopen en zijn dan doorgereden naar het 'Salt-hotel'. Dat is een hotel dat volledig uit zout gemaakt is. Daar zorgde onze gids voor het middagmaal en we lieten het ons smaken! Om de een of andere reden keerden we dan terug naar de plaats waar onze excursie begonnen was. We stonden daar eventjes stil, we vroegen de gids wat we die dag nog gingen bezoeken, hij zei ons dat we naar de hostel gingen rijden waar we zouden slapen en wij dachten van euh? gaan we niks meer bezoeken? Maar toen we een uurtje verder waren, begrepen we al waarom we niks meer gingen zien, we reden echt in the middle of nowhere! Na een dikke 5 uur in de jeep kwamen we eindelijk aan waar we gingen slapen. Er stond thee en koekjes op ons te wachten en het duurde niet lang voor het mandje leeg was :). Een uurtje later konden we dan eten. We hoorden dan van de gids dat we de volgende dag om 5u zouden vertrekken (vond ik persoonlijk helemaal niet leuk!) dus kropen we snel in ons bed. En zo gebeurde het, iets na 5 waren we alweer op pad. Het was mijn beurt om in de koffer van de jeep te zitten, ik nam mijn slaapzak erbij en het duurde dus niet lang voor ik terug aan het slapen was. Toen ze mij wakkermaakten, waren we aangekomen bij de geysers. Echt indrukwekkend om te zien, gaten in de grond waar warme stoom uitkomt, en kraters waar een soort klei in ligt te broebelen.. Het stonk er wel als een beerput, héél leuk 's morgens om 6u :D! Daarna reden we door naar de warmwaterbronnen, waar we eerst mochten ontbijten (met pannekoeken mmmm!). Erna mochten we een uurtje in het warme water. Het laatste op ons programma was het mooiste: het gekleurd meer. Dat is een rood meer (kleurt rood door de algen die erin zitten) en waar het vol zit met flamingo's. Echt prachtig om te zien! Daarna keerden we terug naar de plaats waar we geslapen hadden, om er te eten. Jammergenoeg moesten we die lange weg ook terugkeren, waardoor we na het eten direct vertrokken. Rond 17u30 waren we terug waar we vertrokken waren. We gingen direct op zoek naar een bus richting La Paz, want Hanne moest donderdagochtend terug aan het werk. Alle rechtstreekse bussen waren volzet, waardoor we eerst een bus moesten nemen naar een andere stad en van daaruit een bus moesten nemen naar La Paz, maar, we gingen er op tijd geraken dus we vonden het niet erg. Tot die eerste bus vertrok... Het was echt een doodskist op wielen, we waren echt bang! De bus reed ook echt superhard, over die onverharde wegen, kun je je het al een beetje voorstellen? Uiteindelijk ben ik toch in slaap gesukkeld, maar nu en dan werden we wakker omdat we een meter in de lucht vlogen, precies een pretpark! Gelukkig viel de volgende bus beter mee. Rond 7u 's morgens kwamen we dan aan in La Paz. Opnieuw was onze prioriteit een volgende bus boeken (aangezien Hanne op tijd thuis moest zijn). Gelukkig vertrokken de eerste bussen richting Cusco om 8u. De mevrouw van de busmaatschappij verzekerde ons dat we om 21uur in Cusco gingen zijn, tot we op de bus zaten. Toen hoorden we dat we pas om 5u 's morgens in Cusco gingen zijn. De moed zonk ons al in de schoenen, want dan moesten we uren wachten in Copacabana op de volgende bus. We vertelden die meneer dat ons verzekerd werd dat we eerder in Cusco gingen zijn en welke bus we daarvoor moesten nemen. Hij zei dat hij het voor ons ging regelen. Na een tijdje moesten we van de bus, want die moest het water over en wij ook (in een ander bootje). Een uurtje later waren we dan in Copacabana. Het uitzicht dat we daar en onderweg gehad hadden, was echt prachtig! We zijn dan naar de haven gegaan terwijl we moesten wachten en daar een beetje in de zon gelegen. Uurtje later moesten we alweer de bus op... We kwamen dan terug aan de grens, waar we opnieuw moesten gaan aanschuiven bij de migratiediensten van Bolivia en Peru. Gelukkig duurde het deze keer een stuk minder lang. Na enkele uren kwamen we in Puno aan. Opnieuw moesten we overstappen naar een volgende bus, zonder dat we het op voorhand wisten. Deze keer waren we er wel zeker van dat het de laatste bus ging zijn! Om de één of andere reden werd ik ziek tijdens die laatste busrit, ik zal jullie de details bespraken maar ik heb enorm afgezien! Doodblij was ik toen we rond 12uur (middernacht) in Cusco aankwamen. En bij deze hebben we het eventjes zwaar gehad met busreizen :)
Donderdag en gisteren werden heel rustig, met vooral uitzieken op het programma. Gisteren voelde ik mij dan beter, waardoor ik meeging met mijn vriendinnen op souvenirjacht. Deze week is het hier dus ook paasweek en dat wordt hier enorm gevierd. We zagen een hele mooie stoet op de Plaza. Ondertussen heb ik de meeste van mijn souvenir-lijstje gevonden :), neen ik verklap hier niet wat allemaal! De rest zal voor het einde van mijn verblijf hier zijn.
Morgen is het dus Parijs-Roubaix! Liesbet, die hier alles voor ons regelt en onze mentor is, ziet ook graag koers en stelde voor dat we belangrijke wedstrijden bij haar thuis mochten gaan bekijken, duuuussss gaan Eva en ik morgen vroeg opstaan om de finale te kunnen zien! :) zalig toch, koers kunnen kijken vanuit Peru?
Zo gaat de tijd hier wel enorm snel, waardoor we maandag beginnen aan onze laatste 5 weken stage... Het zal nu rap mei zijn en dan rap 15 mei (vertrekken dus!). Morgen komt onze stagebegeleidster van school hier toe in Cusco (neen dat is niet normaal, ze is hier aan het rondtrekken en komt ons bezoeken en onze tussentijdse evaluaties doen). Altijd spannend, een tussentijdse evaluatie :). Maar dat wil ook zeggen dat het nog 5 weken worden met véél werk, voor ons eindwerk enzo... Maar ik zie het volledig zitten!
