Over zon, duizend heuvels en afrikaanse ziekenhuizen...
10-03-2010
De eerste nacht van wacht..
Tussen de regendruppels door heb ik na mijn eerst nacht van wacht op de dienst pediatrie toch nog de courage gevonden om even te stoppen aan het internetcafé. Het was een heuse ervaring. Gisteren op stage vroeg een van de assistenten me of ik het zou zien zitten om de wacht samen met hem te doen (het was misschien wel meer gebiedende wijs, al lachend dan). En zo ben ik deze nacht in het hospitaal gebleven. Deze avond is Céline aan de beurt en morgen waagt Silke haar kans. Het was een behoorlijk drukke nacht, maar heb toch een uur of twee kunnen slapen, nu ja in mijn bed liggen, veel heb ik niet geslapen. Ik ben al geen sterke slaper en mede aan het feit dat de muggen rond je oren zoemen en je geen muskietennet ter beschikking hebt doet er niet veel goed aan (alhoewel de malaria mug niet hoort te zoemen, maar ja). 's Nachts doet de assistent van wacht (eigenlijk een laaste jaarsstudent) spoedconsultaties, neemt nieuwe patienten op en lost acute problemen op op de afdeling. Er was die dag een kindje opgenomen die in shocktoestand was door sepsis (bloedvergiftiging), ik heb zowat elk half uur van de 24 ( of toch bijna) aan zijn bed gestaan om zijn parameters te bepalen. In de middag zag het er even beter uit, tot grote vreugde van allen, was het kind alerter en was er een klinische vooruitgang. Na de overdracht van de nieuwe patienten en de staf kwam de assistent me melden dat het kind met de shock toch overleden was. Zijn woorden zullen mij nog lang nazinderen: "Your duty is inaugurated by death". En nu naar mijn bed. Julie
