Op donderdag 10 november volgt er een speciale training die wordt gegeven door de cursisten van de trainersopleiding die momentaal doorgaat in Rumbeke.
De training start uitzonderlijk om 18.00 u ! ( allen aanwezig om 17.45 u)
Het begon allemaal zo mooi, de beleving in de opwarming mocht er best zijn alsook onze start. De eerste 10 à 15 min waren goed, zelfs zeer goed: in de lijn van onze prestaties van de voorbije weken. Na 30sec. reeds een reuze kans, kort daarna een tweede maar geen doelpunt. Rumbeke duidelijk baas met mooi voetbal. En tenslotte de openingstreffer. Wie dacht dat dit de aanzet zou zijn tot meer kwam bedrogen uit.
Laksheid sloop in de ploeg, duels werden niet meer gewonnen en dat extra metertje werd niet meer gelopen. En wat er zat aan te komen gebeurde effectief. Waar in de voorbespreking werd op gehamerd werd vergeten en we deelden geschenken uit met een grooooote strik.
Tweede helft was nauwelijks gestart toen we de aansluitingstreffer konden scoren. Erop en erover dachten we maar niets was minder waar!! Zwakke passing, geen duelkracht, geen beleving: kortom zwak, zeer zwak !!
En zoals altijd in onze ploeg werden er excuses gezocht: bal te zacht, bal niet rond genoeg, tegenstander zegt dit, tegenstander zegt dat, scheids was zwak, die doet dit niet, die doet dat niet enz. De oorzaak echter moet niet zo ver gezocht worden : die is terug te vinden voor de spiegel !!
Indien we verloren tegen een sterkere tegenstander kunnen we daar vrede mee nemen, maar Rumbeke verloor niet van VG Oostende: het verloor van zichzelf!
We zullen uit een ander vaatje moeten tappen willen we wat opschuiven in de rangschikking. En laat ons beginnen met komende week op training met een andere ingesteldheid. Aan allen die denken dat ze wat talent hebben: neem een voorbeeld aan onze kleinste van de ploeg: gezien hoe hij op het einde van de wedstrijd nog voor iedere bal ging en dit zonder hakjes of bruggetjes.
Wat kan voetbal mooi zijn, vooral als je ziet dat hetgene waar we al enkele weken op trainen plots in zijn plooi valt in de wedstrijd. Het beoogde combinatie kwam er plotseling uit. Niet altijd die verre bal maar via enkele tussenschakels kwamen we ook vooraan.
De 'driehoekjes' die waren er, waardoor we er enkele malen heel mooi voetballend uitkwamen. Ook werden er enkele heel mooie pareltjes gepot maar jammer genoeg werden er nog enkele mooie kansen de nek omgewrongen.
Terug werd de nul gehouden, mede door de inzet van de ganse ploeg !
Of was dit mede door het feit dat we mochten aantreden op het hoofdterrein?
Moeilijk om uitblinkers te noemen, de ganse ploeg stond er : van de basis-elf tot de invallers. Mede door de brede kern is het nu iets makkelijker om wissels door te voeren en zo iedereen fris te houden.
Volgende week wacht ons de verplaatsing naar 't zeetje en daar vraagt onze prestatie van zaterdag om bevestiging.
Eindelijk, ze is er : de tweede zege van het seizoen.
En zouden we nu vertrokken zijn voor een reeks ? Laat het ons hopen. De zege van gisteren was in ieder geval hoopgevend. Het was nog niet altijd oogstrelend maar het was wel een verdiende zege. We moeten echter rekening houden met het feit dat de tegenstander een jaartje jonger was en in de duels soms wat tekort kwamen. En het moet gezegd zijn dat zij niet onaardig voetballen en konden rekenen op een goeie keeper.
Onze prestatie was goed en bij momenten zeer aardig maar er zitten nog wat teveel ups en downs in. In de tweede helft gaven we terug enkele kleine en één grote kans weg : terug wat concentratieverlies en wat gemakzucht. HET probleem van deze groep !!
Maar laat ons vooral het goeie onthouden en daarop verder bouwen : voor de eerste maal drie doelpunten gescoord ( en het konden er meer geweest zijn) en voor de eerste maal de nul gehouden.
Volgende zaterdag houden we terug de drie punten thuis !
Bijna waren we erbij, bijna was een stunt in de maak maar het heeft niet mogen zijn.
We moeten echter eerlijk toegeven dat dit misschien wel een gestolen punt zou geweest zijn. Kortrijk was de betere ploeg met enkele sterke indivuele krachten maar dit neemt niet weg dat we een heel behoorlijke partij speelden.
Na een vroege achterstand kwamen we wat meer in de wedstrijd en kregen we ook enkele kansen .De afgesproken taktiek bleek te werken. Uiteindelijk was het na een hoekschop van Gilles dat Charles kon binnen koppen.
Pas gestart in de tweede helft en we keken opnieuw tegen een achterstand aan : de concentratie was nog opweg van de kleedkamers naar het veld ...
Daarna kregen we het gaande weg moeilijker en was er een goeie Jari en vooral een beregoeie Fabio nodig om niet meer averij op te lopen.
En dan kwam die kans, dé kans op 2-2 maar de keeper van Kortrijk had een juiste ultieme reflex. Wie weet hoe de partij dan nog had verlopen indien ... Kort daarop werd het echter 3-1 toen er wat teveel ruimte aan de tegenstander werd gegeven op het middenveld en vanaf afstand de bal in het dak van het doel ging. Resultaat : de kopjes naar beneden en de batterijen wat plat
Een terechte overwinning voor Kortrijk maar misschien zat er meer in.We speelden een aardige partij voetbal en week na week zetten we die stap vooruit. In vergelijking met onze eerste partij is er een duidelijk verschil.
Volgende zaterdag met de zelfde ingesteldheid spelen en de punten zullen volgen.
Eindelijk : ze zijn er : onze eerste punten zijn binnen !!
Enof die verdiend waren. Vanaf de eerste minuut trokken we richting doel van Varsenare en waren we duidelijk de betere ploeg. Jammer dat we zoooo moeilijk scoren. Wat was dat allemaal. 5 maal doelhout in de ganse wedstrijd. Als we daar wat meer geluk gehad hebben, dan was de wedstrijd reeds lang gespeeld bij de rust en was dat tegendoelpunt gewoon voor de statistieken.
Nu was het lang zwoegen en met wat hulp van de tegenstander konden we verdiend de eerste drie punten binnen halen. Jammer dat Jeroen niet kon doorgaan richting doel en dat hij op een weinig sportieve manier werd afgestopt. Laat ons hopen dat we hem niet zullen moeten missen
Het bleef echter bibberen tot het eindsignaal, de bevrijdende treffer kwam er niet en gelukkig was Jari er nog.
Kortom: er zit beterschap in, we zijn op goeie weg maar we zijn er nog niet, bijlange niet maar beetje bij beetje komen we er wel.
Volgende week wacht ons een zware, late verplaatsing naar Kortrijk en wie weet : de wonderen zijn de wereld nog niet uit .
ps. latje trap op de training is verleden tijd : ze doen dit teveel en tegoed in de wedstrijd ...
Zijn we op de goede weg ? Ik denk het ! Vooral onze eerste helft was hoopgevend.
Feit is dat er deze week heel wat meer beleving was op training en dat we stilletjes aan onze trainingsachterstand aan het wegwerken zijn. Jeugdvoetbal moet FUN zijn, maar is meer dan FUN alleen ...
Met een iets wat andere veldbezetting konden we het Ingelmunster knap lastig maken. Mits wat meer geluk zat er zelfs een vroege voorsprong in. Jammer dat we ten onrechte werd afgefloten voor buitenspel toen Jeroen voor de tweede maal alleen op de keeper ging.
Kortom het eerste kwartier waren we in goeie doen ( het beste dat we tot nu toe lieten zien). Halfweg de eerste helft kon Ingelmunster wat over nemen zonder echt gevaarlijk te zijn. Jammer dat één individueel foutje ons een tegendoelpunt deed slikken. Gilles kon ons, oververdiend trouwens, voor rust nog op gelijke hoogte brengen tot wanhoop van de thuissupporters en coach.
In de tweede helft brachten we iets te weinig voetbal en hervielen we wat terug in onze oude ziekte en terug een dekkingsfout deed ons de das om, waarna we niet echt meer bij machte waren om het spel naar ons toe te trekken met slechts enkele kleine kansjes tot gevolg.
Op basis van onze eerste helft was een gelijkspel misschien een terechte uitslag geweest.
Ontgoocheling troef bij de spelers, voetbal is nu éénmaal een ploegsport. Winnen of verliezen doe je nu éénmaal met de ganse ploeg en het is niet nodig om individuele slachtoffers te gaan zoeken. Gewoonweg voortdoen en de punten zullen wel volgen.
Slot opmerking : Blijkbaar had de 'coach' van de tegenstanders een andere definitie geleerd wat betreft sportiviteit en beleefdheid.
