Het is weer even geleden dat ik nog eens iets gepost heb om mijn literatuurblogje.
Zoals het de gewoonte is in een zesde jaar latijn, moeten we een eindwerk maken. Ik ga mijn eindwerk maken over het onderwerp 'gladiatoren'. Toen ik een aantal weken geleden weer eens naar mijn favoriete bibliotheek in Diest ging stootte ik op het boek 'Gladiatoren' van Fik Meijer. Dit boek van ongeveer 250 pagina's vertelt over alles wat met gladiatoren te maken heeft. Het gaat van de oorsprong en ontwikkeling van de gladiatorenspelen tot het aanzien van de gladiator. Natuurlijk komt ook het thema "Gladiatrices" uitgebreid aan bod, wat niet minder belangrijk is natuurlijk... Je kan je gladiatrices en hun succes het best inbeelden door eens een kijkje te nemen op google wat de LFL in Amerika is. Ook waren de Romeinse mannen dol op gladiatrices en werd er op gewed wie met één van de gladiatrices de lakens kon delen.
Nu dat de examens in zicht zijn zal ik niet veel berichten meer kunnen posten dus zeg ik bloggenland voor een tijdje vaarwel.
Ik heb ondertussen mijn boekje "Le joueur d'échecs" uitgelezen! Als ik eerlijk mag zijn, dan moet ik met grote spijt meedelen dat het me niet bekoord heeft. De reden hiervoor is niet dat het in een andere taal geschreven is, maar de plot van het boek was niet goed uitgewerkt en je voelde aan dat de auteur er een beetje laks mee om gesprongen is. Het was dan ook een ware opluchting toen ik de laatste pagina omsloeg. Nu jullie mijn mening hierover hebben gelezen, wil ik het toch even over een andere boeg gooien. Toen ik gisteren tussen de soep en de patatten de krant even ter hand nam, stootte ik op een toch wel aangenaam artikel over een Aarschotse auteur. Ik denk toch dat de meeste onder ons haar kennen, het gaat namelijk over Els Beerten. Onlangs werd haar boek "Allemaal willen we de hemel zien" in het Radio 1-programma 'Mezzo' verkozen tot meest geschikte verhaal om verfilmd te worden. De luisteraars waren tot de consensus gekomen haar voor toppers als Herman Koch met 'Het diner' en Tom Lanoye met 'Kartonnen dozen' in het rijtje te plaatsen. Dit is natuurlijke een zeer grote eer voor de altijd bescheiden Beerten. Eerder dit jaar in februari won ze al met 'Allemaal willen we de hemel' de Boekenleeuw en de publieksprijs op de Gouden Uil. We hopen allemaal voor haar dat er een creatieve regisseur opduikt die van uitdagingen houdt om met haar in zee te gaan.
We moeten voor het vak Frans binnen een paar weken het boekje "Le joueur d'échecs" uitlezen. Ik zit momenteel ergens in de helft van het boek en tot nu toe heb ik niet echt plezier gehad aan het boek. Het gaat over Mirko Czentovic, een jongen die over een uitzonderlijk schaaktalent bezit. Dat talent werd ontdekt toen hij in een toernooi de plaats van zijn voogd moest innemen. Hij zette zijn tegenstander in een half dozijn beurten schaakmat. Sinsdien wordt hij overal uitgenodigd op verschillende toernooien en wordt hij zelfs wereldkampioen.Voor de verandering gaat hij eens in Zuid-Amerika schaken en daarom neemt hij de boot richting Argentinië. Op die boot schaakt hij tegen een rijke man genaamd McConner. McConner verliest haast elke partij en toch wil hij steeds weer schaken tegen Czentovic. Tot hier ken ik het verhaal en zullen jullie moeten wachten op een (hopelijk spannend) vervolg.
