Zojuist heb ik weer een spannende passage gelezen in mijn boek. Jullie weten vast nog wel dat David Lurie, het hoofdpersonage, na zijn problemen(zie vorige bericht) naar zijn dochter op het platteland was gevlucht. Op een of andere dag, kwamen er namelijk drie mannen op Lucy's domein. Ze moesten zogezegd bellen want er was een ongeluk gebeurd met één van hun familieleden. Dit vonden David en Lucy al verdacht dat deze sujetten speciaal tot aan hun huis waren gewandeld ( het huis was immers ver afgelegen van het dorp). Maar goed, het feit dat deze drie mannen uit één van de armste wijken kwamen, deed al het argwaan verdwijnen. Toch namen David en Lucy hun voorzorgen door maar één van de mannen samen met Lucy naar binnen te laten gaan. Toen dit te lang duurde, kreeg David opnieuw argwaan en ging een kijkje nemen binnen. Waar hij niet op lette was dat de twee andere mannen, die nog achter hem stonden David waren gevolgd om hem uiteindelijk bewusteloos te slaan en in het toilet op te sluiten. Alle waardevolle goederen werden gestolen door één van hen, terwijl de anderen Lucy op een of andere manier in bedwang hielden (ik weet niet precies hoe). Ze gingen ook aan de haal met David's auto en om te voorkomen dat David of Lucy hen zouden achtervolgen, hadden ze de banden van de jeep leeg laten lopen. Voor ze vertrokken hebben ze nog spiritus over David gegoten en hem in brand gestoken. Gelukkig kon hij eigenhandig de vlammen doven. Toen de drie waren vertrokken kwam Lucy tevoorschijn, maar ze was zo verafschuwd van wat er net was gebeurd dat ze niets kon zeggen. David geraakt tijdig in het ziekenhuis omdat de man van Bev Shaw hun kwam halen.
In deze passage en vlak erna is dus heel wat gebeurd dat het karakter van David nog meer gaat veranderen. Hij was al onverschillig voor bepaalde dingen, maar nu gaat hij zich echt afvragen waarom hij niet gewoon afgemaakt is om deze ellende niet onder ogen te moeten zien. Ook zijn gedachten over lesbiennes, de seksuele geaardheid van zijn dochter, verslechteren blijkbaar. Hij kan er geen begrip voor opbrengen, maar toch zal hij moeten want hij wil simpelweg dat zijn dochter gelukkig gaat worden. David merkt ook steeds meer en meer dat Lucy onafhankelijker gaat worden, ze durft tegen hem in te gaan en zijn wijze raad af te wijzen. Dit vindt hij zo spijtig, want hij ziet dat hij zijn kleine meid aan het verliezen is...
Sinds mijn vorige bericht ben ik al weer een stukje verder in mijn roman 'In ongenade'. Het hoofdpersonage, David Lurie, zal voortaan geen toevlucht meer vinden bij de dertig jaar jongere Soraya. Ze is immers gestopt met prostitutie omdat ze zich vanaf nu meer ging bezig houden met haar kind en de zoektocht naar vast werk. Als Coetzee het vanaf dan gaat hebben over David Lurie zelf, begint het echte verhaal pas. Op een bepaalde dag was zijn oog gevallen op een aantrekkelijke studente die in zijn lessen zat. Toen hij haar op een avond , op weg naar huis, tegenkwam in de tuinen van de universiteit begon hij tegen haar te babbelen. Van het één kwam het ander en voordat hij het wist ging ze naar zijn thuis om iets te drinken. Dit was echter geen slimme zet van David omdat hij goed wist dat dit faliekant zou aflopen. David's drang en lust komen hier weer naar boven, hij kan het niet laten om nog meer met haar af te spreken en uiteindelijk een relatie met haar te beginnen. Een aantal weken loopt dit goed, maar al gauw komt hij in een lastig parket te zitten. Het meisje in kwestie, Melani, krijgt een jonger vriendje dat David een hak wil zetten. Zijn auto en eigendom worden beschadigd en hij wordt bedreigd als hij nog één vinger durft uit te steken naar Melani. Zij zelf is te preuts en naïef om iets tegen het vriendje in te brengen. Alles wordt nog erger wanneer hij een klacht tegen zich krijgt ingediend, de ouders van het meisje zijn het nu ook te weten gekomen, net als de rest van Kaapstad. David Lurie beslist dan zelf om ontslag te nemen en dus verlaat hij ook Kaapstad. Hij gaat intrekken bij zijn dochter op het platteland, waar hij tot bezinning kan komen. De dochter, Lucy genaamd, bezit een grote boerderij waar ze dieren heeft lopen en haar eigen groenten kweekt. Mede-eigenaar van de boerderij is Petrus, een grote stevige man die samen met haar het harde werk doet om rond te komen. David Lurie, poëet die hij is stelt het verblijf van zijn dochter, hier op het platteland, serieus in vraag. Hoewel zijn vrouw en hij zelf allebei twee toch wel intelligente mensen met een diploma zijn, bewandelde zijn dochter haar levenspad toch op een heel andere manier. Stilaan begint hij te wennen aan de andere levensstijl en snapt hij zijn dochter steeds beter...
Tot hier mijn tweede vervolg van mijn boek. Ik ben nog altijd zeer tevreden over het boek, want het is goed geweest dat Coetzee vroeg begon aan het stuk dat ik hier vermeldde. Ik was het eerste stuk een beetje verveeld over de inhoud, maar dat is nu vast en zeker niet meer.
Wat fijn om weer eens te kunnen bloggen... Het is alweer krokusvakantie, wat gaat de tijd toch veel te snel voorbij het laatste jaar. Alles lijkt wel in een stroomversnelling te komen nu ik in mijn 'retorica' zit. Een echte verklaring hiervoor is niet te geven. Enkel het feit dat je constant bezig bent, in dit drukke maar toch fijne jaar, zal hiervoor zorgen. Nu het dus vakantie is, heb ik wat meer tijd om tot rust te komen en mijn nieuwe boek even ter hand te nemen. Voor dat ik het boek begon te lezen had ik al wat adequate informatie gevonden over het boek, dus ik had al een klein idee wat het thema zou zijn. Deze ochtend, juist na het ontwaken, had ik al één hoofdstukje er op zitten. Tot nu toe is er nog niets noemenswaardig gebeurd, enkel een persoonsbeschrijving van het hoofdpersonage. Het hoofdpersonage is een man van middelbare leeftijd die lesgeeft aan de 'Kaapse Technische Hogeschool'. De man is tweemaal gescheiden en is een in ongenade gevallen wetenschapper, om wat afwisseling in zijn leven te brengen begint hij romantische poëzie te doceren. We komen ook te weten dat zijn libido nog altijd op peil staat, hij bezoekt namelijk elke donderdag een prostituee 'Soraya'.
Tot hier het eerste hoofdstuk, we zijn eigenlijk niet echt veel te weten gekomen, buiten het feit dat hij zijn toevlucht zoekt in de prostitutie. Wat me wel opvalt is de stijl van schrijven van Coetzee. Hij hanteert een zeer vlotte pen, die het aangenaam lezen maakt. De manier waarop hij dingen kan omschrijven zorgt ervoor dat je je het echt goed kan voorstellen. Dit waardeer ik ten zeerste in hem...
Een vervolg zal niet lang op zich laten wachten...
Ik moet jullie met pijn in het hart melden dat het alternatieve boekenfestival 'Het Andere Boek' er de brui aan geeft na de 33ste editie. 'We zijn onze unieke positie kwijt' zegt het bestuur.
Lid van de raad van bestuur, Scheltiens, haalt 4 oorzaken aan waarom de boekenbeurs ermee stopt. Volgens hem ondervonden ze dat het steeds moeilijker werd om internationaal vermaarde pennen naar Antwerpen te lokken, anderzijds hadden ze ook te kampen met een dalend aantal betalende bezoekers. Nog een reden was dat er enkele kernmedewerkers pas beslisten om het roer professioneel om te gooien. Een laatste oorzaak ligt volgens Scheltiens bij het feit dat je tegenwoordig ontluikende talenten en spraakmakende debatten overal vindt. Daarom is het gek dat je nog naar 'Het Andere Boek' zou komen. Men was al tien jaar geleden bezig met de stopzetting van het festival, maar toch hadden ze nog doorgedaan. Eigenlijk was het niet noodzakelijk om het festival te stoppen want ze hadden 2009 financieel gezond afgesloten. 'Het festival was meer toe aan een nieuwe inbedding' zegt André Van Halewyck. Maar Scheltiens betwijfelt of die aanpak de juiste geweest zou zijn. Ook een mogelijke samenwerking met 'Boek.be' ziet hij niet zitten omdat ze dan waarschijnlijk ondergesneeuwd zouden raken met BV's en zo hun eigenheid van 'alternatief' festival zouden verliezen. Ook over de locatie waren de meningen verdeeld. Het Zuiderpershuis had wel de uitstraling en de middelen om een alternatieve boekenbeurs te laten doorgaan, maar het kon daar niet groeien. Men kon geen nieuwe doelgroepen meer bereiken...
Persoonlijk vind ik dit een spijtige zaak dat zo een levendig en intellectueel festival in de toekomst niet meer zal doorgaan. Het is immers weer een plaats minder voor literair Vlaanderen om je geliefkoosde boeken te kopen. Ik hoop dan ook uit de grond van mijn hart dat zulke feiten zich niet te vaak meer gaan voordoen.
Toen ik even geleden de oude kranten naar onze recycleerplaats bracht, bladerde ik nog even in de krant van vrijdag. Niet geheel toevallig kwam ik een artikeltje tegen over de Amerikaanse schrijver James Ellroy. Zopas heeft hij een nieuw boek uitgebracht nl. 'Het bloed kruipt.' Volgens recensenten een meesterwerk, volgens Ellroy zelf : "Geniaal". Hij weet dat hij een groot schrijver is en het woordje bescheidenheid staat blijkbaar nog niet in zijn woordenboek. Het boek vormt het sluitstuk van de 'Underworld USA'-trilogie waarin de complotten en moordaanslagen tegen de achtergrond van de Amerikaanse geschiedenis tussen de moord van Martin Luther King en het aftreden van Nixon. Ellroy voert een hele rist personages ten tonele wan wie hij de kleine, fictieve verhalen ophangt aan het grotere historische plaatje van de jaren '60. Zijn onverbloemde maar rijke taal en stijl staan garant voor een heus leesavontuur. Zoals ik al vermeld heb, schuwt Ellroy geen bescheidenheid. Hij zegt dat hij 'de Beethoven van de literatuur' zal worden. Hier stel ik mij toch wel enkele vragen... Voorts zijn ook nog een paar van zijn romans verfilmd en omdat hij soms in geldnood zit, komt dit goed uit. De twee bekendste films gebaseerd op een werk van Ellroy zijn 'L.A Confidential' uit 2003 en 'The Black Dahlia' uit 2006. Als deze films niet gewaardeerd zouden worden, dan scheelt hem dat niet. Hij wil enkel afgerekend worden op zijn boeken... Volgens Ellroy is Obama een zwakke president, wat zijn argumenten hiervoor zijn weet ik niet want hij wilt of kan ze niet geven. Wat jullie ook misschien nog over hem moeten weten is zijn obsessie voor vrouwen. Hij heeft al verschillende vrouwen gehad en is telkens gescheiden, wat me hier dan bij opvalt is dat het wel zeker aan de vrouwen zal liggen...?
Vandaag las ik een artikel in mijn geliefkoosde krant 'De Standaard' over het boek 'Liefdeslied in tien verdiepingen'. De thema's spraken me niet direct aan toen ik de kop las: "Seks, drugs, kunst en geweld". Dit is wel een zeer rare combinatie van ingrediënten als je het mij vraagt. Maar men mag het vel niet verkopen voordat de beer geschoten is, dus begon ik vol goede moed met lezen van het artikel. Volgens de schrijver van het artikel, Filip Van Ongevalle, schuwt Richard Milward geen vuile woorden zoals 'fuck'. Het verhaal speelt zich trouwens af in een troosteloos appartementsblok in Middlesbrough en deels in de Londense kunstwereld. Hoe het komt dat deze twee tegenovergestelde milieu's zo in verband gebracht worden is simpel, 'Bobby de Kunstenaar'. Deze naïeve, doodbrave, maar aan drugs verslaafde jongen wordt opgemerkt door iemand die in de kunstwereld actief is. Bobby heeft een vriendinnetje dat 'Georgie' heet. Ook zij is verslaafd, maar wel aan het snoep dat ze verkoopt in het warenhuis. In het appartementsgebouw waar zij wonen, is een hele hoop met marginale mensen bijeen gepropt. Hierover wordt uitvoerig verteld, maar ik ga hier even niet verder op in. Als we verder gaan met Bobby, zien we dat als hij geen geld heeft hij zijn verslaving goed in de hand kan houden. Maar éénmaal het geld aanwezig is, dan kan hij niet weerstaan om alles te verpatsen. Het boek geeft 'een ongenadige en tegelijk onweerstaanbaar grappige schets van een milieu van viespeuken.' Ook de kunstwereld, waar er meer gebabbeld wordt dan geschilderd, spaart hij niet: ' Het is één van die bedrijfstakken waarin of je kont wordt gelikt en er rozen aan je voeten worden gelegd, of je heftig bekritiseerd wordt door mensen die mislukt zijn als kunstenaar maar wel heel veel lange, dure woorden kennen.' Milward zelf, studeerde af aan het St. Martin's Art College in Londen. Het verhaal kent geen hoofdstukken en zelfs geen paragrafen. Na het laatste woord staat er zelfs geen punt, want de zin is nog niet af... Af en toe schrijft hij woorden aan elkaar en zelfs volledige zinnen omgekeerd. Op het einde trapt de schrijver wel wat op zijn adem en beginnen de trips van Bobby te vervelen...
Vandaag kom ik op de proppen met een boekje waarvan ik wat heb gelezen. Mijn adequate informatie komt uit de krant "Metro". Het gaat over het boek 'Waarom Pierre dood moest'. Om jullie even op te warmen zal ik het boekje kort samenvatten:
Het verhaal gaat over Olivier die samen met zijn broer en zijn ouders samenwoont. Hij kijkt enorm op naar Pierre, de progressieve pastoor van het dorp. Deze nodigt hem dan ook al voor de derde keer uit om mee op zomerkamp te gaan. Olivier is in de zevende hemel en stemt meteen in. Tot op een zekere avond is alles goed verlopen, maar dan vraagt Pierre hem 's avonds te vergezellen naar zijn kamer en hem te masseren. Pas jaren later, als Olivier een dochter heeft die even oud is als hij toen was, begint hij er pas echt over na te denken en er over te piekeren. Hij besluit zijn herinneringen op te schrijven en uit te geven... Volgens het hoofdpersonage én scrijver van het boek is het géén boek over pedofilie. Maar eerder een verhaal over vriendschap en vertrouwen, en hoe dat misbruikt en geschonden wordt. Het is met veel subtiliteit verteld want het is een gevoelig thema.
Voor diegenen die geïnteresseerd zijn hierin kunnen het kopen voor een niet al te goedkoop bedrag van 19.90 euro. Het boek beslaat 112 pagina's...
Beste vrienden van de literatuur!
