Ik ben Michael Andries
Ik ben een man en woon in Herselt (België) en mijn beroep is Monteur Bovenleiding.
Ik ben geboren op 19/08/1982 en ben nu dus 42 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Lopen, wandelen, fietsen.
11/02: Trail des Bosses 25km 26/02: (W) Lennik 30km 04/03: (W) Stekene 30km 11/03: (W) Aarschot 30km 25/03: (W) Antwerpen 20km 01/04: (W) Scherpenheuvel 42km 07/04: (W) Kasterlee 30km 15/04: Spa-Olne 33km 07/05 => 18/05: Trekking La Palma 20/05: La Grimace du grand George 25km 02/06: (W) Gelrode 50km 15/07: Les Crêtes de l'eau Noire 30km 05/08: Trail de Val d' Heure 36km
Een klein blitz-verslagje over m'n prestatie van vandaag. Ik heb het rondje Voorn dus gelopen, een wedstrijd van 50km met een ferm stuk strand erin van zo'n 10km. Nu het belangrijke nieuws, mijn tijd..... 3u59m05s TOTAAL niet verwacht dat ik dat ging kunnen. Uitgebreid verslag volgt morgen of alleszinds zo snel mogelijk.
Bijgevoegd: Een fotootje na aankomst met m'n twee fietsende begeleiders, ons moeder en m'n allerliefste vriendinnetje Carmen.
Ik snap het niet hoe ik diene tijd tijdens de rivierenhofloop in Deurne heb kunnen lopen... Vandaag was het tijd voor de 5km van Blauberg. Ik had er goede moed en zin in. Ik was wel een beetje moe na dagje werken en mijn nieuw werk is toch niet te onderschatten (fysiek zwaarder als hiervoor, hele dag rechtstaan, rondlopen, ...) Toch begon ik met een goed gevoel... alhoewel dat ik de laatste tijd vaak last heb van krampen in mijn kuiten en dit zowel 's nachts en soms ook in dag... Rond 18u was ik thuis van het werk, rap wat droge spaghetti gegeten en een banaan en dan rond 18u30 de fiets op richting blauberg. Michael had vooraf aan mij gezegd hoe ik de start moest nemen, omdat het na 100m smal wordt. Ook op het einde had hij mij gewaarschuwd voor de put. De start dan. Die nam ik zoals Michael had gezegd. Misschien iets te snel willen blijven lopen? Maar ja het ging goed. Even toch. Toen kreeg ik kuchjes in mijn keel en dat was wel knap vervelend. Mijn ademhaling had ik deze keer toch onder controle. Na een tijdje kreeg ik wat last van de maag. Wanneer ik tegen de 4km aankwam, wou ik nog versnellen. Ik deed het, maar mijn maag verbeterde er echt niet op Pff, die droge spaghetti voor de wedstrijd was dan toch niet goed??? Hoe korter de finish dichter kwam, hoe meer ik wist dat mijn maag dat niet was.... Aangekomen en ineens richting kant gegaan en dan.... details zal ik maar besparen... Mijn tijd was 26m02s. Niet slecht, maar ook niet grandioos als je dan kijkt naar de 10km toen in deurne. Misschien was het niet exact 5km, je weet dat niet altijd met kleinere wedstrijden. Of gewoon is een vrijdagavondloop niets voor mij, want meestal loop ik er dan niet zo goed. Wat zal het zijn? Ik denk er toch eens aan om eens naar de dokter te gaan. Rond de ademhaling, die maag die sputterend nadat ik er alles wil uithalen (versnelling) en soms met nare gevolgen en dan die krampen in de kuiten...
Voïla, wedstrijden zijn er niet meer direct. Waarschijnlijk is de volgende uitdaging de dodentocht. Wandelen en sommige stukken lopen, ik weet het nog niet.
Volgende week vrijdag vertrekken we voor een weekje naar Slovenië!! Weer een leuk vooruitzicht
Hoe minder wedstrijden je loopt op het jaar, des te meer wil je ook presteren op die datums. Zoals gewoonlijk twijfel ik dan ook hoe dichter ik bij de grote dag kom. Dit weekend staat de 50km van het Rondje Voorn op het programma. Geen al te lichte karwei dus! Er komt nog eens bovenop dat het vrij warm en zonnig gaat worden en daar heb ik nog geen ervaring mee op die afstanden. Het stuk van 10km strand baart me ook wel wat zorgen. Aankomen zal wel lukken denk ik, maar m'n ambities rijken hoger dan dat. Ik zou graag 4u30m halen en als het kan zelfs zo dicht mogelijk naar 4u15m. Het zal echter van de omstandigheden afhangen, hoe goed ik het ga doen. Ik hoop dat ik het warme weer en de 10km strand goed verteer. Volgende week volgt het verslagje, zal er zo snel mogelijk m'n werk van maken. Oh ja, Carmen vliegt er vrijdag avond nog eens goed in. Ze doet mee aan een 5km in Blauberg, kom zeker eens kijken hoe ze het gedaan heeft!
Al enkele dagen had ik een fikse verkoudheid... Met een goede snotneus erbij. Gisteren had ik toch mijn twijfels of ik wel zou starten, omdat ik me niet zo fit voelde... Tijdens trainingen had ik ook al enkele keren met schenen en knieeën gevoeld. Uiteindelijk toch beslist om te gaan ook al was het een super kleine wedstrijd, want die doe ik niet zo graag. We waren met de fiets richting voortkapel, zodat Michael me tijdens mijn eenzame loopje toch gezelschap kon houden. Aan de start van de 10 mijl waren we met 24. Kleine groep dus Ik heb eerder de voorkeur om grotere wedstrijden te doen, omdat ik anders vaak bij kleine wedstrijden vannachter eindig... Na de start van de 16,1km handbiker was het na enkele minuten tijd voor de lopers. Eerst de 10 mijl, enkele minuten later de kortere afstanden. Al gauw spurten de snelle er van door. Ik blijf mooi achter samen met 2 heren. Uiteindelijk hebben we één heer moeten laten gaan en uiteindelijk heeft de 2de heer zich ook van mij gelost. Al gauw bleek dat het niet mijn topwedstrijd ging worden.... Ik probeerde toch een mooi tempo te lopen, maar het ging toch niet helemaal. Op sommige stukken stak er ook een fameuze wind op. We moesten 1 kleine en 3 grote ronden doen. Bij de voorlaatste rondes kwamen de lopers van 8km mij ook al voorbij gelopen. Ik liep gewoon mijn tempo verder. 11 km/h lukte niet. En ook een PR zou niet lukken. De laatste toer heeft Michael mij gelaten en heb ik getracht mijn tempo nog wat op te voeren. Dat is wel nog gelukt. Ik ben geëinigd met een tijd van 1u30m33s aan een tempo van 10,6km/h Ik kijk met gemengde gevoelens terug. Het was een mooie wedstrijd maar de verkoudheid heeft me toch parten gespeeld.... Komende vrijdag sta ik aan de start van 5km hier in blauberg. Daar hoop ik toch de vlammen! Ik ga het in ieder geval proberen.
De grootste vermoeidheid is nu wel al uit de benen, afgelopen week is goed verlopen. Dag na dag begon ik me weer fitter en frisser te voelen, altijd een goed teken. Goed kunnen trainen, altijd de beoogde doelstellingen kunnen halen, alleen met m'n lange duurloop er 20 minuutjes afgepitst. Gisteren had ik niet echt veel zin om nog maar eens rondjes te gaan draaien in de Beeltjens bij ons, ik zou er 3 uur aan een stuk bezig zijn aan iets meer dan 9 ronden. Niet zo'n prettig vooruitzicht. Dus zat ik met een ander idee in m'n hoofd, ik wou dat Carme zou afzetten aan het kanaal in Massenhoven en zo kon ik dan van daaruit huiswaarts lopen. Alleen zag Carmen dat zo niet zitten, dan maar het alternatief gevonden om me aan de Colruyt in Ramsel af te zetten en van daaruit te beginnen. Zo kon zij in een keer gaan winkelen. Vanuit Ramsel ben ik dan over fietspad tot in Herentals gelopen en daar dan toch langs het kanaal tot in Oevel gegaan om van daaruit richting Westerlo te lopen. Aan de fietsmaker ben ik dan gestopt, omdat we nog nieuwe banden voor Carmen haar fiets konden gebruiken. Zij is dan toch daar gekomen en zo heb ik dus 20 minuutjes valsgespeeld. Hoewel ik die achteraf toch wel een beetje goed gemaakt heb. We zijn 's avonds nog naar een wedstrijd geweest met de fiets. Een 18km heen en weer naar Voortkapel, waar Carmen nog eens een poging ging wagen 10 mijl op 11km/h te lopen. De wedstrijd zelf heb ik ook een stuk meegefietst, dus heb niet stil gezeten. Het waren echter geen grote inspanningen, maar het telt toch als beweging... Carmens verslag over haar wedstrijd volgt nog.
Een klein weekje na onze zware beproeving in Kluisbergen even de balans op maken. Bij mij (Michael) valt het nu wel mee, maar dat was maandag anders hoor! Toen kon ik amper normaal lopen, niet van de stijfheid, maar van blaren op m'n kleine tenen. De hele dag rondgepikkeld op m'n werk, schoenen aan, schoenen uit, pfff het was me wat. Ik kon niet in een schoen blijven zitten, maar op het werk zijn werkschoenen verplicht, dus afzien dan maar. Thuis kon ik gelukkig blootsvoets rondlopen en dan viel het wel mee. Zoals eerder gezegd viel de stijfheid verbazend goed mee, alleen het klassieke trappen afdalen, was wat moeilijker. Dinsdag al terug kunnen gaan trainen evenals woensdag en donderdag, wel telkens maar rustig op een recuperatie tempo gelopen. Ik voelde de kilometers in m'n benen wel hoor, echt vermoeide zware benen had ik. Nu vandaag viel dat al weer iets beter mee, hoewel het nog wel wat te voelen was. Nu heb ik dus net een duurloopje van 2 uurtjes achter de rug en buiten een licht vermoeid gevoel liep alles al terug vlot. Op het gemakje ben ik aan 21,5km geraakt, degelijk genoeg. Als ik op deze weg kan blijven herstellen en volgende week nog een klein snelheidstrainingetje kan inbouwen dan geraak ik zeker in topvorm voor http://www.rondjevoorne.nl/ Dat zou de laatste wedstrijd zijn van mijn eerste seizoenshelft. Daarna rust en vakantie. Ah, nog een opmerkelijk feit mee te delen, deze maand voor de eerste keer meer dan 400km gehaald. Eigenlijk wel veel hé? Als alles volgens plan verloopt met de training van morgen erbij zou ik aan ongeveer 440km moeten komen, toch iets om fier op te zijn! Bij Carmen viel de schade ook nog wel mee, de gewonen gebruikelijke kwaaltjes na een zware inspanning. Misschien ietsje zwaarder maar jekent dat wel: stijfheid, stramme gewrichten, moe, in haar geval ook nog zonnebrand en ook blaren. Ze begint er stilletjes aan ook weer bovenop te komen zodat ze volgende week weer kan knallen in Voortkapel. Het is nog niet zeker of ze daar aantreedt, maar het staat in de planning. Dan nog een weekje later zou ze zeker klaar meoten zijn voor haar laatste voorjaarswedstrijd in Blauberg. Duimen dat alles in orde komt!
Bijgevoegd: 2 foto's van Kluisbergen de eerste dag. Op de eerste ik met een compagnon, een dappere man die me een heel stuk heeft bijgehouden. Op de tweede Carmen met haren "touch" en als je goed kijkt zie je op de achtergrond achter Carmen mijn vader. Kijk goed want die staat niet veel mee op de foto. Samen met m'n moeder, onze trouwste supporter en begeleider.
Dit weekend weer eens het zotteke uitgehangen. Als voorbereiding op de dodentocht deze zomer hadden we dit weekend de 100km van Kluisbergen in ons schema ingepland. De honderd kilometer wil echter niet zeggen aan één stuk maar maar verdeeld over twee dagen, 2x50km dus. Om niet telkens op een onmenselijk uur uit bed te moeten hadden we een appartementje ingehuurd in Zingem, een heel leuk stulpje. (http://www.lepuretlimpur.be) Echt een aanrader, wel iets meer voor sportieve uitjes. Niet echt iets voor een romantisch weekendje, omdat er vier apparte bedden stonden dan vooral. Toch een heel mooi en karaktervol slaapplaatsje. Vrijdag hebben we nog wat rondgetourd in de omgeving (Oudenaarde, Rijsel) en Zaterdag was het dan zover. De eerste keer 50km, Zoals altijd bij een wandeling was m'n moeder ook weer van de partij en samen met Carmen begonnen we er dan aan. Het weer was ons gunstig gezind, dus alles was aanwezig voor een mooie dag. Mijn bedoeling was om elke dag onder de 6uur te blijven, dit wou dus zeggen dat ik ferm wat moest lopen. Ik had me voorgenomen de stukken bergop en de moeilijk begaanbare paden te wandelen en de rest te lopen. Eigenlijk liep de eerste dag vrij vlot zonder al te veel last, wel een speciaal sfeertje die eerste dag. Aangezien er alleen maar mensen konden deelnemen die de 100 zouden doen, waren er slecht enkel de doorwinterde stappers aanwezig. Dus geen gelegenheids wandelaars, wat wel het niveau naar boven haalde. De eerste dag eigenlijk niet veel lopers tegengekomen. Even samen gelopen met een lokale held, maar verstond hem niet altijd even goed. Daar dan wel wat competitie met gedreven en hem kunnen afschudden na Kwaremont, op het laatse nog een paar man ingehaald. Aan de finish dan nog een gezellig babbeltje geslagen met enkele snellere mannen, wat ervaringen uitgewisseld. Het parcours van de eerste dag was vrij "vlak" te noemen, de eerste 10km en de laatse 10km waren pittig met daartussen een licht glooiend landschap, doenbaar dus. De schade van de eerste dag viel al bij al goed mee: beetje stijf en kleine blaartjes op m'n kleine teentjes. De tweede dag dan, terug op post. Veel drukker deze keer de eerste dag maar 400 deelnemers en nu zouden het er enkele duizenden worden. In het begin dan ook wat last gehad van de "trage" deelnemers maar na een uurtje lopen viel dat al goed mee. Wel had ik al vrij snel terug last van m'n blaren van de dag voordien. Dat moest ik dus maar verbijten. Na zo'n dikke 3 uur lopen net voor de koppenberg dacht ik dat het gedaan ging zijn met lopen. Ik had m'n blaren open gelopen en het begon enorm te pikken. De volledige helling heb ik dan gewandeld en wat gezocht naar de juiste positie van m'n voet in m'n schoen. Boven dan nog eens geprobeerd te lopen en dat lukte, dus was ik weer vertrokken. Dan op het laatste stuk nog een follieke uitgehaald...... Er was die dag ook een grote fietstocht georganiseerd (de gouden flandrien) en die mannen kwamen ons geregeld voorbij. Zo ook op de Oude Kwaremont, waar er een mij inhaalde. Toen dacht ik, die kan ik bijhouden en dus ben ik erachter gegaan. Die mens keek maar raar toen ik hem inhaalde, hij zal wel niet vermoed hebben dat ik op dat moment al 90km achter de kiezen had op twee dagen. Boven wel wat naar adem gehapt, hartslag 189, wat zot gedaan. Was toch content die courreurs eens te laten zien wat een loper allemaal kan. Daarna begon het wel zwaar te worden marr we waren er toch bijna. Het laatste stuk liep over exact hetzelfde parcours als de dag voordien. Dan goed aangekomen, maar wel moe en verdomd veel pijn aan de teentjes. Verschillende blaren, stijf en lichtjes verbrand. Het parcours de tweede dag was wel een heel pak zwaarder als de eerste, maar ook een heel stuk mooier. De doelstelling was ook bereikt, de eerste dag 5u34m en de tweede 5u45m, klaar voor de dodentocht dus!
Michael
Nu is het mijn beurt om over onze tocht te vertellen. Op de eerste dag was het mijn bedoeling om een stuk te wandelen en tussendoor ook te lopen. Na een eventjes te hebben gestapt, begon ik een stukje te lopen. Na een tijdje kreeg ik wat krampen en heb ik even een stop gehouden. Zo kwam mijn schoonmama bij mij en heb ik besloten om de hele tijd bij haar te blijven. Zo konden we elkaar op peppen, samen lachen, ... Het was een gezellig onder onsje. Amai sommige stukken waren echt wel om af te zien. In begin hadden ze ons niet gespaard, maar ook op het einde mochten we nog een hele beklimming doen. We hebben gepuft, gezucht, ... maar hebben de eerste dag overleefd. Ook had ik al met verschillende wandelende mannen kennisgemaakt. Ik had al touch Ja die mannen komen niet veel jonge meiden tegen op hun wandelingen De bevoorrading was er genoeg. Ook de zon was er aanwezig, want ik had al een schoon rood kleurtje en mijn t-shirt staat mooi in... precies nog een t-shirtje aan Na de eerste dag viel de pijn overal wel mee. Alleen mijn scheen pruttelde wel. Voor de zekerheid ijs gelegd. Na een goed nachtje te hebben geslapen waren we klaar voor dag 2. Ik had besloten om de hele tijd bij wiske te blijven. Zo konden we ook de heuvels op dag twee trotseren. Jaja en ook nu hadden ze ons niet gespaard. Op dag 2 was er ook wel wat meer volk aanwezig. Vooral het laaste stuk was het drummen om voorbij de taffelaars van de kortere afstanden (8,15 en 25) te geraken. Op het laatste stuk naar beneden heb ik denk mijn blein open gelopen, want die begon famous te pikken. Al goed was het einde in zicht. En hoe voel ik mij na 2 x 50 km? Super stijf, rood, pijnlijke voeten, maar super trots!!! Ohja de eerste dag heb ik gedaan in een tijd van 7u46 en dag 2 in 7u47. Dodentocht, here i come
Weer even sinds ik nog gepost heb, een goed weekje denk ik. Het is immers ook tamelijk druk geweest dit weekend. Eigenlijk is er van lopen niet al te veel in huis gekomen, een van de weinige keren dat ik op m'n schema gezondigd heb. Wel heb ik een geldig excuus, we zijn namelijk nog eens begonnen met wat breek en sloopwerk in huis. Men komt namelijk tijdens het weekend van Pinksteren onze nieuwe kachel plaatsen. Een inbouwcasette op pellets, daardoor moest ik echter een hoop voorbereidend werk doen. We hebben veel verwezenlijkt die twee dagen: schouw gesloopt, fundering voor kachel gegoten, elelkticiteit voorzien, vestiairekast gemaakt voor in de gang, waterton vervangen en nog wat kleinigheden. Maar.... Zoals Cruyff altijd zegt:" elk voordeel heb z'n nadeel" en had ik na al dat werk niet meer de fut om nog te gaan trainen. Daar komt nog bij dat ik zaterdag met Carmen naar Antwerpen moest voor haar wedstrijd en dan schiet er niet veel tijd meer over. Ze heeft er trouwens een knalprestatie geleverd, zoals je kan lezen in onderstaand bericht. Zo dus 2 uur minder getraind dan dat ik gepland had. Caloriën heb ik echter wel genoeg verbrand, het waren allen energieslopende klussen hoor! Nu terug over het belangrijke: Lopen. Vandaag dus m'n schema hervat met een rustig loopje van een uurtje. Hou er wel wisselde gevoelens aan over. Het lopen op zich verliep vlot en zonder probleem, alleen zit ik met een vermeoid gevoel en een vervelende kuch-hoest. Ik heb een beetje schrik dat ik iets aan het broeden ben en hoop dat het niet dit weekend uitbreekt. Dan gaan we (Carmen en ik EN m'n moeder) immers weer eens een specialleke doen. De 100km omloop Kluisbergen, een wandeltocht verdeeld over twee dagen (2x50km) in de Vlaamse Ardennen. We kijken er al lang naar uit, hebben zelfs een appartementje gehuurd samen met m'n ouders voor het weekend en het zou spijtig zijn moesten we er niet op volle kracht kunnen aantreden. M'n moeder sukkeld namelijk ook wat met enkele blessures, haar knie en een weerbarstige kalknagel. Carmen heeft ook nog wat last van de naweeën van haar knaller van zondag, maar dat zal wel goed komen, desnoods zal ik haar wel een massageke geven We hopen echter dat alles wel meevalt en gaan ons nog zo goed mogelijk proberen verzorgen om toch fris aan de start te staan.
Ik kan het nog steeds niet geloven: 48m19sop de 10km. Ik zou gewoon 12,4km/h hebben gelopen!
Na vorige week was ik er toch niet helemaal gerust in. Dat piepen baarde me een beetje zorgen. Tijdens de trainingen heb ik het wel niet meer gehad. Gisteren kreeg ik een precies beetje last van een verkoudheid. Het nachtje slaap deed al wonderen. Op tijd vertrokken richting antwerpen. Onze auto aan de parking van de Makro gezet en dan via het fietspad naar de ateletiekpiste van het sportpark gegaan. Mijn schoonvader was me al eerder gaan voorinschrijven dus moest ik enkel mijn nummer nog gaan afhalen. Heel makkelijk dus! Voor de start zag het er maar heel donker uit... Bij de start even wat regendruppels en dan waren de weergoden ons goed gezind en kwam het zonnetje af en toe eens piepen. Eerst deden we nog een extra toer op de atletiekpiste om dan het rivierenhof in te lopen. Er stonden wel geen kilometeraanduidingen dus was ik eerder op gevoel en hartslag aan het lopen. Ik had het gevoel dat het verbazend goed ging! Vele beter dan afgelopen vrijdag. Na de eerste 5 km zat ik nog heel goed. Ik heb wel niet kunnen drinken, omdat er andere lopers me voor waren en er niet genoeg aangevers stonden. Ik ging niet stoppen om te drinken dus ben ik gewoon maar verder gegaan. Wanneer ik voorbij mijn schoonvader kwam spoorde hij mij aan om te versnellen zo gauw ik terug op de baan was en ik heb zijn raad gevolgd. Mijn hartslag ging weer wat hoger, maar dat kon geen kwaad. Ik had nog marge. Terug aangekomen op de atletiekpiste heb ik er alles nog eens uitgeperst en heb ik een hele mooie tijd behaald! 48m19s -> 12,4km/h. We twijfelde even of het wel een juiste afstand was, maar volgens google earth zou het toch min of meer moeten kloppen hoor. Van mijn vorige PR heb ik dus 4min kunnen afdoen!!
Hier achter de PC zit een heeeeeelll tevreden meid, als de afstand klopt natuurlijk!!!
Ik zal jullie nog eens up to date brengen over mijn trainingspraktijken.... Dus na het zware weekend twee weken geleden een weekje relatieve rust, dit wil zeggen een trainings week met "maar" 7 uurtjes training. Nu er moet wel bij vertelt worden dat ik dat weekje meer dan 80km gelopen heb en dat is wel boven m'n normale gemiddelde. Dus ik was vrij snel hersteld en het liep super, ik merk dat ik sneller loop aan een lage hartslag! Duidelijke progressie! Nu deze week zou ik normaal gezien 9 uur moeten halen, hoewel dat er nog van afhangt. Ik heb vandaag m',n tattoo laten bijwerken en dat wil zeggen dat ik toch zeker een dagje niet zal kunnen trainen, misschien wel twee. Ik heb al een kleine 5 uur gedaan deze week, waaronder een lange duurloop van 26km vanmorgen voor m'n tattoo-sessie. Dat viel al bij al nog wel mee, ik dacht dat ik tijdens m'n martelgang er meer last van zou hebben, maar dat viel dus best mee. Dus hopen dat het snel geneest en dat ik snel weer voluit kan gaan. Dit weekend staat er echter nog een zware beproeving op het programma..... Ze komen binnenkort een inbouwcassette plaatsen in onze schouw en we moeten nog het werk voor bereiden. Dit houdt een hele boel sloopwerk in, dus eens de kans mezelf goed uit te leven. Alé hup, tot de volgende!
Gisteren was het tijd voor de tongerloop. Een mooie tocht langs de abdij van Tongerlo en de start aan de sporta. Ik was zeker nog niet gerecupeerd van ons wandelweekend en was er dus niet helemaal gerust in. Dus hebben we gekozen om de 8km te doen en niet de 12. Bij de start zat ik achter een groepje vrouwen die precies alles op het gemakske wilden doen en de eerste stappen geraakte ik er dan moeilijk voorbij. Plots zag ik een gaatje aan de zijkant en zo ben ik er voorbij geraakt. Al gauw zat mijn hartslag goed en was ik op dreef. Toen besefte ik dat de lekkere spaghettisaus van mijne sjoe nog niet goed verteerd was.... krampen in de buik en een misselijk gevoel Oei oei, dacht ik. Proberen gewoon door te lopen en me er niet te veel door doen laten afleiden. Wanneer er één toer voorbij was, mocht ik nog ene toer doen. Nu wist ik wel wat er komen ging. Maar het gevoel bleef toch en bijkomende begon mijn ademhaling soms te piepen... Aangekomen op de atletiekpiste wist ik dat ik nog kon versnellen en heb dit dan ook gedaan en ik ben diegene juist achter mij nog mooi voor gebleven Bij aankomst was mijn maag helemaal om zeep door de spurt dat ik nog had gedaan.... Alles is binnen gebleven wel, al goed, maar ik had niet het aller beste gevoel. Ook mijn ademhaling was niet helemaal toptop erna.... Buiten alles was het mooie wedstrijd. Ook heeft mijn sjoeke mooie foto's kunnen nemen en konden mijn trouwe supporters (mijn schoonouders) me op verschillende plaatsen aanmoedigen! Met mijn tijd 42m50s op 8,2km ben ik best tevreden.
Nog een berichtje posten hoe mijn trainingen tot hier toe zijn gegaan na het zware weekendje. Ik kan al zeggen dat mijn trainer, mijne sjoe, mij zeker niet gespaard had. Maandag, dinsdag en woensdag stonden er trainingen op mijn schema. Maandag voelde mijn benen wel zwaar aan en geraakte ik niet echt snel vooruit. Toch een uurtje volgehouden. Gisteren stond er dan de merode op het programma. ( Dit is een toer hier achter ons deur) De eerste toer moest ik binnen de 16minuten doen en de tweede toer moest ik rustig uitlopen. Het is me gelukt om mijn eerste toer te doen op een tijd van 15m39 en mijn tweede toer was vele rustiger. Dus heb ik mijn schema goed gevolgd e. Vandaag een duurloopje van 90 minuten en dat ging bijzonder goed. Morgen eindelijk een dagje rust. Zo kan ik mij voorbereiden op vrijdag dan ga ik een wedstrijd doen in tongerlo. Alleen over de afstand wordt er nog getwijfeld. Ofwel 8 = 9 ofwel 12 = 13,5. Nog eens overleggen met de coach Een dagje rust zal goed doen voor mijn beentjes, schenen en achillekes Ik heb het wel verdiend, al zeg ik het zelf
Na het geslaagde weekend, waar ik samen met Carmen en m'n moeder 3 keer 30km heb afgelegd, kon ik wel een rustdagje gebruiken. Nu vandaag voelde alles al zeer goed aan, eigenlijk nergens echt last van. Dus besliste ik van geen recuperatieloopje te doen maar een gewone duurloop. 80 minuutjes gelopen aan 129GHS en zo 14,8km ver geraakt, 5 toertjes langs het kasteel van de Merode. Nu tijdens de training kon ik na een tiental minuten wel al voelen wat ik vorig weekend gedaan had, maar die vermoeide spieren willen zeggen dat ik goed bezig ben, denk ik. Voor morgen nog een wisseltempoloop op het programma in Hoboken rond het Fort en donderdag een duurloop met versnelling op het einde. Hopelijk kunnen de beenjtes gedurende de komende weken wat herstellen want het zal niet makkelijk worden.
Bijgevoegd: enkele landschapsfoto's van ons wandelweekendje
We hadden beslist om een weekendje naar Stekene te trekken met het lange weekend van de 1ste mei. Michael had het idee om 3 dagen 30 km in de buurt van de camping te gaan wandelen. Goed idee als voorbereiding op de 2 X 50 km van kluisbergen eind mei en in augustus de dodentocht. Met drie vertrokken we (Michael, mijn schoonmama en ik) richting Dendermonde.
Ik had me voorgenomen om wat af te wisselen met lopen en wandelen. Ik heb er toch voor gekozen om de eerste dag wat af te tasten en maar kleinere stukken te lopen. Het beviel me wel. Ergens in de helft hadden we afgesproken om samen onze boterhammen op te eten. Michael moest natuurlijk het langste wachten, want hij liep vooral. Wiske, mijn schoonmama kwam even na mij aan. Dan vertrokken we terug elk op ons tempo. Na onze lunch waren we terug vertrokken. Het eerste deel liep ik 2u35 en het tweede deel in 1u45.Mijn eerste 30km liep ik een totaal van 4u20 gedaan. Ik was dus best tevreden. Nu nog de andere 2 dagen doorspartelen J
Tweede dag 3 daagse van Oost Vlaanderen
Vandaag trokken we naar Schellebelle. En ik had er zin. Ik had niet te veel last van de eerste dag. Enkel in mijn rug voelde ik een pijntje. Na ons vertrek was het snel over. Nu had ik besloten om wat meer te lopen. Ik probeerde tussen elke post zon 20 minuten te lopen. 1 keer 10 minuten en dan 2 keer 5 minuten. Deze keer lagen de controleposten wat verder uit elkaar. We hadden afgesproken om op de tweede post samen onze boterhammen op te eten. Dat was lekker gezellig aan het water op een terrasje. In totaal heb ik het eerste deel zon 45 minuten gelopen. Nadat we de overzet hadden genomen, waren we weer alle drie weg op ons eigen tempo. Weer heb ik tijdens dit deel zon 45 minuten gelopen. Afwisselt qua tijdduur. 10 minuten, 5 minuten, Over het eerste deel zon , 13,1km,liep/wandelde ik in 1u37. Het tweede deel in 2u06m. Een totaal van 3u43m. Een mooie 29km zit er weer op. Nu ik meer heb gelopen heb ik het gevoel dat dit me echt wel bevalt. Klaar voor de laatste! Als alles meezit, ga ik weer afwisselen tussen het wandelen en lopen.
Derde dag 3 daagse van Oost Vlaanderen
Ditmaal trokken we naar Sint Niklaas om onze laatste dertiger te doen. Eigenlijk bleek het maar één van 28 te zijn. Toch vertrokken we met veel zin. Algauw bleek dat de eerste twee dagen wel in mijn beentjes zaten. Ik merkte het ook wel aan mijn tempo. Toch had ik besloten om toch nog afwisselt te lopen en te wandelen. Weliswaar aan een minder tempo. Het was grappig, als ik liep, had ik last van zware benen, maar niet van mijn rug en als ik wandelde had ik last van mijn rug, maar minder van zware benen. Dus ja Ik ben er door gesparteld. Het eerste deel zon 14km wandelde/liep ik 2u02m en het laatste deel 1u53m. Samen een mooie 3u55m. Binnen de vier uur. Na onze pauze kreeg ik op sommige stukken even gezelschap van Michael. Ik was eerder vertrokken bij hun en nadat Michael even bij zijn mama had gewandeld, kwam hij even bij mij om daarna op zijn eigen tempo verder te gaan.
Op een gegeven moment kwam Michael ook van achter mij, hij had zich van splitsing vergist. Al goed had hij het op tijd door dat hij verkeerd zat of hij was op weg voor 50km J
Deze wandeling vond ik wel de minste van allemaal. Weinig pijltjes, weinig rustposten,
Voïla, onze 3 daagse zit er op en we hebben het zonder al te veel kleerscheuren vanaf gebracht. Benieuwd voor morgen, want dan staat er weer een looptraining te wachten op mij!!!
De avond voor de marathon / 10 miles zijn we lekker gaan eten in Lollapalooza. Een lekkere pasta om wat koolhydraten binnen te hebben. Rond 23u30 waren we bij mijn schoonouders en om 0u00 lagen we in ons oude bekende bedje. Rond 7u30 waren we uit de veren, want mijn ventje moest om 9u30 aan de start staan. Goed ontbeten, alles klaargemaakt en vertrokken. Ook lunchpakket in de rugzak, want ik moest s middags toch ook het nodige voedsel hebben, zodat ik niet met honger zou starten. De weergoden waren niet zo goed gezind, want het was maar miezerig weer Ik was samen met mijn schoonouders op pad om Michael op verschillende plekken te kunnen aanmoedigen. Het nadeel was wel dat ik door het wachten in de regen al half verkleumd was Michael heeft heel goed gelopen. Ik ben zo fier op mijn ventje: 3u17m43s!!! Hij was rond 13u aangekomen aan de grote markt dus hadden we nog een 2u30 om terug op linkeroever te geraken. Tijd genoeg dus. Michael had zich ondertussen kunnen omkleden in de metro. Handig dat je bij de lijn werkt en een sleutel hebt van de kleedkamers/toiletten in de metro. Het was al druk op linkeroever. Spijtig genoeg geen bekenden gezien. Op tijd naar de start vertrokken. Het was al een drukste van jewelste. Ik ben toch aan het blauwe vak geraakt. Nog een half uurtje wachten. Al goed ging de tijd goed vooruit. Plots ging het startschot af, maar we konden niet onmiddellijk lopen. Al gauw waren we weg. Het ging al snel naar boven. Blijkbaar stond mijn schoonvader buiten de kennedytunnel, maar heb hem spijtig genoeg niet gezien. Na de amandtunnel was het terug vlakker. Zo kon ik al meer genieten. Op de kaai vond ik het heel druk en op een gegevenmoment zelf benauwd. Zo dicht stonden ze er op de kaai. Eens de lange konijnenpijp door, was het einde in zicht. Ik had nog goed veel over en ben nog mooi kunnen versnellen. Geklokt op een tijd van 1u28m23s. Vele beter dan het jaar voordien. Toen had ik kennedytunnel zwaar onderschat en zat ik er toen al door. En dan nu bijna 5 minuten sneller. Ik was echt super blij en had echt een goed gevoel achteraf.
Zoals beloofd dus een klein verslagje van m'n prestaties afgelopen zondag. Eigenlijk begon de dag niet zo goed, bij het klaarmaken kwam ik tot de vaststelling dat ik m'n wedstrijdvoeding vergeten was in Herselt. Ik was namelijk in Hoboken blijven slapen bi m'n ouders om zo een uurtje slaap te kunnen winnen. Dus heb ik het moeten stellen met speculooskoeken van "den Aldi" voor onderweg, aangevuld door het weinige voedsel dat werd aangeboden onderweg. Daar kwam het miezerige weer dan ook nog eens bij, onderweg is dat niet zo erg maar als je moet staan wachten in het startvak is dat wel vervelend.
De Wedstrijd dan, in het begin was het was koud tot de "konijnenpijp", daar raakte ik dan wat opgewarmd en was ik vertrokken voor een mooie wedstrijd. Hoewel, toen ik net uit de tunnel was werd de druk op m'n blaas te groot en heb ik me aan de kant tegen een boom moeten plaatsen voor een plasje. Buiten dat verliep het begin eigenlijk vrij vlot, het eerste uur tegen 13km/h gelopen. Iets sneller dan vooropgesteld maar het liep als een trein en heb dat tempo dus aangehouden. Vlak voor het tunneltje onder de Boomsesteenweg ben ik nog eens de bosjes ingedoken om m'n blaas te ledigen. Daarna was het op naar het halve marathonpunt, dat gepasseerd in 1:39:39, een 5-tal minuutjes sneller dan verwacht. Het was de bedoeling een marathon te lopen met negatieve split. Dus niet te snel starten was de boodschap, maar dit was wel snel, of het te was zou ik nog wel te weten komen. Vanaf daar ging het richting Borgerhout en Deurne, waar ik aan de Arenahal nog maar eens een plaspauze heb ingelast. In totaal 3 keer moeten gaan plassen, wat me nog nooit overkomen is tijdens een wedstrijd. Wel heb ik m'n eigen horloge bij elke "pauze" stilgelegd, zo weet ik toch de tijd die ik er echt over gedaan heb. Na die laaste onderbreking kwam ik door het Rivierenhof gelopen, hier begon ik dan toch uiteindelijk te voelen dat ik met een marathon bezig was, we waren ondertussen dan ook al even het bordje van de 30km gepasseerd. Verder doorgezet langs het Sportpaleis en het Schijnpoort om mezelf op te maken voor de laaste "hindernis" op den Dam. Daar lag nog een viaductje, waar ik op voorhand toch al wel wat rekening mee had gehouden. Bij het naar beneden lopen daar wat versneld, vanaf 39km dus en dat volgehouden tot aan de streep. Aangekomen in 3:19:33 op de wedstrijd klok en 3:17:43 op m'n eigen klok en dat op de 331ste plaats van 1600 finishers. Een nieuw PR!
Nu denk ik dat ik nog beter moet kunnen, naar mijn gevoel had ik m'n versnelling nog wel wat langer kunnen volhouden. Ik had ook enkel maar marathon ervaring in Kasterlee en daar heb je wel een vrij zware finale, dus had ik wel heel wat reserve ingebouwd. Voordeel is wel dat ik de man met de hamer niet ben tegen gekomen. Ik heb zelfs een heel vlakke wedstrijd gelopen, niet echt een negatieve split maar toch quasi perfect naar mijn gevoel. Het was wel een leuke ervaring eens door m'n geboortedorp te kunnen lopen. Leuk hoedat je oude bekenden terug tegenkomt langs de kant. Ook nog een klein dankwoordje voor m'n schatje en m'n ouders voor de bevoorrading en steun onderweg en nen dikke merci aan iedereen die me heeft aangemoedigd.
Nu weet ik wel niet meer waar ik met m'n vorige blog gestopt was, het moet ergens omtrent m'n werkongeval zijn vorig jaar. Meteen ook een van de hoofdredenen waarom ik niet meer tot bloggen toegekomen ben. Na m'n herstel daarvan heb ik een beetje een twijfelperiode gehad. Ik kon toen niet al te intensief trainen en bij gevolg ook niet naar behoeven lopen. Op aanraden van de kiné m'n conditie wat op peil gehouden met fietsen en dat dan ook leuk beginnen vinden. Tot in de zomer ben ik daar vrij intensief mee bezig geweest, m'n knapste prestatie op dat gebied vind ik de Ludo Dierckxens Classic. Dat was een tocht van 175km van Eindhout naar Waver en terug met heel wat hellingen en vals plat onderweg. Nu tegen de zomer was er ook het EK-voetbal op TV en begon het toch ook weer wat te kriebelen om terug te gaan "sjotten". Dat heb ik dan ook geprobeerd bij de lokale ploeg Herselt, een 3e provincialer. Aanvankelijk liep dat zeer vlot mocht direct altijd mee met alle oefenwedstrijden en conditioneel stak ik er echt bovenuit. Alleen na elke wedstrijd mankeerde ik telkens wel iets, rug, schenen, achilles, enz. Na een maandje raakte ik dan geblesseerd aan m'n lies. De overschakeling van het lange monotone lopen naar het voetbal met z'n vele korte draaien en keren en de explosieve bewegingen lipe eigenlijk niet zo vlot. M'n lichaam was dat niet meer gewoon en protesteerde. Tijdens m'n blessure periode liep m'n moeder dan weer voor de 3e keer de dodentocht uit en hoorde ik van de knappe prestatie van Ruthje. Dat heeft me dan weer geïnspireerd om me weer volledig op het lopen toe te leggen, ik wou opnieuw de dodentocht proberen. Eerste hindernis in m'n voor bereiding was de Mararthon van Kasterlee, die ik voor de 3e keer op rij weer tot een goed eind bracht. Daarna weer iets extravaganters gedaan, met het oog op de dodentocht. De 6-uur van Stein, mijn ultra-debuut. Daar heb ik dan uiteindelijk ook weer een bevredigend resultaat kunnen neerzetten, 60,7km. In voorbereiding daarvoor heb ik dikwijls georganiseerde wandelingen als trainigen gelopen, een plezante afwisseling van parcours voor m'n lange duurlopen. Na Stein ben ik mezelf terug wat meer op snelheid gaan toeleggen met het oog op een degelijk prestatie op de Marathon van Antwerpen. Een goede prestatie was ik m'n thuissupporters toch verschuldigd. Een verslag over m'n relaas tijdens die wedstrijd volgt binnenkort.
Wel, diegene die al wat langer bloggen zullen ons misschien nog wel herinneren. Michael van bloggen/ishetnogver en Carmen van bloggen/carmenk. Door allerlij omstandigheden zijn we de afgelopen maanden (zelfs jaren) niet meer aan bloggen toegekomen. We dachten er al lang over na om terug opnieuw leven in te blazen in onze blogs. Het enige probleem was dus weer ofdat we wel genoeg zouden posten, dus hebben we onze blogs samengeslagen en er één grote van gemaakt. Zo valt er toch altijd wat te beleven en wordt er meer gepost. Ik hoop dat we jullie op deze manier wat leesplezier kunnen aanbieden, door onze loop- en andere avonturen hier neer te pennen.
Ik ben Keersmaekers Carmen
Ik ben een vrouw en woon in Herselt (België) en mijn beroep is Productiecoördinator Mivas.
Ik ben geboren op 05/11/1985 en ben nu dus 39 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Lopen, wandelen, fietsen.
Pff, die droge spaghetti voor de wedstrijd was dan toch niet goed??? Hoe korter de finish dichter kwam, hoe meer ik wist dat mijn maag dat niet was.... Aangekomen en ineens richting kant gegaan en dan.... details zal ik maar besparen... Mijn tijd was 26m02s. Niet slecht, maar ook niet grandioos als je dan kijkt naar de 10km toen in deurne. Misschien was het niet exact 5km, je weet dat niet altijd met kleinere wedstrijden. Of gewoon is een vrijdagavondloop niets voor mij, want meestal loop ik er dan niet zo goed. Wat zal het zijn? 
Ja die mannen komen niet veel jonge meiden tegen op hun wandelingen 
Zoals beloofd dus een klein verslagje van m'n prestaties afgelopen zondag. Eigenlijk begon de dag niet zo goed, bij het klaarmaken kwam ik tot de vaststelling dat ik m'n wedstrijdvoeding vergeten was in Herselt. Ik was namelijk in Hoboken blijven slapen bi m'n ouders om zo een uurtje slaap te kunnen winnen. Dus heb ik het moeten stellen met speculooskoeken van "den Aldi" voor onderweg, aangevuld door het weinige voedsel dat werd aangeboden onderweg. Daar kwam het miezerige weer dan ook nog eens bij, onderweg is dat niet zo erg maar als je moet staan wachten in het startvak is dat wel vervelend.
