We hebben er echt een prachtig weekend opzitten. Zaterdag om 10u30 vertrokken we met een toeristenbusje richting Ollantaytambo. Daar moesten we de trein op richting Machupicchu-pueblo (= dorp). We hadden de middenklasse genomen. Er bestaat dan nog een luxeklasse en een klasse voor de Peruanen (wat dus niet veel voorstelt ). We stapten de trein op met een wow-gevoel: superzachte zetels, parketvloer, ramen in het plafond om alles te kunnen zien, echt leuk! Het was ook prachtig weer, waardoor we een supermooi uitzicht hadden. De trein reed redelijk traag, zodat we helemaal konden genieten van het uitzicht. We reden tussen de bergen en rotsen, echt sjiek. Dat is ook de reden waarom de meeste mensen de trein nemen, voor het unieke uitzicht. Volledig terecht :)! Na anderhalf uur op de trein kwamen we aan in Machupicchu-pueblo. Daar stonden mensen van de hostel ons op te wachten. De hostel lag naast het treinstation, dus we moesten niet ver wandelen. We hebben ons geïnstalleerd op onze kamer en zijn vertrokken voor een wandeling in het dorpje. Het was nog steeds zalig weer dus we genoten er ook van. Het werd ons wel snel duidelijk dat het dorpje puur toerisme was, overal restaurantjes, winkeltjes, souvenirsshops, grote markt met souvenirs (niet goed voor mijn centjes :)). We dronken op t gemak een coktailtje op een terrasje en wandelden daarna verder naar de souvenirmarkt. We kwamen er allemaal met vanalles buiten. Daarna moesten we op de gids wachten, die ging uitleggen hoe de volgende dag eruit zou zien. Peruanen laten altijd op zich wachten en daar werd nu ook geen uitzondering op gemaakt. Daarna zochten we iets om te eten. We lieten ons overhalen om ergens heel goedkoop te eten. Kreeg ik direct spijt van toen ik van mijn lasagna proefde Na het eten keerden we terug naar de hostel en kropen we ons bed in. Onze kamer had uitzicht op een rivier, bij deze weet ik hoeveel lawaai een rivier kan maken :). De volgende dag moesten we om 6u opstaan, lang leve wekkers die niet afgaan haha!! Gelukkig was ik wakker geworden en kon ik de rest wakkermaken. Na een klein ontbijtje vertrokken we. We moesten eerst 25min op een bus die ons richting Machupicchu bracht. Daar aangekomen moesten we nog eventjes op onze gids wachten, even erna begon onze wandeling richting het wereldwonder. We kregen een uitgebreide uitleg van wat zich daar allemaal afgespeeld had, gelukkig hebben de Spanjaarden dat nooit ontdekt, anders hadden we het niet moeten gaan bezoeken denk ik! Wel zotte mensen die Incas, hoe die alles bouwden enzo, amai! Er zitten natuurlijk ook dingen tusssen dat ze herbouwd hebben (ze beweren 80% origineel, betwijfel ik een beetje ). Na overal rondgewandeld te hebben, kregen we de kans om Waynapicchu te beklimmen. Machupicchu betekent trouwens oude berg, Waynapicchu betekent jonge berg . We moesten een uur trappen klimmen en het was redelijk warm, dus het was écht lastig. Iedereen deed het op zijn eigen tempo. Na iets meer dan een uur trappenklimmen kwam ik boven en ik was op slag blij dat ik het gedaan had. Zon prachtig uitzicht Na even uitrusten, keerden we terug naar beneden. We besloten ineens de bus terug te nemen naar het dorpje en daar iets te eten. Deze keer hadden we gelukkige meer geluk met het eten. Dan moesten we wachten tot 19u om de trein terug te nemen. Het was toen donker, dus we konden niet genieten van het uitzicht. Het duurde niet echt lang voor iedereen lag te slapen :). Toen we in Ollantaytambo toekwamen, stond het busje ons op te wachten om terug te keren richting Cusco. En zo zat dat er op weer op Nooit gedacht dat ik ook de Machupicchu van dicht zou zien :).
Maandag werd hier Koninginnedag gevierd in een discotheek en dat konden we natuurlijk niet missen hé. We kochten enkele oranje attributen en waren er helemaal klaar voor. Het werd een leuke avond, met nu en en dan een Frans Bauwerke, Marco Borsato,
Ondertussen heb ik ook beter nieuws te melden over mijn project. De kans dat ze zullen moeten sluiten is redelijk klein geworden, doordat ze een blad in hun bezit hebben waarop staat wat ze écht gevonden hebben, met handtekening van de fiscaliteiten. Daardoor kunnen ze bewijzen dat de politie gelogen heeft en kunnen ze klacht neerleggen. Het blijft natuurlijk wel een moeilijke en pijnlijke kwestie. Maar de toekomst ziet er nu dus een stukje beter uit. We hoorden ook dat er vanaf juli nieuwe vrijwilligers komen die 6 maand blijven, dus die zaken maken het wel wat makkelijker.
Iedereen begint mij erop te wijzen dat ik bijna terug thuis ben.. En vraagt of ik het zie zitten om terug te keren. Dit is een redelijk dubbele kwestie. Natuurlijk zal ik blij zijn als ik naar huis mag komen, maar het afscheid zal héél moeilijk worden. We hebben ondertussen een heel goeie band opgebouwd met de jongeren, hebben heel veel plezier met hen en ze beginnen echt aan ons te hangen. Dus dat zal ervoor zorgen dat er zeker traantjes gaan vloeien volgende week vrijdag. We krijgen het al moeilijk als we het er nu gewoon over hebben. Het zal zeker niet plezant worden om de laatste keer die deur toe te trekken, maar ik probeer er nu nog niet te veel aan te denken .
Vanavond is er hier overal feest van het kruis ofzo, ook bij ons op stage. Er komt een goochelaar om de boel wat op te vrolijken. Voor de rest weet ik niet echt wat er te gebeuren valt :).
